Μια ανδρική και μια γυναικεία φιγούρα σε απόλυτη σύγχυση ταυτότητας. Δύο φιγούρες που κοιμούνται σε ξεχωριστά διηγήματα αλλά μοιράζονται κοινές μνήμες από διαφορετικές ζωές. Δύο κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου που βρίσκουν κοινή στέγη στο Θέατρο Σταθμός.
Η κυρία Κιτσοπούλου δημιουργεί ήρωες που απεικονίζουν τραγικά κάθε κωμικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Στην περίπτωση του “Καραφλομπέκατσου” (Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης), συναντάμε μια απόλυτα μινιμαλιστική σκηνογραφική παρουσία, που δεν φοβάται να απαλλαχθεί ακόμα και από τα απαραίτητα, όπως τουλάχιστον θεωρείται η λέξη από το μέσο θεατή. Ο Κ. Αβαρικιώτης, με μια εκπληκτική ερμηνεία, παραδίδει ένα μονόλογο που περνάει από όλα εκείνα τα στάδια που μπορεί να οδηγήσουν ένα άνθρωπο στη λύτρωση ή την καταστροφή. Η αποδοχή, ο θυμός, η απογοήτευση και η συνειδητοποίηση είναι σε τυχαία σειρά ένα μόνο ελάχιστο μέρος από το ταξίδι του μεσοαστού Δημήτρη Καραολή στη νέα του κατάσταση. Ένας χωρισμός βιώνεται ως απώλεια αλλά και ως ξεκίνημα. Το νέο του διαμέρισμα συμβολίζει ταυτόχρονα την άδεια του πλέον ζωή αλλά και την αναδημιουργία του. Οι στάχτες του Δημήτρη διασκορπίζονται στους θεατές και η παρουσία του κύριου Αραβικιώτη σοκάρει με την αμεσότητά της αλλά και την ταχύτατη εναλλαγή συναισθηματικού πλαισίου. Το κείμενο και η σκηνοθεσία σαφέστατα ενδυναμώνουν τη μελαγχολική αυτή αισθητική, που ίσως κάποιες φορές να μοιάζει ελεγχόμενα επιτηδευμένη.
Το δεύτερο μέρος του έργου μοιάζει με καθρέφτισμα του πρώτου σαφώς. Δίχως άμεσες αναφορές και συσχετισμούς, το κοινό πλαίσιο δημιουργεί τη σύζευξη των δύο προσώπων. Η κυρία Ελένη Στεργίου δίνει όλο τον εαυτό της επί σκηνής, σε μια πολύ ιδιαίτερη ενσάρκωση που καλείται ο θεατής να ανακαλύψει όσο ξετυλίγεται μπροστά του. Σαφώς και κεντρικό θέμα του έργου είναι η απώλεια μέσω ενός χωρισμού και η κοπή του ομφάλιου λώρου με ανθρώπους που ήδη ταξιδεύουν αυτάρκεις. Μια αρτίστα που βιώνει τα πάντα στην υπερβολή τους και αποδίδει φόρο τιμής στο Freddie, αποκτά μια τραγικότητα που αν κι ο υπογράφων δυσκολεύτηκε να βρει ταύτιση με την ολότητά της, σίγουρα υπήρξαν ιδιαίτερα στοιχεία, που δεν μπορείς να τους γυρίσεις την πλάτη σε κοινωνικό αλλά και προσωπικό επίπεδο. Θέματα κοινωνικής παθογένειας, τα οποία δεν μπορούμε να αναφέρουμε στο παρόν κείμενο για να μην προδώσουμε τα όσα συμβαίνουν επί σκηνής. Φαινόμενα που ίσως θεωρούνται ξεπερασμένα ως θεατρική θεματολογία η κυρία Κιτσοπούλου τα χειρίζεται με ένα τόσο ιδιαίτερο τρόπο που η ερμηνεία της Ελένης Στεργίου, η χρωματιστή σκηνοθεσία του κυρίου Μάρκελλου και τα σκηνογραφικά ευρήματα, που πλαισίωσαν το χαρακτήρα της Σπυριδούλας, αναδομούν την προσέγγιση αυτών των θεμάτων και κερδίζουν το ενδιαφέρον ενός κορεσμένου από αυτά, ίσως, κοινού.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση, σα νόμισμα τριών πλευρών με το θεατή να ενσωματώνεται διαρκώς στη θεματολογία, στην αισθητική αλλά και στην τραγικότητα των χαρακτήρων. Η γεύση που απομένει είναι γλυκόπικρη, όχι ασφαλώς από την καλλιτεχνική διάσταση του έργου αλλά από την ακροβατική της διάσταση ανάμεσα στην ελπίδα και την απογοήτευση.
Και οι δώδεκα ήταν υπέροχοι! Ακολούθησαν ο καθένας το δικό του «μονοπάτι», έδωσαν ρεαλισμό στους χαρακτήρες που υποδύθηκαν, ενώ συναντιόντουσαν μοναδικά μέσα στη σκηνή. Ήταν φορές που έν...
Οι δύο γυναίκες δεν υποδύονται ρόλους, δεν έχουν να κάνουν με μελέτη και ανάλυση προσώπων. Υποδύονται κομμάτια της ανθρώπινης φύσης. Είναι γρανάζια σε ένα σουρεάλ ον, το οποίο όμως δεν ζει χωρ...
Μια παράσταση που απευθύνεται σε όλους, ακόμα και στο πιο απαιτητικό κοινό, χωρίς κανένα φόβο. Σίγουρα θα καταφέρει να γίνει μια από τις αγαπημένες παραστάσεις όσων το επιλέξουν και εμείς ελπί...
Τέσσερις εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί δίνουν σώμα και ψυχή πάνω στη σκηνή, εναλλάσσοντας ρόλους νέου-γέρου και καλού- κακού. Οργώνουν τη σκηνή κάνοντας ένα τρομακτικό παιχνίδι με τα σ...
Η Ιωάννα Τζίκα που ερμηνεύει τη Ρόρυ σε καθηλώνει από την πρώτη στιγμή. Δεν σκέφτεσαι ότι πρόκειται για παράσταση που παίζει κάποιον ρόλο. Πιστεύεις ότι είναι η έφηβη Ρόρυ. Ο εκπληκτικό...
Ο τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία, ο τρόπος με τον οποίο πέφτουν οι μάσκες και ξεσκεπάζονται τα τέρατα πίσω από τους ανθρώπους… Θα πρέπει να σας πω ότι παρακαλούσα να μην τελειώσει ποτέ α...
Οι ηθοποιοί κλήθηκαν να υποδυθούν δύσκολους και αναπάντεχους ρόλους, πράγμα που το έκαναν μ’ επιτυχία. Όλοι ξεχωριστοί και με αγάπη γι’ αυτό που υποδύονται κι ας είναι ένα έντερο. Σε καθηλώνουν μέχρ...
Η Δήμητρα Παπαδήμα είναι συγκινητική και άξια θαυμασμού. Καταφέρνει να τσαλακωθεί και να μεταμορφωθεί σε μία εύθραυστη γυναίκα, που είναι θύμα της ίδιας της αγάπης της και των πιο τρυφερ...
Ο Δάνης Κατρανίδης και η Παναγιώτα Βλαντή παίζουν εξαιρετικά σε ένα κλασικό έργο που έχει χαρεί παγκόσμια επιτυχία. Εξαιρετικοί και γρήγοροι διάλογοι, με υπέροχες στιγμές γέλιου και συγκ...
Ο Τάσος Σωτηράκης, σαν άλλος Άρης Βελουχιώτης, σου έδινε την εντύπωση πως όντως έχεις μπροστά σου τον Άρη, θυμίζοντάς τον όχι μόνο εμφανισιακά αλλά και υποκριτικά. Αλληλοεπιδρούσε με το ...
Εξαιρετικός ο τρόπος που παρουσιάζουν την ιστορία. Τα σκηνικά μπορεί να φαίνονται λιτά, αλλά είναι εντυπωσιακά. Τα κουστούμια είναι ευρηματικά, καθορίζουν άμεσα το χαρακτήρα που χρειάζετ...
Τελικό συμπέρασμα αυτού του μονολόγου; Τι κι αν έχεις φτάσει στο φεγγάρι και ακόμα παραπέρα; Τι και αν έχεις κατακτήσει όλο τον κόσμο, όταν γυρνάς στο σπίτι και είσαι μόνος χωρίς να υπάρχ...
Μια ξεκαρδιστική παράσταση που έγραψε ιστορία! Το έργο των Henry Lewis, Jonathan Sayer και Henry Shields, με τον πρωτότυπο τίτλο «Peter Pan Goes Wrong» ήταν Υποψήφιο για το Βραβείο Καλύ...
Μέσα από το βασιλιά Κοκκινοτρίχη, το βάτραχο/πρίγκιπα, τα δίδυμα που ήταν τεμπέλικα, τον καλό γιο και όλους αυτούς τους παραμυθένιους χαρακτήρες, τα παιδιά μας μαθαίνουν για την αγάπη, την τιμ...
Θαυμάζω πραγματικά τους ανθρώπους που καταφέρνουν και στέκονται επί σκηνής μέσα σε ένα τόσο φαινομενικά χαλαρό πλαίσιο, που όσο περισσότερα άτομα μετρά εντός του, τόσο πιο δύσκολη...
Ένα έργο γεμάτο τρυφερότητα, χιούμορ και πικρία, ακριβώς όπως η ίδια η ζωή. Το κείμενο είναι έντονο και δυνατό, να γελάς φωναχτά και μετά να ανατριχιάζεις, να σωπαίνεις. Τα σκηνικ...
Το Beginning είναι μια εξαιρετικά δυνατή παράσταση. Ο συγγραφέας David Eldridge με χιούμορ, αλλά και με πολλά συγκινητικά σημεία, ξεγυμνώνει τον άνθρωπο και ανοίγει την πόρτα σε όλα όσα...
Τα τρία παιδιά που παρακολουθήσαμε είναι στην ουσία το ολοζώντανο soundrack της ταινίας που προβάλλεται από πάνω τους. Ένα κόμικ σε εξέλιξη, με εντυπωσιακά σκίτσα. Όσον αφορά τον ήχο, αυτός πα...
Πρόκειται για μία τρομερή παράσταση. Θα τη δείτε και σεις και θα μου πείτε. Έχει σχεδόν τρεις μήνες που παίζεται και μακάρι να συνεχίσει για άλλους τόσους και άλλους τόσους. Δεν είναι κα...
