The Sick, The Dying... And The Dead!
Megadeth
2022
Κυκλοφόρησε 2022
Format CD
Είδος
Ενημερώθηκε στις Σάββατο, 03 Σεπτεμβρίου 2022
Είδος Heavy Metal
Εταιρία Universal
Format CD
Είδος
Ενημερώθηκε στις Σάββατο, 03 Σεπτεμβρίου 2022
Είδος Heavy Metal
Εταιρία Universal
Review
The Sick, The Dying... And The Dead!
Life In Hell
Night Stalkers (feat. Ice-T)
Dogs Of Chernobyl
Sacrifice
Junkie
Psychopathy
Killing Time
Soldier On!
Célebutante
Mission To Mars
Life In Hell
Night Stalkers (feat. Ice-T)
Dogs Of Chernobyl
Sacrifice
Junkie
Psychopathy
Killing Time
Soldier On!
Célebutante
Mission To Mars
Το ομώνυμο ανοίγει τον δίσκο. Ταξίδι στα παλιά. Riff έτσι όπως τα έχουμε λατρέψει από τη «χρυσή περίοδο», τα φωνητικά του Mustaine έτσι όπως θέλουμε να τα ακούμε και μπορεί και λίγο καλύτερα. Σε εκείνο το σημείο που σχεδόν αφηγείται, δεν αγαπήσατε το γρεζάκι; Κι εμείς το ίδιο. Από την άλλη μεριά, οι κιθάρες. Ο Kiko Loureiro δένει με τον μάστορα και παίζει έτσι όπως μόνο εκείνος μπορεί. Η δισολία στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι κουφέτο και στη συνέχεια ο Βραζιλιάνος, ο οποίος διαθέτει έναν πραγματικά απίθανο ήχο, σολάρει με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Στο rhythm section συναντάμε τον Βέλγο drummer Dirk Verbeuren (Soilwork και ένα κατεβατό ακόμα), ο οποίος ντεμπουτάρει στουντιακά με τους Μεγαθάνατους, ενώ το μπάσο έχει γραφτεί από τον θεόρατο Steve Di Giorgio, αφού ο Mustaine αφαίρεσε ό,τι είχε ηχογραφήσει ο Elefson, μετά την απόλυση του τελευταίου.
Θα συνέχιζα να γράφω, παρουσιάζοντας το καρφάτο “Life In Hell”, με εκείνη την – επίσης – αφήγηση στη μέση, αλλά με το που πήγα να γράψω, μπούκαρε το “Night Stalkers”. Ξύλο, κυρίες και κύριοι! Το συναίσθημα είναι καταπληκτικό, είναι κάτι από “Rust In Peace” και το πιστοποιούν τα κιθαριστικά και ο τρόπος δόμησης και εξέλιξης του τραγουδιού. Εδώ συμμετέχει και ο ντέντεκτιβ Φιν Τουτουόλα – #monoSVU – κατά κόσμον ICE-T και yeah πυρί μιχθήτω!
Στο “Dogs Of Chernobyl” η κινηματογραφική εισαγωγή προζάρεται με καθαρές κιθάρες, για να έλθουν τα ηλεκτρικά και να εισβάλλουν μεγκαντεθικά. Ο King Diamond επισκέπτεται τον οίκο των Mustaine; Το κουπλέ θα μπορούσε να είναι – έτσι μου φαίνεται για δύο δευτερόλεπτα. Οι κιθάρες είναι πραγματικά τεράστιες. Η παραγωγή υποδειγματική. “Sacrifice” και tutti για μπούκα. Διάφορα θέματα και παύση, για να μπούμε σε ένα ακόμα εντυπωσιακό riff, πάλι χαρακτηριστικό «εκείνης της εποχής». Εδώ θα ήταν τρελό κομπλάν να δώσει τα φωνητικά σε έναν τραγουδιστή, να το πάει στον ουρανό, αλλά μαγκιά του και το κατανοούμε.
