Δυνατές και σπαρακτικές ερμηνείες που γέμιζαν τη σκηνή με φυσικότητα. Έξυπνη σκηνοθεσία, ώστε ο θεατής να μένει προσηλωμένος στη δράση χωρίς ν’ αποσυντονίζεται.

  Προφανώς πρόκειται για μία παράσταση που προτείνουμε ανεπιφύλακτα και σας προτρέπουμε μάλιστα να πάτε, ιντριγκάροντάς σας με την ασπρόμαυρη προσέγγιση και ένα κείμενο που είναι κομμένο και ραμ...

     Δεν θα σας πω τι γίνεται στο τέλος, αν δηλαδή ο Τόμμυ βρίσκει διέξοδο, αν το κορίτσι γυρνά και αν μαλακώνει ο θείος Μόρις. Θα σας πω ότι ήταν από τις πιο συγκλονιστικές παρασ...

 Ο Σταμάτης Πακάκης κατάφερε να φτιάξει ένα δικό του σύμπαν, παράλληλο με αυτό που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε. Ενώνει κομμάτια ζωής με τις αισθήσεις και καταφέρνει να χτίσει γέφυρα επικοινωνίας...

   Πέρα όμως από τους τέσσερις ηθοποιούς που απογείωσαν το έτσι κι αλλιώς τρμοερό κείμενο, θα πρέπει να πω πως η μουσική επιμέλεια με ξετρέλανε! Δεν γράφει στο δελτίο τύπου ποιος «φταίει» γ...

  Μια παράσταση που πήρε με το σπαθί της τη δεύτερη χρονιά και γιατί όχι και μια τρίτη; Είμαι σίγουρη πως το κοινό θα της δώσει ξανά την σημασία που της αρμόζει και κάθε βράδυ το Altera Pars θα ...

   Ο Άγγελος Αντωνόπουλος σε διπλό ρόλο, σκηνοθετεί και ερμηνεύει το Μαρξ. Να τονίσουμε εδώ την εξαιρετική φυσιογνωμική τους ομοιότητα, καθώς και την εξαιρετική και άρτια ερμηνεία του, γεμά...

   Στο θέατρο χώρα οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη είναι ζωντανές προσφέροντας αληθινό καλό ποιοτικό θέατρο και σας καλούν να τις γνωρίσετε ξανά. Να τις ακούσετε, να προβληματιστείτε και να βγ...

   Η Ζέτα Δούκα μεταμορφώθηκε σε περιηγητή μας σε ένα ταξίδι μοναχικό γεμάτο πόνο. «Σαν σήμερα έμαθα ότι υπάρχεις και μέσα από εσένα τώρα υπάρχω και εγώ».

  Ο Παύλος Ευαγγελόπουλος ήταν μοναδικός στο ρόλο του Φώτη. Μας συγκίνησε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ο «πολυλογάς» Νικόλας Κλωντίρας με στωικότητα παρακολουθούσε όλη την εσωτε...

  Στο Ράφτη Κυριών η φάρσα έχει τον κύριο ρόλο, ο γρήγορος ρυθμός. Οι ανατροπές και οι πικάντικες ατάκες συντάσσουν ένα έργο διαχρονικό. Μία φαρσοκωμωδία που σατιρίζει την απιστία και τους κανόν...

  Πολύ όμορφη παράσταση. Μια μαύρη κωμωδία που σου δίνει τροφή για σκέψη. Η ζωή και ο θάνατος σε πρώτο πλάνο.

   Όλα αυτά τα παιδιά, όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που κάνουν stand up, τους θαυμάζω! Είναι αξιέπαινοι γι’ αυτό που κάνουν. Γράφουν τα κείμενα μόνοι τους, τα προβάρουν μόνοι τους, διορθών...

   Θέλετε να σας πω μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές του; Πρακτικά αδύνατον! Πρώτα απ’ όλα, δεν θέλω (να πάτε να το δείτε, ορίστε μας) και δεύτερον… Τι να πρωτοθυμηθώ; Τα αστεία του είνα...

  Σαφώς θα γελάσεις σε αυτή τη παράσταση, αλλά όσο θα γελάσεις, άλλο τόσο θα προβληματιστείς. Ε, τώρα αν δε σου καεί καρφάκι περί μυστικών… Ε, τι να σου πω. Ψάξε καλύτερα να δεις μέσα σου, τι κρ...

   Είχα δει την πολύ πρώτη παράσταση, δώδεκα μήνες πριν. Είχα στοιχειωθεί από τις αποδόσεις των ρόλων και την πειστικότητα των ηθοποιών. Έτσι κι αλλιώς, είναι όλοι τους εξαιρετικοί σε αυτό ...

  Μέσα από το χιούμορ, το δράμα, τον τρόπο που ανταλλάσσονται οι ματιές, τις αγκαλιές και τις κόντρες, βιώνουμε αυτό που όλοι εμείς οι άνθρωποι αρεσκόμαστε να τσαλακώνουμε. Τη ζωή…

   Το έργο είναι μια τεράστια σφαλιάρα κατά του ρατσισμού, σε οποιαδήποτε μορφή του. Είναι ένα δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο, είναι μια δήλωση με κραυγές και ένα νόημα που δεν χρειάζεται καν ...

  Οι ερμηνείες όλου του θιάσου είναι στραμμένες ως προς τη σοβαρότητα του θέματος που επέλεξαν να παρουσιάσουν. Άρτιοι, συναισθηματικοί και με απόλυτο σεβασμό ως προς τον εκφοβισμό και τις επιπτ...

   Δεν ξέρω τι να πρωτοπαινέψω! Ο φωτισμός, τα κουστούμια και τα σκηνικά ήταν υπέροχα και σε μετέφεραν σε μια άλλη εποχή λιγάκι από καρτούν. Η μουσική ήταν ζωντανή και τέλεια εναρμονισμένη ...

Ο κόσμος ήλθε να παρακολουθήσει την εκπληκτική ιστορία και πρέπει να έφυγε με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τσέζαρις Γκραουζίνις και την παράσταση από την πρώτη στιγμή κλέβ...

     Ένας πολύ μεγάλος θίασος δεμένος με τη ζωντανή ορχήστρα, σαν γρανάζια της ίδιας μηχανής, έδιναν μαζί ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα με γρήγορες αλλαγές που θα πίστευε κανείς πως έβλε...

  Όλοι οι ηθοποιοί ήταν άψογα δεμένοι μεταξύ τους και κυριολεκτικά ένα με το ρόλο τους. Για την Αλεξία Καλτσίκη δεν βρίσκω λέξεις να την περιγράψω ως Ηλέκτρα, ό,τι και να σκεφτώ να γράψω φαίνετα...

  Πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά, με το παρελθόν και το παρόν να επικρατούν εξίσου στη σκηνή της Επιδαύρου. Η κίνηση του Χαραλαμπόπουλου, ως Πλούτου, που αδειάζει το μυαλό των ανθρώπων λίγο...

  Όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί σε διακριτούς ρόλους, όπως ο Θοδωρής Κατσαφάδος ως φύλακας και ο Αργύρης Πανταζάρας ως κήρυκας, αλλά και όσοι συμμετείχαν στο Χορό ήταν εξαιρετικοί και καλοκουρδισμέ...

  Αυτό που συγκρατώ είναι μια ανάλαφρη, μια διασκεδαστική, μια όμορφη παράσταση – για την οποία ευθύνεται ο ευφυέστατος Βασίλης Θωμόπουλος – που ΔΕΝ πρέπει να χάσετε!

Η Ελεάνα Γεωργούλη υποδύεται τη Μήδεια και σε κάνει να αναρωτιέσαι με πόσο ταλέντο ντύνονται κάποιοι άνθρωποι.

  Οι ηθοποιοί είναι συγκινητικοί, προκαλώντας μας να σκεφτούμε έξω από το κουτί και ίσως έξω από το σώμα μας, κάτι σαν υπερβατικό διαλογισμό διαφυγής. 

 Το «αναζητώντας τον Αττίκ» σου αφήνει μία αίσθηση νοσταλγίας για αυτή την περασμένη και σχεδόν ξεχασμένη εποχή...

Η Λίζυ Ξανθοπούλου ήταν υπέροχη, μεταφέροντας όλο το συναισθηματικό εύρος, με αποτέλεσμα να μη μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της.

  Είναι μία από τις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Έχει να δώσει πολλά σε όποιον τη δει, στον καθένα διαφορετικά. Γι’ αυτό λοιπόν, σπεύσατε!

Εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, με την Ασημίνα Αναστασοπούλου και την Περσεφόνη Παντοπούλου να κλέβουν την παράσταση.

   Είναι μια παράσταση που τα συνδυάζει όλα. Υπόθεση και εκτέλεση τέλεια και αρμονικά συνδεδεμένες.

  Ο Αντώνης Καλομοιράκης σκηνοθετεί, διασκευάζει και ερμηνεύει τον Ιάκωβο Λέδερμαν, τονίζοντας τα στοιχεία της μαύρης κωμωδίας και του αιχμηρού κειμένου.

   Οι ηθοποιοί μας μετέδωσαν αστείρευτο κέφι, έμπλεξαν τέλεια μελωδίες και πρόζα και μας έδωσαν ένα φανταστικό θέαμα.

   Οι ερμηνείες ήταν στο σύνολο εξαιρετικές, με τη Λυδία Σγουράκη στο ρόλο της Ερσίλια να αποδίδει μια γυναίκα χαμένη και συναισθηματικά σπασμένη.

Μια πραγματικά υπέροχη παράσταση, με απίστευτες ατάκες που έκαναν το θέατρο να σείεται από τα γέλια.

  Πολλά μπράβο σε όλους για την καλύτερη cult παράσταση της χρονιάς! Θα ακουστεί ιεροσυλία ίσως, αλλά βάζει κάτω την ταινία εύκολα!

    Μία παράσταση με πολύ γέλιο που βασίζεται στην καλή χημεία των ηθοποιών και στην καλή διάθεση του κοινού.

Το μόνο που με απασχολεί είναι το πότε θα ξαναδώ το έργο. Τίποτε άλλο… Πολλά μπράβο και πολλές ευχές για τούτο δω το υπέρλαμπρο άστρο! 

   Τόλμησε να δεις την παράσταση με την ιστορία της Βαλπούργης. Και πού ξέρεις, ίσως βγαίνοντας από την αίθουσα να αλλάξεις τρόπο σκέψης!

   Ένας θίασος γεμάτος ενέργεια δανείζεται μια αισθητική μεταπολεμικού ελληνικού κινηματογράφου, σατιρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις...

Μόνο βλέποντας τη φιγούρα της καταλάβαινε κανείς τι κρύβει μέσα της και αυτό είναι ίσως από τα πιο δύσκολα που πρέπει να καταφέρει ένας ηθοποιός.

   Πέντε ηθοποιοί υπό τον ήχο των πλήκτρων στο ακορντεόν, ξεδιπλώνουν την ψυχή τους, που έχει τα πάντα...

Μια παράσταση χρονογράφημα της ζωής αυτής της συγκλονιστικής προσωπικότητας και της τόλμης της. 

   Ωραία και έξυπνη επιλογή για κάποιο βράδυ σας. Ωραία και έξυπνη πρόταση για να δούμε όλοι μας πως όσο φοβισμένοι να είμαστε, τουλάχιστον είμαστε όλοι μαζί. 

  Είναι από τις παραστάσεις που θα σε κάνουν να θέλεις να την ξαναδείς. Οπότε Toc toc, παιδιά και γρήγορα!

 Σκηνοθετικά υπέροχο, επιτρέποντας στους ηθοποιούς να εκφραστούν μέσα από τους χαρακτήρες που ερμηνεύουν.

   Από κοινό, όσο περνούσε η ώρα, μεταβληθήκαμε σε παρέα! Γελάσαμε με τα αστεία του Δημήτρη, με τις μπηχτές "με το γάντι" στους άλλους, με εμάς τους ίδιους... 

  Η Νένα Μεντή είναι η Φραγκογιαννού. Είναι ο βασικός μοχλός της παράστασης. Και λειτουργεί σαν μπαλαντέρ.

  ...Και ύστερα σου λένε πως αφού μπει η "κουλούρα" και χορέψουμε τον Ησαΐα, ξεκινάει ο χορός στο ταψί.. τα προβλήματα, η μουρμούρα και τα καβγαδάκια.

  Στη θεατρική μεταφορά θα δείτε ερμηνείες εξαιρετικές και από τις εφτά γυναίκες ηθοποιούς! 

  Θα κλείσετε τα μάτια σας με ευδαιμονικές τάσεις και θα καμαρώσετε στο μπιζάρισμα τα δυο αυτά πλασματάκια που για αρκετή ώρα σας έκαναν ό,τι ήθελαν.

  Ζήσαμε ιστορικές στιγμές της Ελλάδας και όχι μόνο! Θυμηθήκαμε ένδοξες ημέρες και μέρες λαθών… όλα ιδωμένα μέσα από την καυστική ματιά του Σίλα.

   Μία διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση, ένας "νέος" Θανάσης, μία νότα φρεσκάδας σε έναν κλασσικό πια ρόλο. Μπράβο!

Οι τελευταίες στιγμές δύο ανθρώπων μέσα από ένα ωμό και παγωμένο περιβάλλον. Η επιβίωση που έγινε τάφος.

  Μία γυναίκα επιστρέφει στο παρελθόν, σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Φωτογραφίες, αναμνηστικά από διακοπές, κοχύλια, ένα νεκρό ψάρι...

Είναι ένα βαθιά υπαρξιακό έργο και καλεί να επαναπροσδιορίσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από την ειλικρίνεια και το σεβασμό στη διαφορετικότητα. 

    Μια παράσταση που υπόσχεται να σας διασκεδάσει αλλά να μην σας εφησυχάσει. Ένα έργο προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα του κόσμου.

   Τρομερή φιγούρα εκείνη της Κωνσταντίνας Ρίτσου (μεταφράστρια - σκηνοθέτρια) στο ρόλο αρχικά του Ρίτσαρντ Μπέρμπαιητζ και μετά πολλών άλλων.

   Αν ψάχνετε μια παράσταση που θα σας ταρακουνήσει συθέμελα, που θα σας βάλει σε σκέψεις, στο «Αγγέλων Βήμα» θα σας περιμένει ο «Άνθρωπος στη σοφίτα».

 Οι ηθοποιοί δίνουν καλές ερμηνείες, μα η μουσική επένδυση - γέφυρα για τις σκηνές ήταν αναπάντεχα υπέροχη.

 Συνοψίζοντας, στο Θέατρο Σημείο κάθε Δευτέρα και Τρίτη ανεβαίνει ο Κοριολανός και εμείς σας τον προτείνουμε ανεπιφύλακτα.

   Μια παράσταση που απολαμβάνεις, που σε κάνει να προβληματιστείς, να συμπάσχεις, να παθιάζεσαι, να απορείς, να γελάς, να βουρκώνεις.

  Αφεθείτε στην μαγεία του χορού, της μουσικής και του λόγου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Αφεθείτε, νιώστε και απολαύστε.

  Ο Λ. Παπακώστας και η Β. Παπαχρήστου μετέφρασαν την πυκνότητα του λόγου του συγγραφέα μέσα από μια πυκνή, αεικίνητη, μαριονεττίστικη σωματικότητα. 

  Πέρα από το ότι είναι ΙΔΙΟΣ ο Τσάπλιν, ο Τσαλταμπάσης πρέπει να έχει λιώσει την πρόβα, για να αποδώσει με τέτοιο υπέροχο τρόπο τα «χαζά» του χαρακτήρα του.

Αυτό που μένει δεν είναι ούτε τα σκηνικά, ούτε τα κοστούμια... Είναι οι ερμηνείες, η μουσική, τα τραγούδια, τα γέλια, τα δάκρυα, οι ανθρώπινες ιστορίες, ο Γιώργος...

   Το “Τι Ζούμε;” είναι μια παράσταση του σήμερα για τους νέους κυρίως του αύριο.

   Η παράσταση αυτή, ως μία "νότα δροσιάς", τίμησε την παλαιά γαλλική επιτυχία, όπως και τους θεατές, που είχαν την ευκαιρία να την απολαύσουν! Μπράβο!

 Η κόλαση δεν κάνει εκπτώσεις, είναι πλανεύτρα και για να σε σαγηνέψει θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα. Θέατρο, μουσική, χορό... 

...η ιστορική απεικόνιση στην παράσταση είναι ένα απόσταγμα πραγμάτων και όχι τα ίδια τα πράγματα, απόσταγμα το οποίο συνειδητοποιημένα διαχειρίστηκε ο σκηνοθέτης με πρακτικές θεατρικές...

