- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Συναυλίες
-
Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 17 Ιανουαρίου 2015 19:21
Εμφανίστηκαν το 1993 στη μουσική σκηνή του Λονδίνου, προκαλώντας ιδιαίτερη αίσθηση. Η αξία τους επιβεβαιώθηκε με την περιοδεία τους στα τέλη των 90΄s με τους Bjork, Fugees και Massive Attack, που τους έκανε γνωστούς σε ακόμα μεγαλύτερο κοινό. Αίσθηση προκαλούν και οι συνεργασίες τους με τους David Holmes, Andrew Weatherall και τη Beth Orto, καθώς και η περιοδεία τους με τους Prodigy, που τους εντάσσει στην dance-electronica κουλτούρα.
Η πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά παρουσιάζεται το 1996, ονομάζεται “Prince Blimey” και αμέσως κερδίζει κοινό και κριτικούς. Οι Richard Thair, Ali Friend και David Ayers, που αποτελούν τη Βρετανική μπάντα, συνδύασαν την εμπειρία τους στη Jazz με την ανάγκη τους να πειραματιστούν από τη funk μέχρι το trip-hop, φτιάχνοντας έναν ιδιαίτερο δικό τους ήχο και έγιναν γρήγορα καθολικά αναγνωρίσιμοι. Επιπλέον, η σχέση τους με την τεχνολογία τους δημιούργησε τον ηλεκτρονικό τους χαρακτήρα, δείγματα του οποίου λαμβάνουμε στους δίσκους τους “Our Aim Is To Satisfy” και “Making Bones”.
Το 2000 διαλύθηκαν και σχηματίστηκαν ξανά το 2007… Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν τον τέταρτο δίσκο τους «Pale Blue Dot» και το 2011 το άλμπουμ με τίτλο «Key».
Το τελευταίο τους άλμπουμ κυκλοφορεί το 2014 (Hyena). Ηχογραφήθηκε ως soundtrack για την ταινία “Touki Bouki” και είναι αυτό που ήρθαν να μας συστήσουν χτες στο φιλόξενο χώρο του Gagarin 205 . Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχονται στην Ελλάδα, ούτε στο Gagarin 205. Έτσι, λίγο-πολύ το ελληνικό κοινό είναι υποψιασμένο και τους ακολουθεί, αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουν καλά τι να του προσφέρουν. Μα τι λέω; Στο Gagarin 205 δεν βρίσκονταν μόνο Έλληνες μα ένα συνονθύλευμα ανθρώπων, λαών και διαφορετικής μουσικής κουλτούρας. Καθώς, από ότι φαίνεται, το κοινό τους προέρχεται από πολλούς και διαφορετικούς μουσικούς χώρους. Προφανώς αυτή είναι και η τεράστια επιτυχία τους, που τους κατατάσσει σε ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στα τελευταία 20χρόνια.
Η συναυλία ήταν εξαιρετική, όλοι μοιραστήκαμε το ίδιο τριπ ρυθμού και χορού. Ο ήχος απλωνόταν καθαρά και ρυθμικά και έτσι όλοι υπνωτισμένοι ακολουθούσαμε. Μοναδικό παράπονο. Η διάρκειά της! Άργησε να ξεκινήσει και τελείωσε πολύ πιο γρήγορα από ότι προσδοκούσαμε. Από την άλλη πλευρά, όλα τα όμορφα πάντα λαχταράς να διαρκούν λιγάκι παραπάνω.
Δεν έχουμε παρά να μείνουμε συντονισμένοι στα επόμενα μουσικά τους μονοπάτια και να ελπίζουμε ότι θα τα παρουσιάσουν ξανά με την ίδια αγάπη και τον ίδιο ενθουσιασμό στη χώρα μας. Μέχρι τότε παλλόμαστε στους ίδιους ρυθμούς και αναμένουμε!
We will be there!
Χάρις Μολυβιάτη