Deceivers
Arch Enemy
2022
Κυκλοφόρησε 2022
Format CD
Είδος
Ενημερώθηκε στις Δευτέρα, 15 Αυγούστου 2022
Είδος NWOSDM
Εταιρία Century Media Records
Format CD
Είδος
Ενημερώθηκε στις Δευτέρα, 15 Αυγούστου 2022
Είδος NWOSDM
Εταιρία Century Media Records
Review
Handshake With Hell
Deceiver, Deceiver
In The Eye Of The Storm
The Watcher
Poisoned Arrow
Sunset Over The Empire
House Of Mirrors
Spreading Black Wings
Mourning Star
One Last Time
Exiled From Earth
Deceiver, Deceiver
In The Eye Of The Storm
The Watcher
Poisoned Arrow
Sunset Over The Empire
House Of Mirrors
Spreading Black Wings
Mourning Star
One Last Time
Exiled From Earth
Οι κιθάρες παίζουν μία απίστευτη θεματάρα, η οποία σιγά-σιγά θα γίνει μία σειρά από μπαρόκ σκασίματα. Τα δάχτυλα καρφώνουν τις ταστιέρες και τα υπόλοιπα όργανα ετοιμάζονται. Γύρισμα στα τύμπανα και μπήκαμε. Riff και διάνθιση εν είδη σόλο πάνω απ’ αυτό. Η φωνή της Alissa εισέρχεται όπως ακριβώς την ξέρουμε. Ανίερη, βορβορική, αναθεματισμένη. Ούργα-καραουάργκα και αυτά στο κουπλέ. Στο ρεφρέν χρωματίζει με την κανονική φωνή της, η οποία είναι μελωδικότατη και αυτή η μίξη είναι που εξιτάρει, για τους δικούς της λόγους. Αν ήταν στο χέρι μου θα της έλεγα να αφήνει όλο και λιγότερα ουρλιαχτά, φαντάζομαι όμως πως υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω, που πραγματικά γουστάρει αυτά τα μοτίβα. Και επειδή το γούστο είναι εντελώς υποκειμενικό, πάω πάσο. Το “Handshake With Hell”, για το οποίο μιλούσαμε ως τώρα, διαθέτει μία εκπληκτική γέφυρα, στην οποία η τραγουδίστρια ξεδιπλώνει τη φωνάρα της, για να μπουν στη συνέχεια οι κιθάρες και να κατεδαφίσουν τα πάντα! Ο Amott είναι σπουδαίος, αλλά ο Loomis πραγματικά δεν έχει αντίπαλο. Μπαντάρα, παιδιά μου, τι να λέμε τώρα;
Το ”Deceiver, Deceiver” ακολουθεί με εξίσου γρήγορες ταχύτητες. Παίρνουν φωτιά τα δίκασα, παίρνουν φόρα τα μπρουτάλια και ο λάρυγγας της κυρίας ξερνάει ό,τι λάβα έχει ξεμείνει στα ηφαίστεια. Το ένα riff διαδέχεται το άλλο και το συγκρότημα δείχνει πόσο μπετόν αρμέ είναι. Το “In The Eye Of The Storm” είναι πιο επικό. Mid tempo στη δομή του, πλακώνει τα μπασοτύμπανα και τις ακορντάρες στις κιθάρες. Priestικό κατά κύριο λόγο, είναι ό,τι πρέπει για ανοιχτά φεστιβάλ και ίσως ό,τι πιο κοντινό έχουν να παρουσιάσουν, στο ρεφρέν ιδίως, στους In Frames. Δεν είναι λίγο Jester το εν λόγω ρεφρέν;
Riffάρα στο “The Watcher”! Οι κιθάρες έχουν κάνει πράματα και θάματα εδώ. Και σκάει η σκόνη από τα άρματα. Τρέχουμε, δεν περπατάμε και η φωνή δεν αρκείται σε αιχμαλώτους. Θα έλεγε κανείς ότι το στήσιμο του τραγουδιού, στα κουπλέ τουλάχιστον, είναι κοντά σε εκείνα των μεγάλων Thrash συγκροτημάτων, της δεκαετίας του ’80. Στο ρεφρέν πάντως κατάφεραν να μας τρελάνουν. Πειρατικό το μοτίβο, πολύ μελωδικό, χωρίς όμως τα φωνητικά να σταματήσουν να γκροουλίζουν. Και ενώ ετοιμαζόμαστε να κρατήσουμε με σθένος το παπάκι, έρχονται εκείνα τα απίστευτα κιθαριστικά, να μας ξηλώσουν μαζί με τον άξονα του πλανήτη! Παίζει τούτος εδώ να είναι ο πιο τέρμα-κάργα κιθαριστικός δίσκος της χρονιάς; Άνετα, με τα σολίδια που έχουν ρίξει οι δύο μάστορες. Κάπου μάλιστα πέσαμε σε μία Maidenική δισολία… Εντελώς δύναμη!