  Τέσσερα νέα παιδιά μας χαρίζουν εξαιρετικές ερμηνείες και δεν μας επιτρέπουν να αφαιρεθούμε ούτε για μια στιγμή. 

  Τα λόγια του ηθοποιού είναι θεατρικός μονόλογος, γραμμένος απο τον ποιητή, στιχουργό και πεζογράφο Μάνο Ελευθερίου, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη.

   Εξαιρετική, απολαυστική και άκρως διασκεδαστική παράσταση-παιχνίδι. Έξυπνη επιλογή να παρευρεθείτε με την παρέα σας, να λύσετε τους γρίφους και...

  Το έργο, από την πρώτη σκηνή, μας εντάσσει στο θέμα του θανάτου και της συναισθηματικής εξάρτησης.

  Μπροστά στα μάτια σου όμως θα τους δεις να αλλάζουν έξυπνα, όπως έγραψα και στην αρχή, σε 139 διαφορετικούς χαρακτήρες. Μαγικό ε;

   Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με τους μεγαλύτερους φόβους τους. Διεκδικούν τον έρωτα, σαν άμαθα σχολιαρόπαιδα που αγαπούν άγαρμπα για πρώτη φορά.

 Ένα έργο γεμάτο οργή, γεμάτο νιάτα που αυτοκαταστρέφονται σε μια προσπάθεια να μπορέσουν να ζήσουν.

    Θα συναισθανθείς τον πόνο, τη δύναμη, τη μοναξιά της, θα θαυμάσεις την εσωτερική της δύναμη να φωνάζει “Viva” τις στιγμές αφόρητου πόνου σωματικού.

   Συγκλονιστικό, με σκληρή γλώσσα, με απίστευτες δόσεις μαύρου χιούμορ και δράματος. 

  Από την πρώτη σκηνή, από την πρώτη ατάκα που ακούστηκε, καταλάβαμε ότι πρόκειται για μια ιστορία με πλοκή και μυστήριο που θα μας καθηλώσει.

  Διασκευή του ομώνυμου έργου του William Shakespeare από την Ομάδα ΙΔΕΑ Σαιξπηρική κατάλυση των συμβάσεων

   

   Μια σχετικά πετυχημένη στην εποχή της κωμωδία, "αναγεννημένη" στο Ηρώδειο τού 21ου αιώνα!

Μια ονειρική Καμεράτα, με το Γιώργος Πέτρου να τολμά να ξεφύγει από τα καθιερωμένα και να παίζει ένα από τα σημαντικότερα musical του Broadway.

 Οι υπερβολές είναι στο παιχνίδι μια και η ζωή ποτέ δεν είναι ρόδινη, έχει και γκρι και λευκό και μαύρο αλλά είναι και πολύχρωμη και αγαπά και ονειρεύεται.

   Αγαπητέ Τσέχωφ, η ομάδα αυτή των οκτώ πολυτάλαντων ηθοποιών παρουσίασε τα επτά διηγήματά σου με μεγάλη μαεστρία.

   Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος με την υπέροχη σκηνοθεσία του, το κάνει να ανέβει κάποια σκαλιά πιο πάνω για να έρθουν οι ηθοποιοί να το απογειώσουν.

     Το τεράστιο έργο “Gas Light” του ακόμα πιο τεράστιου Patrick Hamilton φιλοξενείται για μια ακόμα φορά από ελληνικό θέατρο.

   Μια απίστευτα αινιγματική παράσταση που θα σας προβληματίσει, θα σας κάνει να βγείτε από το «καβούκι» σας.

    Ήταν μια πάρα πολύ καλή δουλειά, τα παιδιά μας έδωσαν έντονες στιγμές, είτε επρόκειτο για γέλιο, είτε μας ταρακούνησαν αρκετά και μας έβαλαν σε σκέψεις...

  Mια παράσταση άριστη, ανάλαφρη, ευχάριστη, που θα σου αφήσει μια ωραία αίσθηση και πού ξέρεις; Ίσως να σε βάλει και εσένα να δεις τα πράγματα πιο απλά.

Μαζί ήταν ταιριαστοί και αταίριαστοι συνάμα, μεταφέροντάς μας όλη την ένταση που κυριαρχούσε ανάμεσά τους.

    Η παράσταση τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στο 6ο Φεστιβάλ Ελληνικού Θεάτρου που οργάνωσε το Θέατρο Eliart το Μάη του 2016.

  Οι τρεις ηθοποιοί εκτέλεσαν τους ρόλους με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο και την ανάγκη ρεαλιστικής υποκριτικής απεικόνισης των χαρακτήρων.

  Με λίγα λόγια, μια παράσταση που όλοι πρέπει να δείτε, όσο προλαβαίνετε, μια και σήμερα είμαστε, αύριο… Αιωνία η μνήμη της λοιπόν, να ζήσουμε να τη θυμόμαστε!

  Όλα τα ερωτήματα θα απαντηθούν ένα-ένα στην πιο όμορφη παράσταση για το 2017 στην Αθήνα.

   Μια ευχάριστη και σε άρτια απόδοση παράσταση που θα σε κάνει να γελάσεις, αλλά και να θυμηθείς δικούς σου παράξενους και αντίθετους έρωτες!

  Μια παράσταση με επίκεντρο την αλαζονεία που κυριεύει όλο και περισσότερο την ανθρώπινη ύπαρξη, την κάνει πιο επίκαιρη από ποτέ.

   Μια παρέλαση ενός αγγέλου του θανάτου, ένα άραχλο θηλυκό μυαλό με αψεγάδιαστη εμφάνιση και κρύο υπολογιστικό μοτίβο σκέψης και στόχευσης.

   Ας γίνει παράδειγμα για τη νέα γενιά, που το βλέμμα της είναι κολλημένο σε μια οθόνη κινητού τηλεφώνου και χάνει την πραγματική ζωή.

  Αρτιότατες τόσο οι μουσικές ερμηνείες όσο και οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις του συνόλου της Ωραίας Ελένης. 

  Ένας μονόλογος σε σκηνοθεσία της Βασιλικής Ανδρίτσου στο θέατρο "Ριάλτο", που γέμισε με κόσμο και ηθοποιούς στην πρεμιέρα.

  Όπως λένε οι συντελεστές, η διάρκεια είναι σχετική. Είναι φυσικό πως μια τέτοια συνθήκη δεν μπορεί να είναι καθόλου ευχάριστη.

Ανατριχιαστικοί διάλογοι, η αίσθηση τρόμου στο χώρο μέσα από τη μουσική, τα φώτα, τις φωνές, η αίσθηση της τρέλας, η παιδική αθωότητα, οι εντάσεις...

   Γιατί μαμά με έκανες ελεύθερη και δυνατή, γιατί με έκανες εύθραυστη και σπάω;

   Ο φόβος, το άγχος του χαζομπαμπά, οι άκυρες ανακοινώσεις της Ryanair, τα απαράδεκτα ντους στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, οι γραφικοί της παρέας...

   Με ένα μεταθεατρικό τέχνασμα εισαγόμαστε στην πολυτάραχη ζωή της πολύπλοκης αυτής προσωπικότητας και το ταξίδι ξεκινά.

    Ένα μουσικό παραμύθι που μας ταξίδεψε σε ένα ονειρικό τοπίο, στις πιο γλυκές στιγμές των παιδικών μας χρόνων, σε ένα Μαγεμένο δάσος.

   Σκηνοθετικά ήταν μια ολοκληρωμένη παράσταση με πολύ ενδιαφέρουσες συνδέσεις του πραγματικού και του φανταστικού, του τώρα και του πριν.

   Η Θέμις Μαρσέλου αναλαμβάνει διπλό ρόλο ως διασκευάστρια αλλά και ως σκηνοθέτις και τα καταφέρνει και στα δύο περίφημα.

   Ωραία υποκριτική, με αρκετές δόσεις καρικατούρας από όλες τις γυναίκες ηθοποιούς.

  Ντυμένοι με "φουτουριστικά" κοστούμια στα λευκά, που έδιναν την εντύπωση πως όλο το έργο εξελίσσεται κάπου στο μακρινό μέλλον ή κάποιον άλλον πλανήτη.

  Η ομάδα είναι πολύ καλή στη σκηνή και οι ηθοποιοί μας ξεσήκωσαν με τις ατάκες τους. Γελάσαμε, συγκινηθήκαμε…

  Πέντε ρόλοι... δύο ιππότες... δύο υπηρέτες και μία κόμισσα. Ένας συνδιασμός σχεδόν καταστροφικός!

