Κυκλοφόρησε 2016 FormatCD Είδος Ενημερώθηκε στιςΤρίτη, 29 Νοεμβρίου 2016 ΕίδοςHeavy Metal Εταιρία7hard/7us Media Group
Review
1. In The Beginning… 2. …A New Beginning 3. Bleak 4. Dreamshade 5. Odd Y-Sea 6. Insangel 7. Polysyllabic Thoughts 8. Last Fallen Angel 9. The Eyes Of Hades 10. Solitary Nomad 11. One Sad Moment Of Existence 12. System's Decay 13. Swan Song 14. The Story (hidden)
Το «Polysyllabic» έχει πάρει το όνομά του τόσο από το τραγούδι του άλμπουμ “Polysyllabic Thoughts”(η συνέχεια της ιστορίας του Steven), όσο και από την πολυπλοκότητά του. Είναι πολυεπίπεδο, πολυδιάστατο, πολυσυλλαβικό.
Το δεύτερο άλμπουμ των Ivories είναι καθηλωτικό. Επιδρά μέσα σου, σου δίνει μια άλλη διάσταση, απλώνεται στο μυαλό σου και σε κυριεύει. Να μιλήσω για το ορχηστρικό «In The Beginning»; Τι έχουν συνθέσει! Ανατριχιαστικό! Επιβλητικό! Ειλικρινά δεν χορταίνω να το ακούω.
Με το «A New Beginning» βρίσκεσαι να σκέφτεσαι ότι κάτι έχει αλλάξει στους Illusory. Αν και ο ρυθμός που τους χαρακτηρίζει παραμένει ασάλευτα μεταλλικός, τα παιδιά έχουν «ξεδιπλωθεί» και μας δείχνουν την απίστευτη δημιουργικότητά τους. Θέματα δύσκολα και βιρτουόζικα. Όσο για τη φωνή του Δημήτρη Θεοδώρου, είναι πιο μεστή, πιο σταθερή, πιο άγρια από ποτέ.
Ρυθμός γρήγορος και βίαιος στο «Bleak», λίγο από industrial metal για την όρεξη, μελωδικό ξύλο στη συνέχεια.
Με φυσικό τσέλο, τη μελωδική κιθάρα και τη χορωδία Voice Box ξεκινά το «Dreamshade». Πλημυρίζει δύναμη και επιθετικότητα, metal to the end of the world! Όταν στη μέση του τραγουδιού «ξεσπούν" οι Voice Box και αρχίζουν τα σολαρίσματα, εκεί παθαίνω το πρώτο εγκεφαλικό. Τι τραγουδάρα φτιάξατε πάλι!
Το «Odd Y-Sea» το έχετε ήδη ακούσει όλοι μέσω του youtube (αν όχι, ντροπή σας). Είναι μελωδικό, μεταλλικό, πολυδιάστατο. Τα θέματα μπλέκονται σε ένα χορό που σε τραντάζει, με το Δημήτρη ισχυρό και επιβλητικό στα φωνητικά.
Γκάζια, νάζια και γρήγοροι ρυθμοί στο «Insangel». Όσο για το ρεφρέν... έχει κολλήσει στο μυαλό μου.
Και ήρθε η ώρα (Polysyllabic Thoughts) να μάθουμε τι απέγινε ο Steven του «The Ivory Tower» άλμπουμ. Είχε αναρριχηθεί επί πτωμάτων, έκανε ένα σκασμό λεφτά, κότερα, επιχειρήσεις, όταν όμως όλα τα ψέματα βγήκαν στην επιφάνεια… ο Steven τα έχασε όλα. Εκεί μας είχε αφήσει το προηγούμενο άλμπουμ των Illusory. Πιστοί στην υπόσχεση που μας είχαν δώσει, επανήλθαν με τη συνέχεια του Steven (ακόμα περιμένω το βιβλίο). Το γλυκό καθαρματάκι… τρελάθηκε, μπήκε σε άσυλο και με το «Polysyllabic Thoughts» αφουγκραζόμαστε τις σκέψεις και τους φόβους του. «Est a levis regnum, cold asylum of gloom». Εξτρεμιστικό, ανεπανάληπτα ζοφερό… ρίγη σπέρνει σε όλο το σώμα. Μουσική πολυεπίπεδη, πολυσυλλαβική, όπως και ο τίτλος του άλμπουμ.
