Θεατρικές Παραστάσεις

Βρεθήκαμε στο θέατρο - Το δικό της δωμάτιο

 
   Σε μια εποχή που το μόνο που νοιάζει τους ευθυνό-ανεύθυνους είναι το μοτίβο «Δουλειά, σπίτι, μιζέρια»… Ξέρετε, στο θέατρο κολλάει αλλά στο μετρό, σαρδελοποιημένοι, δεν κολλάει…η Square Theatre Company παρουσιάζει στο θέατρο 104, το δοκίμιο “Α room of one’s own” της Virginia Woolf.

   Η παράσταση είναι μια κραυγή προς όλα αυτά που ακόμα αντιμετωπίζουμε, που ανεχόμαστε. Ακόμα η γυναίκα δεν έχει πάρει τη θέση που της πρέπει στη κοινωνία. Ακόμα «τραμπουκίζεται», με γλυκύτερα λόγια ίσως, από τον πατέρα, τον αδερφό, το σύζυγο αλλά και την κοινωνία.
 
domatio2058
   Μην πάτε μακριά. Aκόμα σε κάποια χωριά της, κατά τα άλλα μοντέρνας πια, Ελλάδας, οι γυναίκες προσφωνούνται με το όνομα του συζύγου τους. Κανείς δεν θυμάται τα ονόματα τους αλλά ότι «ανήκουν» - λες και είναι πραμάτεια - στο σύζυγο το θυμούνται. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη προσφώνηση μιας θείας μου σε ένα πεδινό χωριό ως Γιώργαινα, ενώ την έλεγαν Ελένη. Δεν θα ξεχάσω πόσο νεύριασα με αυτό και ζητώντας εξηγήσεις έλαβα τη χαζή δικαιολογία «Έτσι το έχουμε εμείς εδώ». Kαι εκείνη που το είπε αυτό… ήταν γυναίκα…

   Τέσσερις γυναίκες εμφανίζονται στη σκηνή, προσπαθώντας, πολύ φωτεινά θα έλεγα, να εισχωρήσουν μέσα στο κείμενο της Woolf. Μιλούν για τη γυναίκα του τότε αλλά και του σήμερα. Μιλούν για τον αγώνα που δόθηκε για να μπορέσει η γυναίκα να ξεφύγει από τον πατριαρχικό έλεγχο, να κάνει όνειρα, να δουλέψει, να ζήσει. Να σταματήσει να είναι μόνο μια μωρομηχανή και μια καλή καθαρίστρια. Να σταματήσει να δέχεται οποιαδήποτε ταπείνωση λόγω της θέσης της. Να σταματήσει να υπάρχει η ρετσινιά του ασθενές φύλου.
 
domatio2059

   Τα ερωτήματα που θέτουν μέσω μιας πολύ έντονης performance τα κορίτσια είναι καταιγιστικά. Μιλούν για τις ανισότητες που υπάρχουν ακόμα και σήμερα σε πολλούς τομείς. Μπορεί η γυναίκα να έχει πια τη δική της θέση μέσα στη κοινωνία, αλλά πρέπει να δουλεύει σκληρότερα από τον άνδρα για να αποδείξει την αξία της. Η συγγραφέας θεωρεί ότι μια γυναίκα για να «ανθίσει», να βρει το εγώ της, να συντονίσει τη ζωή της αλλά και να δημιουργήσει, θα πρέπει να έχει το δικό της δωμάτιο, αφού οι άντρες έχουν καταλάβει το δημόσιο χώρο.

   Αυτά και πολλά ακόμα θα συζητηθούν μέσα σε αυτή την υπέροχη παράσταση, που ήταν για μένα μια ώρα που αφιέρωσα σε εμένα! Χωρίς αντιπερισπασμούς, χωρίς ψεύτικες ή χαζές δικαιολογίες, βρέθηκα κοντά στη γυναίκα μέσα μου. Ξαναθυμήθηκα όλα αυτά που η κοινωνία προσπαθεί να με κάνει να ξεχάσω. Ξέρω πως αυτός ο αγώνας δεν θα σταματήσει ποτέ, αλλά είμαι πρόθυμη να παλεύω στη ζωή μου σθεναρά, να ελπίζω, να δημιουργώ, να αισθάνομαι. Το δικό μου δωμάτιο το έχω κερδίζει και κανείς δεν μπορεί να μου το πάρει.
 
