Annihilator, Foray Between Ocean LiVE @ Piraeus 117 Academy
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2016 23:40
Το είχατε φανταστεί ότι θα φεύγατε από Μέταλ συναυλία πριν τα μεσάνυχτα; Και όχι απλά μερικά λεπτά πριν… Μιλάμε για μία ολόκληρη ώρα! Μπας και γινόμαστε Ευρώπη; Λέω τώρα εγώ… Έτσι, κουβέντα να γίνεται…
Οι Annihilator έχουν πάθει έρωτα με την Ελλάδα μας… Κι εμείς όμως δεν πάμε πίσω. Από το 1991, που ήλθαν για πρώτη φορά, κάτι στο οποίο αναφέρθηκε και ο ίδιος ο Waters, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, μέχρι σήμερα, είκοσι και πέντε χρόνια μετά, οι Καναδοί (κατ’ ευφημισμόν πια, είναι πλέον πολυεθνικό το συγκρότημα), είναι από τις πολύ αγαπημένες μας μπάντες. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό. Έχουν καταπληκτικά τραγούδια, παίζουν καταπληκτικά στα LiVE τους και διαθέτουν έναν από τους πιο καταπληκτικούς παιχταράδες στο Μέταλ. Ο Jeff Waters είναι ένας τεράστιος κιθαρίστας, ένας καρασπουδαίος συνθέτης και ένας πρωτομάστορας στον τρόπο που επικοινωνεί με το κοινό. Είδα πολλούς κιθαρίστες στο μαγαζί, είδα πολλούς τρομερούς Έλληνες κιθαρίστες, οι οποίοι είχαν έλθει για να (ξανα)δούν από κοντά το μέγιστο. Φρονώ όμως ότι θα πρέπει να είχαν έλθει και πολλοί τραγουδιστές και λοιποί μπροστάρηδες, για να δουν από κοντά το φαινόμενο Waters!
«Ξέρετε, είμαι από κείνη τη χώρα την απαίσια, τη ρατσιστική, με τους κακούς κατοίκους… Τον Καναδά»! Μία μόνο από τις πολλές θανατηφόρες ατάκες του εκείνο το βράδυ. Και όταν δεν μιλούσε… τότε κεντούσε! Με την κιθάρα του, με τα θέματά του, τα σόλο του. Από κοντά η φοβερή και τρομερή μπαντάρα που έχει και παίζει μαζί του. Στο μπάσο ο Rich Hinks δείχνει στιβαρός και τρέχει πάνω κάτω, ενώ κάνει φωνητικά και μάλιστα lead. Όταν παρουσίασε ο Waters το Βρετανό μουσικό, φρόντισε να πετάξει τη λέξη “Brexit”, κάνοντας πολλούς από μας να ξεκαρδιστούν. Στην έτερη κιθάρα βρίσκεται ο Aaron Homma, ο οποίος παίζει τα πανδύσκολα θέματα των Annihilator, ενώ παράλληλα κινείται πέρα δώθε στη σκηνή και εναλλάσσεται με το Hinks. Στα τύμπανα βρίσκεται ένας απίθανος Ιταλός νεανίας, ο Fabio Alessandrini, o οποίος μπορεί να γεννήθηκε τη χρονιά που βγήκε το “Set The World On Fire”, παίζει όμως όλα τα κομμάτια με τέτοιο τρόπο, που θα έλεγε κανείς ότι τα γέννησε ο ίδιος! Εξαιρετική δίκαση, χαρακτηριστική ακρίβεια και αψεγάδιαστο παίξιμο.
Στο “King Of The Kill”, που παίχτηκε μόλις δεύτερο, το κοινό ζεστάθηκε τόσο πολύ, που δεν τέθηκε κανένα ζήτημα για τη συνέχεια. Τι κι αν δεν παίχτηκε το υπέρ-αγαπημένο μου “The Fun Palace”; To “Human Insecticide” τα διέλυσε όλα! Τι κι αν έμεινε απ’ έξω το πανυπέροχο “Never, Neverland”; Το “Alison Hell” ήταν πάντα εκεί. Το “Phantasmagoria” ξάπλωσε κάτω πολλούς σβέρκους. Το “WTYD” μας έκανε να αισθανθούμε είκοσι χρονών. Ο Waters μας φρόντισε πολύ εκείνο το βράδυ. Μου κακοφάνηκε πολύ που δεν επέστρεψαν για encore, αν όμως υπήρχε γραμμή από το μαγαζί… τότε τα σκυλιά δεμένα! Το προτιμώ από το να φεύγω από συναυλία στη μία και στις δύο το πρωί και μετά να επικαλούμαι τον Τουτάτη για να μπορέσω να ξυπνήσω την επόμενη μέρα.
Πριν τους Annihilator, μια ελληνική σούπερ μπάντα. Τα μέλη της παίζουν σε μερικά από τα πιο σπουδαία σχήματα της χώρας μας και τεχνικά πρόκειται για μια ομάδα που δεν χρειάζεται κανένα προπονητή. Παίζει μόνη της και αυτό φαίνεται. Οι Foray Between Ocean πιστοποιούν τον όρο “Supergroup”, χωρίς να καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια. Η τεχνική τους κατάρτιση, όσο και ο οίστρος και οι ιδέες την καθιστούν ως μπάντα υπεύθυνη για πολλούς σβέρκους που θα κρακάρουν με το δικασοειδές μπακλαβαδωτό Μέταλ που σερβίρει. Στα όρια του Core, στα όρια του τεχνικάτου Death, στα όρια της άρτιας καφρίλας, η μουσική τους αφήνει παντού αποτυπώματα. Ακόμα και άνθρωποι όπως εγώ, που δεν αρεσκόμαστε καθόλου σε τέτοια θεάματα και που δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με τέτοιου είδους προτάσεις, δεν έχουμε κανένα λόγο να μην θαυμάσουμε. Όταν κάτι γίνεται τόσο μα τόσο καλά… Τι; Τότε θα πεις ότι δεν είναι καλό επειδή δεν σου αρέσει; Ε, τότε θα έχουν δίκιο όλοι να σε θεωρήσουν γραφικό. Ευχαριστούμε και τις δύο μπάντες για τη θαυμάσια βραδιά, αδημονούμε να ξαναγυρίσουν οι Anal-Eater και να μας ξαναδώσουν τα μυαλά στο χέρι. Τα ‘χουμε πει. “I have chosen you, my friend, you’re mine”!
Κώστας Κούλης
Για όλες, ΟΛΕΣ όμως, τις απίστευτες φωτογραφίες, φταίει η κυρία Αφροδίτη Ζαγγανά.
Set: Suicide Society, King Of The Kill, Creepin' Again, Annihilator, No Way Out, Set The World On Fire, Stonewall, Syn. Kill 1, No Zone, Brain Dance, Alison Hell, Second To None, Phantasmagoria, W.T.Y.D., Human Insecticide
Joomla Social by OrdaSoft!
