Dirty Beaches & Social End Products, 18-09-2012 Live @ Γαία Live Stage, Θεσσαλονίκη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2012 13:17
Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω περισσότερο με την άποψη του Alex Zhang Hungtai (Dirty Beaches) σε παλιότερη συνέντευξη του, ότι «οι περισσότεροι δημοσιογράφοι γκουγκλάρουν το όνομά του και κάνουν copypaste περιγραφές, όπως ότι το μουσικό του ύφος και η εμφάνισή του στη σκηνή μοιάζει με αυτά του Alan Vega των Suicide». Όμως, κατά τη γνώμη μου, ο κύριος, που ηγείται το project των Dirty Βeaches, δημιουργεί μια εντελώς διαφορετική πειραματική μουσική, μέσα από ένα κολλάζ ήχων που εξωτερικεύει τον συναισθηματικό του κόσμο, χωρίς να έχει κατά νου κάποιο συγκεκριμένο μουσικό αποτέλεσμα. Και μάλιστα αυτός ο -μάλλον- μπερδεμένος συναισθηματικός του κόσμος κατάφερε να «γεννήσει» περίπου 20 προσωπικές δουλειές (EP, LP, 7΄΄). Αυτή την διαφορετικότητα στον ήχο του που έχει ταξιδέψει σε Βανκούβερ, Μόντρεαλ, Νέα Υόρκη, Χονολουλού (όπου δηλαδή και ο δημιουργός της), είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν περίπου 300 άτομα που βρέθηκαν την Τρίτη βράδυ στο «Γαία Live» στη Θεσσαλονίκη.
Για τον Ταϊβανέζο Alex Zhang Hungtai είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεται την χώρα μας, χάρη στην πρωτοβουλία των «Music Velocity» & «Radio Lollipop» να τολμήσουν γι΄ αυτή τη live διοργάνωση στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της Eastern Europe Tour του. Η πρώτη ήταν πέρυσι, στο «Bios» της Αθήνας (διοργάνωση Αrte Fiasco).
Το live άνοιξαν οι Αθηναίοι Social End Products, μια ελληνική μπάντα με garage punk ήχο, των οποίων οι επιρροές μοιάζουν να είναι πολύ διαφορετικές (Legendary Sturdust Cowboy, Bo Diddley, Red Crayola, 13th Floor Elevators, Sun Ra, Back from the grave) απ’ αυτές τις σύνηθες των επίδοξων punk rockers. Τα γκαραζόπαιδα από την Αθήνα εκτέλεσαν 13 τραγούδια, πάρα πολλά για μια support εμφάνιση, και μάλιστα χωρίς ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, εκτός από το 7” EP «Ego trip» (Radar Eye Records). Κάτι όμως μας λέει ότι αυτή είναι έτοιμη! Κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό και να κερδίσουν το θερμό χειροκρότημά τους. Μας εντυπωσίασε ο αεικίνητος μπασίστας, ο οποίος διατήρησε τον ενθουσιασμό των vibes που εκπέμπει η μουσική τους και το μετέφερε και στο κοινό, ενώ μας εντυπωσίασε η ικανότητα του ντράμερ να ερμηνεύει και τα φωνητικά των κομματιών- γεγονός επίσης πολύ δύσκολο για ένα ντράμερ. Ο punk ήχος των Social End Products καλά κρατεί και αυτό το κάτι σπέσιαλ που θέλουν να δημιουργήσουν, το καταφέρνουν. Ελπίζουμε να βρούνε έδαφος αποδοχής στην ‘δύσβατη’ Ελλάδα! Οι Dirty Beaches εμφανίστηκαν στη σκηνή λίγα λεπτά μετά τις 11 και μισή, κι ενώ το κοινό τους αδημονούσε να διασταυρώσει αν ο ντόρος που έχει γίνει γύρω από το όνομά τους, ανταποκρινόταν τελικά στην πραγματικότητα. Βλέπετε, έχουν παίξει στα φεστιβάλ Pitchfork, Primavera Sound, Bestival (UK), ενώ το τελευταίο τους album «Badlands» ήταν υποψήφιο στα Polaris Music Prize 2011, στη μουσική κατηγορία που επικράτησαν τελικά οι Arcade Fire.
Μαζί με τον Alex Zhang Hungtai βρέθηκαν επί σκηνής ο Subhayan Roy (κιθάρα, drum pads) και ο Bernardino Femminieli (synth, drum machines).
