Denial To Fall
Spitfire
2022
Κυκλοφόρησε 2022
Format LP
Είδος
Ενημερώθηκε στις Τετάρτη, 26 Ιανουαρίου 2022
Είδος Heavy Metal
Εταιρία No Remorse Records
Format LP
Είδος
Ενημερώθηκε στις Τετάρτη, 26 Ιανουαρίου 2022
Είδος Heavy Metal
Εταιρία No Remorse Records
Review
Stand And Fight
Wasted
Denial To Fall
Unholy
Ready To Attack
On My Own
Many Lies
Naked Fire
Back To Zero
Wasted
Denial To Fall
Unholy
Ready To Attack
On My Own
Many Lies
Naked Fire
Back To Zero
Part I: We spit fire
Spitfire. The Legendary band of Greece, με νέο άλμπουμ που σκοτώνει! Από τον τίτλο να το πιάσεις, καταλαβαίνεις ότι αυτή η μπάντα δεν το βάζει κάτω και γιατί άλλωστε; Είναι από τις μπάντες που μας έχουν στιγματίσει, που έχουμε μεγαλώσει μαζί, μέσα σε μια κοινωνία που θέλει πραγματικά να μας γονατίσει.
Spitfire. The Legendary band of Greece, με νέο άλμπουμ που σκοτώνει! Από τον τίτλο να το πιάσεις, καταλαβαίνεις ότι αυτή η μπάντα δεν το βάζει κάτω και γιατί άλλωστε; Είναι από τις μπάντες που μας έχουν στιγματίσει, που έχουμε μεγαλώσει μαζί, μέσα σε μια κοινωνία που θέλει πραγματικά να μας γονατίσει.
“Denial To Fall”, έτσι απλά και ξεκάθαρα. Χωρίς λοβιτούρες και πομπώδεις δηλώσεις. Τρεις λέξεις που απεικονίζουν τη θέλησή μας να παλέψουμε για κάτι καλύτερο και να μην αφήσουμε κανέναν…. να μας γονατίσει. Metal to the bone, εκείνο το κλασσικό το απροκάλυπτο metal που ερωτευτήκαμε έφηβοι.
Το “Wasted”, βαρύ και κραδασμικό. My kind of metal. Οι στίχοι χτυπούν σαν σφυριά και το λατρεύω, το δηλώνω.
Ένα ακόμα διαμαντάκι του άλμπουμ, που σφύζει από βαρύτητα, είναι το “Unholy”. Μπορεί να φαίνεται μελωδικό αλλά σπέρνει φωτιές. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω ασχολίαστο το “Ready To Attack”. Από τον τίτλο και μόνο μπορείτε να καταλάβετε τι επακολουθεί. Στιλπνό και μάχιμο, με ένα απίστευτο riff που τσακίζει τη ραχοκοκαλιά σου. Μια τσαχπινιά βαρύ rock με τάσεις πέρα από τα στενά όρια της χώρας μας είναι το “Many Lies”, κάργα metal-lica. Και εδώ το riff γκαζώνει και παραπονιέται. Δεν ξέρω γιατί αλλά είναι ερωτεύσιμο.
Η φωνή του Τάσου σε όλο το άλμπουμ είναι απίστευτη! Ταλαντεύεται, αισθάνεται, θυμώνει, σκαρφαλώνει και πέφτει με τεράστια ευκολία. Είναι στιβαρή και δίνει φανταστικές ερμηνείες σε κάθε τραγούδι.
Για να τελειώσει ένα άλμπουμ που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει ένα πολύ δυνατό τραγούδι, ώστε να κάνει τον ακροατή να θέλει παραπάνω. Το ξέρουν καλά οι Spitfire και άφησαν για το τέλος το “Back To Zero”. Ο τίτλος σε παραπέμπει και στη ταινία για την ιστορία της μπάντας, αλλά πάει πέρα και από αυτή νομίζω. Και να σας πω και κάτι; Μιλούν ακριβώς για αυτό που ζούμε. Είμαστε ξανά στο μηδέν αλλά δεν θα πτοηθούμε καθώς… “It’s my… Denial To Fall”.