Το κείμενο ήταν εξαιρετικό, έξυπνο, συμβολικό, τρυφερό και γεμάτο χιούμορ. Τόνισε τα χαρακτηριστικά και τις διαφορές των δύο φύλλων με διάθεση σαρκαστική και άκρως παιχνιδιάρικη. Επισήμανε τα ...
Ο Νικόλας Βαγιονάκης ερμηνεύει πολύ καλά τον ιδιόμορφο αυτό μονόλογο. Μέσα από ένα λιτό σκηνικό, με μία τζαμαρία και έναν καθρέφτη, καταφέρνει να αποδώσει τα συναισθήματα, τις εκφράσεις, τον ψ...
Ερμηνείες μεγατόνων από όλο το επιτελείο, το οποίο έδειξε ότι η λέξη χώρος είναι μόνο μία έννοια. Από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς και μάλιστα εύκολα! Μαρκάρετε αυτά τα λόγια, θ...
Συνταρακτικό είναι και το απόσπασμα κειμένου από την παράσταση που περιγράφει την αντίσταση αλλά και την προτροπή της νέας φυλακισμένης στις παλαιότερες να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους. "Τ...
Όλοι οι ηθοποιοί έπαιξαν καταπληκτικά και δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσω τη «συνομιλία» με τα παιδιά της κονσόλας, όπως και το φοβερό και τρομερό gag με μια κυρία στην πρώτη σειρά, η οποία πρ...
Υπήρξαν αρκετές στιγμές που τα παιδιά στο κοινό ανταποκρίθηκαν σε κάποιο νεύμα του ηθοποιού ή ακόμα προσπάθησαν να του μιλήσουν και να τον προτρέψουν να κάνει κάτι απαντώντας του. Αυτό δείχνει...
Ένα από τα γνωστότερα και ίσως πιο αγαπητά βιβλία της Κατερίνας Μανανεδάκη παίρνει σάρκα και οστά στο θέατρο Χυτήριο. Μια ομάδα εκπληκτικών ηθοποιών ανεβαίνει στη σκηνή και το βιβλίο τη...
Έξυπνα δοσμένο το κείμενο μέσα από οκτώ εκπληκτικές ερμηνείες. Η Αιμιλία Υψηλάντη, ως Γκάμπυ, σύζυγος του θύματος, στέκεται με τρομερή κομψότητα αλλά και γλυκό χιούμορ.
Με λυρικότητα και χιούμορ και μια σκηνοθεσία που δεν γίνεται να σας αφήσει αδιάφορους, οι πρωταγωνιστές μεταμορφώνονται σε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, προσδίδοντας στο σωματικό θέατρο μια άλ...
Πρόκειται για μια απίστευτη παρωδία έργων τύπου Αγκάθα Κρίστι, για μία παράσταση η οποία μας δίπλωσε από τα γέλια και αυτό οφείλεται καταρχήν στο εκπληκτικό κείμενο και κατά δεύτερον στο δημιο...
Η Μάγδα Κατσιπάνου ερμηνεύει την Αγγέλικα Νίκλη, μητέρα του Διονύσιου Σολωμού και με λίγα λόγια υπήρξε απλά καθηλωτική. Θαρρώ πως έβλεπα μπροστά μου την ίδια τη μητέρα του ποιητή,...
Το κλασσικό παιδικό παραμύθι έρχεται και πάλι στη σκηνή για τους μικρούς θεατές. Η περιπέτεια της Μάγιας που εξυμνεί το κουράγιο και τη φιλία, ενθουσιάζει τα παιδιά που συμμετέχουν ενεργά σε ό...
Τα ευτράπελα πολλά, το γέλιο σε κυρίαρχη θέση και άριστες ερμηνείες σε μια παράσταση που πραγματικά αγαπήσαμε. Ήταν πλήρως εναρμονισμένοι, ο ένας συμπλήρωνε τον άλλο και μας έδωσαν απλόχερα γέ...
Η σκηνοθεσία της Χρυσάνθης Κορνηλίου έκανε το έργο πλήρως προσαρμοσμένο στο γενικά δύσκολο χώρο του θεάτρου κι έδωσε μια άλλη νότα στη δραματουργική εκτέλεση των ηθοποιών. Μια ευχά...
Όπως κάθε ιστορία αγάπης, έτσι κι αυτή εδώ είναι ποτισμένη με χιούμορ, εντάσεις, ηρεμία και πολύ τρυφερότητα. Κάτι σαν μικρογραφία της ζωής. Και έτσι θα έπρεπε να είναι. Οι δύο σπο...
Οι Μελαχρινός Βελέντζας και Γιώργος Δρίβας - οργώνουν τη σκήνη με τρομερές εκρήξεις και διακυμάνσεις ρυθμού και κίνησης, δίνοντας την αίσθηση μιας πεντατονικής κλίμακας στο πιάνο. Καταργούν τη...
Η Βαλέρια απεικονίζεται σε κάθε πίνακα του Δάμωνα, ένας Ιταλός συλλέκτης εμφανίζεται από το πουθενά και προσφέρει ένα τεράστιο ποσόν για να αγοράσει τους πίνακες και στη συνέχεια… Εδώ πλέον έχουμε ν...
Η Ελλάδα είναι στενά συνδεδεμένη με τη θάλασσα και την κουλτούρα της. Τότε που οι γιορτές ήταν βαπόρια και άγκυρες και οι επιθυμίες ήταν η θαλπωρή ενός οικείου σπιτικού μετά από μια θαλασσοδαρ...
Η Κάτια Δανδουλάκη, η οποία δεν θα σταματά ποτέ να μας εντυπωσιάζει με τις δουλειές που παρουσιάζει και τις εν γένει ερμηνείες της, απλά φεγγοβολά! Βγάζει με την ίδια ευκολία το γέλιο αλλά κα...
Ο Κωνσταντίνος Λεβαντής έκανε αυτό που λίγοι κάνουν σε κλασσικά έργα. Δεν το «φούσκωσε», δεν το άλλαξε και δεν το «τέντωσε», κάτι που είναι πραγματικά προς τιμήν του. Το άφησε να «αναπν...
Η παράσταση είναι πραγματικά υπέροχη! Δεν καταλαβαίνεις πως περνά η ώρα, τα δρώμενα σε αρπάζουν από τα «μούτρα», το γέλιο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και οι μαντινάδες του Νίκου Ζωιδάκη συνδ...
Μια πολύ όμορφη παράσταση που δείχνει ωμά τον τρόπο ζωής μας την τελευταία δεκαετία. Κρυμμένοι πίσω από οθόνες, «ζούμε»… Αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί ζωή. Βγαίνουμε έξω και πάλι είμαστε με...
Είναι σοκαριστικό αυτό που θα παρακολουθήσετε. Φανταστείτε το σαλόνι ενός σπιτιού, με έναν αόρατο τοίχο γύρω του. Πίσω από αυτό τον τοίχο κάθονται οι θεατές.
Μία παράσταση με υπέροχους γρήγορους και έξυπνους διαλόγους. Με ελάχιστα σκηνικά, αλλά αρκετά να σου δώσουν όλη την εικόνα. Υπέροχοι φωτισμοί στα σημεία που πρέπει, όπως πρέπει.
Για να δω, για να δω… Για πάμε ένα πρόχειρο διαγώνισμα… Πόσοι από σας έχουν διαβάζει οτιδήποτε έχει γράψει και κυκλοφορήσει ο Αρκάς; Μπράβο χέρια! Και για να δω, για να δω… Πόσοι έχετε ξεραθεί...
Η Κέλλυ Σταμουλάκη έγραψε ξανά ένα μαγικό κείμενο. Η συγγραφέας της καρδιάς μας με είχε ξετρελάνει στο Χρυσό Αρισμαρί. Η δημιουργός επανέρχεται με αυτό εδώ το έργο, το οποίο βγάζει γέλιο, συγκ...
Μας συνάρπασαν όλοι οι ηθοποιοί. Και μια και από τώρα ακούω εκείνες τις φωνούλες του στυλ «Μα καλά, όλοι καλοί ήταν;», το μόνο που έχω να πω είναι ότι όστις προαιρείται, μπορεί να πάει μια βόλ...
Ένας τρομερά συγκινητικός μονόλογος γεμάτος με πόνο και χιούμορ, λειτουργεί ως χρονοκάψουλα και μας μεταφέρει σε μια εποχή σκληρή, όπου μέσα στις δυσκολίες της, η τέχνη άνθιζε και όλα τα μεγάλ...
Μια ιστορία παραμύθι χωρίς αίσιο τέλος, ένα παραμύθι που δεν θα έπρεπε να είχε συμβεί. Η ιστορία συμβαίνει σε δυο παράλληλους χρόνους. Στο χρόνο της αφήγησης και στο χρόνο του παραλληλισμού το...
Το έντονο συναίσθημα σε συνδυασμό με το αφιλόξενο περιβάλλον του Βόρειου Πόλου μας φέρνει στο μυαλό παιχνίδια επιβίωσης της ίδιας της ζωής. Ερμηνευτικά ήταν άρτιο και όλοι οι ηθοποιοί απέδωσαν...
Η παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο Ρετρό απευθύνεται σε μικρούς θεατές με ηλικίες από τέσσερα έως οχτώ. Οι μικροί θεατές, καθισμένοι γύρω γύρω από τη σκηνή, παρακολουθούν τους δύο ηθοπ...
Φαίνεται ότι αγάπησαν την παράσταση αυτή, αλλά και ο ένας τον άλλον, εφόσον κατάφεραν να μας περάσουν τους χαρακτήρες τους από τη μονάδα στην ομάδα, χωρίς να επιτρέψουν σε τραύματα και εγωισμο...
Και στο τελείωμα, εκεί που η συγκίνηση χτυπά κόκκινο, οι ηθοποιοί θα ξεχυθούν στο κοινό. Δεν θέλω να σας πω τι το προκαλεί αυτό. Σας υπόσχομαι όμως ότι θα γλυκαθείτε πολύ και θα θυμηθείτε αυτέ...
Για τους λιλιπούτιους θεατές αυτή η ιστορία μέσα από μια θεατρική παράσταση γεμάτη ζωντάνια και όμορφα σκηνικά και κουστούμια είναι μαγική. Τα έβλεπες απορροφημένα στην ιστορία που διαδραματιζ...
Εξαιρετική παράσταση, προέκταση της ζωής, του ανθρώπου, του ελέους και του φόβου, με το πρώτο να παραχωρεί τη θέση του στο δεύτερο, έχοντας σε πρώτο πλάνο δύο άψογους καρατερίστες, που...
