Συναυλία Audrey Horne, Karma To Burn, GOLD @ Nouveau Casino, Παρίσι
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου 2013 20:30
Αυτό το φθινόπωρο οι Audrey Horne και οι Karma To Burn σχημάτισαν ένα ιδιόμορφο συναυλιακό πακέτο, το οποίο λίγες Ευρωπαϊκές πόλεις είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν. Ένας από τους επιλεγμένους σταθμούς ήταν και το Παρίσι και πιο συγκεκριμένα το συμπαθητικό club του Nouveau Casino, που φιλοξένησε την πέμπτη από τις συνολικά δέκα στάσεις της περιοδείας. Η ιδιομορφία του πακέτου έγκειται στον συνδυασμό του επιμεταλλωμένου Hard Rock των ανερχόμενων Audrey Horne με το καθαρόαιμο stoner των βετεράνων του χώρου, Karma to Burn. Επιπλέον, η επιλογή του support σχήματος στο πρόσωπο των proto-hard rockers GOLD πρόσθεσε ένα επιπλέον παράγοντα πλουραλισμού και συνεπώς ενδιαφέροντος σ' αυτή την "περίεργη" συνάθροιση ροκ συγκροτημάτων.
Η καθυστερημένη άφιξή μου στο συναυλιακό χώρο είχε σαν αποτέλεσμα να προλάβω τους GOLD προς το τέλος της εμφάνισής τους. Από το λίγο που πρόλαβα να παρακολουθήσω ήταν φανερό ότι οι Ολλανδοί αρέσκονται σ΄ ένα early-70s ροκ, στο οποίο ζητούμενο φαίνεται να είναι η πιστή αναπαραγωγή ενός ρετρό feeling. Ηγέτης της μπάντας είναι ο κιθαρίστας Thomas Sciarone, ο οποίος θήτευσε στους, διαλυμένους πλέον, Devil's Blood. Οι GOLD ξεχωρίζουν λόγω των φωνητικών της τραγουδίστριάς τους, η οποία εντυπωσιάζει με τη δυνατή blues/rock φωνή της και την καθαρή άρθρωση των στίχων. Οι Ολλανδοί έχουν φρέσκες ιδέες, πολύ καλό στήσιμο επί σκηνής και σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά φωνητικά τους ξεχωρίζουν από το σωρό των γκρουπ που επιχειρούν ν΄ αναπαράγουν έναν ήχο όπου σχεδόν όλα δείχνουν να έχουν πλέον παιχτεί.
Μετά από μια παύση μισής ώρας είχε έρθει η ώρα για τους cult ήρωες του stoner rock, τους Karma To Burn. Το τρίο από τη West Virginia παίζει μια μουσική που στηρίζεται εξ ολοκλήρου σε ορχηστρικές συνθέσεις και αυτό το "παράδοξο", μαζί με την "αλήτικη" σκηνική παρουσία της μπάντας, αποτελούν μερικούς από τους λόγους που τους έχουν κάνει ξεχωριστούς. Οι τελευταίες εξελίξεις στο στρατόπεδο της μπάντας σημαδεύτηκαν από τις αποχωρήσεις σημαντικών μονάδων σε μπάσο και τύμπανα, δημιουργώντας έναν αέρα ανησυχίας για το πώς θα ανταποκρίνονταν οι αντικαταστάτες τους στα live. Η μπάντα πλέον διατηρεί ένα μόνο μέλος από την κλασσική τους σύνθεση, τον κιθαρίστα William Mecum, ο οποίος από το ξεκίνημα κιόλας της εμφάνισης του γκρουπ έδειξε αμέσως πιο είναι το αφεντικό. Ο Mecum που εμφανίστηκε με το σήμα κατατεθέν καπελάκι του είχε attitude που στην εικονική βαθμίδα coolness άγγιξε επίπεδα Big Lebowski! Την ίδια στιγμή που σκόρπιζε heavy stoner riffs με τη Les Paul του συνήθιζε να μας κοιτάζει μ΄ ένα σαρδόνιο χαμόγελο, απολαμβάνοντας την συναυλία όπως αυτός μόνο ξέρει. Οι Karma To Burn παίξανε περίπου 50 λεπτά, αποδίδοντας τραγούδια από όλες τις περιόδους τους, με το “Almost Heaven” άλμπουμ να εκπροσωπείται με τρία τραγούδια. Τα riff εκπέμπονταν ανά κύματα χτίζοντας προοδευτικά το groove των τραγουδιών και το κοινό, μυημένο και μη, είχε απλά αφεθεί στις κιθαριστικές δονήσεις. Συνολικά είδαμε μια πολύ αξιοπρεπή εμφάνιση, παρά τις αλλαγές μελών, αλλά εδώ έχουμε μια ένσταση. Ενώ το μπαρουτοκαπνισμένο ροκ των Karma to Burn μπορεί άνετα να γοητεύσει τους θεατές που πρωτοέρχονται σε επαφή μαζί τους, για τους φανατικούς οπαδούς τους η καινούρια σύνθεση της μπάντας έχει αντίκτυπο στο "οπτικό" κυρίως κομμάτι. Τα πρώην μέλη, με πρώτο το μπασίστα Rich Mullins, προσέδιδαν ένα "χύμα" αέρα, κάτι που μόνο αυτοί που έχουν δει τη μπάντα παλιότερα μπορούν να το περιγράψουν. Με άλλα λόγια, αν και οι αντικαταστάτες τους είχαν αρκετά καλή απόδοση, οι ενστάσεις έχουν να κάνουν με την "συμμαζεμένη" τους σκηνική παρουσία, σε αντιδιαστολή με τη φήμη που κουβαλάει το γκρουπ.