Στον αντίποδα της σκηνής, η Μαίρη Στεφανακίδη ερμηνεύει εξαιρετικά στίχους ποιητών σε μουσική του Γιώργου Στεφανακίδη.

  Μια παράσταση που χαρίζει γέλιο, θλίψη και τροφή για σκέψη, ηθοποιοί που παραδίδουν μαθήματα ήθους και ένας χώρος τόσο όμορφος και γεμάτος θαλπωρή.

  Οι ηθοποιοί ήταν άρτιοι και ολοκληρωτικά δοσμένοι στους χαρακτήρες που υποδύονταν, ερμηνευτικά αλλά και κινησιολογικά.

   Το έργο της Ανάτ Γκοβ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και είμαι ευτυχής που το είδα σε έναν υπέροχο χώρο, σε μια υπέροχη πόλη.

  Πρόκειται για μια ερωτική ιστορία στα χρόνια του Internet! Ένα love story διαφορετικό, για δυο σύγχρονους ανθρώπους.

  Οι ηθοποιοί ήταν όλοι άρτιοι τόσο ερμηνευτικά όσο και κινησιολογικά και αναδείκνυαν στο έπακρο τους χαρακτήρες τους. 

  Ένα έργο γεμάτο συμβολισμούς με θέμα την εξάρτηση, το άγχος που κουβαλά ενας άνθρωπος να ικανοποιήσει τον περίγυρό του.

  Μια παράσταση για όλους, ακόμα και για τους άντρες που το να βρεθούν μέσα σε μια γυναικεία παρέα δεν εντείνει το ενδιαφέρον τους.

Πρόκειται για ένα έργο δραματικό και κωμικό συνάμα και οι ηθοποιοί φάνηκαν αντάξιοι των ρόλων τους.

  Το κωμικό στοιχείο είναι και αυτό που διαπνέει κατά κύριο λόγο το πρώτο μέρος της παράστασης όπου τα δύο φαντάσματα μας εισάγουν στον κόσμο του...

   Ερμηνευτικά ό,τι πιο άρτιο και ολοκληρωμένο έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια.

Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μετατρέπεται από πολιτικάντης σε πολιτικό, εκφωνώντας πριν παραιτηθεί, τον τελευταίο του λόγο στη Βουλή.

  Η διάρκεια της πτήσης είναι «αρκετή» για να μπορέσει να φωτίσει  τις αδυναμίες, τους κρυφούς πόθους, τις καταπιεσμένες ανάγκες...

  Και ποιος δεν έχει ακούσει για τη Ρόζα τη ναζιάρα που ταυτίστηκε με το ρεμπέτικο και το Σμυρναίικο τραγούδι;

  Η υπέροχη ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου στον πρωταγωνιστικό ρόλο μάγεψε το κοινό από την πρώτη στιγμή.

  Μια παράσταση για το πέος. Μια παράσταση-απάντηση στο «Αιδοίων Μονόλογοι». Διότι και οι άνδρες έχουν τη δική τους ιστορία και θέλησαν να την πουν.

   Γιατί η φιλία δεν γνωρίζει στερεότυπα και ενώνει ακόμα και όσους εκ πρώτης όψεως φαίνονται τόσο διαφορετικοί.

  Σε ένα κατάμεστο θέατρο Κυριακή απόγευμα απολαύσαμε μια υπέροχη κωμωδία για τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από πολύ γέλιο και απίστευτες ερμηνείες.

  Εκρηκτικός ο Σπύρος Παπαδόπουλος, απίστευτα κωμικός και με πλήρη άποψη για το μεγάλο αυτό έργο του Francis Veber.

  Είναι τεράστια η παραγωγή. Είναι εξωφρενικά γιγάντια. Διαφορετικά σκηνικά για κάθε άθλο, εκπληκτικά κοστούμια και μέτρησα δεκαοκτώ άτομα επί σκηνής.

Ο Γιάννης Τσουμαράκης και η Δανάη Βασιλοπούλου μας πήραν τα μυαλά! Έδειξαν εξαιρετικά δείγματα γραφής, έδειξαν πως έχουν το «θείο χάρισμα» ήτοι τάλαντο.

  Το κείμενο του Διονύση Χαριτόπουλου, γραμμένο το 1994, δημιουργεί μία αβίαστη συγκίνηση δίχως να πέφτει σε μελοδραματικά ή ηθικοπλαστικά μονοπάτια.

   Μέχρι να μπει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, να αποκαλυφθούν τα μυστικά, να υπογραφεί το πολυσυζητημένο συμβόλαιο… Το κοινό είχε κάνει κοιλιακούς από το γέλιο.

  Η οικειότητα των παιδιών είχε σπάσει τον πάγο από την πρώτη στιγμή. Το γέλιο έβγαινε αβίαστο αλλά και οι ατάκες των θεατών έδιναν και έπαιρναν.

   Ο Γιάννης Κακλέας παραδίδει ένα έργο που βρίθει από ρομαντισμό, δεν κουράζει, και διαθέτει πληθώρα κωμικών στοιχείων.

   Ανατρεπτική παράσταση, γεμάτη γκάφες, ατάκες και απίστευτο γέλιο, που θα δροσίσουν τις Αθηναϊκές καλοκαιρινές μας βραδιές.

  Οι έξι ηθοποιοί, λειτουργώντας προοικονομικά για τη συνέχεια της παράστασης, ξεκινούν οδηγώντας το κοινό σε ένα προσωπικό ταξίδι στο χρόνο.

  Αυτή είναι μια πραγματική ιστορία της κρίσης που οι άνθρωποι χάνουν τους εαυτούς τους και αρχίζουν πάλι από το μηδέν, για να καταλήξουν στο ίδιο ακριβώς σημείο.

   Οι δυο ηθοποιοί διαθέτουν σκηνική χημεία και σωστό ρυθμό κατορθώνοντας να καθηλώσουν το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι το τέλος του έργου.

  Το κείμενο «πατάει» καλύτερα στις χιουμοριστικές του στιγμές, δίχως βέβαια να υστερεί δραματουργικά ή στην ψυχολογική εξέλιξη των χαρακτήρων του.

   Μέσα σε μιάμιση περίπου ώρα ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η παρέα του εκτινάσσουν το έργο και το γέλιο στα ύψη. Δεν είδα ούτε μισό θεατή να μην γελά.

  Εξαιρετική χημεία μεταξύ των ηθοποιών, χαρακτηριστική άνεση στην πρόζα και το τραγούδι και μια ομάδα χορευτών/τραγουδιστών που δένει απίστευτα μαζί τους!

   Θα σας σπάσω τα νεύρα - απλά - για να πάτε να δείτε την παράσταση. Τούτη εδώ δεν πρέπει να τη χάσετε. Με τίποτα!

  Ο Τάκης Χρυσικάκος ενσαρκώνει το Νίκο Καζαντζάκη, με μια ερμηνεία γεμάτη ένταση και πάθος. Mας γοητεύει και μας αποχαιρετά πιο καινούργιους, πιο καθαρούς.

  Το κείμενο είναι απολαυστικό και ενσωματωμένο στην ελληνική πραγματικότητα, καυτηριάζοντας και κάποια καίρια θέματα της επικαιρότητας.

  Δυο γυναίκες ζητούν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Αν αυτό δεν γίνει εφικτό, τότε θα μισήσουν!

  Θέτε να πάρετε και τα παιδιά σας μαζί; Ε, γιατί δεν το κάνετε; Η διασκευή έχει φροντίσει η παράσταση αυτή να είναι για όλη την οικογένεια.

  Μα το πιο σημαντικό είναι η έννοια της λέξης «σύντροφος». Σύντροφος είναι ισότητα, στήριξη και κοινή πορεία. Δεν χωρούν ανταγωνισμός και ζήλεια σε μια τέτοια λέξη.

Μια γαλλική κωμωδία του χθες που με μικρές πινελιές του σήμερα αποδόθηκε αριστουργηματικά από τους ηθοποιούς και μας έδωσε δύο και πλέον ώρες γέλιου.

   Η Κάρμεν Ρουγγέρη μας παρουσίασε μία παράσταση που όμοιά της θα είναι πολύ δύσκολο να δούμε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου ανεξαρτήτως κόστους παραγωγής.

