Κυκλοφόρησε 2022 FormatCD Είδος Ενημερώθηκε στιςΚυριακή, 14 Αυγούστου 2022 ΕίδοςPop ΕταιρίαSpider Music
Review
Blowing My Mind Fly Free I Believe Incomplete My Love Santorini Second Chance
Κυρίες και κύριοι, καλώς ορίσατε στο Eighties City! Καθήστε αναπαυτικά, γευτείτε όποια επιθυμείτε από τα κοκτέιλ που αφειδώς σερβίρονται και αφεθείτε στη μουσική που σπλασάρει από τα ηχεία του οκτάστερου ξενοδοχείου μας. Το Rukiye Resort and Spa προσφέρει όσα δεν έχει καν ονειρευτεί το Burj Al Arab! Και η μουσική για τα πολύτιμα αυτάκια σας; Ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει σε αγνή και καθαρή Ποπ, εδώ και χρόνια. Ομολογώ ότι με έπιασαν εξαπίνης. Σκάει το “Blowing My Mind” και κυριολεκτικά δεν ξέρω πού να κρυφτώ! Μόνο από τους Night Flight Orchestra έχω εντυπωσιαστεί τόσο πολύ σε τέτοια μοτίβα. Σας φαίνεται ότι υπερβάλω; Ε, για ακούστε; Τούτο εδώ είναι Ποπ-Καραπόπ, με όλη τη δεκαετία του ’80 να υποκλίνεται στο ταλέντο της συνθετικής ομάδας και την άνεση με την οποία ερμηνεύει η κυρία Rukiye.
Συνέχεια με το “Fly” και η γλυκιά φωνής της κυρίας παίζει σε mid tempo τραγουδιστικές ακροβασίες, με το υπόβαθρο να είναι απλά ονειρικό. Μιλάμε για απίστευτη Pop προσέγγιση, με στοιχεία που έχουμε αγαπήσει από την πλέον τέλεια δεκαετία όλων των εποχών, εκείνη του ’80 φυσικά. Εξαιρετικά και τα δεύτερα φωνητικά. Δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω κάτι λιγότερο από διθυραμβικό για την εν λόγω κυκλοφορία, ιδίως μετά το θαυμάσιο κόλλημα στο ταμπλό που έφαγα με το ”Blowing My Mind”. Η διαδρομή θα είναι το λιγότερο τέλεια, πιστέψτε με. To “Free” εντάσσεται στην ίδια βιβλιοθήκη. Μύρισε όλο το σπίτι τοστ με ζαμπόν-τυρί-ντομάτα από τον «Κουρσάρο», μύρισε πίτσα από τον «Ζυγό», μύρισε Wonder Boy ένα, μύρισε κάτι που μας έλειπε εδώ και τριάντα-φεύγα χρόνια. Στο δελτίο Τύπου διάβασα για τη στιχουργική δουλεία του κυρίου Γιώργου Χονδραλή και την ομάδα που βρίσκεται πίσω από τα τραγούδια του δίσκου. Όλγα Μακρή, Γιώργος Γιαννικόπουλος, Περικλής Βογιατζόγλου, Γκιόσουα Καλάι.
Το εύθραυστο “I Believe”, με τις διάφορες αλλαγές του, το οποίο θα μπορούσε να κερδίσει δεκαεφτά Eurovision σερί, είναι από μόνο του ένα μουσικό κομψοτέχνημα, το οποίο διαθέτει στοιχεία που θα μπορούσαν να σας κάνουν να ταξιδέψουν και τις επτά θάλασσες, ενώ το κιθαριστικό σόλο του είναι απλά αριστουργηματικό. Και στη συνέχεια… “Incomplete”. Τι ύμνος είναι πάλι αυτός; Από ποιο πανέμορφο OST μας έχει χαριστεί; Η φωνή είναι τόσο καλή, που απλά διερωτάσαι πώς θα ήταν να βρίσκεσαι στο στούντιο και να βλέπεις την καλλιτέχνιδα να ερμηνεύει.
To “Santorini” είναι κι αυτό μία γλυκιά και πολύ εύθραυστη – χρησιμοποιώ ξανά τη λέξη, καθώς είναι η πλέον κατάλληλη – μελωδία, η οποία συντροφεύει για όση ώρα κρατά το ταξίδι. Το λευκό και το μπλε, ο ουρανός και το κύμα, η φωνή και τα όργανα, η ρυθμική αρμάδα και μία lounge/chill ένεση, εντελώς τονωτική. To “Second Chance”, που κλείνει το άλμπουμ, ξεκινά και κείνο ήπια, γεμάτο φωνητικά και διάφορες ηχητικές πινελιές. Ο ρυθμός γίνεται έντονα χορευτικός και το πόδι χτυπά με κέφια το πάτωμα. Τα πλήκτρα ζωγραφίζουν, τα θέματα αναπτύσσονται, ο καλπασμός αναπνέει δίπλα στον χρυσό λάρυγγα.
Από τις μεγαλύτερες και πιο ευχάριστες εκπλήξεις. Δεν το περίμενα, είμαι ευτυχής που δεν το περίμενα και είμαι περισσότερο ευτυχής που εξελίχθηκε καθ’ αυτόν τον τρόπο. Εύχομαι καλοτάξιδο, εννοείται πως θα φιλοξενήσουμε την Rukiye με συνέντευξη και – αν δεν έχετε αντίρρηση – πάω να ξανακούσω καμιά εφτακοσαριά φορές το “Blowing My Mind”, να μου διαλύσει το μυαλό μια και καλή!