Το ”Poisoned Arrow” ξεκινά με τον πλέον εύθραυστο τρόπο. Πλήκτρα στο χάσιμο και ακουστικές κιθάρες. Ακολουθούν ηλεκτρικά θεματικά και μπαμ! Σκάσανε και οι φωνές. Ξανά τα ουάργκα στο προσκήνιο. Από πίσω είναι Hard Rock το περιβάλλον, ενώ στο ρεφρέν επιστρατεύονται δίκασες και η μελωδική γραμμή ζητά ξανά πειρατόπλοια. Το μπάσο ακούγεται κάγκελο και με εφέ στο "Sunset Over The Empire”, για να έλθουν τα κιθάρια και η φωνή. Συνολικό μπάσιμο μετά από λίγο και εδώ θα συναντήσουμε ακόμα και Black Metal στοιχεία στις κιθάρες, όπως και στα πλήκτρα. Η πολυγλωσσία είναι ίδιον των Arch Enemy και το ίδιο το συγκρότημα αρέσκεται να βγάζει πολυεπίπεδες δουλειές.
Θαυμάσιο το κιθαριστικό εισαγωγικό του “House Of Mirrors”. Μετά θα γίνει χαμός για λίγο και τα χαοτικά φωνητικά θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Όλα ισχυρά στη γέφυρα που ακολουθεί και ένα ρεφρέν με βάση του το αρχικό κιθαριστικό. Το σόλο είναι σκέτος αέρας! Ίδιας ποιότητας και το αρχικό riff στο “Spreading Black Wings”. Πάρτε και σκασίματα, πάρτε και tutti και ένα τραγούδι εντελώς μπαροκικό ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Ανεβαίνει ο ρυθμός, διπλογράφονται τα φωνητικά και τα ουρλιαχτά και καμιά φορά αναρωτιέμαι… Στο ενδέκατο άλμπουμ βρίσκονται τούτοι εδώ; Πού τη βρίσκουν τόση έμπνευση; Τους αξίζουν πολλά μπράβο για τη δουλειά που έχουν ρίξει.
Άλλο ένα κρυστάλλινο soundtrack, που ακούει στο όνομα “Mourning Star”. Τα πλήκτρα κλαίνε, το ίδιο και οι κιθάρες, έρχονται διάφορα κρουστά εφέ και για ενάμιση λεπτό βρισκόμαστε σε αναμονή. Τι θα ακολουθήσει; Μμμ… Θα σας ταλαιπωρήσω λιγάκι. Θα σας πω τι γίνεται παρά-παρακάτω. Στον επίλογο. “Exiled From Earth” και οι Arch Enemy θυμήθηκαν ότι υπάρχει και ρυθμός 6/8. Καλπασμός λοιπόν και διάφορα θέματα κιθαριστικά, τα οποία ακούγονται εντελώς κινηματογραφικά. Τα ουρλιαχτά καλπάζουν κι εκείνα. Το ρεφρέν δίνει το κάτι παραπάνω και τα σόλο πλέκουν με αριστουργηματικό τρόπο. Το ενδεκάρι το καλό από τη μπάντα και αφού θα γίνει περιοδεία τον Οκτώβριο - με ολίγον από Σεπτέμβριο και Νοέμβριο - και μια και έχουν ξανάρθει από δω… Επανάληψη, που είναι και μήτηρ και τα λοιπά και τα λοιπά;
Κώστας Κούλης
Chronology
Joomla Social by OrdaSoft!