 Μιλάμε εύκολα για την πιο εντυπωσιακή παράσταση για φέτος και - εύκολα - για του χρόνου, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

  Ποια είναι όμως η Αντριάνα στ’ αλήθεια; Ποιοι είναι οι άνθρωποι που την περιβάλλουν; Οι πληγές μας κλείνουν ποτέ;

   Η μοναδική αυτή ομάδα φρόντισε να μας μεταδώσει εξίσου μοναδικά συναισθήματα, τα οποία θα εισπνεύσουν οι μικροί θεατές σίγουρα, όπως και οι συνοδοί τους.

    Την παράσταση όμως έκλεψαν τα «Παιδιά του Πλοιάρχου Φον Τραπ»… Τα επτά αγγελούδια που τραγούδησαν σαν άγγελοι και μας συγκίνησαν πολύ…

    «Ράδιο, ράδιο, ράδιο αγάπη μου, σ’ ευχαριστώ για όλα»! Κάπως έτσι χτίστηκε μια από τις μεγαλύτερες σχέσεις στοργής όλων των εποχών…

   Το "Χωρίζουμε λέμε" δεν είναι μια απλή κωμωδία. Kαταγράφοντας τη σημερινή πραγματικότητα φτάνει μέχρι την επιθεώρηση στην πιο όμορφη εκδοχή της. 

   Μεγάλη παραγωγή, με πολυάριθμο θίασο, λαμπερούς πρωταγωνιστές και γκροτέσκο σκηνικό.

  Οι παρεξηγήσεις και η φάρσα στέκονται υπερήφανα μπροστά μας και το κοινό έχει κάθε δικαίωμα να ξεκαρδιστεί στα γέλια…

   Τρία μονόπρακτα του Ευγένιου Ιονέσκο παντρεύονται και μας προσφέρουν απόλαυση και γέλιο στο θέατρο Τζένη Καρέζη κάθε Σάββατο και Κυριακή.

Γελάσαμε με το πόσο ο Έλληνας δεν σέβεται τον Έλληνα και φοβάται τον ξένο. Θέμα καθόλου για γέλια φυσικά αλλά τροφή για σκέψη!

  Οι τρεις ηθοποιοί μας έκαναν να ανατριχιάσουμε, να αγανακτήσουμε, να μισήσουμε, να αγαπήσουμε και όλα αυτά μέσα σε 100 λεπτά που διαρκεί η παράσταση.

  Οι πύλες του τσίρκου άνοιξαν και η Lulu περιμένει να σας υποτάξει. Είστε έτοιμοι να αφεθείτε;

Σε κάθε διαφορετική εποχή δύο γυναίκες αλλιώτικες ζουν και ξαναζούν το φαύλο κύκλο της ανικανοποίητης δίψας.

Ο Αλεξανδρής πέφτει και σηκώνεται, ψιθυρίζει και φωνάζει... Αναρωτιέσαι αν θα στρέψει το περίστροφο κατά πάνω σου και θα σε πυροβολήσει στο κεφάλι.

   Όπως είπε κι ο Γιάννης Αϊβάζης μετά το μπιζάρισμα, δεν αποκαλύπτουμε το όνομα του δολοφόνου για δύο λόγους. Ο ένας είναι για το καλό της παράστασης…

  Το σενάριο βγάζει γέλιο, κάποιες φορές μαύρο – εννοείται – οι ηθοποιοί όμως βγάζουν ακόμα περισσότερο. Αποδίδει σπουδαία η ομάδα των τεσσάρων.

   Ο Αλέκος Συσσοβίτης και ο Γιώργος Χρανιώτης, σε αυτή τη μοναδική ιστορία, μας μεταφέρουν στον κλειστοφοβικό και παράλογο Πιντερικό κόσμο.

   Μια παράσταση που θα ευχαριστηθούν όλα τα παιδιά – μικρά, μεγάλα και αρκετά πιο μεγάλα. Μπορώ να σας εγγυηθώ πως φεύγοντας θα γλείφετε τα δάχτυλά σας!

Ποιο είναι το μυστικό του ανδρός; Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνει συνέχεια, με οποιοδήποτε κόστος αλλά και βάρος;

Οι ερμηνείες των ηθοποιών πολύ καλές και είμαι σίγουρη ότι ήταν ένα στοίχημα και για τους ίδιους, τόσο το κείμενο, όσο και το κατά πόσο θα το αγκαλιάσει ο κόσμος.

  Το Τρίτο Στεφάνι στο Υπαίθριο Δημοτικό Κηποθέατρο Ζωγράφου από τη θεατρική ομάδα «Carpe Diem».

   Συρανό Ντε Μπερζεράκ: Θάρρος ή Αλήθεια;

Το έργο του γερμανού θεατρικού συγγραφέα αποτυπώνει την ηθική κρίση των νέων την μεταπολεμική επoχή (Α' Παγκόσμιος πόλεμος).

   Υπάρχει πολλή αρρώστια στο ανθρώπινο μυαλό… Ιδίως όταν μπλεχτούν έρωτας και ανασφάλειες.

  Ο πρωταγωνιστής δεν είναι άλλος παρά ο ίδιος ο θεατής. Αυτός επιλέγει για το τι θα κάνει.

Ένα μιούζικαλ ύμνος στο εντυπωσιακό και απρόβλεπτο τετράποδο με ιστορικές διαστάσεις.

   Ο θεατής ψάχνεται… Όλοι θέλουν να δουν το γέρο-Κροκ να αποκτά το πάνω χέρι, να παίρνει κεφάλια.

  Μια παράσταση για ένα έργο βαθιά ουμανιστικό, όχι επίκαιρο όσο ποτέ, επίκαιρο όσο πάντα.

  Στο θέατρο Αυλαία η θεατρική ομάδα C for Circus παρουσιάζει "Κάτι Διαφορετικό", μια μουσικοκωμικοθεατρικοτραγ... περίεργη παράσταση.

Δεν μιλάω για γέλια «κατανόησης» και χαμόγελα που στρετσάρουν αλλά για χειμαρρώδες γέλιο που σου προκαλεί δάκρυα, που δεν πιστεύεις ότι σου συμβαίνει.

Καλωσορίσατε στο Καμπαρέ…Μία παράσταση όπου η σαμπάνια είναι παγωμένη, το χαβιάρι μαύρο και το τυρί μουχλιασμένο.

"Οι Δίκαιοι" είναι ένα έργο, πέρα από όλα τα άλλα, ιστορικό καθώς πραγματεύεται την δολοφονία του Μεγάλου Δούκα Σέργιου...

Το έργο είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, και αυτό το απέδειξε η ομάδα ΑΣΙΠΚΑ, με την -σχεδόν σχιζοφρενική από άποψη ομοιογένειας- δουλειά της. 

   Υπερπαραγωγή, δεν το συζητώ. Μέχρι και βαγόνι τραίνου μέσα στο θέατρο; Απλά δεν προλαβαίνεις να μαζεύεις τις εικόνες…

  Ο άμοιρος σκλάβος οδηγείται στα ενδότερα. Η αφέντρα, τυλιγμένη στα βινύλ και τα ψιλοτάκουνα, προστάζει. Και εκεί αρχίζει το παιχνιδάκι.

Το έργο είναι μια ελεγεία στη φύση των αμοιβαίων συναισθημάτων και δομείται πάνω στην χαμένη πίστη της S.Kane προς την αγάπη.

   Το Cirque Du Soleil ξανάλθε στην Αθήνα μας και έφερε μαζί του μία επίσης καταπληκτική παράσταση.

Η "Πλαστελίνη" είναι ένα έργο σκληρό, βαθιά ανθρώπινο. Αναφέρεται σε ένα έφηβο παιδί, που ψάχνει τρόπο να ορίσει τον εαυτό του...

   Διασκεδάζουμε κι άλλο και περιμένουμε το πέρας, εκεί που η κάθαρση φορά στολή αστυνομικού, γυαλιά ηλίου και εσώρουχα γυναικείου χρώματος!

Η παράσταση είναι ένα αυθεντικό ονειρόδραμα βασισμένο στις αρχές του μοντέρνου Noh, είδος παραδοσιακού Ιαπωνικού θεάτρου....

...ένα σπονδυλωτό θεατρικό έργο, όπου παρουσιάζονται ιστορίες με κοινό παρανομαστή θέματα σχετικά με την εργασία...

Ο Πέερ Γκυντ, ένας ονειροπόλος ιδεαλιστής, με όπλα την φαντασία του και το όνειρό του για έναν ιδανικό κόσμο, μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο ονειρικής περιπέτειας...

