Βρεθήκαμε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου - ΜΑΚΙΝΑΛ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 03 Μαϊος 2022 19:20
Κάποιος;
Μία γυναίκα αναζητά την ευτυχία. Προσπαθεί πολύ… Δεν προσπαθεί και τόσο. Θεωρεί πως κατά τι η τύχη της είναι προδιαγραμμένη. Θέλει όμως κάτι να αλλάξει, κάτι να προσθέσει ή κάτι να αφαιρέσει. Το κόστος είναι υψηλό και μάλλον ακανθώδες. «Ακανθώδες»… Η ίδια της η ζωή είναι ένα αγκάθι, ένα κόστος που σε άλλες περιπτώσεις θα της φάνταζε ανυπολόγιστο. Τώρα όμως… Τώρα όμως τα αστέρια αρνούνται να στοιχηθούν.
Η δημοσιογράφος Σόφι Τρέντγουελ γράφει στο έργο στα 1928, επηρεασμένη σαφώς από την τραγική ιστορία της Ρουθ Σνάιντερ. Η εν λόγω ήταν παντρεμένη με έναν άντρα που της προκαλούσε αηδία. Βλέπετε, κυρίες και κύριοι, ο σύζυγος ήταν βαθιά, τρελά και αθεράπευτα ερωτευμένος με την πρώην σύντροφό του και όταν εκείνη έφυγε από τη ζωή, ήθελε με κάθε τρόπο να τη θυμάται. Ακόμα και βάζοντας το πορτρέτο της στο σπίτι του. Ακόμα και βαφτίζοντας το σκάφος του με το όνομα της εκλιπούσας. Και η σύζυγος δεν άντεξε. Άρχισε να σκέφτεται ανάποδα. Άρχισε να επιθυμεί το κακό του συζύγου. Και να το χτίζει. Σιγά-σιγά…
Η ηρωίδα του έργου δεν είναι τέτοιου τύπου. Είναι μία κοπέλα που θέλει να ερωτευθεί. Θέλει να παντρευτεί μεν, αλλά όχι από συνοικέσιο. Όχι επειδή κάποιος την είδε και θεώρησε καλό να την κάνει σύζυγό του. Εκεί όμως καταλήγει. Με έναν άνδρα που στην ουσία δεν τον θέλει. Και το παιδί που του κάνει… Κορίτσι. «Ορυμαγδός ομοιάζει»…
Κάτω από το στήσιμο και την καθοδήγηση της σκηνοθέτιδας – η Ιώ Βουλγαράκη υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία – η ομάδα ΠΥΡ παρουσιάζει ένα δεμένο, μαζεμένο και απόλυτα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Μένοντας στο μοτίβο ενός «διευρυμένου μονολόγου», οι ηθοποιοί δείχνουν σημάδια τρελής δουλειάς και ακόμα πιο τρελών προβών, αφού ο συγχρονισμός και η εναλλαγή ατακών, όσο και το ότι, σε κάποιες σκηνές, μιλάει ο ένας πάνω στον άλλο, είναι κάτι που θα θυμόμαστε για καιρό. Άσκηση πανδύσκολη, η οποία αν δεν εκτελεστεί τουλάχιστον άψογα, θα γίνει μπάλα που θα τα πάρει όλα μαζί της στο βάραθρο. Και η ομάδα ΕΙΝΑΙ άψογη.
