Eclipse, Vice LiVE @ Kyttaro Live
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 02 Φεβρουαρίου 2020 00:32
Καλώς ήλθατε στον πλανήτη Σαββατόβραδο! Στο μοναδικό σημείο του Σύμπαντος που κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό είναι Σάββατο προς Κυριακή. Κατά συνέπεια, μην μου αγχώνεστε και μην στενοχωριέστε για τίποτα. Δεν δουλεύετε την επομένη! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να παρακολουθήσετε δύο μπάντες που φροντίζουν για τη διασκέδασή σας και μόνο.
Πρώτοι στη σκηνή του Κυττάρου οι Γερμανοί Vice. Έχουν γράψει τη δική τους ιστορία οι άνθρωποι, έχουν κάνει πράγματα τριάντα χρόνια πίσω και απόψε ήταν μπροστά μας μια εκδοχή τους, έτσι όπως τη χάραξε και τη διαχειρίστηκε ο πανδαμάτωρ. H μουσική τους είναι πάντα γλυκόπιοτη, το μοτίβο πάντα καλοδεχούμενο και όσοι δεν ήξεραν… έμαθαν. Και όσοι ήξεραν… το χάρηκαν έτι περισσότερον. “Happy Metal”; Μια και δεν δουλεύουμε την αύριον (τα ‘παμε πιο πάνω), πειράζει να ασχοληθούμε ΜΟΝΟ με την ψυχαγωγία μας;
Η υπέρ-διασκευάρα στο "I Hate Myself For Loving You", Το “Where Do I Belong” και το “Fuck You” και το “3 Fingers Up” και το πάρτι είχε πλέον ζεσταθεί για τα καλά. Η μπάντα μίλησε πολύ με το κοινό, ήταν σε πολύ καλή διάθεση. “Show the world that you’re ready to Rock” και πάμε να κάνουμε φασαρία! Τα προ-ηχογραφημένα δούλεψαν στην εντέλεια για τα “Wooooo” και το έδαφος προετοιμάστηκε με τον καλύτερο τρόπο για τους Σουηδούς.
Hate Myself 4 Loving…, Turn It Up, Hot Summer Night, Dirty Mind, License To Rock, Where Do I belong, Open Eyes, 3 Fingers Up, Shitty Shituation, Made For Pleasure, Fuck You
Λίγο μετά τις δέκα και μισή, οι Eclipse ανέβηκαν στη σκηνή και η Πέμπτη παραδόθηκε στο Σάββατο αμαχητί. Καλοβαλμένοι, άριστα προβαρισμένοι και με τα προ-ηχογραφημένα στην υπηρεσία τους, οι Σβενσκ ισοπέδωσαν το Κύτταρο! Όπως ακριβώς το γράφω και χωρίς καμία έκπτωση. Ξεκίνημα με το υπέρ-χιτ “Viva La Victoria” και τον κόσμο να χειροκροτά και να χορεύει. Ο Erik Mårtensson είναι ένας χαρισματικός μπροστάρης, μας κάνει εύκολα ό,τι θέλει και μοιράζεται ανάμεσα σε φωνητικά, ηλεκτρικές και ακουστικές. Ο Διόσκουρος Magnus Henriksson τσακίζει το εξάχορδό του και συνοδεύει υποδειγματικά στα «προσωπικά τους», όταν μια κιθάρα και φωνή αρκούν να δονήσουν το κοινό. Philip Crusner, με ένα σετ τεσσάρων τεμαχίων (παρακαλώ πολύ), παίζει απίστευτα, κάνει ΤΑ ζογκλερικά και προσφέρει απλόχερα θέαμα. Θέαμα που επίσης ξαμόλησε ο «νέους» Victor Crusner (το έχουν στο αίμα τους φαίνεται) στο μπάσο, ο οποίος έφερε τούμπα τη σκηνή άπειρες φορές και βασάνισε το ευγενές έγχορδον.
Γκάζια και εύθραυστα έκατσαν πλάι πλάι και μάλιστα βολεύτηκαν, απλώθηκαν και κατέλαβαν το χώρο, εμάς φυσικά και κάθε σκέψη για καλοπέραση εκείνο το βράδυ. Το σετ κύλησε νεράκι, το συγκρότημα αστειεύτηκε και ζήτησε τις φωνές και την προσοχή μας και το Κύτταρο άστραψε και βρόντηξε. O Erik μας σύστησε και το πρώτο κομμάτι που άκουσε ποτέ, το "Runaway" του Del Shannon, το οποίο μάλιστα η μπάντα επέδωσε έξοχα. Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι για το αν είναι κρίμα που δεν είναι φίσκα αυτές οι συναυλίες, που τόσο πολύ τονώνουν όλους όσους γουστάρουν το Ροκ και τα συγκροτήματα που αγαπάνε τόσο πολύ τις συναυλίες και εκείνους που έρχονται…
Στο encore η πρίζα ετοιμάζεται… Τα «Ωωωωωωωω» έρχονται, είναι βέβαιο. Και όταν σκάνε οι αρχικές νότες του “Never Look Back”, εκεί πλέον είμαστε όλοι μια θεότρελη πανταήμερη! Είναι η ματζόρε διδαχή πάνω στο «Ξεχνιόμαστε τώρα, ΟΛΑ τα υπόλοιπα από αύριο», είναι η αγνή διασκέδαση που δεν χαμπαριάζει ποτέ. Ευτυχώς…
Γύρω στις δώδεκα και κάτι κατέβηκαν από τη σκηνή. Στο καλό, Σάββατο βράδυ, καλώς όρισες, Σάββατο πρωί! Ναι, το κάναμε λύσσα! Εδώ έχει κοτζάμ Έκλειψη και μάλιστα σουηδική, στα ημερολογιακά θα κολλήσουμε; Πολλά μπράβο στους διοργανωτές, που έκαναν τόσο καλό στις ψυχές μας!