Είναι τόσο άρτιες οι ερμηνείες, είναι τόσο παθιασμένο το παίξιμο, που απλά θα αφεθείτε. Οι ατάκες τρέχουν σαν νερό, οι εντάσεις είναι συνεχείς, οι κορυφώσεις πολυποίκιλες και οι ηθοποιοί κουμπώνουν ...
ο «Τρεις… Χειρότερα» είναι μια εξαιρετική μαύρη κωμωδία, γραμμένη και σκηνοθετημένη από το Δημήτρη Μητρόπουλο. Έχει έντονες στιγμές γέλιου μέσα από σκοτεινές στιγμές του έργου, καθώς ο ή...
Μια παράσταση που σου δημιουργεί μια έκρηξη αντίθετων συναισθημάτων και σε ταξιδεύει πίσω σε μια εποχή που η ισότητα δεν είναι δεδομένη. Ανατριχιάζεις με το έγκλημα και προσπαθείς...
Το κείμενο είναι αρκετά μοντέρνο και οι διάλογοι προσαρμοσμένοι στην εποχή του σήμερα. Το είδος σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε εκείνον και εκείνη αντανακλά το ρυθμό ζωής των νε...
Η παράσταση είναι εξαίσια! Αυτό σας το γράφω, σας το υπογράφω και όσοι πάτε και δεν περάσετε, είμαι στη διάθεσή σας να το συζητήσουμε. Και δεν θα χρειαστεί μάλιστα να ακούσετε λέξη από τους δύ...
Εξαιρετικές ερμηνείες στο σύνολο του θιάσου, μοναδική σκηνοθεσία που επιτρέπει την εμβάθυνση των χαρακτήρων χωρίς την απομάκρυνση από το στόχο του ίδιου του Τσέχωφ.
Ο Χρυσοστόμου και ο Παπαδημητρίου προσφέρουν με τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις τους μια γκαλερί διαφορετικών χαρακτήρων. H χημεία μεταξύ των ηθοποιών και η αλληλεπίδραση με τον ...
Οι δύο ερμηνεύτριες έχουν χτίσει μια πολύ ιδιαίτερη χημεία μεταξύ τους, ακροβατώντας ανάμεσα στη μητρική σχέση και την εξέλιξη του ίδιου χαρακτήρα στον χρόνο.
Είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό, εντελώς όμως. Οι μνήμες μου για το συγκεκριμένο έργο φτάνουν μέχρι το 1984. Κάποια πράγματα έχουν χαραχτεί στο μυαλό, αυτή εδώ η «έκδοση» όμως ήλθε για να ξεπλ...
Η Φωτεινή Ντεμίρη γλυκύτατη. Μας αφηγήθηκε τη ζωή της με πάθος. Άλλαξε μπροστά μας όλα της τα πρόσωπα και ξεδίπλωσε όλα της τα συναισθήματα. Τίποτα δεν κράτησε κρυφό η Φωτεινή ως Ευσεβία, κάνο...
Η παράσταση «Πνεύμονες – Lungs» είναι βγαλμένη μέσα από τα μάτια της γενιάς των τριαντάρηδων, που δεν βλέπουν φως στο τούνελ. Που ακόμα και τα πιο γήινά τους όνειρα δεν βρίσκουν δ...
Είναι μια όμορφη κωμωδία, το τελευταίο θεατρικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, που διακωμωδεί τα ήθη αλλά και τους υποκριτικούς χαρακτήρες της εποχής. Δίνει άφθονο γέλιο καθώς οι ατάκες ...
Ο Γιάννης Ρωμανός, η Μαρία Δρακοπούλου και η Ελένη Μπέη αποδίδουν όμορφα την ιστορία ενός ανθρώπου που παλεύει με τη σχιζοφρένεια. Καλοί διάλογοι με κάποια κενά που δίνουν ακόμα και ένταση σε ...
Σε μία ύψιστη δραματουργία είναι φυσικό να υπάρχουν και πολλές κωμικές σκηνές και στιγμές. Είναι ο τρόπος που σκεφτόταν ο Τσέχωφ, είναι ο τρόπος και ο δρόμος εξέλιξης ενός ανθρωπίνου δράματος ...
Η παράσταση ήταν τόσο γήινη που ένοιωθες σαν περαστικός παρατηρητής. Βίωνες όλες τις εντάσεις, ζούσες όλη την ιστορία και ήσουν καθηλωμένος μέχρι το τέλος της. Αναζητούσες τη λύτρ...
Πέρα από τα κωμικά στοιχεία που διακρίνουν το έργο, μας δίνεται μια εξαίσια ευκαιρία για αυτοκριτική και προσωπική βελτίωση. Η παράσταση ήταν στην καθαρεύουσα, διατηρώντας το κείμενο του...
Ο Νικόλας Ανδρουλάκης σε διπλό ρόλο, ως σκηνοθέτης και ως ιππότης. Σαν ένας μεταμοντέρνος Λάνσελοτ, που δεν θα εγκαταλείψει την εκλεκτή της καρδιάς του, θα επιμείνει στις αντιστάσεις της...
Τέλεια παράσταση! Οι αποδόσεις ήταν εξοχότερες των εξόχων και όλοι οι ηθοποιοί επί σκηνής συγκλόνισαν. Ο Κώστας Κόκλας είναι ένας άψογος καρατερίστας, η Μπέττυ Μαγγίρα παραμένει μι...
Το show του συμπαθέστατου κωμικού κινείται σε τρεις άξονες. Ο πρώτος έχει να κάνει με την επιστροφή του Χριστόφορου στις θεατρικές αίθουσες. Καλές οι μουσικές σκηνές, αλλά πολύ κάπ...
Το «Χτυποκάρδια στο θρανίο» είναι η πασίγνωστη ελληνική κωμική κινηματογραφική ταινία του 1963, σε παραγωγή του Κλέαρχου Κονιτσιώτη και σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου, που ζωντανεύει στο θέα...
Πρόκειται για μία βιογραφική παράσταση που ρίχνει ΦΩΣ σ ’όλους τους παράγοντες που συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ο εθνικός μας ποιητής. Στενά δεμένος με την έννοια της ελευθερίας, το βλέπουμε...
α φοβερά και τρομερά μουσουδάκια, που πραγματικά απόλαυσαν το θέαμα, ήταν λίγο φειδωλά στο να κατέβουν στη σκηνή, πλην όμως, κάποια από αυτά έδωσαν το παρόν και δυο και τρεις φορές, προκειμένο...
Ο Γιώργος Βάλαρης κέρδισε για άλλη μια φορά το στοίχημα, καθώς παρουσίασε μια υπερπαραγωγή τέλεια συντονισμένη, που αφήνει στο κοινό ένα υπέροχο χαμόγελο βγαίνοντας από το θέατρο.
Πότε η ελπίδα έγινε πικρία, φόβος και απελπισία; Μια αριστοτεχνική παράσταση που βασίζεται στις τεχνικές του βουβού κινηματογράφου των δεκαετιών ’20 και ’30 και των νουάρ ταινιών των δεκαετιών...
Ο Κίμων και ο Φάνης στέκονται υπερήφανα στη σκηνή και υποδύονται εξαιρετικά τους ρόλους τους. Μας πείθουν ότι στην ουσία είναι ο Νταν και ο Τζεφ. Μας πείθουν από το πρώτο λεπτό και συνεχίζουν ...
Θεωρώ ότι τούτη η παράσταση, αυτός ο εκρηκτικός/εκπληκτικός μονόλογος, είναι μια τέλεια αφορμή για να έλθει πολύς κόσμος στο θέατρο και δη στο Αγγέλων Βήμα.
Είναι μία παράσταση για όλα τα γούστα που θα σε κάνει να γελάσεις με το πολύ έξυπνο χιούμορ της και ποιοτικά αλλά και ποσοτικά, που το «παν μέτρον άριστον» θα έπρεπε να είναι το σλόγκαν της.
...
Οι εξαιρετικές ερμηνείες του ποιητή (Ευθύμη Τζώρα) και του δασκάλου (Θάνου Καπρέλη), όπως και όλου του θιάσου (Μαρία Κατσαρού: Κόρη, Αναστασία Τσώμου: Μητέρα, Ορέστης Ζακυνθινός: Σοφέρ) θα σας κάνου...
Η παράσταση θα σας συγκλονίσει με τον ωμό της τρόπο, πολλές φορές θα βρείτε τον εαυτό σας να κάνει συγκρίσεις με τη ζωή που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Θα «δεθείτε» αλλά και θα μισήσετε τους ήρ...
Το θεατρικό έργο του αγαπημένου συγγραφέα μικρών και μεγάλων, Ευγένιου Τριβιζά, ενθουσίασε τα παιδιά και συγκίνησε τους μεγάλους. Η συμμετοχή των παιδιών και η ταύτισή τους με την ιστορία ήταν...
Ο Λευτέρης Ελευθερίου που υποδύεται το Στάμο, εναλλάσσει με ταχείς ρυθμούς την ερμηνεία του από την κωμωδία στο δράμα, επιδεικνύοντας ωριμότητα και σεβασμό απέναντι στην ιστορία.
...
Ο Ένκε Φεζολάρι, κατόρθωσε με το μονόλογό του να μετατρέψει το ζεστό υπόγειο του θεάτρου σε παγωμένη σκηνή του εγκλήματος. Μια άψογη ερμηνεία που δεν κούραζε, με μια δυναμική που δεν χάθηκε κα...
Η Μυρτώ Αλικάκη στο ρόλο της υπηρέτριας, μας εντυπωσίασε. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να σε μαγεύει στη σκηνή. Η Φαίη Ξυλά, η μητέρα της οικογένειας, κατάφερε να ζωντανέψει την ηρωίδα τόσο ώ...
Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης και ο Γιάννης Παπαθύμνιος προσπαθούν μέσα σε εξήντα λεπτά να μας αποδώσουν τη σημερινή καθημερινότητα των ανθρώπων σε ένα διαμέρισμα. Των ανθρώπων που στο σπίτι τους αισθ...
Η Εβίτα Παπασπύρου μεταμορφώνεται σε Μαγιακόφκσι και κατακλύζει τη σκηνή με ένα ορμητικό ντελίριο πάθους και ερμηνείας. Εξαιρετική στην αφήγηση, με πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις.
Η διασκευή του Κωνσταντίνου Τσεντούρου περικλείει όλες αυτές τις πλευρές και τις παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο. Η σκήνη είχε κάτι παιδικό και τρομακτικό συνάμα.
