Το Παραμύθι Στη Βροχή
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βιβλία
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 03 Νοεμβρίου 2015 00:21
Καμιά φορά (και πολύ περισσότερες θα πρόσθετα) είναι καλό να ακούς τους φίλους σου όταν έχουν να προτείνουν μια βόλτα εκεί που... δεν έχεις ξαναπάει! Βρέθηκα σε ένα υπέροχο πάρκο στο Βύρωνα την περασμένη Κυριακή, άκουσα διάφορους μουσικούς να πειραματίζονται στη Gypsy Jazz και γνώρισα καμιά ντουζίνα παιδιά που έχει το καθένα τη δική του ιστορία στη μουσική και την τέχνη γενικότερα.
Ένα από εκείνα τα παιδιά μου έδωσε αυτό το υπέροχο βιβλιάκι (ναι, έτσι είναι ο όρος) και με το που το άνοιξα, προσγειώθηκα στα δέκα μου χρόνια! Το οποίο «ένα από εκείνα τα παιδιά» είναι η Γεωργία Αθανασίου, άνθρωπος με χίλια ταλέντα και ένα εγκάρδιο χαμόγελο, πολυπράγμων, εξαιρετική μουσικός και έχω ολόκληρη λίστα να σας διαβάσω και η μαστόρισσα του βιβλίου ήτοι η υπεύθυνη για το σχεδιασμό. Οι πανέμορφες ζωγραφιές που θα αντικρίσετε είναι όλες δικές της και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα παρά πολύ. Εξίσου εντυπωσιακό και το σενάριο, τα καταπληκτικά ποιηματάκια που έχει γράψει ο Ανδρέας Τασόπουλος, ο οποίος είχε το γενικό πρόσταγμα. Έχει πλέξει τις λέξεις τόσο μαγικά που θα έλεγε κανείς που μόνες τους ξεμύτισαν από το σεντούκι των παραμυθιών και αποφάσισαν να κάνουν τη δική τους γιορτή.
Το θέμα έχει να κάνει με ένα παιδάκι και τη γιαγιά του. Έξω βρέχει, ρίχνει βροντές και αστραπές, το παιδάκι σκιάζεται και αναζητά ασφάλεια και ζεστασιά στην αγκαλιά της γιαγιάς του. Η δυο φορές μαμά του χαμογελάει και λέει πως τη βροχή δεν μπορεί να τη διώξει, είναι όμως θέμα χρόνου να τελειώσει και να πάρει τη θέση της ένα αστραφτερό ουράνιο τόξο! Πριν η μικρή Αννούλα προλάβει να σκεφθεί κάτι άλλο, η γιαγιάκα αρχίζει να αφηγείται μια ιστορία. Την πλέον απλή και την πλέον συγκλονιστική... Πώς ήταν τα πράγματα όταν εκείνη βρισκόταν στην ηλικία της εγγόνας της. Κάπου εδώ ξεκινάει η προσγείωση για την οποία έγραψα πιο πάνω. Παρελαύνουν παγωτατζήδες, γαλατάδες, παρέες παιδιών που παίζουν αμπάριζα και κρυφτό, ο Αγιοβασίλης και ένας τεράστιος γαλάζιος βόλος, το όχημά μας γι αυτό το διακτινισμό. Η αφήγηση της γιαγιάς, μέσα από τα λόγια του Ανδρέα, είναι η παιδική ζωή μας όλη σε ένα πεντάλεπτο! Όσοι από σας μεγαλώσατε τη δεκαετία του ‘80 και πιο πίσω θα συγκινηθείτε το δίχως άλλο, όσοι είστε πιο νέοι θα αναρωτηθείτε με απορία, ίσως και με θαυμασμό και όσοι ταξιδεύετε με το νου, θα πάτε μια βόλτα στις γειτονιές με τα σπίτια με εσωτερικές αυλές, τις παιδικές χαρές κοντά στην πλατεία και τον τύπο με το τεράστιο καλάθι που γυρόφερνε τους μαχαλάδες φωνάζοντας «Πιροσκίιιιιιι» και υπέμενε όλους εμάς τους πιτσιρικάδες που το μάγκωναν από τα παντελόνια ουρλιάζοντας «Με μαρμελάδα έχεις»;
Τα πιροσκί με μαρμελάδα μπορεί να εξαφανίστηκαν, η αγάπη όμως των δύο καλλιτεχνών για τον άνθρωπο και μάλιστα για τις γιαγιάδες και τις μαμάδες μας στέκει πάντα εδώ, πολύχρωμη και γλυκιά, όπως ακριβώς το ουράνιο τόξο που εμφανίστηκε μετά τη βροχή και γέμισε χαμόγελα και ευεξία όλους όσους προηγούμενα κοιτούσαν θλιμμένα από το παράθυρο.
Είχα να νιώσω έτσι πολύ καιρό... Με τη βοήθεια της απίστευτης εικονογράφησης και των μαγικών λέξεων που λέγαμε πιο πριν, κατάφερα να συγκινηθώ και να ξανασυγκινηθώ και να μιλήσω για λίγο με τη Γεωργία. Να συμπληρώσω εδώ ότι μαζί με το βιβλίο θα αποκτήσετε και ένα CD με την αφήγηση της ιστορίας από τους Ανδρέα Τασόπουλο, Ιωάννα Τσολάκη-Παναγιωτάκη και (τη μικρή) Μαίρη Αρκουζή. Οπτικοακουστικό το θέαμα όπως και η γλυκιά ανατριχίλα που θα νιώσετε στα σίγουρα. Έχουν και δεύτερο βιβλίο μαθαίνω; Μμμ...
Κώστας Κούλης
