Ian Anderson’s Jethro Tull 50 Years Anniversary LiVE @ Ηρώδειο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 19 Ιουνίου 2019 19:04
Μέσα σε ένα καλοκαίρι υψηλού συναυλιακού ενδιαφέροντος στην Αθήνα, το Ηρώδειο φιλοξενεί μερικές εξαιρετικές προσθήκες σε αυτό το συναυλιακό Line up. Η επετειακή περιοδεία του Ian Anderson και των Jethro Tull για τα πενήντα χρόνια δισκογραφίας του συγκροτήματος δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο σπίτι για να φιλοξενηθεί στην πόλη μας.
Με ένα ονειρικό σετλιστ που αντιπροσωπεύει τα βασικότερα σημεία της ιστορίας των Jethro Tull, ο Ίαν Άντερσον παραμένει ακόμα σταθερός, στο ένα του πόδι, παρουσιάζοντας μία ιστορία, που σε ταξιδεύει στους αιώνες και σταματά σε μύθους και αλήθειες που αντανακλούν φολκ αισθητική από τη Βρετανία αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο Ian Anderson έκανε πολύ γρήγορα σαφές ότι δεν βρίσκεται σε κατάσταση ηλικιακή που θα του επέτρεπε να έχει μία άρτια φωνητική παρουσία. Αν μπορούσες να συμβιβαστείς γρήγορα με το παραπάνω, τότε όλη η εμφάνιση των Jethro Tull άρχιζε να αποκτά ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον.
Με μία μινιμαλιστική διάθεση στο set-up των μουσικών, ο χώρος του Ηρωδείου λειτούργησε ενισχυτικά και η μπλουζ κιθαριστική προσέγγιση του Florian Opahle ήταν σαφώς ένα από τα highlight της βραδιάς. Η Rock n' roll κατεύθυνση στο “Τoo Young To Rock And Roll, Too Old To Die” θα μπορούσε να κριθεί μάλιστα ως άκρως ενδιαφέρουσα. Η επιλογή του Andersοn, ενός drummer όπως είναι ο Scott Ηammond (Bruce Dickinson, Greg Lake κτλ), ξαφνιάζει αρχικά λόγω της ουδετερότητας στο παίξιμό του. Είναι δεδομένο ότι η παρουσία των τυμπάνων στην ιστορία των Jethro Tull δεν λειτουργεί συμπληρωματικά στις υπέροχες μελωδικές γραμμές, αλλά έχει δομική υπόσταση. Ο Hammond προσεγγίζει αυτούς τους ύμνους του παρελθόντος, όπως είναι τα τραγούδια “Heavy Horses”, “Songs from the Wood” και “Sweet Dream” με μία αποστασιοποιημένη διάθεση, που δεν ανταγωνίζεται σε τίποτα τα υπόλοιπα στοιχεία της ενορχήστρωσης, αλλά δεν προσφέρει και κάτι ιδιαίτερο σε αυτήν.
Το επετειακό αυτό live, λοιπόν, είχε μία διάθεση documentary. Πενήντα ένα ολόκληρα χρόνια μετά το “This was” (1968), ο Ian Anderson “μοιράζει” ακόμα τα πνευμόνια του ανάμεσα στο φλάουτο και τη φωνή, εκφράζοντας μία από τις μελωδικότερες ιστορίες της Folk/Rock/Prog σκηνής. Mε τις αναφορές στα μέλη που στιγμάτισαν τους Jethro Tull, όπως οι Banker, Evans και Abrahams και με cameos των Joe Elliott, Slash και Iommi, ενισχύθηκε το αυταπόδεικτο, ότι οι βρετανοί Rock ήρωες έχουν ως κουκούλι εκκόλαψης αυτή την παράδοση που εκφράζουν οι Jethro Tull.
Ο Ian Anderson, αεικίνητος και επικοινωνιακός, γυρίζει γύρω-γύρω από το μικρό μόνιτορ σαν μενεστρέλος, που τραγουδά για μύθους εμπνευσμένους από την ίδια τη ζωή του και γνωρίζει ότι αυτή η μόνιμη επανάληψη των ιστοριών του έχει γαλουχήσει βασιλιάδες και ζητιάνους σε όλη τη Ροκ ιστορία.
