Ανταπόκριση καταπληκτικής παράστασης: Υπάρχει και φιλότιμο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 18 Δεκεμβρίου 2018 02:28
Ανώμαλη προσγείωση για το κοινό στο θέατρο Προσκήνιο… Ο πρωτότυπος τίτλος της απίστευτης σεναριάρας των Χρήστου Γιαννακόπουλου και Αλέκου Σακελάριου, με τον τελευταίο να υπογράφει τη σκηνοθεσία. Είναι μία από τις πιο δυνατές, τις πιο κλασσικές, τις πιο αγαπημένες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών και επιστρέφει, πενήντα και τρία χρόνια μετά τη γέννησή της, στο σανίδι του θεάτρου, με το Γιάννη Μπέζο στο ρόλο του περίφημου υπουργού Ανδρέα Μαυρογιαλούρου. Ο ίδιος ο μεγάλος πρωταγωνιστής, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε λίγο πριν την παράσταση, μας είπε ότι διάλεξε το εν λόγω, γιατί «Είναι ένα πολύ καλό έργο». Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, η ανταπόκριση αυτή εστιάζει – εντελώς όμως – στην παρακάτω φράση. Βλέπουμε την παράσταση άμεσα!
Το σκηνικό φιλοξενεί το σαλόνι του υπουργού. Ο ίδιος είναι πολύ απασχολημένος με την αυριανή επίσκεψή του στην Πλατανιά, τον τόπο καταγωγής του και εκλογική του περιφέρεια. Το νέο μαιευτήριο είναι έτοιμο και ο υπουργός αδημονεί να πάει στα εγκαίνια, να εκφωνήσει το λόγο του και να καβατζώσει ψηφαλάκια για τις επόμενες εκλογές. Ο ιδιαίτερός του και ο «του κόμματος» Γκρούεζας φροντίζουν για την… αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου, ο οποίος πίνει νερό στο όνομα του υπουργού. Τη συνέχεια την ξέρετε. Ο Μαυρογιαλούρος, από ένα καπρίτσιο της τύχης και της άθλιας οδήγησης της κόρης του, φτάνει στο χωριό και μαθαίνει από τους χωρικούς για τα χάλια των επιτελών του και τη σαπίλα που κρύβεται καλά στο βασίλειό του. Και επειδή, όπου υπάρχει σαπίλα, υπάρχουν και σκουλήκια…
Ο Μπέζος είναι ένας φοβερός και τρομερός Μαυρογιαλούρος. Δεν παίζει, δεν ερμηνεύει… Αναπνέει το ρόλο του! Οι γκριμάτσες, το πώς παίζει τα πόδια του, το πώς κινείται και πώς ατακάρει… Είναι όλα στο ύφος του, είναι όλα έτσι όπως έχουμε μάθει να τα αγαπάμε τόσα χρόνια που το θαυμάζουμε στις οθόνες και τις σκηνές. Είναι πραγματικά καταιγιστικός και χάρη στο παίξιμό του τραβάει και τους συμπρωταγωνιστές του, οι οποίοι είναι επίσης εξαιρετικοί. Η Δάφνη Λαμπρογιάννη είναι απλά εξαίσια στο ρόλο της συζύγου του υπουργού. Άνετη, ξανθιά «μέσα-έξω», με τεράστια έπαρση και στοιχεία σνομπισμού για οτιδήποτε, πλάθει από την αρχή το χαρακτήρα και τον περιλούζει με τη γλυκύτητά της. Είναι μια γιορτή, δεν το συζητώ. Το ίδιο ισχύει και για τον Τάσο Κωστή, ο οποίος είναι ένας απολαυστικότατος Γκρούεζας, με ερμηνεία εντελώς δική του. Κάτι που το εξάρουμε, εννοείται, μια και το ρόλο στην ταινία είχε υποδυθεί ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας ηθοποιός, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Καταπληκτικό trivia: όπου έχει χρειαστεί, μέσα στο κείμενο, να αναφερθούν διάφορα ονόματα, αυτά είναι γνωστών Ελλήνων ηθοποιών, με αποκορύφωμα τον υπουργό παιδείας, ο οποίος έχει δανειστεί το επώνυμό του από τον ίδιο το θεατρικό επιχειρηματία! Μικρά πράγματα που κάνουν μεγάλη εντύπωση…
Μας συνάρπασαν όλοι οι ηθοποιοί, ήταν εκεί, στο ρόλο τους και μάλιστα καλοκουμπωμένοι. Και μια και από τώρα ακούω εκείνες τις φωνούλες του στυλ «Μα καλά, όλοι καλοί ήταν;», το μόνο που έχω να πω είναι ότι όστις προαιρείται, μπορεί να πάει μια βόλτα μέχρι το Προσκήνιο, να δει την παράσταση και μετά να έλθει να τα ξανακουβεντιάσουμε. Αν και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βαρεθούμε να συμφωνούμε. Η παράσταση κυλάει σαν νεράκι, ούτε καταλάβαμε πότε τελείωσε. Συνίσταται ανεπιφύλακτα για όλους μας, για γάργαρο και αβίαστο γέλιο και δυνατό προβληματισμό με το πέρας του έργου. Γιατί είναι υπέροχο που γελάμε και περνάμε καλά, στην ουσία όμως, αυτό που κρύβεται πίσω από το ίδιο το κείμενο, είναι μία δραματική κατάσταση. Ότι αυτός ο τόπος κάνει ό,τι μπορεί για να αυτονομηθεί και να αποδείξει ότι δεν μπορεί τελικά να το κάνει. Κάτι σας θυμίζει, ε; Και μένα…
Κώστας Κούλης