Η παράσταση εκφράζει χιλιάδες σκέψεις και προβληματισμούς, πάνω απ’ όλα όμως συνοψίζεται σε ένα ερώτημα. Υπάρχει άραγε ελπίδα; Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς, αλλά αν θεωρήσουμε την ανθρωπότητα θ...
Μια παράσταση που καυτηριάζει την ευθυνοφοβική συμπεριφορά του μέσου Έλληνα. Που φωνάζει ξύπνα και εκείνος για πρώτη φορά ακούει. Δυο ηθοποιοί που ενσαρκώνουν το ρόλο τους με την δυναμικ...
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η παράσταση είναι εξαιρετική, διότι δεν κουράζει καθόλου τους θεατές, λόγω των άψογων ερμηνειών των ηθοποιών, αλλά και της ίδιας της δομής του έργου.
Ο Περικλής Λιανός μεταμορφώνεται σε Γκυγιώμ Γκαλλιέν και σε όλα τα πρόσωπα που αποτέλεσαν σταθμό στη ζωή του. Μας προσφέρει μια παράσταση κοινωνικό σεισμό στα στερεότυπα και μας προβάλει όλα τ...
Ο τρόπος που μιλά, που κινεί χέρια και πόδια και κορμί, ο τρόπος που εκφράζεται με ματιές και ό,τι διαθέτει στο πρόσωπό του, είναι για σεμινάριο. Κάνει μπαμ ότι πρόκειται για ένα απόλυτα εργατ...
Υπέροχη Λυδία Φωτοπούλου, μοναδικός, υπέρλαμπρος και γλυκύτατος Γιάννης Βογιατζής. Γιούλικα Σκαφιδά, πόσο ταλέντο να χωρέσει σε μόνο ένα πρόσωπο! Λιλή Νταλανίκα, δακρύσαμε αμέσως μετά τ...
Ένα εξαιρετικό και πολυαγαπημένο παραμύθι υπό τη σκηνοθετική ματιά της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Η ίδια έχει αναλάβει και τη διασκευή του κειμένου, στηριζόμενη στη μετάφραση της Μαρίας Σ. Μπλάνα...
Η Κατερίνα Τσάβαλου, μοναδική κατά την προσωπική μου άποψη στο ρόλο της Έλλης, μαζί με την Εύη Κολιούλη ως Μαριγώ (υπηρέτρια), καταφέρνουν να κλέψουν την παράσταση και να εκτινάξουν την έννοια...
Ένας δωδεκαμελής θίασος, με πολύ ενέργεια πάνω στη σκηνή, με συνεχή κίνηση, χωρίς να δημιουργείται ούτε στιγμή παύσης, δίνει τα πάντα για να διασκεδάσει το κοινό του, και αυτό φάνηκε στο...
Μια παράσταση θεατρική και ταυτόχρονα ενημερωτική, η οποία για τους λάτρεις του μεγάλου ποιητή και τους θαυμαστές του κινήματος του ρομαντισμού, δεν θα πρέπει να χαθεί.
Είναι μια εξαιρετική παράσταση σε ένα από τα πιο δυνατά έργα του Άρθουρ Μίλλερ. Ο τρόπος προσέγγισης των ρόλων από τους ηθοποιούς είναι αξιέπαινος. Λάτρεψα την κυρία Βλαντή στο ρόλο της Σύλβια...
Η παράσταση βασίζεται σε αληθινό γεγονός και ο θεατής είναι πολύ εύκολο να ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές, δεδομένου ότι ο κάθε άνθρωπος, ατομικά, έχει παιδικά τραύματα στην ψυχή ...
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει σε όλο το θίασο, που παρέδωσε απλά μαθήματα σύγχρονης πανέμορφης έκφρασης καλλιτεχνικού θεάματος και χάραξε το δρόμο για μια ακόμα επιτυχία. Είναι μαθηματικ...
Δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσω αυτό που είδα και άκουσα. Το καταπληκτικό (και λίγα γράφω) κείμενο της κυρίας Δελημήτρου, άψογα επεξεργασμένο και σκηνοθετημένο από τον Καρατζιά, αποδόθ...
Παράσταση που σου τραβάει την προσοχή από την αρχή. Σου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Ευχάριστο έργο με αναπάντεχο κείμενο. Η πρωτότυπη και όλο υποσχέσεις ιδέα της Τατιάνας Κίρχοφ είναι κάτι που σί...
Η «εισαγωγή» είναι ψαρωτική. Οι πέντε ηθοποιοί βρίσκονται μπροστά μας, η μία εξ αυτών πάει να ξεκινήσει με την ιστορία της και… και της κλείνουν το στόμα! Στη συνέχεια πέφτει η ατάκα της ατάκα...
Η Ελένη Ράντου είναι μαγική στο ρόλο της Τζάσμιν. Την έβλεπα με δέος καθώς άλλαζε συναισθήματα και ύφος στο λεπτό και απέδιδε τη Τζάσμιν με τέτοιο τρόπο που προκαλούσε συνεχώς ανάμεικτα συναισ...
Αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι να ετοιμαστείτε για γέλια δίχως τέλος και για μια μοναδική παράσταση που δεν θα ξεχάσετε εύκολα. Και όσον αφορά τη λέξη «μοναδική» το εννοούμε κυριολεκτικά...
Σε κάνουν να γελάσεις, σε βάζουν να σκεφτείς και το κυριότερο, σε γυρνάνε σε καταστάσεις που όλοι έχουν ζήσει. Στιγμές με την παρέα μας, παιχνίδια ζωντανά με ανθρώπους παρόντες, συναισθήματα πραγματ...
Πολλά μπράβο αξίζουν και στις γυναίκες – πρωταγωνίστριες όλες της παράστασης. Μας μετέφεραν μια εποχή, μας μετέφεραν όλα τα νοήματα του βιβλίου της Γαλάτειας με σεβασμό, χωρίς φανφ...
Η Μάνια Παπαδημητρίου χτίζει το χαρακτήρα της απεικονίζοντας την τρέλα μέσα από την ενεργητικότητα και δεν αφήνει ούτε εκατοστό της σκηνής ανεκμετάλλευτο.
Οι συντελεστές της παράστασης κάνουν μια εξαιρετική δουλεία, καταφέρνοντας να μεταφέρουν όλα αυτά τα νοήματα στα παιδικά μυαλά, μέσα από ζωηρά χρώματα και τραγούδια.
Η δημιουργία του ΥΠΟ-Κόσμου είναι μια μαύρη κωμωδία που σκοπό έχει να δείξει τα κακώς κείμενα του κόσμου μας. Ο υπόκοσμος κρύβεται μέσα μας και ψάχνει πάντα ένα μικρό άνοιγμα για να βγει. Εμεί...
Ήταν μοναδική εμπειρία για γονείς (και θείες) έχω να σας πω. Να βλέπεις στα μουτράκια των παιδιών να ζωγραφίζεται η χαρά, η απορία, ακόμα και το κλάμα, αλλά και το χειροκρότημα εκεί που ένοιωθ...
Οι τέσσερις ηθοποιοί-χαρακτήρες μας έδωσαν μία παράσταση πολύ συγκινητική και πολύ ανθρώπινη. Η Μαρία Λεκάκη, στο ρόλο της μητέρας, είναι απλά αέρινη. Κινείται με τόση άνεση και αποδίδει...
Το «ART» είναι μια πολύ ζωντανή κωμωδία, που στόχο έχει να αφυπνίσει συνειδήσεις καθώς μιλά μέσα από την τέχνη για τη διαφορετικότητα των ανθρώπων. Τον τρόπο που σκέφτονται και πρά...
Μία παράσταση που με την πρώτη ματιά νομίζεις ότι έχει ένα πολύ απλό στήσιμο, κάθε άλλο όμως. Ο σκηνοθέτης έχει σκεφτεί μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Οι ηθοποιοί που εμφανίζ...
Έξι φίλοι. Μια παρέα τόσο διαφορετική ο ένας με τον άλλον, αλλά και τόσο δεμένη. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι τριάντα και να ζεις στην Ελλάδα του 2018; Ίσως όσο δύσκολο είναι να είσαι τρι...
Μια βουκολική τραγωδία- κωμωδία απόλαυση που όμοιά της δεν θα συναντήσετε εύκολα ξανά. Η ιστορία αποτελεί ένα pot-pourri κινηματογραφικών ταινιών, μπλεγμένο με την παραδοσιακή ιστορία Γκόλφω-Τά...
Ένα υπέροχο σύνολο ηθοποιών, που συνδυάζει νεανική φρεσκάδα και εμπειρία, σχηματίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξετυλίγεται η μεταστροφή του τραγικού ήρωα.
Δυνατές και σπαρακτικές ερμηνείες που γέμιζαν τη σκηνή με φυσικότητα. Έξυπνη σκηνοθεσία, ώστε ο θεατής να μένει προσηλωμένος στη δράση χωρίς ν’ αποσυντονίζεται.
Προφανώς πρόκειται για μία παράσταση που προτείνουμε ανεπιφύλακτα και σας προτρέπουμε μάλιστα να πάτε, ιντριγκάροντάς σας με την ασπρόμαυρη προσέγγιση και ένα κείμενο που είναι κομμένο και ραμ...
Δεν θα σας πω τι γίνεται στο τέλος, αν δηλαδή ο Τόμμυ βρίσκει διέξοδο, αν το κορίτσι γυρνά και αν μαλακώνει ο θείος Μόρις. Θα σας πω ότι ήταν από τις πιο συγκλονιστικές παρασ...
Το να επιστρέψουμε στην εποχή που ήμασταν παιδιά και στην αθωότητα, ίσως να μοιάζει αδύνατο. Μα όταν βλέπουμε τέτοιες παραστάσεις συνειδητοποιούμε ότι τίποτα δεν είναι απίθανο, όλα είναι πιθαν...
Η Ηλέκτρα Γεννατά συγκλονίζει στο ρόλο της Ρίτας και η Μαρία Θρασυβουλίδη υποστηρίζει δεξιοτεχνικά, απλά και μόνο με την παρουσία της και ζωντανεύει μέσα από ένα σχεδόν βουβό ρόλο την αντίθεση...
Ο Σταμάτης Πακάκης κατάφερε να φτιάξει ένα δικό του σύμπαν, παράλληλο με αυτό που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε. Ενώνει κομμάτια ζωής με τις αισθήσεις και καταφέρνει να χτίσει γέφυρα επικοινωνίας...
Πέρα όμως από τους τέσσερις ηθοποιούς που απογείωσαν το έτσι κι αλλιώς τρμοερό κείμενο, θα πρέπει να πω πως η μουσική επιμέλεια με ξετρέλανε! Δεν γράφει στο δελτίο τύπου ποιος «φταίει» γ...
