It’s a chess game Vol. I festival @ Ίλιον Plus
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 16 Νοεμβρίου 2019 15:52
Λίγο πριν ξεκινήσει το φεστιβάλ, είχαμε το χειρότερο opening act που θα μπορούσαμε να περιμένουμε. Αυτό των ουρανών. Ήταν τόσο χάλια η κατάσταση με τη βροχάρα που ξέσπασε, που από το Τριανόν μέχρι το Ίλιον Plus το σκεφτόσουν δέκα φορές για να πας. Την ενδέκατη το έκανες και πράξη. Και κάπως έτσι αντιληφθήκαμε ότι κάποιοι δεν κατάφεραν να πάνε, κάποιοι αποθαρρύνθηκαν και κάποιοι δεν έφτασαν καν στην ενδέκατη φορά. Αν δεν έχετε αντίρρηση, θα σας μεταφέρουμε εμείς αυτά που είδαμε και ακούσαμε.
Το αρχίνημα της γιορτής βρίσκει τους Aubade στη σκηνή. Με το που ξεκινάνε σκέφτομαι «Stoner»… Ναι, χαζομάρα μου, το καταλαβαίνω, αλλά για μερικά δεύτερα είχα δίκιο. Η μπάντα παίζει Punk με πολλά Ροκ θέματα και χαρακτηριστικά και διασκεδάζει. Οι ταχύτητες αυξάνουν, τα γκάζια πληθαίνουν, το ξύσιμο στις χορδές προδίδει ενθουσιασμό και αγαντάρισμα και το τρίο παίζει τιμιότατα, κάνει όμορφη φασαρία και παραδίδει τη θέση της στους Mind Departure.
Voices, Good Times Ahead, With You, Let Me Sleep, Farewell to Arms, Bright Lights, Breathe, Have Mercy (Last Drive), The Distance, Ill
Διάφορα κρυσταλλικά ακούγονται από την κιθάρα. Το σχήμα ακροβολίζεται εκατέρωθεν της σκηνής και πυροβολεί. Το ανεξάρτητο, το εναλλακτικό, το διαφορετικό, το κάτι άλλο. Παίζουν και ένα μέρος από το “I Wanna Be Your Dog” και μας δίνουν και μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη στο “I Put A Spell On You”. Εντυπωσιακή η φωνή, δυναμική η οργανίστικη υποστήριξη. Εννοείται ότι θα ψάξω και το περσινό άλμπουμ τους.
We're The Ones To Rule, Rise Up, I Wanna Be Your Dog, I've Got A Feeling, Skin Polluted, Ego, Can't Kill An Idea, I Put A Spell On You
Skull Koraptor και… Thrash! Βαρβάτο Thrash, με πολύ τρέξιμο, πολύ δικασίδι και ανάλογα φωνητικά και riff. Το τρίο στέκεται κραταιό στη σκηνή και ας μου επιτραπεί να πω πως αν ήταν κουαρτέτο θα το γκρέμιζε το Ίλιον. Απλά δική μου πεποίθηση. Φεύγουν τα κομμάτια το ένα πίσω από το άλλο και βρίσκω τον εαυτό μου να γουστάρει ξανά και ξανά. Αγνό το συναίσθημα, περισσότερες αγνές οι θύμισες, οι οποίες βολτάρουν στη δεκαετία του ’80, πάντα όμως με μια ενσάνς φρεσκάδας και σύγχρονης εποχής.
