Ανταπόκριση υπέροχης παράστασης: Ο βυσσινόκηπος
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 09 Δεκεμβρίου 2018 23:30
Πρόκειται για ένα έργο - ύμνο στην ανθρώπινη φύση αλλά και στην αδυναμία της να αντιληφθεί, να κατανοήσει και να προσαρμοστεί στις αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος. Ο Τσέχωφ προσεγγίζει τους ήρωές του γεμάτος συναισθηματισμό και χωρίς επικριτική διάθεση. Παραθέτει τα γεγονότα ως έχουν και αναπτύσσει τους χαρακτήρες του μένοντας ουδέτερος μπροστά στην απληστία, την άσκοπη νοσταλγία και την αδράνεια. Το έργο χαρακτηρίστηκε ως προάγγελος των επαναστάσεων που ακολούθησαν στη Ρωσία τόσο το 1905 όσο και το 1917.
Ένα παλιό αρχοντικό με έναν κήπο – Βυσσινόκηπο - στολίδι στη ρωσική επικράτεια. Ιδιοκτήτες του, άνθρωποι ενός αριστοκρατικού κόσμου που κατέρρευσε, ανίκανοι να διατηρήσουν την περιουσία τους και την οικονομική τους επιφάνεια. Η ιστορία ξεκινάει με την επιστροφή της οικογένειας στο παλιό τους αρχοντικό προκειμένου να βρίσκεται παρούσα στην επικείμενη πώλησή του. Οι ιδιοκτήτες τρέφουν τη φρούδα ελπίδα ότι θα αποτρέψουν την πώληση, χωρίς φυσικά να κάνουν κάτι δραστικό από την πλευρά τους. Στέκονται εκεί, ακίνητοι, να παρατηρούν και να νοσταλγούν.
Η Λιούμποφ, η νόμιμη κληρονόμος του Βυσσινόκηπου, είναι ένα πρόσωπο γεμάτο αντιθέσεις. Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητά της στηρίζεται στο ότι η ίδια, αν και μεγαλωμένη με δούλους, έχει καλή καρδιά, πάντα ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους και έτοιμη να βοηθήσει. Είναι ιδιαιτέρως αγαπητή, πρόκειται για μια παθιασμένη γυναίκα, άκρως ονειροπόλα και ολοκληρωτικά αποκομμένη από την πραγματικότητα. Μαζί της εμφανίζεται ένα μπουλούκι κόσμου που την ακολουθεί πιστά. Ένα μπουλούκι που αποτελείται από προσωπικότητες φαινομενικά απροσπέλαστες, τις οποίες ανακαλύπτουμε σταδιακά μέσα από τις αναμνήσεις τους και τις αφηγήσεις τους. Πρώτα από όλα ο αξιαγάπητος αδελφός της Γκάγιεφ, τρυφερός και αδύναμος. Η κόρη της Άννια, όμορφη και καλόκαρδη, όπως η μητέρα της. Μοιράζεται ένα ρομαντικό ειδύλλιο με τον Τροφίμωφ, έναν αιώνιο φοιτητή, που μιλάει για πολιτική και εκφράζει όλες τις μελλοντικές αλλαγές της Ρωσίας. Εκφράζει την ιδεολογία αλλά ακόμα και ο ίδιος φαντάζει ανήμπορος να μετατρέψει τη θεωρία σε πράξη.
«Ολόκληρη η Ρωσία είναι κήπος μας…. Για σκέψου, Άνια, ο παππούς σου, ο προπάππος σου κι όλοι οι πρόγονοί σου είχανε δουλοπάροικους – ήταν ιδιοκτήτες ζωντανών ψυχών. Μα, δεν καταλαβαίνεις; Μπορεί τώρα από κάθε βυσσινιά του κήπου, από κάθε φύλλο, από κάθε κορμό, να σας κοιτάνε ανθρώπινα πλάσματα – πώς δεν ακούτε τις φωνές τους;… Η κυριαρχία που είχατε πάνω σ’ εκείνες τις ανθρώπινες ψυχές έχει στοιχειώσει κι όλους εσάς. Όλοι όσοι ζήσανε παλιότερα κι όλοι όσοι ζείτε τώρα, η μητέρα σου, εσύ, ο θείος σου, δεν το καταβαίνετε, αλλά ζείτε με χρέη, ζείτε σε βάρος άλλων, σε βάρος ανθρώπων που δεν καταδέχεστε να τους δεχτείτε παραμέσα από την κουζίνα σας… Είμαστε πίσω τουλάχιστον διακόσια χρόνια, δεν έχουμε καταφέρει τίποτα και, κυρίως δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τη σχέση μας με το παρελθόν μας….. Μα, είναι τόσο απλό: για να βιώσουμε το παρόν πρέπει να εξιλεωθούμε για το παρελθόν μας και ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτό για πάντα, και η λύτρωση θα έρθει μόνο με τη δουλειά, με το μαρτυρικό και ακατάπαυστο μόχθο. Αυτό κατάλαβέ το, Άνια.»