   Η συγκεκριμένη παράσταση είναι όπως η ζωή… Γελάς, θυμώνεις, συγκινείσαι…

   Το "Μια άλλη κίνηση" είναι ένα έργο το οποίο αναφέρεται στην προσπάθεια μιας ομάδας νέων ανθρώπων να διαπραγματευτούν την μοναξιά τους...

   Δύο γυναίκες που πονούν, η κάθε μία για δικούς της λόγους, δύο γυναίκες που διεκδικούν, δύο γυναίκες που είναι τόσο διαφορετικές, μόνο και μόνο εξαιτίας της διαφορετικής θέσης επιβίβασης...

Ζωντανά και πολύχρωμα τα κοστούμια συνθέτουν μία πολύ πλούσια παραγωγή και τα τραγούδια στήνουν ένα πρωτόγνωρο θέαμα-ακρόαμα.

  Το "Σωματίδιο του Θεού" δεν είναι μια τυπική θεατρική παράσταση. Είναι περισσότερο η θεατρική προσέγγιση μιας διάλεξης για την σύγχρονη φυσική, μέσα σε ένα χοροθεατρικό πλαίσιο.

  Η δημοφιλής όπερα του Τζουζέπε Βέρντι Τραβιάτα παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των 48ων Δημητρίων.

  Ήταν μια ανοιχτή πρόβα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις παραστάσεις που θα δώσουν στο μέγαρο μουσικής στις 28 και στις 29 σεπτεμβρίου....

 Η παράσταση είναι πολύ έξυπνα στημένη, με τέτοιο τρόπο που απαλοίφεται, σε έναν μεγάλο βαθμό, το βάρος που φέρει ένα τέτοιο κείμενο...

   Όλοι οι ηθοποιοί τραγουδούν ζωντανά, στο πατάρι της σκηνής παίζει ορχήστρα, η οποία σκοτώνει μάλιστα και τα χορευτικά εκτελούνται και αυτά άψογα.

   Η επιτυχία της παράστασης έγκειται στη δημιουργία μια μυστηριακής ατμόσφαιρας, η οποία βυθίζει τον θεατή σ’ ένα ονειρικό κόσμο.

   Το έργο έφερε σε πέρας μια δεκαμελής καλλιτεχνική ομάδα Ελληνογαλλικής σύνθεσης, που περιλάμβανε χορευτές, ηθοποιούς αλλά και μουσικούς.

Η παράσταση, στο, όχι και τόσο γεμάτο σε σχέση με αυτό που περιμέναμε, Θέατρο Κήπου, ξεκινάει με τις καλύτερες συνθήκες...

Ο John Lennon ονειρεύεται και το εκπληκτικό είναι πως η ομάδα των Sinequanon προτίμησε να μας το δείξει με άλλο τρόπο πέρα από τον καθιερωμένο.

   Χορός, απίθανες ερμηνείες και τραγούδι έδωσαν ξανά ζωή στη σκηνή.

   Έκπληξη αποτελεί το ότι στην αφίσα του έργου, ανάμεσα στα ονόματα των ηθοποιών, φιγουράρει και αυτό του Γιώργου Παπανδρέου, σαν guest star.

Ο μονόλογος του βραβευμένου Βρετανού ηθοποιού Pip Utton, μας παρακινεί να διερευνήσουμε τις πτυχές εκείνες του εαυτού μας οι οποίες δέχονται υποσυνείδητα την επιρροή του φασισμού.

Δύο διαφορετικοί άνδρες, φυλετικά αλλά και μορφωτικά, αναζητούν το νόημα της ζωής σε ένα μικρό διαμέρισμα στο γκέτο της Νέας Υόρκης.

Οι Γεράσιμος Γεννατάς και Κρατερός Κατσούλης αποδίδουν αριστοτεχνικά οκτώ διαφορετικούς χαρακτήρες με 57 αστραπιαίες αλλαγές κοστουμιών!

Στο κελί μιας φυλακής πριν από χρόνια, η Σίρλεϊ Τζόουνς διηγήθηκε στη συγκρατούμενη της, Άννα Ρέυνολντς, τη ζωή της.

«Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ» διατύπωσε πολύ εύστοχα ο Αριστοτέλης στο έργο του «Περί Ποιητικής».

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ταξίδι στο παρελθόν, βασισμένο σε ιστορίες που στιγμάτισαν τη ζωή ηλικιωμένων ανθρώπων, παρουσιάζεται στο θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης.

Ο σκηνοθέτης Αχιλλέας Ψαλτόπουλος και η Νατάσα Κοντελετζίδου επιμελούνται μαζί το θεατρικό adaptation μιας γαλλικής νουβέλας που γράφτηκε πριν από 15 χρόνια.

Το ποίημα “Αγαμέμνων” επέλεξε ο Δημήτρης Βάγιας να μεταφέρει επί σκηνής, ερμηνεύοντας ο ίδιος τον ρόλο του μεγάλου βασιλιά.

Στο κείμενο «Ο Πατέρας», γραμμένο το 1887 από τον Αύγουστο Στρίντμπεργκ, θίγονται οι σχέσεις εξάρτησης αλλά και πάλης ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα.

Το εν δυνάμει προφητικό έργο, μέρος της τριλογίας «The Chair Plays», φέρνει το θεατή μπροστά σε έναν οραματισμό της κοινωνίας του 2077.

   Θα δαγκωθείτε κάποια στιγμή, θα στριφογυρίσετε αμήχανα, θα παραμείνετε στη θέση σας μετά το τέλος και θα αναρωτηθείτε για μερικά δευτερόλεπτα…

Η συγκεκριμένη performance δανείζεται το κείμενό της από τη βιογραφία του T. Williams και απ'την συνέντευξη που δώθηκε στον R. Jennings του «Playboy», τον Απρίλιο του 1973.

  Μία παράσταση κριτική, μέσα από την αφήγηση, των κακών, ή μη, κειμένων των τελευταίων δύο δεκαετιών της χώρας μας.

Μια απλή ιστορία για ένα αταίριαστο ζευγάρι, που συναντιέται, ερωτεύεται και… λίγο μπερδεύεται.

    Η ιστορία του παραμυθιού παρουσιάζεται με αφήγηση από τους ηθοποιούς. Παράλληλα όμως υπάρχει δράση που συμβαδίζει με το παραμύθι...

Αυτό που προβλημάτισε την ομάδα, ώστε να καταλήξει στη δημιουργία του «huMANIA», είναι το φαινόμενο των ψεύτικων μεν, εξαναγκαστικών δε προσωπείων που όλοι καταλήγουμε να φοράμε στις κοινωνικές μας ...

Η ιστορία είναι γνωστή. Μία αριστοκρατική οικογένεια πτωχεύει και χάνει την περιουσία της, το σπίτι της, τον Βυσσινόκηπο της. Το έργο γράφτηκε το 1903 και θεωρείται το κύκνειο άσμα του συγγραφέ...

Στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν», τρεις θεοί έρχονται στη γη, με σκοπό να βρουν αρκετούς καλούς ανθρώπους που να ζουν με αξιοπρέπεια 

Μία ωραία παρουσίαση της κλασικής κωμωδίας του Μολιέρου, με μία πιο σύγχρονη ματιά και με σκηνοθεσία και σκηνογραφία κωμωδίας παρεξηγήσεων παλιού κινηματογράφου...

Με άξονα γραφής το «Θέατρο του παραλόγου», η Φωτεινή Βελκοπούλου παρουσιάζει κομμάτια μιας μη ρεαλιστικής καθημερινότητας από τη ζωή δύο γυναικών.

   Πού ανήκει ένα παιδί; Το σκεφτήκατε ποτέ; Στους γονείς του ίσως; Το κλασσικό λανθασμένο ερώτημα...

Μια απλή ιστορία ανεκδοτολογικού χαρακτήρα, που περιγράφει εύστοχα τη θέση της «μεταχειρισμένης» γυναίκας στην ελληνική κοινωνία.

Έτυχε να παραβρεθώ στην απογευματινή παράσταση σε ένα θέατρο κατάμεστο γυναικών κυρίως, σαν να ήμουν σε σουαρέ που προσφέρανε φρέσκο κέικ.

Το «Γιατί μ’ αρέσεις» πειραματίζεται με την «ρετρό σεξουαλικότητα». Πρόκειται για μια σύνθεση κείμενων της ελληνικής λογοτεχνίας της περιόδου 1950-1980...