Hatred, Blast It Out, Get Away, Next Station: Chaos, Voices Of Despair, Burnt Society, Fatal Wrecking, Anger Comes From You
Τη βραδιά κλείνουν οι Pulse R, οι οποίοι κινούνται σε ένα άλλο μοτίβο. Ξαφνικά άρχισε να βρέχει και μέσα στο Ίλιον. Ήλθε το Seattle και η δική του σκηνή. Ήλθαν οι Alice In Chains, ήλθε ένα σχήμα που τιμά τις σκοτεινές και ομιχλώδεις συνθέσεις και που πάντα αποδίδει εντυπωσιακά. Τα παιδιά έπαιξαν και καινούργια κομμάτια, τα οποία – μερικά από αυτά – δεν έχουν ακόμα τίτλο, έτσι το συγκρότημα επιλέγει διάφορες λέξεις για να τα θυμάται. «Εφτάρι» ας πούμε για ένα τραγούδι τους, που όντως έχει εισαγωγή σε επτά χρόνους και τα λοιπά και τα λοιπά. Κλείσιμο με το “Man In A Box” (ναι, ξανά από κείνους) και ευχές από όλους μας να ευοδωθεί η προσπάθεια και να έχουμε Vol. II Κανονικά του χρόνου. Χωρίς πολλά πολλά.
Remember Μe, Them Βones (Alice in Chains), Our Own Demise (νέο), In Chains, Lift Me Higher (νέο), Digital (R)evolution, Last Stand (νέο), Sacrificient (νέο), Man Ιn Τhe Βox (Alice in Chains)
Για την παρουσία του κόσμου δεν μπορείς να πεις ή να γράψεις και πολλά. Μάλλον… Όχι, λάθος. Μπορείς και παραμπορείς! Δεν θα σταματάω να το γράφω. Μήπως κάνουμε πατάτα που δεν στηρίζουμε τις ελληνικές μπάντες; Μήπως η «τακτική» να φτύνουμε τις προσπάθειές τους, απλά θα βρει πάνω στα μούτρα μας και θα μας λούσει; Μήπως θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε; Από το βήμα του περιοδικού προσφέρω την εξής εναλλακτική. Κάποιος φίλος ή κάποια φίλη που θα θέλει να έλθει να δει ελληνικές μπάντες και «δεν βγαίνει», ας μας το πει. Θα τον/την στείλουμε εμείς. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να γράψει αυτό που είδε και αυτό που γούσταρε. Τόσο απλό; Τόσο απλό!
Όλο το LiVE τελείωσε περίπου ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα. Έτσι ώστε όλοι και όλες να προλάβουν τα μέσα μεταφοράς και να φτάσουν σπίτια του ανθρώπινη ώρα. Πολλά μπράβο στη διοργάνωση που λειτούργησε απόλυτα επαγγελματικά και με σεβασμό στον άνθρωπο που θέλει μεν, έχει υποχρεώσεις δε. Πάντα τέτοια!
Κώστας Κούλης
Το αρχίνημα της γιορτής βρίσκει τους Aubade στη σκηνή. Με το που ξεκινάνε σκέφτομαι «Stoner»… Ναι, χαζομάρα μου, το καταλαβαίνω, αλλά για μερικά δεύτερα είχα δίκιο. Η μπάντα παίζει Punk με πολλά Ροκ θέματα και χαρακτηριστικά και διασκεδάζει. Οι ταχύτητες αυξάνουν, τα γκάζια πληθαίνουν, το ξύσιμο στις χορδές προδίδει ενθουσιασμό και αγαντάρισμα και το τρίο παίζει τιμιότατα, κάνει όμορφη φασαρία και παραδίδει τη θέση της στους Mind Departure.
Voices, Good Times Ahead, With You, Let Me Sleep, Farewell to Arms, Bright Lights, Breathe, Have Mercy (Last Drive), The Distance, Ill
Διάφορα κρυσταλλικά ακούγονται από την κιθάρα. Το σχήμα ακροβολίζεται εκατέρωθεν της σκηνής και πυροβολεί. Το ανεξάρτητο, το εναλλακτικό, το διαφορετικό, το κάτι άλλο. Παίζουν και ένα μέρος από το “I Wanna Be Your Dog” και μας δίνουν και μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη στο “I Put A Spell On You”. Εντυπωσιακή η φωνή, δυναμική η οργανίστικη υποστήριξη. Εννοείται ότι θα ψάξω και το περσινό άλμπουμ τους.
