Hypnotic Nausea album presentation LiVE @ six d.o.g.s.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 19 Νοεμβρίου 2019 01:46
Οι Hypnotic Nausea έχουν επιλέξει να κινηθούν και να δημιουργήσουν μέσα σε ένα πλαίσιο, που δεν αφορά σε επικοινωνιακούς συμβιβασμούς. Αυτό είναι μια απόφαση που οδηγεί σε περιορισμό του κοινού το οποίο μπορεί να αφομοιώσει την πρότασή τους, αλλά ταυτόχρονα οδηγεί και σε ουσιαστική αφομοίωση και διερεύνηση για όποιον το επιλέξει. Μακριά από οιαδήποτε τακτική εντυπωσιασμού ή ελάφρυνσης του τελικού μουσικού στόχου, το Αθηναϊκό τρίο μας προσέφερε απλόχερα την δεύτερη δουλειά του “Death To All Religions” και μας κάλεσε να απολαύσουμε τη “ζωντανή” του μορφή. Μια “ζωντανή” απεικόνιση ενός album, που μέσα του κρύβει στοιχεία που μοιάζουν να ειρωνεύονται τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της ζωής.
Καλεσμένοι σε αυτή την βραδιά των Hypnotic Nausea οι Nochnoy Dozor, οι οποίοι με το ομώνυμο EP τους ξεκινάνε ένα ambient ταξίδι που ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και ώριμο, αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για μια μπάντα που μετρά ελάχιστο χρόνο ζωής. Μια πολύ ιδιαίτερη παρουσία που έδωσε τη σκυτάλη στους τιμώμενους της βραδιάς.
Καλεσμένοι σε αυτή την βραδιά των Hypnotic Nausea οι Nochnoy Dozor, οι οποίοι με το ομώνυμο EP τους ξεκινάνε ένα ambient ταξίδι που ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και ώριμο, αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για μια μπάντα που μετρά ελάχιστο χρόνο ζωής. Μια πολύ ιδιαίτερη παρουσία που έδωσε τη σκυτάλη στους τιμώμενους της βραδιάς.
Η μπάντα των HN με το πρώτο της album “Hypnosis” (2015) είχε κάνει σαφές ότι πρόκειται να μας απασχολήσει ουσιαστικά για ένα άγνωστο τότε χρονικό πλαίσιο. Έξι χρόνια μετά τη δημιουργία τους και τέσσερα μετά το ‘Hypnosis”, έχοντας ταυτιστεί (κακώς κατ’ εμέ) με τη stoner rock ελληνική σκηνή, λόγω των συνεργασιών τους με τα μεγαλύτερα αντίστοιχα ονόματα στην χώρα μας. Οι HN βρέθηκαν στη σκηνή του Six Dogs για να δηλώσουν την αυθυπαρξία τους και την ιδιαιτερότητά τους. Στα δικά μου αυτιά, που έλκονται από γνώριμα στοιχεία, αναγνώρισα επιρροές και κατευθύνσεις που λάτρεψα. Όλη αυτή η θεατρική προσέγγιση που αγκαλιάζει τα Heavy επαναλαμβανόμενα riffs δίνει την αίσθηση μια prog αισθητικής, που και μόνο από την εικαστική της μορφή, ευωδιάζει αρώματα βγαλμένα από το “Dark Side Of The Moon” και το “The Wall” (Pink Floyd) μέχρι και μυρωδιές από λιβάνι που διαχέoνται μέσω του “Holy City”, που εισάγει τον ακροατή στον κόσμο του “Death To All Religions”.
Στην πρώτη μου αυτή επαφή με τους Hypnotic Nausea πήρα γρήγορα μια επιλογή, να λατρέψω τη δομημένη επαναληψιμότητα, που τολμώ να πω ότι είναι η αχίλλειος πτέρνα σε πολλές “αντίστοιχες” μπάντες της ελληνικής σκηνής. Ώριμοι και κατασταλαγμένοι οι Hypnotic Nausea, έχουν ένα ζηλευτό καλλιτεχνικό προϊόν, όπου τα voice-over, η χρήση του light show και ασφαλώς ο εξαιρετικά ισορροπημένος ήχος, που αντλείται από τις πηγές της σκηνής, συνθέτουν ένα εξαιρετικό σύνολο. Σε καμία περίπτωση δεν πέφτουν στην παγίδα της επιθετικής επίδειξης αισθητικής και συνθετικού επιπέδου, αλλά ακόμα κι όταν επί ένδεκα ολόκληρα λεπτά εισάγουν το album ή την εμφάνισή τους, διακρίνoνται από μια ταπεινότητα που σε κερδίζει και ισορροπεί απόλυτα το γεγονός ότι η μουσική και τα τελούμενα επί σκηνής προϋποθέτουν την ενεργή σου παρουσία και δεν αφορούν στον τυχαία παρευρισκόμενο θεατή.