Μια παράσταση που πήρε με το σπαθί της τη δεύτερη χρονιά και γιατί όχι και μια τρίτη; Είμαι σίγουρη πως το κοινό θα της δώσει ξανά την σημασία που της αρμόζει και κάθε βράδυ το Altera Pars θα ...
Ο Γρηγόρης Βαλτινός για άλλη μια φορά μας κατέπληξε. Είναι από τους ηθοποιούς που μεγαλουργούν πάνω στη σκηνή. Μοναδικός στο ρόλο του Μόρι. Μας συγκίνησε βαθύτατα. Ο Γιάννης Σαρακατσάνης έδωσε...
Το κείμενο του Παναγιώτη Μεντή μετατρέπει το δράμα σε χαρά και κάνει τη λύπη γέλιο. Έξυπνοι διάλογοι, ωραία λόγια πόνου και αγάπης. Καταφέρνει να κάνει τους πρωταγωνιστές του από δυο ανθρώπους...
Ο Άγγελος Αντωνόπουλος σε διπλό ρόλο, σκηνοθετεί και ερμηνεύει το Μαρξ. Να τονίσουμε εδώ την εξαιρετική φυσιογνωμική τους ομοιότητα, καθώς και την εξαιρετική και άρτια ερμηνεία του, γεμά...
Στο θέατρο χώρα οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη είναι ζωντανές προσφέροντας αληθινό καλό ποιοτικό θέατρο και σας καλούν να τις γνωρίσετε ξανά. Να τις ακούσετε, να προβληματιστείτε και να βγ...
Η Ζέτα Δούκα μεταμορφώθηκε σε περιηγητή μας σε ένα ταξίδι μοναχικό γεμάτο πόνο. «Σαν σήμερα έμαθα ότι υπάρχεις και μέσα από εσένα τώρα υπάρχω και εγώ».
Τέλος, «Η θυσία του Αβραάμ», του Ηλία Μαλανδρή, με την επιλογή των κοστουμιών, της μουσικής, του τραγουδιού αλλά και της στατικότητας, ήθελε να δώσει έμφαση στο κείμενο και αυτό κα...
Τα παιδιά έπαιξαν με το χειρότερο δυνατό τρόπο (ευτυχώς) και μας προσέφεραν ένα θέαμα που όσοι αφήνουμε το μυαλό μας εκτός τειχών, σίγουρα το ευχαριστηθήκαμε.
Ο Παύλος Ευαγγελόπουλος ήταν μοναδικός στο ρόλο του Φώτη. Μας συγκίνησε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ο «πολυλογάς» Νικόλας Κλωντίρας με στωικότητα παρακολουθούσε όλη την εσωτε...
Στο Ράφτη Κυριών η φάρσα έχει τον κύριο ρόλο, ο γρήγορος ρυθμός. Οι ανατροπές και οι πικάντικες ατάκες συντάσσουν ένα έργο διαχρονικό. Μία φαρσοκωμωδία που σατιρίζει την απιστία και τους κανόν...
Ο Νίκος Χατζηπαπάς που σκηνοθετεί και υποδύεται το ρόλο του Ζιλ, προσέγγισε με ανατριχιαστική ωμότητα τον ήρωα και άγγιξε με την ερμηνεία του όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς του.
Μία παράσταση γεμάτη ένταση με σκηνές σοκαριστικές που θα σε αφυπνίσουν και θα σε βάλουν να σκεφτείς. Μία στιγμή, μία λάθος κίνηση, φτάνει για να αλλάξει όλη σου την καθημερινότητα.
Όλα αυτά τα παιδιά, όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που κάνουν stand up, τους θαυμάζω! Είναι αξιέπαινοι γι’ αυτό που κάνουν. Γράφουν τα κείμενα μόνοι τους, τα προβάρουν μόνοι τους, διορθών...
Θέλετε να σας πω μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές του; Πρακτικά αδύνατον! Πρώτα απ’ όλα, δεν θέλω (να πάτε να το δείτε, ορίστε μας) και δεύτερον… Τι να πρωτοθυμηθώ; Τα αστεία του είνα...
Σαφώς θα γελάσεις σε αυτή τη παράσταση, αλλά όσο θα γελάσεις, άλλο τόσο θα προβληματιστείς. Ε, τώρα αν δε σου καεί καρφάκι περί μυστικών… Ε, τι να σου πω. Ψάξε καλύτερα να δεις μέσα σου, τι κρ...
Η εκφραστικότητα του κ. Νούσια και οι εναλλαγές της έντασης της φωνής του αποτελούν δύο από τα βασικότερα πεδία που οφείλει να εξελίσσεται ένας ηθοποιός και στην περίπτωση του Ριχάρδου τ...
Ένα έργο γροθιά στο ρατσισμό, τον οποίο παρουσιάζει γυμνό μπροστά μας και προβάλλει το παράλογο που το χαρακτηρίζει. Το κείμενο είναι ωμό και ρεαλιστικό.
Είχα δει την πολύ πρώτη παράσταση, δώδεκα μήνες πριν. Είχα στοιχειωθεί από τις αποδόσεις των ρόλων και την πειστικότητα των ηθοποιών. Έτσι κι αλλιώς, είναι όλοι τους εξαιρετικοί σε αυτό ...
Μέσα από το χιούμορ, το δράμα, τον τρόπο που ανταλλάσσονται οι ματιές, τις αγκαλιές και τις κόντρες, βιώνουμε αυτό που όλοι εμείς οι άνθρωποι αρεσκόμαστε να τσαλακώνουμε. Τη ζωή…
Το έργο είναι μια τεράστια σφαλιάρα κατά του ρατσισμού, σε οποιαδήποτε μορφή του. Είναι ένα δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο, είναι μια δήλωση με κραυγές και ένα νόημα που δεν χρειάζεται καν ...
Οι διάλογοι του Κεχαΐδη είναι ζωντανοί, γρήγοροι και χιουμοριστικοί. Περιγράφουν εξαίσια τη νεοελληνική πραγματικότητα. Μέσα από το δεξιοτεχνικό τρόπο που χειρίζεται το λόγο και απ...
Μία πολύ ρυθμική παράσταση, μετρημένη, που δεν αφήνει περιθώρια για λάθη, κρατάει το θεατή σε εγρήγορση, καθώς χτίζει το χαρακτήρα μέχρι και το τελευταίο λεπτό, κρατώντας το ενδιαφέρον του κοι...
Οι ερμηνείες όλου του θιάσου είναι στραμμένες ως προς τη σοβαρότητα του θέματος που επέλεξαν να παρουσιάσουν. Άρτιοι, συναισθηματικοί και με απόλυτο σεβασμό ως προς τον εκφοβισμό και τις επιπτ...
Δεν ξέρω τι να πρωτοπαινέψω! Ο φωτισμός, τα κουστούμια και τα σκηνικά ήταν υπέροχα και σε μετέφεραν σε μια άλλη εποχή λιγάκι από καρτούν. Η μουσική ήταν ζωντανή και τέλεια εναρμονισμένη ...
Ο κόσμος ήλθε να παρακολουθήσει την εκπληκτική ιστορία και πρέπει να έφυγε με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τσέζαρις Γκραουζίνις και την παράσταση από την πρώτη στιγμή κλέβ...
Το Φεστιβάλ Συρακουσών ανέλαβε να μας παρουσιάσει μία παράσταση με Ιταλούς ηθοποιούς, σε ιταλική γλώσσα, με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο και το μεγαλείο του δημιουργού.
Αναμφίβολα, οι βάτραχοι σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου είναι ό,τι καλύτερο ανέβηκε φέτος από Αριστοφάνη. Σκηνοθετικά χρησιμοποιήθηκε το σωματικό θέατρο, κυρίως από το χορό, ο οποί...
Ένας πολύ μεγάλος θίασος δεμένος με τη ζωντανή ορχήστρα, σαν γρανάζια της ίδιας μηχανής, έδιναν μαζί ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα με γρήγορες αλλαγές που θα πίστευε κανείς πως έβλε...
Όλοι οι ηθοποιοί ήταν άψογα δεμένοι μεταξύ τους και κυριολεκτικά ένα με το ρόλο τους. Για την Αλεξία Καλτσίκη δεν βρίσκω λέξεις να την περιγράψω ως Ηλέκτρα, ό,τι και να σκεφτώ να γράψω φαίνετα...
Πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά, με το παρελθόν και το παρόν να επικρατούν εξίσου στη σκηνή της Επιδαύρου. Η κίνηση του Χαραλαμπόπουλου, ως Πλούτου, που αδειάζει το μυαλό των ανθρώπων λίγο...
Να πάτε να το δείτε – εννοείται! Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται με ακριβά μαχαιροπήρουνα. Και φορώντας κολιέ από μαργαριτάρια που σπαρταράνε
Όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί σε διακριτούς ρόλους, όπως ο Θοδωρής Κατσαφάδος ως φύλακας και ο Αργύρης Πανταζάρας ως κήρυκας, αλλά και όσοι συμμετείχαν στο Χορό ήταν εξαιρετικοί και καλοκουρδισμέ...
Αυτό που συγκρατώ είναι μια ανάλαφρη, μια διασκεδαστική, μια όμορφη παράσταση – για την οποία ευθύνεται ο ευφυέστατος Βασίλης Θωμόπουλος – που ΔΕΝ πρέπει να χάσετε!
Η θεατρική ομάδα ‘Pot Of Gold’ μας υποδέχεται με γέλια, μουσικές και πολλή συγκίνηση σε μια νέα παρουσίαση μύθων, θρύλων και δοξασιών των πράσινων γαιών.
Είναι μία από τις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Έχει να δώσει πολλά σε όποιον τη δει, στον καθένα διαφορετικά. Γι’ αυτό λοιπόν, σπεύσατε!
Ο Αντώνης Καλομοιράκης σκηνοθετεί, διασκευάζει και ερμηνεύει τον Ιάκωβο Λέδερμαν, τονίζοντας τα στοιχεία της μαύρης κωμωδίας και του αιχμηρού κειμένου.
Ο Κωνσταντίνος Φάμης ήταν απλά υπέροχος. Παρά το ότι ήταν συνέχεια πάνω στη σκηνή μόνος του, δεν έχανες στιγμή το ενδιαφέρον σου κι αυτό οφείλεται καθαρά στο ταλέντο του.
Ο Γιάννης Σταματίου και η Ελένη Παπαχριστοπούλου μας δείχνουν αυτό ακριβώς που ήθελε να πει ο Ιονέσκο. Παίζουν με τόσο απλό τρόπο και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.