Στη Σαρλότα, η οποία εμφανίζεται ως αυστηρή ταχυδακτυλουργός, δεν είναι ξεκάθαρος ο ρόλος της μέσα στην οικογένεια, σε δεύτερο χρόνο όμως, μέσα από τα μαγικά της και τα κόλπα της συνειδητοποιούμε πόσο ταιριαστή είναι με όλους. Ο Λοπάχιν, απόγονος δουλοπάροικων της οικογενείας και νυν νεόπλουτος, έτοιμος να τους προσφέρει λύσεις και βοήθεια αλλά ακόμα πιο έτοιμος να κυριαρχήσει εφόσον οι ίδιοι δεν αποδέχονται την προσφορά του. Αντιπροσωπεύει όλη τη νέα τάξη στην κοινωνία, είναι η ίδια η αλλαγή, η χειραφέτηση του εαυτού του και το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς.
Ένα παλιό αρχοντικό με έναν κήπο – Βυσσινόκηπο - στολίδι στη ρωσική επικράτεια. Ιδιοκτήτες του, άνθρωποι ενός αριστοκρατικού κόσμου που κατέρρευσε, ανίκανοι να διατηρήσουν την περιουσία τους και την οικονομική τους επιφάνεια. Η ιστορία ξεκινάει με την επιστροφή της οικογένειας στο παλιό τους αρχοντικό προκειμένου να βρίσκεται παρούσα στην επικείμενη πώλησή του. Οι ιδιοκτήτες τρέφουν τη φρούδα ελπίδα ότι θα αποτρέψουν την πώληση, χωρίς φυσικά να κάνουν κάτι δραστικό από την πλευρά τους. Στέκονται εκεί, ακίνητοι, να παρατηρούν και να νοσταλγούν.
Η Λιούμποφ, η νόμιμη κληρονόμος του Βυσσινόκηπου, είναι ένα πρόσωπο γεμάτο αντιθέσεις. Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητά της στηρίζεται στο ότι η ίδια, αν και μεγαλωμένη με δούλους, έχει καλή καρδιά, πάντα ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους και έτοιμη να βοηθήσει. Είναι ιδιαιτέρως αγαπητή, πρόκειται για μια παθιασμένη γυναίκα, άκρως ονειροπόλα και ολοκληρωτικά αποκομμένη από την πραγματικότητα. Μαζί της εμφανίζεται ένα μπουλούκι κόσμου που την ακολουθεί πιστά. Ένα μπουλούκι που αποτελείται από προσωπικότητες φαινομενικά απροσπέλαστες, τις οποίες ανακαλύπτουμε σταδιακά μέσα από τις αναμνήσεις τους και τις αφηγήσεις τους. Πρώτα από όλα ο αξιαγάπητος αδελφός της Γκάγιεφ, τρυφερός και αδύναμος. Η κόρη της Άννια, όμορφη και καλόκαρδη, όπως η μητέρα της. Μοιράζεται ένα ρομαντικό ειδύλλιο με τον Τροφίμωφ, έναν αιώνιο φοιτητή, που μιλάει για πολιτική και εκφράζει όλες τις μελλοντικές αλλαγές της Ρωσίας. Εκφράζει την ιδεολογία αλλά ακόμα και ο ίδιος φαντάζει ανήμπορος να μετατρέψει τη θεωρία σε πράξη.
«Ολόκληρη η Ρωσία είναι κήπος μας…. Για σκέψου, Άνια, ο παππούς σου, ο προπάππος σου κι όλοι οι πρόγονοί σου είχανε δουλοπάροικους – ήταν ιδιοκτήτες ζωντανών ψυχών. Μα, δεν καταλαβαίνεις; Μπορεί τώρα από κάθε βυσσινιά του κήπου, από κάθε φύλλο, από κάθε κορμό, να σας κοιτάνε ανθρώπινα πλάσματα – πώς δεν ακούτε τις φωνές τους;… Η κυριαρχία που είχατε πάνω σ’ εκείνες τις ανθρώπινες ψυχές έχει στοιχειώσει κι όλους εσάς. Όλοι όσοι ζήσανε παλιότερα κι όλοι όσοι ζείτε τώρα, η μητέρα σου, εσύ, ο θείος σου, δεν το καταβαίνετε, αλλά ζείτε με χρέη, ζείτε σε βάρος άλλων, σε βάρος ανθρώπων που δεν καταδέχεστε να τους δεχτείτε παραμέσα από την κουζίνα σας… Είμαστε πίσω τουλάχιστον διακόσια χρόνια, δεν έχουμε καταφέρει τίποτα και, κυρίως δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τη σχέση μας με το παρελθόν μας….. Μα, είναι τόσο απλό: για να βιώσουμε το παρόν πρέπει να εξιλεωθούμε για το παρελθόν μας και ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτό για πάντα, και η λύτρωση θα έρθει μόνο με τη δουλειά, με το μαρτυρικό και ακατάπαυστο μόχθο. Αυτό κατάλαβέ το, Άνια.»
