Βρεθήκαμε στο Θέατρο Άνεσις - Το κουκλόσπιτο, μέρος δεύτερο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 09 Δεκεμβρίου 2021 08:54
Η πόρτα έκλεισε, η πόρτα ξανανοίγει. Ανάμεσα στις δύο συγκεκριμένες κινήσεις του άψυχου, από το συγκεκριμένο έμψυχο, μεσολαβούν δύο δεκαετίες. Ο Lucas Hnath στέκεται στο τελείωμα του έργου του Ibsen και πλάθει ένα νέο έργο, με μια νέα αρχή, εκεί, πάνω στο σημείο που τελείωσε το πρωτότυπο. Αυτή τη φορά όμως, το «νέο έργο» είναι κωμωδία. Η Νόρα επιστρέφει, είκοσι χρόνια μετά. Τότε είχε εγκαταλείψει σύζυγο και παιδιά. Τώρα έρχεται να… Ναι, είναι μια καλή ερώτηση και παρατήρηση αυτό. Έρχεται να κάνει τι; Στην ουσία πρόκειται για μία άλλη ζωή, που δεν συνδέεται με τίποτα με την τωρινή της. Στην ουσία είναι ένας άλλος άνθρωπος. Απ’ την άλλη όμως, ο άνθρωπος που ήταν κάποτε, δεν χάθηκε ποτέ. Παρέμενε στη σκιά, σκεπτόμενος πέντε χιλιάδες πράγματα, μεταξύ των οποίων και την επαναφορά. Και όταν θα άνοιγε ξανά την πόρτα… Οι άνθρωποι που θα αντίκρυζε ξανά, μετά από επτά χιλιάδες-και-βάλε μέρες… Εκεί είναι τα δύσκολα…
Ο Μανώλης Δούνιας σκηνοθετεί. Το καθόλου υπερβολικό και κατά τι μπαρόκ σκηνικό οριοθετεί το σπίτι, έστω το πρώην σπίτι, της Νόρα. Η υποδοχή είναι μάλλον παγωμένη, το σοκ άλλωστε είναι μεγάλο. Η Ναταλία Τσαλίκη υποδύεται τη Νόρα. Είναι μία ηθοποιός που μπορεί να παίξει οποιονδήποτε ρόλο και μπορεί με ευκολία να ισορροπήσει ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Και τα δυο τους άλλωστε αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι όμορφη, είναι γλυκιά, είναι ήπια, αλλά κάτι πάντα βράζει μέσα της. Ο εξαιρετικά ντελικάτος τρόπος με τον οποίο εκφέρει είναι διδακτορικού τύπου. Οι γκριμάτσες και λοιπές εκφράσεις του προσώπου προσθέτουν στο να βγει αβίαστα το γέλιο από τον θεατή, ο οποίος θα δει πολύ άνετα αυτό το έργο. Είναι μία δροσερή παράσταση, η οποία μόνο καλό μπορεί να κάνει στο κοινό. Θα γελάσουμε, θα ξεχαστούμε, θα μας βγει ένας προβληματισμός που θα αποτελέσει τροφή για σκέψη.
Η Νόρα εν μια νυκτί παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει τη ζωή της και να ξεκινήσει από την αρχή, μόνη της και γυμνή από ψέματα, παραδομένη στην αναζήτηση της προσωπικής της αλήθειας και ταυτότητας. Είκοσι χρόνια αργότερα, επιστρέφει από την ίδια πόρτα που έφυγε, ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους που άφησε πίσω της, ανέτοιμη να αντιμετωπίσει το κομμάτι που την πλήγωσε αλλά και την απελευθέρωσε. Ανέτοιμη, αλλά εγκλωβισμένη μέσα στο παρελθόν της, χρειάζεται να γυρίσει πίσω, αν θέλει να προχωρήσει μπροστά. Μέσα από την αναδρομή αυτή, θα έρθει αντιμέτωπη με εκκρεμότητες χρόνων, ανθρώπους και πληγές, κυρίως όμως θα αντιμετωπίσει εκ νέου τον ίδιο της τον εαυτό. Οι πληγές για να μην κακοφορμίζουν, είναι απαραίτητο να καθαριστούν προσεχτικά, το ίδιο και οι ψυχές.