domatio2060
   Οι τέσσερις υπέροχες γυναίκες με ενθουσίασαν με την απόδοσή τους. Μπορεί το θέμα να φαίνεται οικείο, αλλά θέλει τρομερό συντονισμό και τρομερή δύναμη για να το βγάλεις στο φως. Η κυρία Πηνελόπη Μαρκοπούλου έδωσε τη δική της σφραγίδα στην παράσταση. Ο τρόπος που ερμήνευε με το σώμα, τα λόγια αλλά και τις εκφράσεις της, με γοήτευσε. Μονοπώλησε πολλές φορές το ενδιαφέρον μου. Έδωσε μια ξεχωριστή προσωπικότητα και ένα ασυγκράτητα εμπνευσμένο performance. Πολλά χειροκροτήματα αξίζουν και στη Φωτεινή Παπαχριστοπούλου για τη δική της ερμηνεία. Είχε ίσως την πιο συντηρητική προσέγγιση, που σε έκανε πολλές φορές να ταυτιστείς μαζί της. Η Μαρλέν Σαΐτη έδινε μια άλλη εκδοχή, πιο οικεία στη σημερινή εποχή, ενώ η γλυκιά Άντα Κουγιά ήταν η γυναίκα της επόμενης γενιάς. Το κορίτσι που γίνεται γυναίκα, που τώρα μαθαίνει αλλά και αφουγκράζεται τον κόσμο γύρω της. Κάθε μια από τις πρωταγωνίστριες έδειχνε και μια ηλικιακή αλλά και ψυχολογική επέκταση των εμπειριών μιας γυναίκας μέσα στη κοινωνία. Η ευρηματική αυτή προσέγγιση είναι του Γιάννη Λασπιά, ενώ η ζωντανή μουσική επένδυση ανήκει στο Γιώργο Κατσάνο.

   Η παράσταση «Το δικό της δωμάτιο» έχει τη δυνατότητα να σας απορροφήσει. Μπορεί να μιλά για τη γυναίκα αλλά ουσιαστικά μιλά για όλους τους ανθρώπους που βιώνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την εκμετάλλευση, τη βία από όπου και αν προέρχεται, αλλά και την καταπίεση όποιας μορφής. Λόγω των συνθηκών η παράσταση σταμάτησε, αλλά θα ξεκινήσει πάλι μόλις επιτραπεί ξανά ο πολιτισμός στη χώρα μας. Σας συνιστώ να την δείτε και να αφουγκραστείτε όλα τα βαθιά νοήματα της ζωής.

Μαίρη Ζαρακοβίτη
 
domatio2062
Ταυτότητα της Παράστασης:
Σκηνοθεσία-Διασκευή : Γιάννης Λασπιάς
Χορογραφίες/Επιμέλεια Κίνησης : Βρισηίδα Σολωμού
Μουσική Σύνθεση/ Ηχητικό Περιβάλλον : Γιώργος Κατσάνος
Σκηνικό Περιβάλλον : Αρετή Μουστάκα
Σχεδιασμός Κοστουμιών : Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός Φωτισμού : Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογράφηση : Μέλια Πουλούδη
Φωτογράφηση Παράστασης: Jason Bam
Αφίσα: Μυρτώ Στέλιου
Trailer : Νικήτας Χάσκας
Επεξεργασία ηχογραφήσεων/ήχων παράστασης: DACOS STUDIO

Παίζουν οι: Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Μαρλέν Σαΐτη, Άντα Κουγιά
 
domatio2063
Φωνή εκφωνητή : Διαμαντής Καραναστάσης

Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων:
Πέμπτη 21.15 Παρασκευή 19.00, Σάββατο 19.00, Κυριακή 21.15
Διάρκεια παράστασης : 60 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων : Κανονικό: 12 ευρώ / Φοιτητικό - Θεατών άνω των 65 - Ανέργων -Ατόμων με ειδικές ανάγκες: 10 ευρώ

Οι κρατήσεις σύμφωνα με τα νέα μέτρα γίνονται μόνο ηλεκτρονικά

Ηλεκτρονική Πώληση: https://www.viva.gr/tickets/theatre/104/to-diko-tis-domatio/

Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι (πλησίον μετρό Κεραμεικός)
Τηλέφωνο ταμείου: 21 0345 5020
 
domatio2061
 
Joomla Social by OrdaSoft!