Κυκλοφόρησε 2021 FormatEP Είδος Ενημερώθηκε στιςΠέμπτη, 06 Ιανουαρίου 2022 ΕίδοςRock ΕταιρίαSelf Release
Review
Director's Cut Rooftop Two Bullet Johnny Last Call 3PN
Πριν κάνα εξάμηνο περίπου είχαν κυκλοφορήσει ένα ΕΡ, με τίτλο “Dr. Treble”. Τον περασμένο Δεκέμβριο βγήκε το δεύτερο μέρος του project, αυτό εδώ το ΕΡ. Θέλετε να πάμε να ακούσουμε παρέα; Ναι, θα οδηγήσω εγώ. Χαλαρώστε, αράξτε στα δερμάτινα καθίσματα και ακούστε δυνατά.
Αρχίνημα με το “Director’s Cut”, το οποίο υπάρχει στο διαδίκτυο, σαν επίσημο βίντεο των παιδιών και το οποίο συνδυάζει Funk, Rock, τρελή γκρούβα και πολύ πάθος. Θα έλεγε κανείς πως οι Peppers γουστάρουν πολύ τους Tygers Of Pan Tang, αλλά και την ποζάτη Ροκ σκηνή της Βόρειας Ευρώπης. Ξέφρενο παίξιμο, κέφι, καθαρά φωνητικά και ευρηματικός τρόπος μετάδοσης της πώρωσης των μελών. Διάφορα είδη μπλεντάρονται και φιλτράρονται και το προσωπικό στοιχείο ξεσπά. Πολύ όμορφο κιθαριστικό σόλο!
Δεν παίρνουμε ούτε ανάσα όταν σκάει το επόμενο τραγούδι. “Rooftop” και οι μπασογραμμές μπλέκουν με τα Funkικα της κιθάρας. Το κουαρτέτο ξέρει καλά τη δουλειά του. Έχει τις καλύτερες ιδέες και τις περνάει έτσι όπως ακριβώς εκείνο θέλει. Σας ήλθαν οι Charlatans στο μυαλό; Μην το ζορίζετε, η μουσική είναι μία, μπορεί να σας θυμίζει τα πάντα και τίποτα. Σημασία έχει μόνο αυτό εδώ το ΕΡ, το οποίο πατά πολύ γερά στα πόδια του και καθρεφτίζει άψογα τις δυνατότητες των παιδιών. Οι οποίες είναι ατελείωτες.
Μπουκάρει το “Two Bullet Johnny”. Και αυτό γνωστό ελέω διαδικτύου. Φασαριόζικο, παρλάτο, με χαρακτηριστικά riff και φωνή που οδηγεί. Μία θεοπάλαβη μίξη Zep, Purple, ίσως και Sweet, μία θεοπάλαβη μίξη Funk και Ροκ, με το ένα μάτι προς τη δεκαετία του ’70 και το άλλο στο αύριο. Δύο σφαίρες, Γιάννη; Συνέχεια με το “Last Call”. Οι Thin Lizzy θα φάνκαραν ποτέ; Αμέ! Τα τομ βρυχώνται, κιθάρες και μπάσο βρίσκονται ανετότατα και η φωνή ξεκινά την αφήγηση. Ήχος πλυντηρίου στη γέφυρα και ένα ρεφρέν για πολύ χτύπημα. Η μπάντα τρέχει τρίλεπτες και τετράλεπτες ιστορίες, τις οποίες πολύ άνετα μπορεί να κάνει εικόνα ο ακροατής. Και οι ίδιοι αυτό πιστεύουν, αφού έχουν οριοθετήσει εαυτούς ως οπτικοακουστικό project.
Επίλογος με το “3PN”, στο αυτό μοτίβο, με μπόλικο γκάζι, με περισσή αγάπη για τη δεκαετία του ’80 (όχι που θα την αφήνανε απ’ έξω) και ίσως και για τη σκηνή του Μάντσεστερ. Ακούς και αυτομάτως χτυπάς το πόδι σου στο ρυθμό, αποπειράσαι να φωνάξεις, να τραγουδήσει πάνω στη φωνή – προσποιείσαι ότι δεν φαλτσάρεις κιόλας… Το έχουν πολύ τα παιδιά. Είναι καλοδουλεμένο το ΕΡ, ξεχειλίζει αγνή διάθεση για καλή μουσική και όταν περάσει ο εφιάλτης, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε αυτά τα τραγούδια και από σκηνής. Ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο αυτό εδώ το ΕΡ, όπως και το αδελφάκι του και θα επανέλθουμε. Έχουμε κι εμείς πράγματα να κάνουμε, έτσι;