...καταφέρνει να συνδυάσει την πολλή καλή θεατρική παρουσίαση της “Σκακιστικής Νουβέλας” αλλά και του ίδιου του συγγραφέα, του οποίου η παρουσία είναι έντονη καθόλη τη διάρκεια της παράστασης.
Ωραία και έξυπνη επιλογή για κάποιο βράδυ σας. Ωραία και έξυπνη πρόταση για να δούμε όλοι μας πως όσο φοβισμένοι να είμαστε, τουλάχιστον είμαστε όλοι μαζί.
Από κοινό, όσο περνούσε η ώρα, μεταβληθήκαμε σε παρέα! Γελάσαμε με τα αστεία του Δημήτρη, με τις μπηχτές "με το γάντι" στους άλλους, με εμάς τους ίδιους...
Εμείς σας το προτείνουμε ανεπιφύλαχτα για μια άκρως διασκεδαστική. Κωμωδία χωρίς ταμπού που βάζει τις ερωτικές σχέσεις στο κέντρο και τα κλισέ στο περιθώριο.
Ακόμα κι αν γνωρίζετε ποια ήταν τα 39 σκαλοπάτια, θα πρέπει να σας πω πως αν τα 39 σκαλοπάτια είναι "η Ιθάκη", τότε όλη η απόλαυση βρίσκεται πριν ανεβείτε σ' αυτά!
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς, εξαιρετικός στο ρόλο του Κυρίου Α, με αφοπλιστική ειλικρίνεια πονάει για χαμένη αγάπη που βλέπει, ακούει και αγγίζει για τελευταίο βράδυ.
Θα σου πω μόνο πως θα δεις υπέροχες ερμηνείες, δεμένο και δουλεμένο άρτια από τους ηθοποιούς έργο. Σκηνοθεσία έξυπνη, σκηνικό και κουστούμια φέαρ ινάφ.
Πέρα από το ότι είναι ΙΔΙΟΣ ο Τσάπλιν, ο Τσαλταμπάσης πρέπει να έχει λιώσει την πρόβα, για να αποδώσει με τέτοιο υπέροχο τρόπο τα «χαζά» του χαρακτήρα του.
Αυτό που μένει δεν είναι ούτε τα σκηνικά, ούτε τα κοστούμια... Είναι οι ερμηνείες, η μουσική, τα τραγούδια, τα γέλια, τα δάκρυα, οι ανθρώπινες ιστορίες, ο Γιώργος...
...η ιστορική απεικόνιση στην παράσταση είναι ένα απόσταγμα πραγμάτων και όχι τα ίδια τα πράγματα, απόσταγμα το οποίο συνειδητοποιημένα διαχειρίστηκε ο σκηνοθέτης με πρακτικές θεατρικές...
Ε λοιπόν, σου έχω παραστασούλα να πας και να πάρεις το αίμα σου πίσω! «Πώς να απαγάγετε έναν τραπεζίτη» το όνομα αυτής και παίζεται στο θέατρο Αλκμήνη.
Οι υπερβολές είναι στο παιχνίδι μια και η ζωή ποτέ δεν είναι ρόδινη, έχει και γκρι και λευκό και μαύρο αλλά είναι και πολύχρωμη και αγαπά και ονειρεύεται.
Φέρει σαφείς επιρροές από διάφορες folk παραδόσεις που ξεπερνούν και τα ελληνικά σύνορα. Η εισαγωγή της παράστασης άλλωστε, δια στόματος Loreenna McKenitt, προδίδει τις αντίστοιχες αναφορές.
...
Και τέλος η εξαιρετική Μαρία Αλιφέρη δίνει σάρκα και οστά με την ερμηνεία της κυριολεκτικά στην ηλικιωμένη και στα μαύρα ντυμένη πρωταγωνίστρια του Γιάννη Ρίτσου.
Ήταν μια πάρα πολύ καλή δουλειά, τα παιδιά μας έδωσαν έντονες στιγμές, είτε επρόκειτο για γέλιο, είτε μας ταρακούνησαν αρκετά και μας έβαλαν σε σκέψεις...
Mια παράσταση άριστη, ανάλαφρη, ευχάριστη, που θα σου αφήσει μια ωραία αίσθηση και πού ξέρεις; Ίσως να σε βάλει και εσένα να δεις τα πράγματα πιο απλά.
Με λίγα λόγια, μια παράσταση που όλοι πρέπει να δείτε, όσο προλαβαίνετε, μια και σήμερα είμαστε, αύριο… Αιωνία η μνήμη της λοιπόν, να ζήσουμε να τη θυμόμαστε!
Τη δυναμική των δύο χαρακτήρων χειρίστηκαν η Μάνια Παπαδημητρίου κι ο Αλέκος Συσσοβίτης, με ώριμες και καλοδουλεμένες ερμηνείες που γοήτευαν τον θεατή.
Το γέλιο έβγαινε αβίαστο καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Οι χαρακτήρες τραβηγμένοι από τα μαλλιά (είπαμε, διέθεταν κόμη) ανέδιδαν γέλιο μετά δακρύων.
Συγκινητικές στιγμές που δείχνουν τι νιώθει ένας άνθρωπος μέσα από τη δική του μοναξιά. Ένας ύμνος για τη γυναικεία ψυχολογία για την ευτυχία της ηρωίδας.
Σε μια κοινωνία όπου τα πάντα βρίσκονται στον πάτο, η Μαιρούλα με καυστικό και κωμικοτραγικό τρόπο ασχολείται με τις μανίες που μαστίζουν την κοινωνία.
Ο Γιάννης Τσουμαράκης και η Δανάη Βασιλοπούλου μας πήραν τα μυαλά! Έδειξαν εξαιρετικά δείγματα γραφής, έδειξαν πως έχουν το «θείο χάρισμα» ήτοι τάλαντο.
Μέχρι να μπει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, να αποκαλυφθούν τα μυστικά, να υπογραφεί το πολυσυζητημένο συμβόλαιο… Το κοινό είχε κάνει κοιλιακούς από το γέλιο.
Αυτή είναι μια πραγματική ιστορία της κρίσης που οι άνθρωποι χάνουν τους εαυτούς τους και αρχίζουν πάλι από το μηδέν, για να καταλήξουν στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Ο Φίγκαρο του γνωστού τενόρου Κωνσταντίνου Τζέμου γοητεύει κυριολεκτικά το κοινό τόσο με τη φωνητική του δεινότητα όσο και με την υποκριτική του ευχέρεια.
Υπέροχο σκηνικό, καταπληκτικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, φωτισμοί και μουσική επιμέλεια σε συνεπαίρνουν σε ένα ταξίδι - χωρίς ανάσα - απόλαυσης!
Εξαιρετική χημεία μεταξύ των ηθοποιών, χαρακτηριστική άνεση στην πρόζα και το τραγούδι και μια ομάδα χορευτών/τραγουδιστών που δένει απίστευτα μαζί τους!
Ο Τάκης Χρυσικάκος ενσαρκώνει το Νίκο Καζαντζάκη, με μια ερμηνεία γεμάτη ένταση και πάθος. Mας γοητεύει και μας αποχαιρετά πιο καινούργιους, πιο καθαρούς.
Μα το πιο σημαντικό είναι η έννοια της λέξης «σύντροφος». Σύντροφος είναι ισότητα, στήριξη και κοινή πορεία. Δεν χωρούν ανταγωνισμός και ζήλεια σε μια τέτοια λέξη.
Η Κάρμεν Ρουγγέρη μας παρουσίασε μία παράσταση που όμοιά της θα είναι πολύ δύσκολο να δούμε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου ανεξαρτήτως κόστους παραγωγής.
Μια επίσκεψη στο θέατρο Άβατον θα σας λύσει τις απορίες και θα σας χαρίσει ένα υπέροχο βράδυ. Σπαρταριστή γαλλική φαρσοκωμωδία, με ρυθμούς γρήγορους...
Η μάθηση μπορεί να είναι ένα υπέροχο παιχνίδι και είναι ίσως η πιο γλυκιά επαφή των παιδιών για το πως πρέπει να σκέφτονται και γιατί υπάρχει το σχολείο.
Η μοναδική αυτή ομάδα φρόντισε να μας μεταδώσει εξίσου μοναδικά συναισθήματα, τα οποία θα εισπνεύσουν οι μικροί θεατές σίγουρα, όπως και οι συνοδοί τους.
Είναι μία παράσταση για ΟΛΑ τα παιδιά και εμάς φυσικά. Είναι μία έξοχη ευκαιρία για τα παιδιά σας να αγαπήσουν ακόμα περισσότερο τα χρώματα και τη μουσική.
Οι δυνατότητες, το πάθος, ο τρόπος, το πάθος, η τεχνική και το πάθος ενώνονται σε μια παρουσία εντελώς συγκινητική, η οποία προκαλεί τα πιο υπέροχα δάκρυα.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών πολύ καλές και είμαι σίγουρη ότι ήταν ένα στοίχημα και για τους ίδιους, τόσο το κείμενο, όσο και το κατά πόσο θα το αγκαλιάσει ο κόσμος.
"Το θηρίο", θεατρικό έργο του Ν. Ορτετζάτου, παρουσιάζεται για πρώτη φορά ως μια εικαστική παράσταση - performance στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Ο Πέερ Γκυντ, ένας ονειροπόλος ιδεαλιστής, με όπλα την φαντασία του και το όνειρό του για έναν ιδανικό κόσμο, μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο ονειρικής περιπέτειας...
Δύο γυναίκες που πονούν, η κάθε μία για δικούς της λόγους, δύο γυναίκες που διεκδικούν, δύο γυναίκες που είναι τόσο διαφορετικές, μόνο και μόνο εξαιτίας της διαφορετικής θέσης επιβίβασης...
Η παράσταση είναι μια μοντέρνα, άρτια και καλοδουλεμένη, εκδοχή των "Τριών Αδερφών" του Τσέχωφ και αφήνει το μυαλό με αμφιβολίες για τους σύγχρονους αστικούς κώδικες.
Η Ασκητική είναι ένα βιβλίο που θα άξιζε να επιβιώσει μιας πυρηνικής καταστροφής, και αυτή είναι μια παράσταση που καταφέρνει να μην δείχνει μικρή μπροστά του.
Το "Σωματίδιο του Θεού" δεν είναι μια τυπική θεατρική παράσταση. Είναι περισσότερο η θεατρική προσέγγιση μιας διάλεξης για την σύγχρονη φυσική, μέσα σε ένα χοροθεατρικό πλαίσιο.