Δημήτρης Μπάρμπας
My Sunday Feeling, Love Story, A Song For Jeffrey, Someday The Sun Won’t Shine for You, Dharma For One, Beggar’s Farm, Bourree in E minor (Tony Iommi Intro), Sweet Dream, My God, Thick As A Brick, Too Old To Rock ’N’ Roll, Too Young To Die (Rnr Solo), Pastime With Good Company, Songs From The Wood, Heavy Horses, Ring Out, Solistice Bells (Joe Elliott Intro), Farm On The Freeway, Aqualung (Slash Intro), Locomotive Breath
Με ένα ονειρικό σετλιστ που αντιπροσωπεύει τα βασικότερα σημεία της ιστορίας των Jethro Tull, ο Ίαν Άντερσον παραμένει ακόμα σταθερός, στο ένα του πόδι, παρουσιάζοντας μία ιστορία, που σε ταξιδεύει στους αιώνες και σταματά σε μύθους και αλήθειες που αντανακλούν φολκ αισθητική από τη Βρετανία αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο Ian Anderson έκανε πολύ γρήγορα σαφές ότι δεν βρίσκεται σε κατάσταση ηλικιακή που θα του επέτρεπε να έχει μία άρτια φωνητική παρουσία. Αν μπορούσες να συμβιβαστείς γρήγορα με το παραπάνω, τότε όλη η εμφάνιση των Jethro Tull άρχιζε να αποκτά ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον.
Με μία μινιμαλιστική διάθεση στο set-up των μουσικών, ο χώρος του Ηρωδείου λειτούργησε ενισχυτικά και η μπλουζ κιθαριστική προσέγγιση του Florian Opahle ήταν σαφώς ένα από τα highlight της βραδιάς. Η Rock n' roll κατεύθυνση στο “Τoo Young To Rock And Roll, Too Old To Die” θα μπορούσε να κριθεί μάλιστα ως άκρως ενδιαφέρουσα. Η επιλογή του Andersοn, ενός drummer όπως είναι ο Scott Ηammond (Bruce Dickinson, Greg Lake κτλ), ξαφνιάζει αρχικά λόγω της ουδετερότητας στο παίξιμό του. Είναι δεδομένο ότι η παρουσία των τυμπάνων στην ιστορία των Jethro Tull δεν λειτουργεί συμπληρωματικά στις υπέροχες μελωδικές γραμμές, αλλά έχει δομική υπόσταση. Ο Hammond προσεγγίζει αυτούς τους ύμνους του παρελθόντος, όπως είναι τα τραγούδια “Heavy Horses”, “Songs from the Wood” και “Sweet Dream” με μία αποστασιοποιημένη διάθεση, που δεν ανταγωνίζεται σε τίποτα τα υπόλοιπα στοιχεία της ενορχήστρωσης, αλλά δεν προσφέρει και κάτι ιδιαίτερο σε αυτήν.
Το επετειακό αυτό live, λοιπόν, είχε μία διάθεση documentary. Πενήντα ένα ολόκληρα χρόνια μετά το “This was” (1968), ο Ian Anderson “μοιράζει” ακόμα τα πνευμόνια του ανάμεσα στο φλάουτο και τη φωνή, εκφράζοντας μία από τις μελωδικότερες ιστορίες της Folk/Rock/Prog σκηνής. Mε τις αναφορές στα μέλη που στιγμάτισαν τους Jethro Tull, όπως οι Banker, Evans και Abrahams και με cameos των Joe Elliott, Slash και Iommi, ενισχύθηκε το αυταπόδεικτο, ότι οι βρετανοί Rock ήρωες έχουν ως κουκούλι εκκόλαψης αυτή την παράδοση που εκφράζουν οι Jethro Tull.
Ο Ian Anderson, αεικίνητος και επικοινωνιακός, γυρίζει γύρω-γύρω από το μικρό μόνιτορ σαν μενεστρέλος, που τραγουδά για μύθους εμπνευσμένους από την ίδια τη ζωή του και γνωρίζει ότι αυτή η μόνιμη επανάληψη των ιστοριών του έχει γαλουχήσει βασιλιάδες και ζητιάνους σε όλη τη Ροκ ιστορία.
Δημήτρης Μπάρμπας
My Sunday Feeling, Love Story, A Song For Jeffrey, Someday The Sun Won’t Shine for You, Dharma For One, Beggar’s Farm, Bourree in E minor (Tony Iommi Intro), Sweet Dream, My God, Thick As A Brick, Too Old To Rock ’N’ Roll, Too Young To Die (Rnr Solo), Pastime With Good Company, Songs From The Wood, Heavy Horses, Ring Out, Solistice Bells (Joe Elliott Intro), Farm On The Freeway, Aqualung (Slash Intro), Locomotive Breath
Joomla Social by OrdaSoft!
