Βρεθήκαμε στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου - Ο κατά φαντασίαν ασθενής
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 09 Φεβρουαρίου 2022 10:43
Δεν πάμε καλά. Δεν πάμε καθόλου καλά! Ο Λουδοβίκος – εισάγετε άπερα τικ – δεν μας δείχνει πλέον εύνοια και ο θίασος πρέπει να κινηθεί, πρέπει να δουλέψει. Το Επιφανές Θέατρο πρέπει να γυρίσει τη Γαλλία. Κάθε πόλη και κάθε χωριό. Και εμείς, η οικογένεια Μπεζάρ, πρέπει να δείξουμε έργο. Και μάλιστα εργάρα. Να δούμε τι έχει να μας προτείνει κι εκείνος ο καινούργιος συγγραφέας. Ο Μολιέρ… Μολιέρος, το λέω καλά;
Το τελευταίο του έργο πριν πεθάνει. Ήταν μάλιστα στη σκηνή και πρωταγωνιστούσε, όταν συνειδητοποίησε το τέλος του ταξιδιού. Κατάφερε να μην το πάρει κανείς χαμπάρι από το κοινό. Έφυγε μερικές ώρες μετά. Ένα λαμπρό έργο, ανάμεσα σε τόσα, που άφησε πίσω του ο μεγάλος δημιουργός. Απόψε λοιπόν θα δούμε μία παράσταση μέσα σε μία παράσταση. Απόψε θα παρακολουθήσουμε τη διαδρομή ενός μοναδικού τσούρμου καλλιτεχνών, ΑΝ μας το επιτρέψουν οι τεχνικές συνθήκες.
Η σκηνή ήταν έτοιμη να γυρίσει. Να περιστραφεί δηλαδή το σκηνικό, ώστε να δούμε το «κυρίως» και όχι το «μπακστέιτζ». Θα δείτε και θα καταλάβετε. Το σκηνικό όμως αρνείται να συνεργαστεί. Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης το διασκεδάζει και το διακωμωδεί. «Ένα κουμπάκι είναι, παιδιά, πατήστε το»! Πολύ γέλιο και πολύ χειροκρότημα. Αυλαία για κάνα πεντάλεπτο περίπου και επανάληψη της εν λόγω σκηνής, μέσα σε τρελό χειροκρότημα.
Ένας θίασος που το καταφχαριστήθηκε. Τους έβλεπα και τους ξανάβλεπα να υποδύονται ρόλους και τους ρόλους των ρόλων, γελούσα, προβληματιζόμουν, χαιρόμουν, γελούσα ξανά… Με αιχμή του δόρατος έναν Τσαλταμπάση, που δεν έκατσε ούτε μία στιγμή ήσυχος, που έβαλε το αναχρονιστικό στοιχείο τόσο εντυπωσιακά και που κάποια στιγμή αποκάλεσε τον γιατρό «Μπον Τζόβι» - κλαυθμός και οδυρμός – βγήκε μπροστά μας μία ομάδα για πολλά βραβεία. Θα προτιμούσα μάλιστα να μην υπάρχει διάλειμμα στην παράσταση, ώστε να μην αφεθεί το κοινό ούτε καν να αναπνεύσει ανάμεσα στις ατάκες και τις σκηνές.
Τρομερή ομάδα κατέλαβε τη σκηνή και έδειξε από νωρίς-νωρίς ότι το τάλαντο, η πρόβα, η σκληρή δουλειά και το κατάλληλο στήσιμο κάνουν τη διαφορά σε ένα τέτοιο έργο. Με την υπογραφή του Κώστα Γάκη, ο οποίος διασκεύασε, έγραψε, σκηνοθέτησε και επιμελήθηκε και τη μουσική, με τα υπέροχα κοστούμια του κυρίου Κωνσταντίνου Ζαμάνη, με τη μουσική στήριξη και πολλά περισσότερα του Κώστα Λώλου, οι ηθοποιοί κατέλαβαν το θέατρο. Ο Νίκος Ορφανός είναι ιδανικός αφηγητής, ενώ, όταν «ντύθηκε» Πουντσινέλο, μας ισοπέδωσε και μας έκανε να γελάμε χωρίς σταματημό. Εξαίρετος ο Ορφέας Παπαδόπουλος, με τα λεκτικά γκιτ να εμποδίζουν τη γοητεία του Ιππότη… μμμ… όχι, δεν την εμπόδιζαν, αλλά δεν προσέθεταν στην ερμηνευτική δεινότητα του Κλεάντ, εεε… του ρόλου, εεε… μέσα στον ρόλο, κάτι που ο σπουδαίος ηθοποιός φρόντισε με μοναδικό τρόπο και έβγαλε αβίαστα γέλιο από το κοινό. Με τη βοήθεια του Μολιέρου φυσικά, που υποδύθηκε με θαυμάσιο τρόπο ο Αλέξανδρος Ζουριδάκης. Οι γκριμάτσες του είναι υπεράνω περιγραφής.