Στην άρτια αυτή παρουσία των παιδιών πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η πολλή δουλεμένη μίξη των Live στοιχείων με τα προ-ηχογραφημένα, που προσδίδουν ένα ηχητικό βάρος το οποίο προσδίδει τα μέγιστα σε όλα αυτά τα Instrumental parts, που είναι γεμάτα εκπλήξεις ρυθμικού, ενορχηστρωτικού και εκτελεστικού περιεχομένου. Ένα από τα highlights της παρουσίασης ήταν ασφαλώς η παράδοση του μικροφώνου στον Jon V. (Need) κατά την διάρκεια του “Priest’, επαληθεύοντας την πρώτη μου εντύπωση ότι μιλάμε για ένα συγκρότημα με καθαρά Prog καταβολές, που όμως ακολουθεί και μερικά πιο “στρωμένα” μονοπάτια για να φτάσει στο αποτέλεσμα που επιθυμεί, είτε αυτό αφορά στον ηχητικό τομέα είτε σε αυτόν της επικοινωνίας.
Οι Hypnotic Nausea είναι μια ελληνική μπάντα που δεν προτείνεται από τον υπογράφοντα ως καλή επιλογή μόνο λόγω της καταγωγής της. Έχει ένα πολύ ενδιαφέρον ντεμπούτο κι ένα εξαιρετικό διάδοχο αυτού, ενώ η ζωντανή της παρουσία έχει μια καλλιτεχνική αξία που διευρύνεται ανάλογα με τη διάθεση εμβάθυνσης του ακροατή.
Στην πρώτη μου αυτή επαφή με τους Hypnotic Nausea πήρα γρήγορα μια επιλογή, να λατρέψω τη δομημένη επαναληψιμότητα, που τολμώ να πω ότι είναι η αχίλλειος πτέρνα σε πολλές “αντίστοιχες” μπάντες της ελληνικής σκηνής. Ώριμοι και κατασταλαγμένοι οι Hypnotic Nausea, έχουν ένα ζηλευτό καλλιτεχνικό προϊόν, όπου τα voice-over, η χρήση του light show και ασφαλώς ο εξαιρετικά ισορροπημένος ήχος, που αντλείται από τις πηγές της σκηνής, συνθέτουν ένα εξαιρετικό σύνολο. Σε καμία περίπτωση δεν πέφτουν στην παγίδα της επιθετικής επίδειξης αισθητικής και συνθετικού επιπέδου, αλλά ακόμα κι όταν επί ένδεκα ολόκληρα λεπτά εισάγουν το album ή την εμφάνισή τους, διακρίνoνται από μια ταπεινότητα που σε κερδίζει και ισορροπεί απόλυτα το γεγονός ότι η μουσική και τα τελούμενα επί σκηνής προϋποθέτουν την ενεργή σου παρουσία και δεν αφορούν στον τυχαία παρευρισκόμενο θεατή.
Στην άρτια αυτή παρουσία των παιδιών πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η πολλή δουλεμένη μίξη των Live στοιχείων με τα προ-ηχογραφημένα, που προσδίδουν ένα ηχητικό βάρος το οποίο προσδίδει τα μέγιστα σε όλα αυτά τα Instrumental parts, που είναι γεμάτα εκπλήξεις ρυθμικού, ενορχηστρωτικού και εκτελεστικού περιεχομένου. Ένα από τα highlights της παρουσίασης ήταν ασφαλώς η παράδοση του μικροφώνου στον Jon V. (Need) κατά την διάρκεια του “Priest’, επαληθεύοντας την πρώτη μου εντύπωση ότι μιλάμε για ένα συγκρότημα με καθαρά Prog καταβολές, που όμως ακολουθεί και μερικά πιο “στρωμένα” μονοπάτια για να φτάσει στο αποτέλεσμα που επιθυμεί, είτε αυτό αφορά στον ηχητικό τομέα είτε σε αυτόν της επικοινωνίας.
Οι Hypnotic Nausea είναι μια ελληνική μπάντα που δεν προτείνεται από τον υπογράφοντα ως καλή επιλογή μόνο λόγω της καταγωγής της. Έχει ένα πολύ ενδιαφέρον ντεμπούτο κι ένα εξαιρετικό διάδοχο αυτού, ενώ η ζωντανή της παρουσία έχει μια καλλιτεχνική αξία που διευρύνεται ανάλογα με τη διάθεση εμβάθυνσης του ακροατή.
Δημήτρης Μπάρμπας
Οι φωτογραφίες των Hypnotic Nausea είναι του Chris Kissadjekian, η φωτογραφία των Nochnoy Dozor είναι του Chris Lemonis και έχουν ληφθεί από τις αντίστοιχες FB σελίδες τους.
Joomla Social by OrdaSoft!