Το σκηνικό φιλοξενεί το σαλόνι του υπουργού. Ο ίδιος είναι πολύ απασχολημένος με την αυριανή επίσκεψή του στην Πλατανιά, τον τόπο καταγωγής του και εκλογική του περιφέρεια. Το νέο μαιευτήριο είναι έτοιμο και ο υπουργός αδημονεί να πάει στα εγκαίνια, να εκφωνήσει το λόγο του και να καβατζώσει ψηφαλάκια για τις επόμενες εκλογές. Ο ιδιαίτερός του και ο «του κόμματος» Γκρούεζας φροντίζουν για την… αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου, ο οποίος πίνει νερό στο όνομα του υπουργού. Τη συνέχεια την ξέρετε. Ο Μαυρογιαλούρος, από ένα καπρίτσιο της τύχης και της άθλιας οδήγησης της κόρης του, φτάνει στο χωριό και μαθαίνει από τους χωρικούς για τα χάλια των επιτελών του και τη σαπίλα που κρύβεται καλά στο βασίλειό του. Και επειδή, όπου υπάρχει σαπίλα, υπάρχουν και σκουλήκια…
Ο Μπέζος είναι ένας φοβερός και τρομερός Μαυρογιαλούρος. Δεν παίζει, δεν ερμηνεύει… Αναπνέει το ρόλο του! Οι γκριμάτσες, το πώς παίζει τα πόδια του, το πώς κινείται και πώς ατακάρει… Είναι όλα στο ύφος του, είναι όλα έτσι όπως έχουμε μάθει να τα αγαπάμε τόσα χρόνια που το θαυμάζουμε στις οθόνες και τις σκηνές. Είναι πραγματικά καταιγιστικός και χάρη στο παίξιμό του τραβάει και τους συμπρωταγωνιστές του, οι οποίοι είναι επίσης εξαιρετικοί. Η Δάφνη Λαμπρογιάννη είναι απλά εξαίσια στο ρόλο της συζύγου του υπουργού. Άνετη, ξανθιά «μέσα-έξω», με τεράστια έπαρση και στοιχεία σνομπισμού για οτιδήποτε, πλάθει από την αρχή το χαρακτήρα και τον περιλούζει με τη γλυκύτητά της. Είναι μια γιορτή, δεν το συζητώ. Το ίδιο ισχύει και για τον Τάσο Κωστή, ο οποίος είναι ένας απολαυστικότατος Γκρούεζας, με ερμηνεία εντελώς δική του. Κάτι που το εξάρουμε, εννοείται, μια και το ρόλο στην ταινία είχε υποδυθεί ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας ηθοποιός, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Καταπληκτικό trivia: όπου έχει χρειαστεί, μέσα στο κείμενο, να αναφερθούν διάφορα ονόματα, αυτά είναι γνωστών Ελλήνων ηθοποιών, με αποκορύφωμα τον υπουργό παιδείας, ο οποίος έχει δανειστεί το επώνυμό του από τον ίδιο το θεατρικό επιχειρηματία! Μικρά πράγματα που κάνουν μεγάλη εντύπωση…
Μας συνάρπασαν όλοι οι ηθοποιοί, ήταν εκεί, στο ρόλο τους και μάλιστα καλοκουμπωμένοι. Και μια και από τώρα ακούω εκείνες τις φωνούλες του στυλ «Μα καλά, όλοι καλοί ήταν;», το μόνο που έχω να πω είναι ότι όστις προαιρείται, μπορεί να πάει μια βόλτα μέχρι το Προσκήνιο, να δει την παράσταση και μετά να έλθει να τα ξανακουβεντιάσουμε. Αν και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βαρεθούμε να συμφωνούμε. Η παράσταση κυλάει σαν νεράκι, ούτε καταλάβαμε πότε τελείωσε. Συνίσταται ανεπιφύλακτα για όλους μας, για γάργαρο και αβίαστο γέλιο και δυνατό προβληματισμό με το πέρας του έργου. Γιατί είναι υπέροχο που γελάμε και περνάμε καλά, στην ουσία όμως, αυτό που κρύβεται πίσω από το ίδιο το κείμενο, είναι μία δραματική κατάσταση. Ότι αυτός ο τόπος κάνει ό,τι μπορεί για να αυτονομηθεί και να αποδείξει ότι δεν μπορεί τελικά να το κάνει. Κάτι σας θυμίζει, ε; Και μένα…
Κώστας Κούλης
Συντελεστές
Γιάννης Μπέζος, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Τάσος Κωστής, Χρήστος Γιάνναρης, Ντίνος Σπυρόπουλος, Νίκος Απέργης, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Θανάσης Ισιδώρου, Εύη Δαέλη, Ελένη Καραδάκη
Σκηνοθεσία Γιάννης Μπέζος
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη
Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς
Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Οργάνωση Παραγωγής Ντόρα Βαλσαμάκη
Μουσική επιμέλεια: Σιδερής Πρίντεζης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ντένια Στασινοπούλου
Επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαμία
ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ Καπνοκοπτηρίου 8 & Στουρνάρη, 210 8252 242-3
Πέμπτη: 20:00, Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή: 18:00, Τετάρτη: 19:00
Εισιτήριο: 15-20 Eυρώ
Πέμπτη: 20:00, Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή: 18:00, Τετάρτη: 19:00
Εισιτήριο: 15-20 Eυρώ
Joomla Social by OrdaSoft!