Είναι ένα έργο ρεαλιστικό, άμεσο και ευθύ, που «κρούει» πολιτικές καμπάνες και «χτυπάει» το κατεστημένο όπως ο τσαγκάρης χτυπάει το καρφί (την πρόκα) στο καλαπόδι του.
Η ιστορία γνωστή. Σε μία επαρχιακή πόλη μία αντροπαρέα που δοκιμάζεται από οικονομικά προβλήματα αποφασίζει να διοργανώσει μία βραδιά στριπτίζ για να σώσει την αγαπημένη της καφετέρια
Ο μονόλογος του βραβευμένου Βρετανού ηθοποιού Pip Utton, μας παρακινεί να διερευνήσουμε τις πτυχές εκείνες του εαυτού μας οι οποίες δέχονται υποσυνείδητα την επιρροή του φασισμού.
Τι μπορεί ένας άνθρωπος να καταλάβει ή να περιμένει πριν την γέννηση του; Κι άλλα πολλά μεταξύ της πραγματικότητας και του ονείρου, της ύπαρξης και της ανυπαρξίας.
«Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ» διατύπωσε πολύ εύστοχα ο Αριστοτέλης στο έργο του «Περί Ποιητικής».
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ταξίδι στο παρελθόν, βασισμένο σε ιστορίες που στιγμάτισαν τη ζωή ηλικιωμένων ανθρώπων, παρουσιάζεται στο θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης.
Άν μου ζητούσαν να χαρακτηρίσω με μια λέξη την παράσταση αυτή θα ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη η λέξη «Αγάπη». Μία ευφρόσυνη τελετή αγάπης για το θέατρο και για την κωμωδία.
Ο σκηνοθέτης Αχιλλέας Ψαλτόπουλος και η Νατάσα Κοντελετζίδου επιμελούνται μαζί το θεατρικό adaptation μιας γαλλικής νουβέλας που γράφτηκε πριν από 15 χρόνια.
Στο κείμενο «Ο Πατέρας», γραμμένο το 1887 από τον Αύγουστο Στρίντμπεργκ, θίγονται οι σχέσεις εξάρτησης αλλά και πάλης ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα.
Η συγκεκριμένη performance δανείζεται το κείμενό της από τη βιογραφία του T. Williams και απ'την συνέντευξη που δώθηκε στον R. Jennings του «Playboy», τον Απρίλιο του 1973.
Η ιστορία της παράστασης αποτελείται από αποσπάσματα από τη ζωή ανθρώπων του σύγχρονου κόσμου και την ιστορία ενός βασιλιά που έζησε πριν από 1000 χρόνια.
Αυτό που προβλημάτισε την ομάδα, ώστε να καταλήξει στη δημιουργία του «huMANIA», είναι το φαινόμενο των ψεύτικων μεν, εξαναγκαστικών δε προσωπείων που όλοι καταλήγουμε να φοράμε στις κοινωνικές μας ...
Η ιστορία είναι γνωστή. Μία αριστοκρατική οικογένεια πτωχεύει και χάνει την περιουσία της, το σπίτι της, τον Βυσσινόκηπο της. Το έργο γράφτηκε το 1903 και θεωρείται το κύκνειο άσμα του συγγραφέ...
Μία ωραία παρουσίαση της κλασικής κωμωδίας του Μολιέρου, με μία πιο σύγχρονη ματιά και με σκηνοθεσία και σκηνογραφία κωμωδίας παρεξηγήσεων παλιού κινηματογράφου...
Η ιδιοσυγκρασία της μυθικής Κασσάνδρας, εμπλέκεται και αλληλεπιδρά με την αναστατωμένη προσωπικότητα της Άννας, μίας γυναίκας που ψάχνει μία ταυτότητα στον σύγχρονο κόσμο.
Το «Γιατί μ’ αρέσεις» πειραματίζεται με την «ρετρό σεξουαλικότητα». Πρόκειται για μια σύνθεση κείμενων της ελληνικής λογοτεχνίας της περιόδου 1950-1980...
Ένας άδειος χώρος αποτελεί το σκηνικό της παράστασης, με ένα λευκό σεντόνι να χωρίζει τον εξωτερικό από τον εσωτερικό χώρο του σπιτιού της Μήδειας στην Κόρινθο.
Πριν προλάβω καν να σκεφτώ οτιδήποτε, βρήκα τον εαυτό μου να χαζεύει την σκηνή και να χάνεται μέσα στην πανδαισία χρωμάτων που προερχόταν από τα σκηνικά
Στο μικρό θέατρο μόλις 50 θέσεων καιν εμείς ήμασταν στην ώρα μας γιατί δεν θέλαμε να στερήσουμε στον εαυτό μας ή σε κάποιον άλλον την ευκαιρία να παίξουμε μαζί τους.
Μια αληθινή ιστορία, μια μαύρη σελίδα στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας με έντονες πολιτικές προεκτάσεις, χωρίς όμως να θέτει το ερώτημα της υπαιτιότητας.
Μία εργαστηριακή παράσταση όπου είναι έμφυτη η προσπάθεια, η δοκιμή, ο πειραματισμός των νέων παιδιών του studio Νέμεση, με πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.
Μία ιστορία ειπωμένη από δύο διαφορετικούς αφηγητές, τους πρωταγωνιστές της, τον Τομ και την Έμυ. Ένα ζευγάρι γύρω στα τριάντα πέντε, με όλες τις ανασφάλειες και ...
H ανθρώπινη φύση, η νοσταλγία, ο φόβος, η ανησυχία, η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία είναι στοιχεία που κυριαρχούν. Θα προβληματιστείτε έντονα!
Στη μικρή σκηνή του studio Vis Motrix, οι τέσσερις ηθοποιοί δείχνουν να είναι απόλυτα εναρμονισμένοι με την αμηχανία που –πιθανόν- να προκαλεί ένας στενάχωρος, υπόγειος, σκοτεινός, θεατρικός χώρος. ...
Όταν οι ηθοποιοί ανέβηκαν στη σκηνή του ανανεωμένου GAIA ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι ολόκληρη η barάσταση θα βασίζονταν στο σενάριο και τις ερμηνείες των δύο ηθοποιών.
Ένα σύνθετο παραστατικό κολάζ με τις πολιτισμικές αναφορές μιας γενιάς οικείας και γνώριμης σε ομοίους μου και όχι μόνο, αυτήν της γενιάς των Ελλήνων 35άρηδων.
O Γερμανός Φραντς Ξάβερ Κρετς, γράφει το 1972 το έργο «Άνω Αυστρία» με σκοπό να σχολιάσει τα αδιέξοδα στα οποία μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους η οικονομική δυσχέρεια.
Το «Άνθος του γιαλού» έχει αποσπάσει εξαιρετικά σχόλια, τόσο για την θεατρική προσαρμογή και την σκηνοθεσία, όσο και για την ερμηνεία του Τάκη Χρυσικάκου.
Η κόλαση των Βόρρινγκερ θα μπορούσε να ονομαστεί η παράσταση, που παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς και πρωταγωνιστούν τρεις σπουδαίοι ηθοποιοί...
... Όσο για τον ποπάυ, έχει γίνει καλός ατακαδόρος, δίνει πολύ χώρο στην «αγαπημένη του», μετατρέπεται σε πρώτης τάξεως καβαλιέρο, λοιδορεί και σαρκάζει ...
Επιχειρώντας ένα αφιέρωμα στον Edgar Allan Poe, η ομάδα του «Θεάτρου Έξω Από Τα Τείχη», επέλεξε δύο από τα έργα του για να παρουσιάσει τη σκοτεινή και σύνθετη σκέψη του.
Με την παράσταση «Erofili synopsis» ο θίασος της θεατρικής εταιρείας «Χώρος» ολοκληρώνει την ερευνητική του δουλειά στην Κρητική Αναγέννηση (2007 – 2012).
Το θέμα της βλακείας ανά τους αιώνες, μια ανεξάντλητη και αήττητη δύναμη, πραγματεύεται το συγκεκριμένο «προπτυχιακό» σεμινάριο στο Αμφι-Θέατρο Σοφούλη.
Η εκπληκτική ηθοποιός που ακούσει στο όνομα Χρυσούλα Διαβάτη είναι μια γιορτή! Θα μπορούσε απλά να προφέρει λέξεις χωρίς λογική σειρά και όλοι πάλι θα παθαίναμε…
Με γυρισμένη την πλάτη στους θεατές, αλλοιωμένη φωνή και μια αντρική κούκλα ως συνομιλητή, ξεκινά η πρωταγωνίστρια μια σύντομη αφήγηση για τις τραγωδίες της ζωής της.
Σε ένα θέατρο χωρίς λόγια οι εικόνες γίνονται το κείμενο του, και το σώμα λειτουργεί ως φορέας αισθητικών ιδεών, όπως ο ίδιος ο δημιουργός είχε προαναγγείλει.
Οι Μπέζος και Φιλιππίδης επανέρχονται με το «δεύτερο μέρος» παραστάσεων της κωμωδίας των Lane και Yazbek. Μαζί τους η εκνευριστικά κουκλάρα Κατερίνα παπουτσάκη.
Μία παράσταση, που, για πάνω από 20 χρόνια, έχει διχάσει κοινό και κριτικούς. Κάτι ανάμεσα σε αυτοσχεδιασμούς, stand up comedy, αλλά και, κατά περίεργο τρόπο, παρουσίαση του έργου του Shakespear.
Αν έπρεπε να δεις μόνο μία θεατρική παράσταση αυτό το καλοκαίρι, αυτή ήταν σίγουρα ο «Αμφιτρύων» από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή.
Το Δημοτικό περιφερειακό Θέατρο Ρούμελης στο πλαίσιο της περιοδείας του καλοκαιριού παρουσιάζει το καυστικό έργο του ιδρυτή του ρωσικού ρεαλισμού Nikolai Gogol.
Το έργο του Αριστοφάνη “Όρνιθες” παρουσιάστηκε στο Θέατρο Δάσους, 30 και 31 Ιουλίου, από το Δημοτικό περιφερειακό Θέατρο Κρήτης, στα πλαίσια της καλοκαιρινής τους περιοδείας.
Μία πολύ ωραία παράσταση που εγγυάται ένα διασκεδαστικό και ψυχαγωγικό βράδυ, και που κάνει το θεατή να αποχωρήσει από το θέατρο με πολύ θετική διάθεση.