Σειρά είχαν οι Audrey Horne, ένα γκρουπ που χτίζει προοδευτικά το όνομά του στην Ευρώπη και το φετινό έξοχο “Youngblood” αποτέλεσε την ιδανική αφορμή για να βγουν στο δρόμο και να το προωθήσουν. Το κουιντέτο, με όνομα παρμένο από την πιο αινιγματική από τους θηλυκούς χαρακτήρες των ταινιών του David Lynch, όρμησε στη σκηνή με το εκρηκτικό φετινό single “Redemption Blues”, φανερώνοντας από νωρίς τις προθέσεις τους. Με τη μπάντα σε φοβερή φόρμα η συνέχεια επιφύλασσε μερικά από τα πιο groove-άτα τραγούδια τους, με το “Youngblood” να παίζεται σχεδόν στην ολότητά του! Πολύ κινητικοί επί σκηνής, οι Νορβηγοί επιδίωκαν με κάθε ευκαιρία την επικοινωνία με το κοινό, καλλιεργώντας μια κεφάτη διάθεση που σχεδόν αμέσως διαχύθηκε και στο κοινό. Ένα κοινό που έδειχνε αρκετά εξοικειωμένο με τη μουσική των Audrey Horne και ανταποκρίθηκε χορεύοντας και επευφημώντας το γκρουπ σε κάθε ευκαιρία. Ο τραγουδιστής Torkjell Rød αλώνιζε τη σκηνή με χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση, εγγυώμενος την ίδια στιγμή τη σωστή απόδοση των φωνητικών. Βοήθησε βέβαια και ο καθαρός ήχος, με όλα τα όργανα απόλυτα ισορροπημένα και καθαρά. Όσο περνούσε η ώρα το κλίμα σκηνής γινόταν όλο και πιο κεφάτο, με τους κιθαρίστες να μην παραλείπουν να ποζάρουν - με μέτρο πάντα - και τις δισολίες να δίνουν και να παίρνουν. Εντύπωση κάνει η χαρντροκάδικη σκηνική παρουσία του Arve Isdal στις ρυθμικές, σε πλήρη αντιδιαστολή με το πώς τον έχουμε συνηθίσει στους "σοβαρούς" Enslaved. Ο έτερος κιθαρίστας Thomas Tofthagen είχε στήσιμο βγαλμένο από τα 70ς, ανέλαβε όλα τα lead μέρη και δίκαια μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν co-frontman. Οι Audrey Horne, αν και Νορβηγοί, έχουν αφομοιώσει πλήρως τους κώδικες της Hard Rock μουσικής από τους Άγγλους και Αμερικανούς προπάτορες του είδους. Αυτό που κάνει εντύπωση, τόσο στα άλμπουμ όσο και στη σκηνική παρουσία, είναι το φιλτράρισμα των παραδοσιακών poser Hard Rock επιρροών σ' ένα σύγχρονο περίβλημα που αποφεύγει τις παρδαλότητες των 80ς και απλά τροφοδοτεί με feel good ατμόσφαιρα τη μουσική τους. 
Συνοψίζοντας, το συναυλιακό πακέτο των Audrey Horne, Karma To Burn και GOLD προσέφερε μια χορταστική βραδιά, με τρεις ποιοτικές μπάντες που είχαν την ευκαιρία να παρουσίασαν τη μουσική τους σ΄ ένα κοινό με ετερόκλιτα πιθανώς γούστα. Στην τελική, ο παραπάνω επιτυχής συνδυασμός υπογράμμισε ότι οι μουσικές προτάσεις των παραπάνω συγκροτημάτων δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας ροκ μουσικής.
Ανίκητος Γαροφαλάκης
Joomla Social by OrdaSoft!
