Full House B.C., Potergeist, Hidden In The Basement, Serenity Broken LiVE @ Κύτταρο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 11 Μαϊος 2019 00:27
Μια βραδιά γεμάτη δύναμη και metal μας περίμενε στο Κύτταρο. Οι Full House B.C. γιόρτασαν πανηγυρικά τη κυκλοφορία του τελευταίου τους άλμπουμ «Me Against you”.
Στη γιορτή αυτή τους συντρόφευσαν τρεις πολύ καλές μπάντες. Οι Serenity Broken, οι Hidden In The Basement και οι Potergeist. Παρακολουθήσαμε μια συναυλία με Ευρωπαϊκές προδιαγραφές και οράματα. Οι μπάντες δεν έδωσαν βάση μόνο στο μουσικό κομμάτι αλλά και στη σκηνική τους παρουσία. Η συναυλία ξεκίνησε και τελείωσε ακριβώς μέσα στο πρόγραμμα που είχε αναρτήσει ο διοργανωτής. Τα χαίρομαι αυτά καθώς βλέπω ανθρώπους που σέβονται τον κόσμο που παρακολουθεί. Πριν κάποια χρόνια, ξεκινούσες να πας σε μια συναυλία και το πρόγραμμα που είχες διαβάσει δεν έπεφτε ποτέ μέσα, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να φεύγεις πριν τελειώσει είτε για να προλάβεις τα μέσα μεταφοράς, είτε επειδή είχες πια πραγματικά κουραστεί από τις ώρες αναμονής μέχρι να ξεκινήσει. Τα τελευταία χρόνια πραγματικά βλέπω περισσότερο σεβασμό από τους διοργανωτές. Φυσικά και σε κάποιες φάσεις μπορεί να υπάρξουν μικροπροβλήματα που να πάνε πίσω το πρόγραμμα, αλλά λύνονται γρήγορα χωρίς ιδιαίτερες αναμονές.
Πάμε πίσω στη συναυλιάρα που παρακολουθήσαμε το Σάββατο. Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Serenity Broken. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2012 και μας έχει δώσει πολύ καλά δείγματα της δουλειάς της. Είχαν ενέργεια, ήταν τεχνικά εξαιρετικοί και με πολύ καλή σκηνική παρουσία. Η μουσική τους έδενε με το concept της όλης συναυλίας και πραγματικά περάσαμε υπέροχα και τους ευχαριστούμε πολύ.
Setlist: Fred's Story, Savior, Boom!, Faint Slit, Cutaway, Under My Skin, Alone
Επόμενοι στη σκηνή οι Hidden In The Basement από τη Λάρισα. Δεν έχω ιδέα γιατί κρύβονται στα υπόγεια (χιουμοράκι – σημ.υπ.ύλ: και πολύ κακής ποιότητας μάλιστα), αλλά έχουν εκπληκτική μουσική αλλά και σκηνική παρουσία. Ήταν πολύ χαρούμενοι που έπαιξαν για άλλη μια φορά στην Αθήνα και μετέδωσαν το κέφι τους και σε εμάς. Τους ευχόμαστε τα καλύτερα και τους περιμένουμε ξανά και σύντομα μάλιστα.
Setlist: Till I Close My Eyes, Crown Of Shame, Perfect Man, Trails, One Way Road, Reckless, Dry Well
Αναγκαίες αλλαγές, μια μικρή ανάσα και εμείς μέχρι την επόμενη μπάντα που δεν ήταν άλλη από τους Potergeist. Έπαιξαν ένδεκα συνολικά τραγούδια, τέσσερα από τα αυτά ακυκλοφόρητα. Γκρουβάρισαν, αγρίεψαν, πορώθηκαν και πορωθήκαμε. Ενημερωθήκαμε από το frontman της μπάντας Alex ότι υπήρξαν αλλαγές στη δομή της μπάντας και για αυτό απουσίαζαν για κάποιο καιρό από τα μουσικά δρώμενα. Ελπίζουμε να μην ξαναχρειαστεί καθώς περάσαμε υπέροχα με τις μουσικές τους «ανησυχίες» και εντυπωσιαστήκαμε από την άρτια εμφάνισή τους. Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε ήταν τα “Kings Army”, “Southern Crown”, “Rivers And Oceans “, “Texan Sorrow”, “Hope”, “Loves Martyr”, “Rider”, “Swampire”.
Η ώρα έχει πάει έντεκα και το Κύτταρο μοιάζει με βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Ο λόγος; Μα οι Full House B.C. Το κοινό είχε συσπειρωθεί και περίμενε ανυπόμονα το Βαγγέλη με την παρέα του να ανέβουν στη σκηνή. Οι Full ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησε ο «πόλεμος» με το “Bury Me”. Η ένταση του κόσμου μεγάλωσε από τη «στρατιωτική» τους παρουσία και λέω στρατιωτική γιατί ήταν απίστευτα συγχρονισμένοι σε όλα. Κινήσεις, παίξιμο, αγριάδα. Τα εφέ που είχαν επιλέξει (strobes, καπνός και πυροτεχνήματα) μας έκαναν να σαστίσουμε. Είχαν επιμεληθεί και την τελευταία λεπτομέρεια λες και θα έπαιζαν στο Wacken (κάτι που τους εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να κάνουν). Απολάμβαναν τις αντιδράσεις μας και «έδιναν» τροφή για περισσότερες. Συνειδητοποίησα πως παρόλο που έχω δει πολλές συναυλίες, αυτή εδώ θα έμενε μόνιμα στο μυαλό μου. Ήταν μια εμπειρία που με σημάδεψε. Τη μουσική των Full τη γνώριζα και την είχα αγαπήσει, αλλά αυτή τη σκηνική παρουσία δεν την έχω δει αλλού. Ίσως στους Sabaton, αλλά εκεί φαινόταν το θεατρικό ή χορευτικό τους αν θέλετε στήσιμο. Εδώ είχαν γίνει ένα. Το φορούσαν, δεν τους φορούσε. Για τη φωνή του Βαγγέλη Καρζή δεν έχω λόγια να τη περιγράψω. Καρφί παντού. Βάρβαρος, ανελέητος, στιβαρός αλλά και εκπληκτικά μελωδικός. Μετρούσα πόσα σαγόνια είχαν πέσει στο πάτωμα (ήταν πολλά). Τα τραγούδια που επέλεξαν ήταν ειδικά για να φουντώσουν το κοινό. Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο Βαγγέλης Καρζής αφιερώνει το “Not Again” και μιλά για το bulying που τα τελευταία χρόνια κάνει ανθρώπους να θέλουν να τερματίσουν τη ζωή τους. Τελείωσαν με το “No Retreat” με πανηγυρική διάθεση. Άλλωστε τη νίκη την πήραν και θα κρατούν και μόνιμα το κύπελλο. Ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε και σύντομα μάλιστα.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Φωτό: Χριστίνα Μάτσια
Joomla Social by OrdaSoft!