Η παράσταση “Το Συσσίτιο”, του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, παρουσιάστηκε στις 22 και 23 Ιουλίου 2012 στο θέατρο Κήπου, στα πλαίσια των Γιορτών Ανοιχτού Θεάτρου, από την ομάδα “Angelus Novus”.
Οι ηθοποιοί, απολαυστικοί στους ρόλους που υποδύονται, άλλοτε φοβισμένοι και άλλοτε αποφασισμένοι, ακολουθούν επί σκηνής την καθοδήγηση ενός ιδιαίτερα ευφυούς τρελού.
Με τον πέτρο Φιλιππίδη και τον Γιάννη Ζουγανέλη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και τον Σταμάτη Φασουλή να υπογράφει τη σκηνοθεσία, η εν λόγω παράσταση άρχισε την καλοκαιρινή της περιοδεία.
Ο Ιρλανδός Samuel Beckett, απαισιόδοξος για την ανθρώπινη φύση, θεωρώντας τη ζωή παράλογη και την ευτυχία μια ψευδαίσθηση, επιδιώκει να δείξει μέσα από το κείμενο του την καθημερινή μάχη του ανθρώπο...
Ο θεσμός που άλλαξε τα δεδομένα στο νεανικό θέατρο και στη δημιουργικότητα των νέων καλλιτεχνικών ομάδων, για άλλη μια χρονιά αντιμέτωπος με το φιλοθεάμων κοινό, αυτή τη φορά στον πολυχώρο Bios.
...
Στην αίθουσα του Studio Artistic Residency Centre παίζεται μια θεατρική εκδοχή του παραδοσιακού νορβηγικού παραμυθιού «Ανατολικά του ήλιου και δυτικά της σελήνης».
Τί θέλει μία γυναίκα από έναν άντρα; πώς βλέπει τη ζωή και τις σχέσεις; Τί σχέση έχει με τις άλλες γυναίκες και πώς τις βλέπει; Γιατί ο θεός έπλασε τη γυναίκα από το πλευρό του Αδάμ;
Έξι έφηβοι. Ο Γουίλιαμ, ο Τζακ, η Εύα, η Έμιλυ, ο Τζιμ και η Λώρα. Άγνωστοι στην ίδια πόλη, με κοινές απόψεις και εμπειρίες. Έξι χαρακτηριστικά παραδείγματα διαφορετικών ατόμων.
Τρεις γυναίκες που προσπαθούν να γλιτώσουν από τις ζωές τους. Τρεις γυναίκες, διαφορετικές μεταξύ τους, που προσπαθούν να βρουν, η μία στην άλλη, στήριγμα.
Η Ελφρίντε Γέλινεκ, που τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2004, συνέγραψε το συγκεκριμένο θεατρικό έργο με αφορμή ένα ρεπορτάζ του βιεννέζικου περιοδικού Falter.
Στον μικρό μα άκρως γοητευτικό χώρο του Θεάτρου ‘Εξω από τα Τείχη βρεθήκαμε για να παρακολουθήσουμε την πρεμιέρα του έργου σε σκηνοθεσία-διασκευή του Απόστολου Αποστολίδη.
Την αυλαία του πρώτου «Θεατρικού Φεστιβάλ της πόλης», άνοιξε στις 19 Απριλίου το «Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης», με το έργο του Mike Bartlett «Contractions».
Ένας άντρας και μία γυναίκα, δύο συνηθισμένοι χαρακτήρες της καθημερινότητας, τυχαίνει να συναντηθούν και να αγαπηθούν σε ένα ξενοδοχείο, μία μέρα του Φλεβάρη.
Aναπαράγεται με χιουμοριστικό τρόπο και όση υπερβολή χρειάζεται η σημερινή πραγματικότητα, όπου πολλοί είναι εκείνοι που αισθάνονται φυλακισμένοι σε προβλήματα.
Ένα εκ πρώτης όψεως όχι και τόσο πρωτότυπο θεατρικό κόνσεπτ το οποίο ωστόσο απογειώνεται από την ομολογουμένως απολαυστική ερμηνεία του Γεράσιμου Σκιαδαρέση.
Μια παράσταση που διαδραματίζεται στην Ρωσία του σήμερα έχοντας στο πλάνο μια κωμικοτραγική ιστορία κάποιων ανθρώπων ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της παρούσας κατάστασης.
Το λογοτεχνικό έργο «Ο κήπος του προφήτη» του Khalil Gibran αποτέλεσε πολλές φορές πηγή έμπνευσης, στην προκειμένη δε περίπτωση για τη δημιουργία μιας χοροθεατρικής παράστασης.
Μία παρέα έξι ατόμων. Ένα ανιαρό απόγευμα σε μία μικρή πόλη. Μία πρόταση για μια πιο ενδιαφέρουσα ασχολία, για μία πνευματική πρόκληση, και η λέσχη του Μυστηρίου είναι πλέον πραγματικότητα.
Μία διαφορετική παρουσίαση ενός κλασικού έργου, του “Φιλάργυρου” του Μολιέρου, είδαμε στο θέατρο Ρο. Μία προσπάθεια απόδοσης των χαρακτήρων της κωμωδίας με καρτουνίστικα στοιχεία.
Οι νορμάλ διαστροφές θα μπορούσαν να είναι αυτά τα μικρά ‘θέλω’ αλλά ‘δεν πρέπει’ που σκεφτόμαστε όταν πέφτουμε σε ένα κρεβάτι από πόθο και επιθυμία, αλλά δεν είναι …
Η σκηνή, φωτεινή σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, αποκαλύπτει τα πάντα. Όταν όμως, τα φώτα σταδιακά θα σβήσουν, αυτό δεν θα σηματοδοτήσει μόνο το τέλος της παράστασης…«Αύριο, θα είναι μια άλλη μέρ...
Δύο ηθοποιοί, ο Τάσος Αλατζάς και ο Σταύρος Καραγιάννης, ενσαρκώνουν τους δύο ήρωες του έργου. Ο πάτρικ είναι ένας «καθωσπρέπει» φιλόλογος και ο Μπίλλυ ένας ζωηρός υδραυλικός.
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη σε διασκευή του Λάκη Λαζόπουλου και σκηνοθεσία του Γιάννη Ρήγα.
Η Κατερίνα Διδασκάλου είναι η Ερατώ. Μια μεγάλη κοπέλα φερμένη από την πρέβεζα στο κλεινόν άστυ από τον «απελευθερωτή» της, εξού και το όνομά του-Λευτέρης- αστυνομικό, σύζυγο και τώρα νεκρό.
...
Την βραβευμένη με έξι βραβεία Tony παράσταση του John Logan, “Κόκκινο” παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αυλαία. Το έργο είναι βασισμένο στη ζωή του μεγάλου ζωγράφου Mark Rothko.
Δύο ηθοποιοί του ίδιου φύλου, καλούνται να μεταμφιεστούν σε διαφορετικούς χαρακτήρες και να ενσαρκώσουν είτε αντρικούς είτε γυναικείους ρόλους, κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Οι Αλέξανδρος Ρήγας & Δημήτρης Αποστόλου, με το μοναδικό τους ταλέντο, κατάφεραν να διακωμωδήσουν όλα τα κακώς κείμενα της σύγχρονης εποχής και τις δυσκολίες που περνάνε οι Έλληνες ...
...
Ένα λευκό σεντόνι, ένα παράθυρο, μια κιθάρα, μια κουρτίνα και δυο ανθρώπινες παρουσίες τελικά αρκούν, για να μεταφερθεί κανείς στον κόσμο της μικρής Κασσάνδρας.
Οι Theatrins παρουσιάζουν μία κωμωδία, η οποία υπό- σχεται άφθονο γέλιο και διάφορες εσωτερικές αναζητήσεις για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η έκφραση των ηθοποιών, το καθηλωτικό τους βλέμμα, η κίνηση των σωμάτων τους, ο κατακερματισμένος λόγος και η κατάλληλη μουσική επένδυση, κάνουν τους θεατές κοινωνούς της ηδυπάθειας και της φρίκης.....
Μία διαδραστική παράστα- ση, ένα χοροθέατρο, ένα comedy show, με σλόγκαν “μία παράσταση που θα σας τελειώσει”. Ένας ανατρεπτι- κός και καυστικός σχολια- σμός, με πολύ χιούμορ ...
"Κατά τη διάρκεια της παρά- στασης γέλασα πολύ, όπως και οι φίλοι που ήταν μαζί μου, όπως και ο κόσμος γύ- ρω μου. Γύρω στις έντεκα και μισή, που φύγαμε από το θέατρο, χαμογελούσαμε…"
 ...
Το έργο γράφτηκε με σκοπό να περισώσει τον Μαρξ απ' όσους ψευτοσοσιαλιστές χρησιμοποιούν τα λόγια του για την εγκαθίδρυση αυταρχι- κών καθεστώτων και πολιτι- κούς που χαίρονται με τον θρίαμβο του κα...
Τελικά, μεγαλύτερος εγκληματίας είναι αυτός που ληστεύει μία τράπεζα ή αυτός που την ιδρύει; Αυτό είναι το ερώτημα, που θέτει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο τέλος του λιμπρέτου με μουσική του Κουρτ Βάιλ ...
...
Σ’ ένα διαφορετικό χώρο, αφού το θέατρο στεγάζεται σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, και σε χαλαρή ατμόσφαιρα η ομάδα SourLiBooM, παρουσιάζει το σύγχρονο, με πολιτικές προεκτάσεις, έργο.
Το «αμάν» που βγαίνει μέσα από την ψυχή συναντά το «αμήν» μιας προσευχής ή αλλιώς … το «Αμάν» του Σταύρου Ξαρχάκου συναντά το «Αμήν» όλων μας, σε μουσική παράσταση του Κρατικού Θεάτρου.
"Οι μανάδες και οι πατεράδες προσπάθησαν να βρουν πράγματα που μπορούσαν να ξεφορτωθούν, πράγματα που έτρωγαν, που έπιναν ή πράγματα που χρειάζονταν ζεστασιά ... πρώτα έφυγαν τα σκυλιά".
"Η αδρεναλίνη ανέβηκε στο δεύτερο μέρος της παράστασης χάρη στην έντονη ερμηνεία και σκηνική παρουσία της Μαρία Κίτσου, που ανέλαβε δράση κάθαρσης προσωπικής και οικογενειακής".
Με ένα κολάζ διαφορετικών στιγμών στην ιστορία ενός ζευγαριού, με μνήμες να τους ακολουθούν και φοβίες να τους συγκρατούν, γίνεται η πρώτη συγγραφική απόπειρα του αρχιτέκτονα Απόστολου Καραούλη.
...