Έχω πολλές ερωτήσεις. Θέλω να μάθω τα πάντα. Έχουν κάνει ένα συνταρακτικό άλμπουμ! Άλλο ένα διαμάντι που θα στολίσει τη διαδρομή τους στο μουσικό στερέωμα. Αδημονώ να το ακούσω ζωντανά όταν αυτό το… μας αφήσει πια.
Καλοτάξιδο, παιδιά και με την πρώτη ευκαιρία θα τα σπάσουμε παρέα!
Mary Zarafire
Part II: We deny to fall
To “Stand And Fight” ανοίγει τον δίσκο. Εισαγωγή σε Priestικό μοτίβο, riff που μένει άνετα στη μνήμη και στη συνέχεια γκάζι και γκα-γκα. Μπαίνει η φωνή. Υψηλές συχνότητες, κραυγές και ύφος «Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο»! Ο τρίτος δίσκος των Spitfire είναι γεγονός. Στα ακουστικά και τα ηχεία μας, στο μυαλό και την ψυχή μας. Το τραγούδι ανεβοκατεβάζει ταχύτητες και δείχνει από νωρίς τα δόντια του συγκροτήματος. Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια; Πολύ λίγο μας ενδιαφέρει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μουσική, όχι με ιστορία.
To “Stand And Fight” ανοίγει τον δίσκο. Εισαγωγή σε Priestικό μοτίβο, riff που μένει άνετα στη μνήμη και στη συνέχεια γκάζι και γκα-γκα. Μπαίνει η φωνή. Υψηλές συχνότητες, κραυγές και ύφος «Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο»! Ο τρίτος δίσκος των Spitfire είναι γεγονός. Στα ακουστικά και τα ηχεία μας, στο μυαλό και την ψυχή μας. Το τραγούδι ανεβοκατεβάζει ταχύτητες και δείχνει από νωρίς τα δόντια του συγκροτήματος. Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια; Πολύ λίγο μας ενδιαφέρει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μουσική, όχι με ιστορία.
Συνέχεια με το “Wasted”. Γκρούβα ατελείωτη, με μπάσο και τύμπανα να μπλέκουν αψεγάδιαστα. Και στο καπάκι η κιθαριστική μελωδία. Ανέβηκε το τέμπο, μπήκαν τα φωνητικά, έδεσε το πράγμα. Ξύλο και ξανά ξύλο και #wood_only για όλους εκείνους που αρέσκονται να ταλαιπωρούν τον σβέρκο τους με κάθε ακρόαση. Το έχουν ήδη κυκλοφορήσει σε βίντεο, κατά συνέπεια ξέρετε ακριβώς για τι πράγμα μιλάω. Απλά προορισμένο να γίνει αγαπημένο των απανταχού φίλων. Μισό, μισό… τι θεματάρα είναι αυτή; Έσκασε το ομώνυμο; Καργάτο βαρύ Ροκ, Μέταλ τεχνοτροπία και οι Accept χαμογελούν και υπερηφανεύονται.