Να τονίσουμε εδώ πως λόγω της φύσης του έργου, οι ηθοποιοί παίζουν σε πολλαπλή διανομή, υποδυόμενοι ρόλο και ρόλο μέσα στον ρόλο, κάτι που έδειξε πως όλοι τους έχουν δουλέψει απίστευτα. Η Μαρία Παπαφωτίου στέκεται θεαματικά σαν Τουανέτ, είναι γιορτή το παίξιμό της και ο τρόπος που ατακάρει σαν σύζυγος του Μπεζάρ. Η Αγοραστή Αρβανίτη είναι απόλυτα πειστική ως Μπελίν και ως κόρη του Μπεζάρ, ένας απίθανος συνδυασμός ομορφιάς και υποκριτικής οξύνοιας. Δεν υπερβάλλω καθόλου όταν γράφω πως ΟΛΟΣ ο θίασος στάθηκε ιδανικά, έπαιξε με πάθος και ευστροφία και πως αποτελεί υπόδειγμα συνεργασίας και απόδοσης.
Έχει μεγάλη σημασία να γελά αβίαστα. Έχει μεγάλη σημασία να φεύγεις από το θέατρο και να θέλεις μερικά λεπτά για να ξαναμπείς στην πραγματικότητα, να βρεθείς «υπό Κ.Σ.». Και ίσως να έχει και τη μεγαλύτερη σημασία το να βλέπεις μία παράσταση που είναι διαχρονική και επίκαιρη σήμερα όσο ποτέ. Ο φόβος για τον φόβο; Μπορεί. Μπορεί. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές, θα μας ξαναδείτε σύντομα.
Κώστας Κούλης
Σκηνοθεσία/μουσική/απόδοση και πρωτότυπο κείμενο: Κώστας Γάκης
Σκηνικά/κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική επιμέλεια και παραγωγή: Κώστας Λώλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Κοσμίδου
Παίζουν οι Ηθοποιοί:
Αργκάν, ο κατά φαντασίαν ασθενής, Μπεζάρ ηθοποιός της εποχής: Θανάσης Τσαλταμπάσης
Μπελίν, δεύτερη γυναίκα του Αργκάν, πρώτη κόρη του Μπεζάρ: Αγοραστή Αρβανίτη
Ανζελίκ, πρώτη κόρη του Αργκάν, δεύτερη κόρη του Μπεζάρ: Νάστια Βραχάτη
Λουϊζόν, δεύτερη κόρη του Αργκάν, τρίτη κόρη του Μπεζάρ: Στεφανία Καλομοίρη
Τουανέτ, υπηρέτρια του Αργκάν, σύζυγος του Μπεζάρ: Μαρία Παπαφωτίου
Μπεράλντ, αδερφός του Αργκάν, Φιλίπ σωματοφύλακας του Μπεζάρ: Δημήτρης Καλαντζής
Κλεάντ, ερωτευμένος με την Ανζελίκ, Ιππότης της Μοντένα: Ορφέας Παπαδόπουλος
Γιατρός Ντιαφουαρύς, Πουντσινέλο, αφηγητής: Νίκος Ορφανός
Τομά Ντιαφουαρύς, Μολιέρος: Αλέξανδρος Ζουριδάκης
Επικοινωνία: Art Ensemble | Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου: Προφήτου Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός
Διάρκεια: 1 ώρα και 45 λεπτά
Παραστάσεις | Ώρες: Δευτέρα στις 20:00 και Τρίτη στις 21:00 (31/1 – 1/3/2022)
Τιμές Εισιτηρίων: κανονικό: 15€, μειωμένο/ανέργων/γκρουπ: 10€
Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/el/
ΤΟ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΡΟΥΜΕΛΗΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ, ΤΟ ΔΗΜΟ ΛΑΜΙΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