To «Last Fallen Angel» (το ολοκαίνουργιο official audio clip του δίσκου) δίνει aggressive ρυθμό, τύμπανα που λυσσάνε και φωνή που σπέρνει το χαμό! Στη συνέχεια ξεκινά το «The Eyes Of Hades», με αφήγηση και πλήκτρα να αγριεύουν το ίδιο ταυτόχρονα με τις κιθάρες.
Πάμε πόλεμο στο «Solitary Nomad»! Γεμάτο ανατρεπτικές εναλλαγές στη μουσική και τη φωνητική «διάθεση» του Δημήτρη. Ένα τραγούδι για τη βίαιη πραγματικότητα που ζούμε. Μια κραυγή που θα μπορούσε να είναι η κραυγή ενός ολάκερου γένους! Στο «One Sad Moment Of Existence» βρισκόμαστε απέναντι σε κιθαριστικά σολαρίσματα, αγριεμένο ύφος και επιτακτική ανάγκη να μας φύγει ο σβέρκος από το headbanging. Η μελωδία προσπαθεί να «ηρεμήσει» την αγριάδα και η μάχη αυτή βγαίνει συναρπαστική.
Τα πλήκτρα έχουν την τιμητική τους στο «System's Decay», δίνουν τη σκυτάλη στον τρελαμένο ντράμερ, ο οποίος κάνει πάσες σε κιθάρες και μπάσο. Οι μελωδίες φλερτάρουν με τη φωνή και μας παραδίδουν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Το «Swan Song» προσφέρει με εντάσεις ημί-μπαλάντας το τέλος του δίσκου. Για όσους όμως έχουν στα χέρια τους το άλμπουμ, θα βρεθούν προ εκπλήξεως… Συνεχίζοντας με το «Swan Song», θα πρέπει να ομολογήσω ότι με κέρδισε πολύ εύκολα. Δεν είναι μόνο η μουσική και η φωνή που σε συναρπάζουν σε αυτό το άλμπουμ. Είναι και οι στίχοι που είναι καρφιά έτοιμα να καρφώσουν τη σημερινή πραγματικότητα. Είναι στίχοι που βγάζουν όλα όσα βιώνουμε και όλα όσα θα θέλαμε να πούμε.
Το «κρυμμένο» λοιπόν τραγούδι το άλμπουμ, «The Story», είναι η καλύτερη μπαλάντα της τελευταίας δεκαετίας! Τα κλασσικά όργανα δίνουν μια βαρύτητα μελαγχολική και οι στίχοι χτυπάνε σαν τρυπάνι το μυαλό. Βγάζει ένα παράπονο, ένα ρίγος σαν ηλεκτρικό ρεύμα περνάει στο κορμί σου καθώς ο Κωνσταντακέλος χαϊδεύει τα πλήκτρα και ο Θεοδώρου αγκαλιάζει με τη φωνή του τη μουσική. Εκλιπαρούσα να μην τελειώσει. Μια απαλή βροχή ζωγραφίζει δρόμους και συναντιέται στο σταυροδρόμι με μια αύρα αισιοδοξίας. Όσοι τυχεροί έχετε στα χέρια σας το «Polysyllabic» θα ζήσετε αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία.
Έχουν ανέβει επίπεδα με αυτό το άλμπουμ, έχουν ξεπεράσει όλες μας τις προσδοκίες και έχουν δώσει ένα άλμπουμ που θα μας «βασανίζει» χρόνια. Ετοιμαστείτε για γερές συγκινήσεις!