Δύο στεφάνια εκφράζουν τα συλλυπητήρια του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά και αποχαιρετούν τον αγαπημένο σύντροφο του Γ. Α. Παπανδρέου

Ένα κλασικό βουκολικό δράμα, με gothic αισθητική συνδυασμένη με την τέχνη των ιαπωνικών manga...

Το έργο θεμελιώνεται επάνω σε οκτώ όνειρα που χρεώνονται να ιδούν, να αφηγηθούν και να κρίνουν σε συνέχειες σε οκτώ πεπειραμένες «Ταρσίτσες».

Πέντε ονειρικά παραμύθια, ζωντανεύουν με μουσική, χρώμα και φανερές μεταμφιέσεις στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς.

 Να δείτε πως παίζει με τα μάτια και το πρόσωπο και όλο το σώμα του. Ιδίως αυτή η κίνηση των ματιών…

Έργο εφάμιλλο του «Η Σονάτα του σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, του «Η πιο Δυνατή» του Στρίντμπεργκ, ή και του «Και Ιουλιέτα» του Άκη Δήμου.

  Η παράσταση ξεκινά στην είσοδο του θεάτρου που έχει διαμορφωθεί σε reception ξενοδοχείου...

"Η Μεταμόρφωση", ένα ολιγοσέλιδο διήγημα γραμμένο το 1912 από τον Τσέχο συγγραφέα Φραντς Κάφκα...

Οι θεατές γέλασαν και λυπήθηκαν εναλλάξ κάμποσες φορές, μέχρι που αντίκρισαν… το σπρέι!

Ένας άδειος χώρος αποτελεί το σκηνικό της παράστασης, με ένα λευκό σεντόνι να χωρίζει τον εξωτερικό από τον εσωτερικό χώρο του σπιτιού της Μήδειας στην Κόρινθο.

Πριν προλάβω καν να σκεφτώ οτιδήποτε, βρήκα τον εαυτό μου να χαζεύει την σκηνή και να χάνεται μέσα στην πανδαισία χρωμάτων που προερχόταν από τα σκηνικά

Στο μικρό θέατρο μόλις 50 θέσεων καιν εμείς ήμασταν στην ώρα μας γιατί δεν θέλαμε να στερήσουμε στον εαυτό μας ή σε κάποιον άλλον την ευκαιρία να παίξουμε μαζί τους.

Μία εργαστηριακή παράσταση όπου είναι έμφυτη η προσπάθεια, η δοκιμή, ο πειραματισμός των νέων παιδιών του studio Νέμεση, με πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.

Μία ιστορία ειπωμένη από δύο διαφορετικούς αφηγητές, τους πρωταγωνιστές της, τον Τομ και την Έμυ. Ένα ζευγάρι γύρω στα τριάντα πέντε, με όλες τις ανασφάλειες και ...

Μία άδεια σκηνή, τρεις ηθοποιοί, ένα πιάνο και ένας πιανίστας. Αυτά είναι όλα όσα χρειάστηκαν για να μας παρουσιάσουν την παράσταση “Μαμά γεννάω”.

Στη μικρή σκηνή του studio Vis Motrix, οι τέσσερις ηθοποιοί δείχνουν να είναι απόλυτα εναρμονισμένοι με την αμηχανία που –πιθανόν- να προκαλεί ένας στενάχωρος, υπόγειος, σκοτεινός, θεατρικός χώρος. ...

Η μαύρη κωμωδία “Herr (ο Κος) Κόλπερτ” είναι ένα έργο ανατροπών, στο οποίο η τάξη με το χάος συνεχώς ανταγωνίζονται για το ποιο θα επικρατήσει.

Όταν οι ηθοποιοί ανέβηκαν στη σκηνή του ανανεωμένου GAIA ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι ολόκληρη η barάσταση θα βασίζονταν στο σενάριο και τις ερμηνείες των δύο ηθοποιών.

Μπαίνοντας στο θέατρο, αυτό που σου κάνει αμέσως εντύπωση είναι ότι δύο από τους ηθοποιούς, είναι ήδη «στημένοι» με μέτωπο στο κοινό και περιμένουν.

O Γερμανός Φραντς Ξάβερ Κρετς, γράφει το 1972 το έργο «Άνω Αυστρία» με σκοπό να σχολιάσει τα αδιέξοδα στα οποία μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους η οικονομική δυσχέρεια.  

Την μεταφορά ενός μυθιστορήματος στη θεατρική σκηνή, με κυρίαρχο εκφραστικό μέσο την παντομίμα μας παρουσιάζει ο Νίκος Σακαλίδης.

... Όσο για τον ποπάυ, έχει γίνει καλός ατακαδόρος, δίνει πολύ χώρο στην «αγαπημένη του», μετατρέπεται σε πρώτης τάξεως καβαλιέρο, λοιδορεί και σαρκάζει ...

Ο σκηνοθέτης- ψυχίατρος Στέλιος Κρασανάκης συνθέτει πάνω στο υποκριτικό ταλέντο του Χρήστου Στέργιογλου την ιδιάζουσα προσωπικότητα του παρταλιού ...

Επιχειρώντας ένα αφιέρωμα στον Edgar Allan Poe, η ομάδα του «Θεάτρου Έξω Από Τα Τείχη», επέλεξε δύο από τα έργα του για να παρουσιάσει τη σκοτεινή και σύνθετη σκέψη του.

Με την παράσταση «Erofili synopsis» ο θίασος της θεατρικής εταιρείας «Χώρος» ολοκληρώνει την ερευνητική του δουλειά στην Κρητική Αναγέννηση (2007 – 2012).

Το θέμα της βλακείας ανά τους αιώνες, μια ανεξάντλητη και αήττητη δύναμη, πραγματεύεται το συγκεκριμένο «προπτυχιακό» σεμινάριο στο Αμφι-Θέατρο Σοφούλη.  

Η εκπληκτική ηθοποιός που ακούσει στο όνομα Χρυσούλα Διαβάτη είναι μια γιορτή! Θα μπορούσε απλά να προφέρει λέξεις χωρίς λογική σειρά και όλοι πάλι θα παθαίναμε…

Μία ωραία παράσταση, που βλέπεται ευχάριστα, άν και ίσως κουράσει λίγο το γεγονός ότι είναι ένας μονόλογος 80 λεπτών, σε αρκετά χαμηλούς τόνους.

Ο Κορνήλιος, ένα γρύλος αθληταράς, με τρελή έφεση στους σάλτους, δίνει μια νααααα και… μπαίνει σε τροχιά!

Η παράσταση ξεκινά στο φουαγιέ του θεάτρου όπου ο Χάρης Φραγκούλης παίζοντας πιάνο μας μεταφέρει για λίγο στη Βενετία ...

Oι θεατές βρίσκονται στη σκηνή όπου διαδραματίζονται τα πάντα και έρχονται σε επαφή, είτε γίνονται μέρος της ίδιας της παράστασης. 

Μία παράσταση, που, για πάνω από 20 χρόνια, έχει διχάσει κοινό και κριτικούς. Κάτι ανάμεσα σε αυτοσχεδιασμούς, stand up comedy, αλλά και, κατά περίεργο τρόπο, παρουσίαση του έργου του Shakespear.

Μια παράσταση για τις αυθόρμητες πολλές φορές κινήσεις και αποφάσεις ενός παιδιού, που είναι ικανές με τις συνέπειες τους να στιγματίσουν τη ζωή του.

Το Δημοτικό περιφερειακό Θέατρο Ρούμελης στο πλαίσιο της περιοδείας του καλοκαιριού παρουσιάζει το καυστικό έργο του ιδρυτή του ρωσικού ρεαλισμού Nikolai Gogol.

Το έργο του Αριστοφάνη “Όρνιθες” παρουσιάστηκε στο Θέατρο Δάσους, 30 και 31 Ιουλίου, από το Δημοτικό περιφερειακό Θέατρο Κρήτης, στα πλαίσια της καλοκαιρινής τους περιοδείας.

Μία πολύ ωραία παράσταση που εγγυάται ένα διασκεδαστικό και ψυχαγωγικό βράδυ, και που κάνει το θεατή να αποχωρήσει από το θέατρο με πολύ θετική διάθεση.

Ο Γιώργος Κιμούλης, υποδύεται τον άλλοτε εύρωστο άντρα, ηλικιακά ωριμότερο και συναισθηματικά σημαδεμένο από αυτά που έχει βιώσει.

