Katatonia, On Thorns I Lay LiVE @ Gagarin 205
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 02 Μαρτίου 2020 18:50
Η αγάπη μου για την όποια καταθλιπτική μουσική είναι ευρέως γνωστό! (σ.υ.υ.: γνωστή, ντουβάρι!) Και ιδίως όταν προέρχεται από μία χώρα που αγαπώ και έχω ζήσει εκεί (το γιατί έφυγα είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο και ποιο να νοιάζει άλλωστε…). Τι καλύτερο λοιπόν, μετά από μία διαβολοβδομάδα στη δουλειά, να πάω σε συναυλία για να χαλαρώσω (κούνια που σε κούναγε!)…
Αργοπορημένη και με την ψυχή στο στόμα, λόγω τριών τετάρτων αναζήτησης θέσης πάρκινγκ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω - ακούσω τα δικά μας τα παιδιά που άνοιξαν τη συναυλία. Οι On Thorns I Lay βέβαια είναι ένα συγκρότημα που ξέρεις ότι θα σπείρει πάνω στη σκηνή, τους έχω δει σε άλλο live και τα παιδιά είναι απίστευτα! Η καινούρια τους δουλειά με τίτλο “Threnos” δεν αποτελεί εξαίρεση, όσον αφορά την τόσα χρόνια πορεία τους στη μουσική. Το στυλ τους melodic death/doom, με brutal φωνητικά και με το πρώτο τραγούδι ήδη να έχει γίνει και βίντεο κλιπ, μπορείς να πάρεις μία πρώτη γεύση για το δίσκο. Με λυπεί το γεγονός του ότι δεν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω, αλλά από το να έγραφα ψέματα, προτιμώ να πω ότι επιφυλάσσομαι για επόμενο live και για περισσότερες αράδες.
Εννέα και μισή και ήδη πάνω στην σκηνή πήραν τις θέσεις τους οι Σουηδοί. Ρε παιδί μου, αυτό το συγκρότημα το γουστάρω απίστευτα. Αυτή η μουσική τους, οι στίχοι τους, οι εναλλαγές τους… Τι να πω… Αυτή η θλίψη, μπορείς να το πεις και κατάθλιψη με ζάναξ, η φωνή του Jonas… Σταματώ εδώ και συνεχίζω με τη συναυλία γιατί ο αρχισυντάκτης θα με κοροϊδεύει (σ.υ.υ.: αφού άλλαξες μέχρι και φύλο στην αρχισυντάκτρια, να υποθέσουμε ότι σε συνεπήρε η συναυλία).
Το venue κατάμεστο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Oι γκρίνιες θα ειπωθούν μετά, όπως πάντα. Με τις πρώτες νότες από το «Forsaken» ο κόσμος ξεκινάει να τραγουδάει και να λικνίζεται. Πράγμα δύσκολο για εμάς τους φωτογράφους. Να θες να τραγουδήσεις, να κοπανιέσαι, να χτυπιέσαι και να θες να βγάλεις φωτογραφίες όλα αυτά παράλληλα. Συνεχίζουν με τα «The Lonest Year», «Idle Blood» και «Onward into Battle». Εντάξει, για να πω την αλήθεια, προσωπικά το αγαπημένο μου άλμπουμ είναι το «The Great Long Distance» και μετά το «Dead End Kings». Ή το ανάποδο; Μα δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω! Οπότε περίμενα καρτερικά να ακούσω συγκεκριμένα τραγούδια. Τελειώνοντας το πρώτο μέρος της συναυλίας, γίνεται ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα. Μπαίνοντας για το δεύτερο μέρος, ξεκινάει η πρώτη νότα από το «Lethean» κι αρχίζει η Εβελίνα (όπου Εβελίνα βλέπε εμένα - σ.υ.υ.: μιλάς για τον εαυτό σου στο τρίτο ενικό; Μιλάμε, έχεις πέσει ΠΟΛΥ χαμηλά) να τραγουδάει και να χτυπιέται. Συνεχίζουν με το «Deliberation, Serein» και εννοείται το «My Twin».Άλλο κοπάνημα εκεί! Και φτάνοντας στο τελείωμα - κοντά - της βραδιάς, λέω, δεν γίνεται, δεν μπορεί να μην το πουν! Και ο “Ιούλιος” ξεκινάει… Η μελωδική φωνή του Jonas κι οι κιθάρες των Nyström και Öjersson σε ταξιδεύουν. Τα τύμπανα του Mollanen και το μπάσο του Sandin χτυπάνε τα σωθικά σου. Όπως είπα, οι εναλλαγές της μελωδίας που έχουν στα τραγούδια τους είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ κι αυτό αποδεικνύεται στο συγκεκριμένο κομμάτι. Απλά το αγαπώ! Αναμένω και τον καινούριο τους δίσκο που θα βγει στις 24 Απρίλη, αλλά δεν νομίζω να με δυσαρεστήσουν.
Μην μακρηγορώ, άλλωστε όποιος ήταν εκεί καταλαβαίνει ότι δεν μπορώ να περιγράψω επακριβώς τη βραδιά. Αλλά μπορώ να γκρινιάξω για κάποια θέματα. Άλλωστε τι σόι γυναίκα θα ήμουν… Όπως είπα και πιο πάνω, ο χώρος κατάμεστος. Περίπου χίλια διακόσια άτομα, μπορεί και λίγο παραπάνω. Ο εξαερισμός σε αυτόν το χώρο ανεπαρκής. Σοβαρό θέμα για συζήτηση για το διοργανωτή. Ο φωτισμός… Αχ αυτός ο φωτισμός! Το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε ΔΕΝ βοηθάνε στις φωτό! Και ιδίως όταν ο τραγουδιστής έχει μαύρα μαλλιά και τα ρίχνει μπροστά στην μούρη του για να μην φαίνεται και το σκοτάδι από το “φωτισμό” να «βοηθάει» την κατάσταση. Εξ ου και οι φωτογραφίες κατ' εμέ βγαίνουν χάλια! Αλλά, από την άλλη βέβαια, θα πρέπει να πω και και τα καλά. Ο ήχος ήταν καταπληκτικός! Όπου κι αν καθόσουν άκουγες άριστα. Είτε ήσουν μπροστά είτε προς τα πίσω. Και σταματώ κάπου εδώ με την όμορφη ανάμνηση αυτής της συναυλίας… Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν!
