80 χρόνια Μάνος Λοΐζος
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 09 Σεπτεμβρίου 2017 19:38
80 χρόνια Μάνος Λοΐζος @ Θέατρο Πέτρας
Ασφυκτικά «πολιορκημένο» από τον κόσμο, άνοιξε τις πύλες του γύρω στις οκτώ για να δεχθεί όλους όσους επέλεξαν να παρακολουθήσουν το αφιέρωμα για τα ογδόντα χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Λοΐζου.
Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική. Συνεργάστηκε με πολλούς ερμηνευτές, αναμεσά τους οι Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Καλατζής, Δήμητρα Γαλάνη. Το Σεπτέμβρη του 1982 περνά στους αθανάτους.
Ίσως αυτό το αφιέρωμα να έπρεπε να γίνει διήμερο, καθώς πολύς κόσμος έμεινε απέξω χωρίς εισιτήριο. Η βραδιά ήταν sold out, όμως άργησε να ανακοινωθεί, με συνέπεια πολύς κόσμος να έρθει μέχρι εκεί, να φάει την κίνηση και να μην καταφέρει να μπει. Υπήρχαν καθίσματα ακόμα και στα πλάγια της σκηνής, στα αναψυκτήρια και επάνω στα βράχια.
Καταλαβαίνω ότι ήθελε πολύς κόσμος να παρακολουθήσει αυτή τη συναυλία, αλλά υπό ανθρώπινες συνθήκες.
Οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης, Ασπασία Στρατηγού και Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσαν αγαπημένα τραγούδια από όλο το φάσμα της δουλειάς του Μάνου.
«Μια καλημέρα», «Σ’ ακολουθώ», «Αχ χελιδόνι μου», «Η δουλειά κάνει τους άνδρες», «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Μάνα δε φυτέψαμε», «Ήλιε μου σε παρακαλώ», «Πρώτη Μαΐου», «Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει», «Σεβάχ ο θαλασσινός», «Ο γέρο νέγρο Τζιμ», «Κι αν τα μάτια σου», «Τρίτος Παγκόσμιος», «Ο φαντάρος», «Ο μέρμηγκας», «Μη με ρωτάς», «Δεν θα ξαναγαπήσω», «Ο Στρατιώτης» κ.α.
Μέσα σε λιγότερο από δίωρο κατάφεραν να δώσουν ζωντανά την εικόνα του Μάνου, να μας θυμίσουν μελωδίες και στίχους που (δεν) είχαμε ξεχάσει. Το κενό της αγαπημένης μας Αλεξίου συμπληρώθηκε επάξια από την ταλαντούχα Ασπασία. Εντυπωσιάστηκα με την απίστευτη ερμηνεία της.
Όσο για το Μιλτιάδη και το Βασίλη, δεν χρειάζονται παινέματα. Αυτά τα παιδιά, μαζί με κάποια άλλα ακόμα είναι ο λόγος που αρκετοί από εμάς δεν έχουμε γυρίσει την πλάτη στο ελληνικό Ροκ και έντεχνο. Όσο για το Νταλάρα, ας έφευγε με ελικόπτερο, τι να πω… Ναι, το αστειάκι που έκανε ήταν κρύο δυστυχώς. Δεν γελάσαμε, αγαπητέ.
Εναλλάσσονταν οι καλλιτέχνες επί σκηνής, ενώ στο τέλος εμφανίστηκαν όλοι μαζί και με χορωδία τον κόσμο τραγούδησαν το «Δρόμο». Με αυτό το τραγούδι, χωρίς να παρουσιάσουν την ορχήστρα, να πουν καληνύχτα, βρε αδερφέ, απομακρύνθηκαν από τη σκηνή.
Η ομάδα των μουσικών έδειξε ήθος και αγάπη και δεν θα ήταν δυνατόν να μην τους παρουσιάσουμε.
Πιάνο: Γιώργος Παπαχριστούδης
Πιάνο - keyboards: Ανδρέας Αποστόλου
Ακουστική κιθάρα: Γιάννης Παπαζαχαριάκης
Drums: Στέφανος Δημητρίου
Μπουζούκι: Γιώργος Μάτσικας
Μπουζούκι: Κώστας Γεδίκης
Κιθάρα: Απόστολος Βαλαρούτσος
Βιολί: Μαίρη Μπρόζη
Ακορντεόν: Ντίνος Χατζηιορδάνου
Ηλεκτρικό Μπάσο: Δημήτρης Μουτάφης
Τρομπέτα: Περικλής Αλιώπης
Όμορφη βραδιά αλλά λειψή. Πάντα στις συναυλίες το τέλος είναι αυτό που θα σου εντυπωθεί στο μυαλό. Μείναμε με ερωτηματικά. Όλοι είχαμε να σκεφτούμε το γυρισμό, κάποιοι από εμάς περίμεναν μια ώρα μετά το τέλος για να καταφέρουν να αποχωρίσουν.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Joomla Social by OrdaSoft!