“Unholy”. Ακόμα ένα riff που ξεριζώνει δέντρα. Τακατάν τακατάν οι χορδές και σπάσιμο στο κουπλέ, με μπασοτύμπανο, πλήκτρα και ημικάθαρα – ό,τι λέξεις θέλω βάζω όταν πορώνομαι – στις κιθάρες και ροή που τυγχάνει της απόλυτης προσοχής μας. Κι επειδή οι Spitfire δεν αρκούνται ούτε σε αυτό, κάνουν το κομπλάν. Αλλάζουν μέτρο στο τραγούδι! Γίναμε 12/8 και σας πετάμε riff και τρελό τρεχαλητό στη μούρη. Συναυλιακά τούτο εδώ - όταν ελευθερωθούμε με το καλό – θα κάνει τρελή ζημιά και να μου το θυμηθείτε. Και μόλις ξανάλλαξε μέτρο και επανήλθε στο αρχικό. Βρε, θα μας τρελάνετε;
Μεγαλοπρέπεια το μπάσιμο του “Ready To Attack”. To κουπλέ θα το ζήλευαν άνετα Βρετανοί γίγαντες του ιδιώματος και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να παρατήσω ό,τι γράφω και απλά να συνεχίσω να ακούω. Μόνο αυτό. Δεν χρειάζονται κριτικές όταν βγαίνουν τέτοια άλμπουμ. Δεν χρειάζονται! Έσκασαν και τα σόλο, εναλλάξ μάλιστα, τα οποία στολίζουν με τον καλύτερο τρόπο το τσιμέντινο rhythm section. Είμαστε έτοιμοι να επιτεθούμε. Και πάρε και φρενήρεις δίκασες στο τελείωμα, έτσι για να μην λες ότι σ’ αφήσαμε χωρίς έξτρα μελέτη για headbanging. Για τη συνέχεια ακόμα μία μελωδική επίθεση. “On My Own”. Καραγκρουβάτο θέμα, με ανάλογη γρεζάτη απόδοση στίχων, υπέροχο ρεφρέν και… Και να σας πω κάτι. Μήπως να παίζατε αυτό το άλμπουμ LiVE από την αρχή μέχρι το τέλος; Επανάληψη ΜΕΤΑΛ πάσης μαθήσεως, ξέρετε… Για να μην πω μεθέξεως…
Το ”Many Lies” μπασοτυμπανά με στόμφο, οι κιθάρες χρωματίζουν εκατέρωθεν και η φωνή είναι ειρωνική, είναι στο μισοσκόταδο, είναι έτοιμη να αφήσει το έδαφος. Κλιμακώνεται το όλο θέμα, φτάνει στο ρεφρέν, δημιουργεί μία Ροκάτη ατμόσφαιρα και άνετα θα μπορούσε να ξετρελάνει τους ραδιοφωνικούς σταθμούς στα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Μην σου πω ότι και ηχητικό χαλί σε σειρά μπορώ να το φανταστώ. Κουφέτο η δισολία στο τελείωμα, όλα ισχυρά στα τύμπανα και πάμε στο επόμενο, που αδημονεί. “Naked Fire” λοιπόν και ακόμα μια ευκαιρία να εξασκήσουμε τους χεντμπαντικούς μύες μας. Γκαζάτο κουπλέ, αργή γέφυρα, δίκασες που τονίζουν και άλλο ένα συναυλιακό σφαλιαρίδι που μας περιμένει χωρίς πολλά-πολλά.
To εκκωφαντικό τελείωμα της Γυμνής Φωτιάς οδηγεί Πίσω Στο Μηδέν. “Back To Zero” o επίλογος και πλείστη η συγκίνηση, ελέω της θύμησης της ομώνυμης ταινίας. Βαρβάτο θέμα, ακόμα πιο βαρβάτο κοπάνημα και ανοξείδωτη ραχοκοκαλιά. «Δεν είμαι πια κρατούμενός σου». Gang vox στο ρεφρέν, με το “Back” να ακούγεται σχεδόν γηπεδικό. Πάρτε και μία μυστηριακή γέφυρα, με τις κιθάρες να αναλαμβάνουν θεματικά και σφαιράτα σόλο στη συνέχεια.
Ο τρίτος δίσκος των Spitfire είναι γεγονός λοιπόν. Λέω να ξαναπαίξει. Από την αρχή. Λέω να πάω να πάρω το βινύλιο και να κανονίσω και μια συνέντευξη. Λέω ότι δεν έχουν κανένα παράπονο πλέον. Ούτε τα ακουστικά, ούτε τα ηχεία, ούτε το μυαλό, ούτε η ψυχή. Καλοτάξιδο!
Κώστας Κούλης
Chronology
Joomla Social by OrdaSoft!