Mid tempo το “Junkie”, με τους δύο κιθαρίστες να εναλλάσσονται σολιστικά και να τρέχουν το τραγούδι αλλού. Οι χιλιάδες νότες που φιλοξενούνται σε μερικά μόλις λεπτά είναι όλα τα λεφτά. Για να έλθουν τα tribal τύμπανα του “Psychopathy” – συνολικής διάρκεια ογδόντα δευτερολέπτων – και να μας οδηγήσουν στο “Killing Time”. Είναι η φυσική συνέχεια, μουσικά πάντα. Επίσης mid tempo, με τον Mustaine να πετάει στα μούτρα μας εκείνα τα ένρινα και ειρωνικά φωνητικά, κάτι που κάνει με μεγάλη επιτυχία εδώ και δεκαετίες. Ο Kiko χρωματίζει με θεματικά σόλο και έχει κερδίσει άνετα τον θαυμασμό μας. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι καινούργιο, ο Dave ήξερε πάντα να διαλέγει άψογους μουσικούς για να παίξουν μαζί του. Το ακουστικό «σπάσιμο» είναι τόσο καλό, που θα θελήσετε να το ακούσετε ξανά καπάκι.
Σε ρυθμό 6/8 σπάει την πόρτα το “Soldier On!”, με τις κιθάρες να δένουν με τις μπότες των τυμπάνων και να ξεδιπλώνουν ένα κυκλωτικό θεματικό στο ρεφρέν. Είχα γράψει για τον “Deceivers” των Arch Enemy και για το πόσο εκπληκτικός είναι κιθαριστικά. Αμ, τούτος εδώ; Μάλλον έχουμε δύο υποψήφιους για την κορυφαία κιθαριστική επίθεση της χρονιάς.
Συγγνώμη, συγγνώμη… Μισό, μισό… ΜΙΣΟ! Τι ήταν αυτό, μόλις τώρα; Τι NWOBHM έπος είναι πάλι εφτούνο; “Célebutante” και δώσε και μένα, θείε Dave! Απίστευτη riffάρα, απίστευτο τρεχάδι, γέφυρα σε μισό χρόνο στη μέση και πάμε κρεσέντο για ακόμα μία έκπληξη. Τις τιμά τις ρίζες του ο σιχαμένος, ε; Πολύ καλά κάνει, μαζί του κι εμείς. Από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς και για πλάκα μάλιστα. Και η συνέχεια… Ρε, για το τέλος μας τα φύλαγες; “Mission To Mars”, με ασύλληπτη εισαγωγή και χτίσιμο, έτσι όπως ακούγαμε και χτυπιόμαστε σε ύμνους τύπου “Trust”. Αντίο, Γη και πάμε για τον κόκκινο πλανήτη, να δούμε τι προκοπή θα κάνουμε κι εκεί. Ρεφρενάρα και αυτό αν δεν το έχουν στο setlist της επικείμενης περιοδείας… Rust in peach out here! Και πάρτε και ένα θεότρελο tutti, σε παλαβή βερσιόν τρίηχων.
Με το γνωστό, ελέω διαδικτύου, “We’ll Be Back” κλείνει ο δίσκος. Λυσσαλέα, με ταχύτητα, με τη μπάντα να δείχνει πόσο καταπληκτική είναι. Αυτό θα κάνει πολλούς σβέρκους να λυγίσουν και όχι άδικα. Οι Megadeth έχουν ηχογραφήσει και δύο διασκευές. Το “Police Truck” των Dead Kennedys και το “This Planet’s On Fire (Burn In Hell)” του Sammy Hagar, στο οποίο συμμετέχει και ο ίδιο ο Hagar. Δισκάρα, παιδιά μου, δισκάρα. Επίσκεψη από τους παλιούς, καλούς, μεταμοντέρνους και πάντα αιχμηρούς Megadeth, οι οποίοι επιστρέφουν με πρόθεση να πάρουν κεφάλια. Take No Prisoners, λοιπόν. Καλή απόλαυση!
Κώστας Κούλης
Chronology
Joomla Social by OrdaSoft!
