Έτσι για το Ροκ - Σταυρός του Νότου
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 28 Ιανουαρίου 2020 18:47
Αχ και να μην δούλευα αύριο…
Πόσες φορές δεν το έχετε πει από μέσα σας αυτό, όταν έχει τύχει να παραβρεθείτε κάπου όμορφα, κάπου που περνάτε πολύ καλά; Ενώ το κέφι ξεκινάει, εσείς να είστε με το ρολόι στο χέρι, σκεπτόμενος ήδη το πρωινό ξύπνημα της επομένης; Εγώ την πάτησα άσχημα αυτή τη φορά. Και φταίει ο συνδυασμός κάποιον πραγμάτων. Πάρτε χαρτί και σημειώνετε, γιατί δεν θα τα ξαναπώ.
Ξεκινάμε με έναν από τους αρτιότερους χώρους για να απολαύσεις ένα ζωντανό ροκ πρόγραμμα, το Σταυρό του Νότου Club. Ήχος, φωτισμός, στήσιμο, κλίμα, όλα βοηθούν για να απολαύσεις μουσική, πίνοντας το ποτό σου σαν άνθρωπος. Ο χώρος σε «εμπνέει», που λένε. Αλλά αυτό από μόνο του ποτέ δεν είναι αρκετό. Χρειάζονται και καλλιτέχνες που να μπορούν να το υποστηρίξουν αυτό, να το πάνε και δυο σκαλιά παραπάνω. Κάτι που για την Ασπασία Θεοφίλου και το Στάθη Γιαννακόπουλο αποδείχθηκε παιχνιδάκι. Θα μπορούσα να γράψω πολλά πράγματα για αυτές τις δύο φωνές – παρουσίες, αλλά θα αρκεστώ στα εξής περιγραφικά. Ανεξάντλητοι, κεφάτοι, κουρδισμένοι, φωνάρες! Νομίζω ότι είμαι αρκετά φειδωλός, αλλά δεν μου αρέσουν οι υπερβολές. Άλλωστε, όσο καλοί και να ήταν, δίχως την απαραίτητη συνοδεία μιας καλής ορχήστρας, θα είχαν θέματα να λύσουν. Αλλά η ορχήστρα «έσπερνε», που λέμε. Οι κύριοι Κώστας Γκαγκαστάθης, Στέφανος Γεωργιτσόπουλος, Κώστας Σέγγης, Βαγγέλης Παπαχριστόπουλος, ήταν η κατάλληλη συνοδεία, τη δε ενεργητικότητα και το κέφι τους δεν μπόρεσαν να διακόψουν ούτε τα τερτίπια του «κόπανου». Όχι, δεν αναφέρομαι σε κάποιον, αλλά σε ένα εξάρτημα των τυμπάνων (για τους μη μυημένους), που θέλησε να βάλει εμπόδια, δίχως όμως να το καταφέρει. Βοήθησε και η κίνηση του Στάθη, να μας βάλει να τραγουδήσουμε το «Μια βραδιά στο λούκι», καλύπτοντας επάξια το κενό που δημιουργήθηκε. Βέβαια, για να τα λέμε και όλα, με τέτοιο ταξίδι στην ελληνική και ξένη ροκ μουσική, δύσκολα θα μπορούσα να σταθώ σε μια μικρή ατυχία. Συμβαίνουν αυτά στα live, που λέμε κι εμείς οι μουσικοί. Piece if my heart, Blister in the Sun, Rock n Roll στο κρεββάτι, Μπάμπης ο Φλου, ήταν κάποια από τα άσματα που ακούστηκαν και αποδόθηκαν καταπληκτικά από τις δυο φωνές. Ένα καταπληκτικό ταξίδι με πανί τη ροκ, με κέφι, σπιρτάδα και χαβαλέ και στο τιμόνι τους δυο καλλιτέχνες. Θα σταθώ λίγο παραπάνω στη «Μοίρα των δυνατών». Ψάξτε το, βρείτε το, βάλτε το στο τέρμα και απολαύστε ένα ποτό. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Θα καταλάβετε τι έπαθα μόλις το άκουσα.
Οι εκπλήξεις όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Ο Mc Yinka μας οδήγησε σε άλλα μονοπάτια με τον δικό του μοναδικό τρόπο και στο τέλος ήρθε… η Ελεωνόρα! Αυτή η τεράστια φωνή με το καταπληκτικό χαμόγελο, ήταν το κερασάκι σε μια τούρτα που δεν ήθελες να τελειώσει ποτέ!
Το πανηγύρι που έστησε ο Μάριος Τσικνής ήταν απολαυστικότατο. Μπορούσες να ρουφήξεις την κάθε νότα με απόλυτη καθαρότητα, να νιώσεις το κέφι τους να σε διαπερνά, να νιώσεις την ανάγκη να τραγουδήσεις μαζί τους. Το έκαναν όλοι, φαντάζομαι. Γιατί ήταν ένα πάρτι. Γιατί όλοι γουστάραμε. Γιατί… έτσι, για το Ροκ!