«Ιφιγένεια εν Αυλίδι» ένα έργο βαθύτατα πολιτικό με ισχύ διαχρονική. Ένα όνομα, ένα σύμβολο…  Σύμβολο κάθε θυσίας.

Η παράσταση έχει ήδη παρουσιαστεί στο Βόλο και στην Επίδαυρο, ενώ θα περιοδεύσει και σε άλλες πόλεις και ελληνικά φεστιβάλ.

Τέσσερα αυτοκίνητα, ένα κινητό σκηνικό και τέσσερις διαφορετικές «άστεγες» ιστορίες συνθέτουν μια ιδιόμορφη και πρωτότυπη παράσταση δρόμου.

Μία μεταφορά στο θέατρο ενός μη θεατρικού, πλην επίκαιρου, κειμένου, μας παρουσιάζει ο Θάνος Νίκας και η ομάδα τέχνης Ars Moriendi.

Η θεατρική παράσταση του Peter Shaffer, "White Liars", έρχεται σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έφης Δρόσου, στο θέατρο Όρα, στην Θεσσαλονίκη.

Ο Ιρλανδός Samuel Beckett, απαισιόδοξος για την ανθρώπινη φύση, θεωρώντας τη ζωή παράλογη και την ευτυχία μια ψευδαίσθηση, επιδιώκει να δείξει μέσα από το κείμενο του την καθημερινή μάχη του ανθρώπο...

Ο θεσμός που άλλαξε τα δεδομένα στο νεανικό θέατρο και στη δημιουργικότητα των νέων καλλιτεχνικών ομάδων, για άλλη μια χρονιά αντιμέτωπος με το φιλοθεάμων κοινό, αυτή τη φορά στον πολυχώρο Bios. ...

Στην αίθουσα του Studio Artistic Residency Centre παίζεται μια θεατρική εκδοχή του παραδοσιακού νορβηγικού παραμυθιού «Ανατολικά του ήλιου και δυτικά της σελήνης».

Τί θέλει μία γυναίκα από έναν άντρα; πώς βλέπει τη ζωή και τις σχέσεις; Τί σχέση έχει με τις άλλες γυναίκες και πώς τις βλέπει; Γιατί ο θεός έπλασε τη γυναίκα από το πλευρό του Αδάμ; 

Έξι έφηβοι. Ο Γουίλιαμ, ο Τζακ, η Εύα, η Έμιλυ, ο Τζιμ και η Λώρα. Άγνωστοι στην ίδια πόλη, με κοινές απόψεις και εμπειρίες. Έξι χαρακτηριστικά παραδείγματα διαφορετικών ατόμων.

Τα φαντάσματα τεσσάρων γυναικών είναι έτοιμα να μας διηγηθούν κάτι από τη ζωή και το θάνατο τους …

Απολαυστική και πραγματικά ψυχοθεραπευτική είναι η γαργαλιστική κωμωδία της Δήμητρας παπαδοπούλου.

Στον μικρό μα άκρως γοητευτικό χώρο του Θεάτρου ‘Εξω από τα Τείχη βρεθήκαμε για να παρακολουθήσουμε την πρεμιέρα του έργου σε σκηνοθεσία-διασκευή του Απόστολου Αποστολίδη.

Κυριακή του πάσχα λίγα λεπτά πριν τις 21:00 και ο χώρος έξω από το Ράδιο Σίτυ μόλις αρχίζει να γεμίζει. Η παράσταση βέβαια αρχίζει σε λίγα λεπτά …

Aναπαράγεται με χιουμοριστικό τρόπο και όση υπερβολή χρειάζεται η σημερινή πραγματικότητα, όπου πολλοί είναι εκείνοι που αισθάνονται φυλακισμένοι σε προβλήματα.

Ένα εκ πρώτης όψεως όχι και τόσο πρωτότυπο θεατρικό κόνσεπτ το οποίο ωστόσο απογειώνεται από την ομολογουμένως απολαυστική ερμηνεία του Γεράσιμου Σκιαδαρέση.

Μια διαχρονική ιστορία αγάπης μεταξύ δυο αλλόθρησκων νέων τοποθετημένη χρονικά στην Μεγάλη Εβδομάδα των παθών κάπου το 1891.

Το λογοτεχνικό έργο «Ο κήπος του προφήτη» του Khalil Gibran αποτέλεσε πολλές φορές πηγή έμπνευσης, στην προκειμένη δε περίπτωση για τη δημιουργία μιας χοροθεατρικής παράστασης.

Μία παρέα έξι ατόμων. Ένα ανιαρό απόγευμα σε μία μικρή πόλη. Μία πρόταση για μια πιο ενδιαφέρουσα ασχολία, για μία πνευματική πρόκληση, και η λέσχη του Μυστηρίου είναι πλέον πραγματικότητα.

Η πειραματική Σκηνή της Τέχνης παρουσιάζει το έργο στο θέατρο «Αμαλία» με αφορμή τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Οι νορμάλ διαστροφές θα μπορούσαν να είναι αυτά τα μικρά ‘θέλω’ αλλά ‘δεν πρέπει’ που σκεφτόμαστε όταν πέφτουμε σε ένα κρεβάτι από πόθο και επιθυμία, αλλά δεν είναι …  

Η σκηνή, φωτεινή σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, αποκαλύπτει τα πάντα. Όταν όμως, τα φώτα σταδιακά θα σβήσουν, αυτό δεν θα σηματοδοτήσει μόνο το τέλος της παράστασης…«Αύριο, θα είναι μια άλλη μέρ...

Δύο ηθοποιοί, ο Τάσος Αλατζάς και ο Σταύρος Καραγιάννης, ενσαρκώνουν τους δύο ήρωες του έργου. Ο πάτρικ είναι ένας «καθωσπρέπει» φιλόλογος και ο Μπίλλυ ένας ζωηρός υδραυλικός.  

Την βραβευμένη με έξι βραβεία Tony παράσταση του John Logan, “Κόκκινο” παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αυλαία. Το έργο είναι βασισμένο στη ζωή του μεγάλου ζωγράφου Mark Rothko.  

Δύο ηθοποιοί του ίδιου φύλου, καλούνται να μεταμφιεστούν σε διαφορετικούς χαρακτήρες και να ενσαρκώσουν είτε αντρικούς είτε γυναικείους ρόλους, κατά τη διάρκεια της παράστασης.  

... ή αλλιώς λαχανιάζω από τα γέλια. Mία παράσταση, one woman show, με την εκπληκτική Κατερίνα Βρανά, την οποία πρέπει να παρακολουθήσετε όλοι.    

Οι Theatrins παρουσιάζουν μία κωμωδία, η οποία υπό- σχεται άφθονο γέλιο και διάφορες εσωτερικές αναζητήσεις για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον ίδιο μας τον εαυτό.

 Το έργο «Άντρες μετά μουσικής», γραμμένο το 2009 από την Καταλανή Ελένα Τορνέρο, είναι ευχάριστο και αισιόδοξο με έναν όμως, γλυκά συγκινητικό τρόπο.

Η έκφραση των ηθοποιών, το καθηλωτικό τους βλέμμα, η κίνηση των σωμάτων τους, ο κατακερματισμένος λόγος και η κατάλληλη μουσική επένδυση, κάνουν τους θεατές κοινωνούς της ηδυπάθειας και της φρίκης.....

Το έργο γράφτηκε με σκοπό να περισώσει τον Μαρξ απ' όσους ψευτοσοσιαλιστές χρησιμοποιούν τα λόγια του για την εγκαθίδρυση αυταρχι- κών καθεστώτων και πολιτι- κούς που χαίρονται με τον θρίαμβο του κα...

Τελικά, μεγαλύτερος εγκληματίας είναι αυτός που ληστεύει μία τράπεζα ή αυτός που την ιδρύει; Αυτό είναι το ερώτημα, που θέτει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο τέλος του λιμπρέτου με μουσική του Κουρτ Βάιλ ... ...

Σ’ ένα διαφορετικό χώρο, αφού το θέατρο στεγάζεται σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, και σε χαλαρή ατμόσφαιρα η ομάδα SourLiBooM, παρουσιάζει το σύγχρονο, με πολιτικές προεκτάσεις, έργο.

"Η αδρεναλίνη ανέβηκε στο δεύτερο μέρος της παράστασης χάρη στην έντονη ερμηνεία και σκηνική παρουσία της Μαρία Κίτσου, που ανέλαβε δράση κάθαρσης προσωπικής και οικογενειακής".