Ταμπού και προκαταλήψεις που οι κοινωνίες θέτουν και οι άνθρωποι με τη σειρά τους γίνονται δέσμιοί τους. Πόσα «πρέπει» καταγράφονται μέσα μας, χωρίς οι ίδιοι να είμαστε σε θέση να τα κατανοήσουμε; Τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν με τα χρόνια κι όμως οι κοινωνίες παραμένουν το ίδιο συντηρητικές. Μια παράσταση για τις προκαταλήψεις και τη θέση της γυναίκας, διαχρονικά μέσα από τα έτη. Μια παράσταση γροθιά για όλες τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες που δεν φοβούνται να τις εμπιστευτούν. Η ζωή είναι πεπερασμένη και ο χρόνος ίσως δεν αρκεί για να αλλάξουν συνήθειες αιώνων. Όμως οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν, ο καθένας ατομικά και ύστερα ως σύνολο. Τα μοναδικά συστατικά που χρειάζονται είναι συνειδητοποίηση, παιδεία, ανοιχτό μυαλό και μια γεμάτη καρδιά. Όσο και αν ακούγεται εύκολο και απλό, ο εγωισμός πολλές φορές μας καθιστά τυφλούς να δούμε και να σεβαστούμε την ατομικότητα και την διαφορετικότητα του διπλανού μας. Η παράσταση αυτή, μέσα από ένα κλίμα νοσταλγικότητας και μια δόση γλυκόπικρης αλήθειας, μας φέρνει σε επαφή με την πιο τρυφερή πλευρά του εαυτού μας.
Ερμηνευτικά όλοι οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί, προσέγγισαν τους χαρακτήρες τους με ειλικρίνεια και σεβασμό. Απλοί και ταπεινοί μπροστά στα τεράστια ερωτήματα και θέματα που το κείμενο προβάλει, μας χάρισαν στιγμές κωμικές, τρυφερές και έντονες, όπως είναι δηλαδή η ίδια η ζωή. Απλά υπέροχοι όλοι τους, ο κάθε ένας ξεχωριστά, αλλά και ως ομάδα.
Σκηνοθετικά μου άρεσε ο τρόπος που τοποθετήθηκαν οι άνθρωποι στον χώρο και ο χώρος στους ανθρώπους. Υπέροχοι συμβολισμοί, τόσο ως προς το μέγεθος των σκηνικών, όσο και ως προς τα χρώματα. Η πόρτα ήταν τεράστια και βαριά, πιο πολύ έμοιαζε ως πύλη που ενώνει και χωρίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, παρά ως θύρα. Όλοι οι χαρακτήρες, πλην της Νόρας, ήταν ντυμένοι με γήινα χρώματα, πλήρως εναρμονισμένοι με τα σκηνικά, που σχεδόν τους απορροφούσαν. Ανάλογα με την ηλικία και την αποδοχή της συμβατότητας της κοινωνίας ήταν και οι αποχρώσεις στα κουστούμια. Η Νόρα, όμως ήταν ντυμένη με χρώμα έντονο μωβ, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στον χώρο… άπλωσε τα πράγματά της σε διάφορα σημεία, επιβλήθηκε και επικράτησε σε αυτόν. Όσο η ιστορία εξελίσσεται, γίνεται και η ίδια πιο μικρή, σταδιακά μαζεύεται μέχρι να παύσει να φοβάται και να σταθεί όρθια εκ νέου. Η μουσική ενίσχυε με τη σειρά της τις προσωπικές εσωτερικές μάχες των κεντρικών ηρώων.