We're The Ones To Rule, Rise Up, I Wanna Be Your Dog, I've Got A Feeling, Skin Polluted, Ego, Can't Kill An Idea, I Put A Spell On You
Skull Koraptor και… Thrash! Βαρβάτο Thrash, με πολύ τρέξιμο, πολύ δικασίδι και ανάλογα φωνητικά και riff. Το τρίο στέκεται κραταιό στη σκηνή και ας μου επιτραπεί να πω πως αν ήταν κουαρτέτο θα το γκρέμιζε το Ίλιον. Απλά δική μου πεποίθηση. Φεύγουν τα κομμάτια το ένα πίσω από το άλλο και βρίσκω τον εαυτό μου να γουστάρει ξανά και ξανά. Αγνό το συναίσθημα, περισσότερες αγνές οι θύμισες, οι οποίες βολτάρουν στη δεκαετία του ’80, πάντα όμως με μια ενσάνς φρεσκάδας και σύγχρονης εποχής.
Hatred, Blast It Out, Get Away, Next Station: Chaos, Voices Of Despair, Burnt Society, Fatal Wrecking, Anger Comes From You
Τη βραδιά κλείνουν οι Pulse R, οι οποίοι κινούνται σε ένα άλλο μοτίβο. Ξαφνικά άρχισε να βρέχει και μέσα στο Ίλιον. Ήλθε το Seattle και η δική του σκηνή. Ήλθαν οι Alice In Chains, ήλθε ένα σχήμα που τιμά τις σκοτεινές και ομιχλώδεις συνθέσεις και που πάντα αποδίδει εντυπωσιακά. Τα παιδιά έπαιξαν και καινούργια κομμάτια, τα οποία – μερικά από αυτά – δεν έχουν ακόμα τίτλο, έτσι το συγκρότημα επιλέγει διάφορες λέξεις για να τα θυμάται. «Εφτάρι» ας πούμε για ένα τραγούδι τους, που όντως έχει εισαγωγή σε επτά χρόνους και τα λοιπά και τα λοιπά. Κλείσιμο με το “Man In A Box” (ναι, ξανά από κείνους) και ευχές από όλους μας να ευοδωθεί η προσπάθεια και να έχουμε Vol. II Κανονικά του χρόνου. Χωρίς πολλά πολλά.
Remember Μe, Them Βones (Alice in Chains), Our Own Demise (νέο), In Chains, Lift Me Higher (νέο), Digital (R)evolution, Last Stand (νέο), Sacrificient (νέο), Man Ιn Τhe Βox (Alice in Chains)
Για την παρουσία του κόσμου δεν μπορείς να πεις ή να γράψεις και πολλά. Μάλλον… Όχι, λάθος. Μπορείς και παραμπορείς! Δεν θα σταματάω να το γράφω. Μήπως κάνουμε πατάτα που δεν στηρίζουμε τις ελληνικές μπάντες; Μήπως η «τακτική» να φτύνουμε τις προσπάθειές τους, απλά θα βρει πάνω στα μούτρα μας και θα μας λούσει; Μήπως θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε; Από το βήμα του περιοδικού προσφέρω την εξής εναλλακτική. Κάποιος φίλος ή κάποια φίλη που θα θέλει να έλθει να δει ελληνικές μπάντες και «δεν βγαίνει», ας μας το πει. Θα τον/την στείλουμε εμείς. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να γράψει αυτό που είδε και αυτό που γούσταρε. Τόσο απλό; Τόσο απλό!
Όλο το LiVE τελείωσε περίπου ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα. Έτσι ώστε όλοι και όλες να προλάβουν τα μέσα μεταφοράς και να φτάσουν σπίτια του ανθρώπινη ώρα. Πολλά μπράβο στη διοργάνωση που λειτούργησε απόλυτα επαγγελματικά και με σεβασμό στον άνθρωπο που θέλει μεν, έχει υποχρεώσεις δε. Πάντα τέτοια!
Κώστας Κούλης
Joomla Social by OrdaSoft!