Εννέα και μισή και ήδη πάνω στην σκηνή πήραν τις θέσεις τους οι Σουηδοί. Ρε παιδί μου, αυτό το συγκρότημα το γουστάρω απίστευτα. Αυτή η μουσική τους, οι στίχοι τους, οι εναλλαγές τους… Τι να πω… Αυτή η θλίψη, μπορείς να το πεις και κατάθλιψη με ζάναξ, η φωνή του Jonas… Σταματώ εδώ και συνεχίζω με τη συναυλία γιατί ο αρχισυντάκτης θα με κοροϊδεύει (σ.υ.υ.: αφού άλλαξες μέχρι και φύλο στην αρχισυντάκτρια, να υποθέσουμε ότι σε συνεπήρε η συναυλία).
Το venue κατάμεστο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Oι γκρίνιες θα ειπωθούν μετά, όπως πάντα. Με τις πρώτες νότες από το «Forsaken» ο κόσμος ξεκινάει να τραγουδάει και να λικνίζεται. Πράγμα δύσκολο για εμάς τους φωτογράφους. Να θες να τραγουδήσεις, να κοπανιέσαι, να χτυπιέσαι και να θες να βγάλεις φωτογραφίες όλα αυτά παράλληλα. Συνεχίζουν με τα «The Lonest Year», «Idle Blood» και «Onward into Battle». Εντάξει, για να πω την αλήθεια, προσωπικά το αγαπημένο μου άλμπουμ είναι το «The Great Long Distance» και μετά το «Dead End Kings». Ή το ανάποδο; Μα δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω! Οπότε περίμενα καρτερικά να ακούσω συγκεκριμένα τραγούδια. Τελειώνοντας το πρώτο μέρος της συναυλίας, γίνεται ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα. Μπαίνοντας για το δεύτερο μέρος, ξεκινάει η πρώτη νότα από το «Lethean» κι αρχίζει η Εβελίνα (όπου Εβελίνα βλέπε εμένα - σ.υ.υ.: μιλάς για τον εαυτό σου στο τρίτο ενικό; Μιλάμε, έχεις πέσει ΠΟΛΥ χαμηλά) να τραγουδάει και να χτυπιέται. Συνεχίζουν με το «Deliberation, Serein» και εννοείται το «My Twin».Άλλο κοπάνημα εκεί! Και φτάνοντας στο τελείωμα - κοντά - της βραδιάς, λέω, δεν γίνεται, δεν μπορεί να μην το πουν! Και ο “Ιούλιος” ξεκινάει… Η μελωδική φωνή του Jonas κι οι κιθάρες των Nyström και Öjersson σε ταξιδεύουν. Τα τύμπανα του Mollanen και το μπάσο του Sandin χτυπάνε τα σωθικά σου. Όπως είπα, οι εναλλαγές της μελωδίας που έχουν στα τραγούδια τους είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ κι αυτό αποδεικνύεται στο συγκεκριμένο κομμάτι. Απλά το αγαπώ! Αναμένω και τον καινούριο τους δίσκο που θα βγει στις 24 Απρίλη, αλλά δεν νομίζω να με δυσαρεστήσουν.
Μην μακρηγορώ, άλλωστε όποιος ήταν εκεί καταλαβαίνει ότι δεν μπορώ να περιγράψω επακριβώς τη βραδιά. Αλλά μπορώ να γκρινιάξω για κάποια θέματα. Άλλωστε τι σόι γυναίκα θα ήμουν… Όπως είπα και πιο πάνω, ο χώρος κατάμεστος. Περίπου χίλια διακόσια άτομα, μπορεί και λίγο παραπάνω. Ο εξαερισμός σε αυτόν το χώρο ανεπαρκής. Σοβαρό θέμα για συζήτηση για το διοργανωτή. Ο φωτισμός… Αχ αυτός ο φωτισμός! Το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε ΔΕΝ βοηθάνε στις φωτό! Και ιδίως όταν ο τραγουδιστής έχει μαύρα μαλλιά και τα ρίχνει μπροστά στην μούρη του για να μην φαίνεται και το σκοτάδι από το “φωτισμό” να «βοηθάει» την κατάσταση. Εξ ου και οι φωτογραφίες κατ' εμέ βγαίνουν χάλια! Αλλά, από την άλλη βέβαια, θα πρέπει να πω και και τα καλά. Ο ήχος ήταν καταπληκτικός! Όπου κι αν καθόσουν άκουγες άριστα. Είτε ήσουν μπροστά είτε προς τα πίσω. Και σταματώ κάπου εδώ με την όμορφη ανάμνηση αυτής της συναυλίας… Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν!
See ya 'round, mates!
Εβελίνα “Red” Γερακίτη
Εβελίνα “Red” Γερακίτη
Forsaker, The Longest Year, Idle Blood, Onward Into Battle, Liberation, The Promise Of Deceit, Nephilim, New Night, Inheritance, Day And Then The Shade, Departer, Lethean, Deliberation, Serein, My Twin, Evidence, Old Heart Falls, Ghost Of The Sun, Soil's Song, July, Night Comes Down (Judas Priest)
Joomla Social by OrdaSoft!