Ελπίζω και εύχομαι από καρδιάς, να δίνονται πολλές παραστάσεις σαν το κουκλόσπιτο-μέρος δεύτερο. Παραστάσεις που έχουν την δυναμική να μας αφυπνίσουν, να μας προβληματίσουν και να μας φέρουν σε επαφή με το συναίσθημά μας. Παραστάσεις που δεν φοβούνται να θέσουν τις κοινωνικές συμβάσεις και να τις αμφισβητήσουν. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα από καρδιάς, πρόκειται ίσως για ένα από τα ωραιότερα έργα της φετινής χρονιάς!
Καλή σας θέαση!
Χάρις Μολυβιάτη
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς είναι υποδειγματικός στον ρόλο του συζύγου της Νόρα. Γλυκύτατος, με το εντελώς δικό του ύφος, με ένα πρόσωπο που μπορεί άνετα να σιγοντάρει την ατάκα και να βγάλει το γέλιο χωρίς κανένα θέμα, αποτελεί και εκείνος κλειδί για την παράσταση και τη ροή της. Απολαυστικός στις εντάσεις, μας έκανε και εκείνος να χαρούμε το έργο. Η Ντίνα Μιχαηλίδου είναι απολαυστική στον ρόλο της σαν Άννα-Μαρία, οικονόμος του σπιτιού και πάλαι ποτέ φίλη της Νόρα. Είναι εντυπωσιακή στις εκρήξεις της και απίστευτα κωμική όταν στραβώνει και εξίσταται. Στον ρόλο της κόρης της Νόρα βρίσκουμε τη Δήμητρα Βήττα. Η όμορφη ηθοποιός υποδύεται με άνεση την κόρη, η οποία στην ουσία… ΔΕΝ είναι κόρη της Νόρα! Δεν την έχει ζήσει σαν μάνα, είναι πρακτικά άγνωστες. Έχει την καλή θέληση να ακούσει και να μιλήσει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει κανένα κοινό σημείο.
Εξαιρετικά τα κοστούμια της κυρίας Εύας Νάθενα, ομοίως εξαιρετικοί οι φωτισμοί του κυρίου Νίκου Βλασόπουλου. Η παράσταση κυλάει χωρίς σαμαράκια, χωρίς κενά, είναι σαν το νερό. Την ευχαριστήθηκα πολύ και θα επιδιώξω να την ξαναδώ. Μία γυναίκα έρχεται από το πουθενά, για να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα για την ταυτότητά της, τη διαδρομή της, το αύριό της. Και που καταλαβαίνει ότι αυτό το αύριο είναι ουσιαστικά η προέκταση του σήμερα. Ενός σήμερα που οφείλει να σεβαστεί, μέσα από χιουμοριστικές καταστάσεις και μία γλυκιά συγκίνηση που πηγάζει από την ίδια τη ζωή, που ζωγραφίζεται στον καμβά της σκηνής. Το κουκλόσπιτο ξαναπήρε ζωή, γιατί έτσι επέλεξαν οι κούκλες. Να το δείτε! Θα μας βρείτε κι εμάς εκεί.
Κώστας Κούλης
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας
Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Μουσική: Λόλεκ
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Σωτηριανάκου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δάφνη Φωτεινάτου
Παραγωγή: Kart Productions-Μαρία Ξανθοπουλίδου
Παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Ντίνα Μιχαηλίδου, Δήμητρα Βήττα
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Γραφιστικός σχεδιασμός: mavra gidia
Επικοινωνία-Προβολή στα ΜΜΕ: Ανζελίκα Καψαμπέλη
Θέατρο Άνεσις
Λεωφόρος Κηφισίας 14
Τηλ. 2107718943
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Σάββατο στις 17.00
Σάββατο στις 17.00
Δεύτερα, Τρίτη στις 20.30
Διάρκεια:
100’
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 17 ευρώ
Μειωμένο: 12 ευρώ
Ατέλειες: 7 ευρώ
Προπώληση:
viva.gr
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
Παραγωγή: Kart Productions