H σχέση του κυρίου Dirty Beaches με τον retro ρομαντισμό είναι εξαιρετική, ενώ νιώθει ένα πόλο έλξης για οτιδήποτε έχει να κάνει με την νοσταλγία του παρελθόντος, τις δεκαετίες των ’50 και ’60… Είναι συλλέκτης παλιών ήχων rockabilly και με τα sampling και τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς του φτιάχνει κάτι πιο σύγχρονο που ν’ ανταποκρίνεται στη γενιά του, αλλά και στα καλλιτεχνικά ερεθίσματα που δέχεται. Αυτό φαίνεται περισσότερο από τα μουσικά ηχοτόπια που παραπέμπουν σε Suicide, Low και Cramps, και λιγότερο από την στάση του πάνω στη σκηνή (σημ. η λέξη «rock star» δείχνει να μην απασχολεί καθόλου τον ταϊλανδέζο καλλιτέχνη). Καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής του τραγούδησε κοιτώντας τον τοίχο απέναντι του, με μια μικρή απόπειρα να ενσωματωθεί με το κοινό όταν κατέβηκε στο πλήθος κάνοντας μάλλον ένα ‘αποτυχημένο’ mini stage diving! Ένας Alan Vega, όμως, δεν θα έχανε ποτέ την ευκαιρία να κουνήσει το σώμα του προς το κοινό και να του επιδείξει πώς οι κραυγές του είναι το κάλεσμα του στην ψυχεδελική του ενέργεια! Έτσι, ‘κουβάλησε’ στη Θεσσαλονίκη τον retro αέρα του «Badlands» αλλά σε πιο noise και drone ηχητικά μονοπάτια, θυμίζοντας πιο doo- wop πειραματισμούς. Έπαιξε χωρίς προγραμματισμένο setlist, μάλλον ένα αυτοσχεδιαστικό πρόγραμμα, αλλά ερμήνευσε κυρίως τραγούδια του «Badlands», τα οποία διασκεύασε σε μεγάλο βαθμό και τα προσάρμοσε στα δυο όργανα- μουσικούς που είχε μαζί του (synth, κιθάρα).
H επανάληψη είναι ένα από τα βασικά μοτίβα στη μουσική του, αλλά αυτό τον κάνει να νιώθει μια ηρεμία και ασφάλεια, καθώς πειραματίζεται περισσότερο με τα drones. Καθώς η μπάντα αποκτάει περισσότερα μέλη, άρα και όργανα, περιπλέκονται λίγο τα πράγματα και ο αυτοσχεδιασμός του frontman κερδίζει ακόμη περισσότερο έδαφος.
Δηλαδή, ένας αδιάκοπος θόρυβος πάνω από εκατό αυτοκινητόδρομους… Στο «Α hundred Highways», το σχεδόν μονότονο riff του synth σπάει από τον garage θόρυβο της ηλεκτρικής κιθάρας. Ερμηνεύοντας το «Black Nylon» τι να είχε άραγε στο μυαλό του; Sexy καλσόν των ‘50s, βινύλια ή καρούλια σελιλόιντ; Ακούγοντας τα «True Blue» και «Lord Knows Best», καταλαβαίνεις ότι αυτός ο «βρώμικος» ταϊλανδός βγάζει κι έναν ρομαντισμό που παραπέμπει στα σκοτεινά κινηματογραφικά τοπία του David Lynch. Δυστυχώς έμειναν επί σκηνής περίπου μία ώρα, βγαίνοντας μόνο για ένα encore κομμάτι. Λίγο το κρασί, λίγο η κούραση της ημέρας, ο Dirty Beaches έδειξε να παραδίνεται στο distortion της μουσικής του. Στο τέλος…σωριάστηκε στον καναπέ των παρασκηνίων σχεδόν ‘λιπόθυμος’, παρά τις παρεκκλίσεις του κοινού για ακόμη λίγο βρώμικο rock n’ roll!
Το κοινό αποχώρησε πλήρως ικανοποιημένο από την σύντομη εμφάνιση του, μια και ο ήχος αυτών των εραστών της νεονουάρ μουσικής, που έχουν μια δόση «βρωμιάς», δεν συνηθίζεται στις σκηνές της Θεσσαλονίκης. Όλοι νόμισαν ότι στη σκηνή του «Γαία Live» αναστήθηκαν οι proto-punk ήρωες της δεκαετίας του ’70… και ζήσανε ευτυχέστεροι, περιμένοντας με αγωνία τη νέα του δουλειά (2 LP παρακαλώ μέσα στο 2012), η οποία θα έχει στοιχεία funk, jazz, dub, noise, blues.
Κατερίνα Νικολακούλη
Φωτογραφίες : Φώτης Τέλλογλου
Φωτογραφίες : Φώτης Τέλλογλου
Joomla Social by OrdaSoft!