Κώστας Κούλης
Φωτογραφίες: Εβελίνα "Ρεντ" Γερακίτη
Πρώτοι στη σκηνή του Κυττάρου οι Γερμανοί Vice. Έχουν γράψει τη δική τους ιστορία οι άνθρωποι, έχουν κάνει πράγματα τριάντα χρόνια πίσω και απόψε ήταν μπροστά μας μια εκδοχή τους, έτσι όπως τη χάραξε και τη διαχειρίστηκε ο πανδαμάτωρ. H μουσική τους είναι πάντα γλυκόπιοτη, το μοτίβο πάντα καλοδεχούμενο και όσοι δεν ήξεραν… έμαθαν. Και όσοι ήξεραν… το χάρηκαν έτι περισσότερον. “Happy Metal”; Μια και δεν δουλεύουμε την αύριον (τα ‘παμε πιο πάνω), πειράζει να ασχοληθούμε ΜΟΝΟ με την ψυχαγωγία μας;
Η υπέρ-διασκευάρα στο "I Hate Myself For Loving You", Το “Where Do I Belong” και το “Fuck You” και το “3 Fingers Up” και το πάρτι είχε πλέον ζεσταθεί για τα καλά. Η μπάντα μίλησε πολύ με το κοινό, ήταν σε πολύ καλή διάθεση. “Show the world that you’re ready to Rock” και πάμε να κάνουμε φασαρία! Τα προ-ηχογραφημένα δούλεψαν στην εντέλεια για τα “Wooooo” και το έδαφος προετοιμάστηκε με τον καλύτερο τρόπο για τους Σουηδούς.
Hate Myself 4 Loving…, Turn It Up, Hot Summer Night, Dirty Mind, License To Rock, Where Do I belong, Open Eyes, 3 Fingers Up, Shitty Shituation, Made For Pleasure, Fuck You
Λίγο μετά τις δέκα και μισή, οι Eclipse ανέβηκαν στη σκηνή και η Πέμπτη παραδόθηκε στο Σάββατο αμαχητί. Καλοβαλμένοι, άριστα προβαρισμένοι και με τα προ-ηχογραφημένα στην υπηρεσία τους, οι Σβενσκ ισοπέδωσαν το Κύτταρο! Όπως ακριβώς το γράφω και χωρίς καμία έκπτωση. Ξεκίνημα με το υπέρ-χιτ “Viva La Victoria” και τον κόσμο να χειροκροτά και να χορεύει. Ο Erik Mårtensson είναι ένας χαρισματικός μπροστάρης, μας κάνει εύκολα ό,τι θέλει και μοιράζεται ανάμεσα σε φωνητικά, ηλεκτρικές και ακουστικές. Ο Διόσκουρος Magnus Henriksson τσακίζει το εξάχορδό του και συνοδεύει υποδειγματικά στα «προσωπικά τους», όταν μια κιθάρα και φωνή αρκούν να δονήσουν το κοινό. Philip Crusner, με ένα σετ τεσσάρων τεμαχίων (παρακαλώ πολύ), παίζει απίστευτα, κάνει ΤΑ ζογκλερικά και προσφέρει απλόχερα θέαμα. Θέαμα που επίσης ξαμόλησε ο «νέους» Victor Crusner (το έχουν στο αίμα τους φαίνεται) στο μπάσο, ο οποίος έφερε τούμπα τη σκηνή άπειρες φορές και βασάνισε το ευγενές έγχορδον.
Γκάζια και εύθραυστα έκατσαν πλάι πλάι και μάλιστα βολεύτηκαν, απλώθηκαν και κατέλαβαν το χώρο, εμάς φυσικά και κάθε σκέψη για καλοπέραση εκείνο το βράδυ. Το σετ κύλησε νεράκι, το συγκρότημα αστειεύτηκε και ζήτησε τις φωνές και την προσοχή μας και το Κύτταρο άστραψε και βρόντηξε. O Erik μας σύστησε και το πρώτο κομμάτι που άκουσε ποτέ, το "Runaway" του Del Shannon, το οποίο μάλιστα η μπάντα επέδωσε έξοχα. Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι για το αν είναι κρίμα που δεν είναι φίσκα αυτές οι συναυλίες, που τόσο πολύ τονώνουν όλους όσους γουστάρουν το Ροκ και τα συγκροτήματα που αγαπάνε τόσο πολύ τις συναυλίες και εκείνους που έρχονται…
Στο encore η πρίζα ετοιμάζεται… Τα «Ωωωωωωωω» έρχονται, είναι βέβαιο. Και όταν σκάνε οι αρχικές νότες του “Never Look Back”, εκεί πλέον είμαστε όλοι μια θεότρελη πανταήμερη! Είναι η ματζόρε διδαχή πάνω στο «Ξεχνιόμαστε τώρα, ΟΛΑ τα υπόλοιπα από αύριο», είναι η αγνή διασκέδαση που δεν χαμπαριάζει ποτέ. Ευτυχώς…
Γύρω στις δώδεκα και κάτι κατέβηκαν από τη σκηνή. Στο καλό, Σάββατο βράδυ, καλώς όρισες, Σάββατο πρωί! Ναι, το κάναμε λύσσα! Εδώ έχει κοτζάμ Έκλειψη και μάλιστα σουηδική, στα ημερολογιακά θα κολλήσουμε; Πολλά μπράβο στους διοργανωτές, που έκαναν τόσο καλό στις ψυχές μας!
Κώστας Κούλης
Φωτογραφίες: Εβελίνα "Ρεντ" Γερακίτη
Joomla Social by OrdaSoft!