Αχ και να μη δούλευα αύριο…
Νάσος Κονίτσας
Πόσες φορές δεν το έχετε πει από μέσα σας αυτό, όταν έχει τύχει να παραβρεθείτε κάπου όμορφα, κάπου που περνάτε πολύ καλά; Ενώ το κέφι ξεκινάει, εσείς να είστε με το ρολόι στο χέρι, σκεπτόμενος ήδη το πρωινό ξύπνημα της επομένης; Εγώ την πάτησα άσχημα αυτή τη φορά. Και φταίει ο συνδυασμός κάποιον πραγμάτων. Πάρτε χαρτί και σημειώνετε, γιατί δεν θα τα ξαναπώ.
Ξεκινάμε με έναν από τους αρτιότερους χώρους για να απολαύσεις ένα ζωντανό ροκ πρόγραμμα, το Σταυρό του Νότου Club. Ήχος, φωτισμός, στήσιμο, κλίμα, όλα βοηθούν για να απολαύσεις μουσική, πίνοντας το ποτό σου σαν άνθρωπος. Ο χώρος σε «εμπνέει», που λένε. Αλλά αυτό από μόνο του ποτέ δεν είναι αρκετό. Χρειάζονται και καλλιτέχνες που να μπορούν να το υποστηρίξουν αυτό, να το πάνε και δυο σκαλιά παραπάνω. Κάτι που για την Ασπασία Θεοφίλου και το Στάθη Γιαννακόπουλο αποδείχθηκε παιχνιδάκι. Θα μπορούσα να γράψω πολλά πράγματα για αυτές τις δύο φωνές – παρουσίες, αλλά θα αρκεστώ στα εξής περιγραφικά. Ανεξάντλητοι, κεφάτοι, κουρδισμένοι, φωνάρες! Νομίζω ότι είμαι αρκετά φειδωλός, αλλά δεν μου αρέσουν οι υπερβολές. Άλλωστε, όσο καλοί και να ήταν, δίχως την απαραίτητη συνοδεία μιας καλής ορχήστρας, θα είχαν θέματα να λύσουν. Αλλά η ορχήστρα «έσπερνε», που λέμε. Οι κύριοι Κώστας Γκαγκαστάθης, Στέφανος Γεωργιτσόπουλος, Κώστας Σέγγης, Βαγγέλης Παπαχριστόπουλος, ήταν η κατάλληλη συνοδεία, τη δε ενεργητικότητα και το κέφι τους δεν μπόρεσαν να διακόψουν ούτε τα τερτίπια του «κόπανου». Όχι, δεν αναφέρομαι σε κάποιον, αλλά σε ένα εξάρτημα των τυμπάνων (για τους μη μυημένους), που θέλησε να βάλει εμπόδια, δίχως όμως να το καταφέρει. Βοήθησε και η κίνηση του Στάθη, να μας βάλει να τραγουδήσουμε το «Μια βραδιά στο λούκι», καλύπτοντας επάξια το κενό που δημιουργήθηκε. Βέβαια, για να τα λέμε και όλα, με τέτοιο ταξίδι στην ελληνική και ξένη ροκ μουσική, δύσκολα θα μπορούσα να σταθώ σε μια μικρή ατυχία. Συμβαίνουν αυτά στα live, που λέμε κι εμείς οι μουσικοί. Piece if my heart, Blister in the Sun, Rock n Roll στο κρεββάτι, Μπάμπης ο Φλου, ήταν κάποια από τα άσματα που ακούστηκαν και αποδόθηκαν καταπληκτικά από τις δυο φωνές. Ένα καταπληκτικό ταξίδι με πανί τη ροκ, με κέφι, σπιρτάδα και χαβαλέ και στο τιμόνι τους δυο καλλιτέχνες. Θα σταθώ λίγο παραπάνω στη «Μοίρα των δυνατών». Ψάξτε το, βρείτε το, βάλτε το στο τέρμα και απολαύστε ένα ποτό. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Θα καταλάβετε τι έπαθα μόλις το άκουσα.
Οι εκπλήξεις όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Ο Mc Yinka μας οδήγησε σε άλλα μονοπάτια με τον δικό του μοναδικό τρόπο και στο τέλος ήρθε… η Ελεωνόρα! Αυτή η τεράστια φωνή με το καταπληκτικό χαμόγελο, ήταν το κερασάκι σε μια τούρτα που δεν ήθελες να τελειώσει ποτέ!
Το πανηγύρι που έστησε ο Μάριος Τσικνής ήταν απολαυστικότατο. Μπορούσες να ρουφήξεις την κάθε νότα με απόλυτη καθαρότητα, να νιώσεις το κέφι τους να σε διαπερνά, να νιώσεις την ανάγκη να τραγουδήσεις μαζί τους. Το έκαναν όλοι, φαντάζομαι. Γιατί ήταν ένα πάρτι. Γιατί όλοι γουστάραμε. Γιατί… έτσι, για το Ροκ!
Αχ και να μη δούλευα αύριο…
Νάσος Κονίτσας
Joomla Social by OrdaSoft!