Η κυρία Δέσποινα Κούρτη είναι μία γλυκύτατη παρουσία. Ο ρόλος της νεαρής γυναίκας της πάει γάντι και η ίδια φροντίζει να κουμπώσει από το πρώτο δευτερόλεπτο. Συμπάσχουμε μαζί της, κάπου θορυβούμαστε γιατί δεν περιμέναμε τέτοιες ακραίες αντιδράσεις και κάπου θλιβόμαστε γιατί η λήθη δεν επιτρέπει ούτε στο ελάχιστο τις θύμησες. Ο κύριος Αργύρης Ξάφης, ο οποίος έχει αναλάβει και τη μετάφραση του έργου, στον ρόλο του συζύγου της, είναι τίμιος και προσηλωμένος στον ρόλο. Είναι άχρωμος και άγευστος, ως σύζυγος, με πειστικότατο τρόπο και εντυπωσιάζει με την άνεσή του στη σκηνή. Εκείνη που έκλεψε την παράσταση όμως είναι η κυρία Μαρία Σαββίδου, στον ρόλο της μητέρας της νεαρής γυναίκας, η οποία ώρες-ώρες μας ξετρέλανε. Μία θαυμάσια απόδοση, έτσι όπως θα την είχε ίσως σκεφτεί η Μαίρη Αρώνη, μερικές εποχές πίσω. Ναι, τόσο καλή ήταν. Θαυμάσιο ο κύριος Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος στον ρόλο της ανδρικής «πέτρας του σκανδάλου», με την όμορφη έκφανση και την έκδηλη γλυκιά αφέλεια του ερωτευμένου, έστω και για λίγο, ανθρώπου. Να τονίσω εδώ πως η ομάδα έπαιξε καταπληκτικά καθόλη τη διάρκεια της παράστασης και πως η απόδοση της δίκης είναι υπεράνω σχολίων, κριτικής και λοιπών παρλάτων. Εκεί πλέον απολαύσαμε χωρίς καν να το σκεφτούμε, γελάσαμε και συγκινηθήκαμε χωρίς καν να προσδιορίσουμε ποιο είναι ποιο.
Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Είναι όμως ο τέλειος μηχανισμός, έτσι όπως τον όρισε η Φύση. Καμιά φορά αυτές οι πλευρές δεν μπορούν να μην συγκρουστούν. Και όταν συμβεί αυτό, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Ίσως η καταδίκη του ανθρώπου από άνθρωπο να είναι μέσα στο παιχνίδι και ίσως η αποδόμηση ενός χαρακτήρα να είναι απευκταία αλλά δόκιμη. Ίσως πάλι να φλυαρώ εγώ ασφυκτικά, επειδή έτσι ένιωσα μέσα στη ροή της παρακολούθησης. Ίσως θα πρέπει να δείτε την παράσταση, γιατί έχει πολλά να σας πει και πολλά να δημιουργήσει, για να τα κουβεντιάσετε με την παρέα σας μετά. Μετά, όταν όλα θα έχουν τελειώσει και μια νέα αρχή θα χτυπά την πόρτα.
Κώστας Κούλης
Η Αμερικανίδα Σόφι Τρέντγουελ, συγγραφέας, δημοσιογράφος, παραγωγός, που δούλεψε ενίοτε και ως ηθοποιός και σκηνοθέτις, παραγωγικότατη, άοκνη ταξιδιώτισσα ανά τον πλανήτη και μια από τις πρώτες μορφές της γυναικείας χειραφέτησης, γράφει το Μάκιναλ, το έργο που την έκανε περισσότερο γνωστή, το 1928. Συνθέτει έναν γρήγορο και μηχανιστικό κόσμο και πειραματίζεται δραματουργικά σε πολύ ιδιαίτερα ύφη, προκειμένου να αφηγηθεί τη συντριβή ενός πλάσματος, που από ένστικτο θέλησε στη ζωή του κάτι διαφορετικό από όσα του έμαθαν να θέλει.
Η νέα δουλειά της ομάδας ΠΥΡ μέσα από το εμβληματικό Μάκιναλ της Σόφι Τρέντγουελ αφηγείται μια ιστορία για το τέλος του πολιτισμού.
Μετάφραση: Αργύρης Ξάφης
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικό-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Παίζουν: Δέσποινα Κούρτη, Δημήτρης Γεωργιάδης, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Εμμανουήλ Κοντός, Κατερίνα Νταλιάνη, Αργύρης Ξάφης, Μαρία Σαββίδου
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
Θέατρο του Νέου Κόσμου
01.04.2022 – 31.05.2022
Διάρκεια Παράστασης : 90 λεπτά
ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ
Δευτέρα 21:15
Τρίτη 21:15
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό 15€
Μειωμένο 12€
Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται
https://www.viva.gr/tickets/theater/makinal/
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.nkt.gr
www.facebook.com/theatroneoukosmou
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρία Τσολάκη
Joomla Social by OrdaSoft!