Στη Σαρλότα, η οποία εμφανίζεται ως αυστηρή ταχυδακτυλουργός, δεν είναι ξεκάθαρος ο ρόλος της μέσα στην οικογένεια, σε δεύτερο χρόνο όμως, μέσα από τα μαγικά της και τα κόλπα της συνειδητοποιούμε πόσο ταιριαστή είναι με όλους. Ο Λοπάχιν, απόγονος δουλοπάροικων της οικογενείας και νυν νεόπλουτος, έτοιμος να τους προσφέρει λύσεις και βοήθεια αλλά ακόμα πιο έτοιμος να κυριαρχήσει εφόσον οι ίδιοι δεν αποδέχονται την προσφορά του. Αντιπροσωπεύει όλη τη νέα τάξη στην κοινωνία, είναι η ίδια η αλλαγή, η χειραφέτηση του εαυτού του και το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς.
Στο έργο εμφανίζονται και άλλοι χαρακτήρες όπως η Βάρια, μετρημένη ψυχοκόρη της οικογένειας και βαθιά ερωτευμένη με το Λοπάχιν, η Ντουνιάσσα, υπηρέτρια στο σπιτικό, η οποία μιμείται τις κυρίες της και ονειρεύεται μια διαφορετική κοινωνική τάξη και ζωή. Ο Γιάσσα, φιλόδοξος υπηρέτης, έτοιμος να εισχωρήσει στη νέα εποχή, ο Επιχόντωφ, λιγάκι άτυχος και κωμικός, ο Πίστσικ, κτηματίας αδέκαρος και φοβισμένος και φυσικά ο Φιρς, ο μετρ του σπιτιού, ο οποίος δεν αποδέχεται τις αλλαγές και δεν θέλει την ελευθερία του.
Η ερμηνεία της Θέμις Μπαζάκα ως Λιούμποφ είναι αξιομνημόνευτη. Κέντησε το χαρακτήρα της με όλες τις ιδιομορφίες που την ξεχωρίζουν. Μοναδικός επίσης είναι και ο Δημήτρης Λιγνάδης στο ρόλο του Λοπάχιν. Έντιμος στις προθέσεις του και πιστός στο όραμά του, κατάφερε να κατακτήσει ότι οι πρόγονοί του δεν είχαν την ευκαιρία, αλλά δεν καταφέρνει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του. Η Αθηνά Μαξίμου, επιβλητική, μυστήρια και υπέροχη ως Σαρλότα. Αγαπημένη και η Κόρα Καρβούνη ως Βάρια, αιώνια πληγωμένη, υιοθετώντας ένα χαρακτήρα άκαμπτο ως τιμωρία σε μια πρόταση γάμου που δεν έρχεται ποτέ.
Όλοι οι ήρωες του Τσέχωφ είναι φιλήσυχοι, καλοί άνθρωποι, οι οποίοι παραμένουν εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητά τους. Όλος ο θίασος διατήρησε ευλαβικά αυτό το στοιχείο και απέδωσε το έργο με χιούμορ και τραγικότητα. Όπως η ίδια η ζωή, έτσι και η παράσταση αυτή ισορροπεί την κωμωδία με το δράμα και αναπτύσσει ανθρώπους πιστούς στα ιδανικά τους, μη μετανιώνοντας για την όποια έκβαση εμφανίζεται μπροστά τους.
Εξαιρετικές ερμηνείες στο σύνολο του θιάσου, μοναδική σκηνοθεσία που επιτρέπει την εμβάθυνση των χαρακτήρων χωρίς την απομάκρυνση από το στόχο του ίδιου του Τσέχωφ. Σκηνικά έξυπνα, τα οποία μας μετέφεραν από δωμάτιο σε δωμάτιο, είτε στον εσωτερικό είτε στον εξωτερικό χώρο του οικήματος, με μόνο μια - δυο γρήγορες αλλαγές. Μουσική που έντυσε το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα διεγείροντας τις αισθήσεις.
Υπέροχη παράσταση, η οποία σίγουρα θα αποτελέσει μια θεατρική επιλογή που θα θυμάστε μέσα στα χρόνια. Μην τη χάσετε.
Καλή σας θέαση!
Χάρις Μολυβιάτη
Θέατρο Δημήτρης Χορν
Διεύθυνση: Αμερικής 10, Αθήνα
Η ερμηνεία της Θέμις Μπαζάκα ως Λιούμποφ είναι αξιομνημόνευτη. Κέντησε το χαρακτήρα της με όλες τις ιδιομορφίες που την ξεχωρίζουν. Μοναδικός επίσης είναι και ο Δημήτρης Λιγνάδης στο ρόλο του Λοπάχιν. Έντιμος στις προθέσεις του και πιστός στο όραμά του, κατάφερε να κατακτήσει ότι οι πρόγονοί του δεν είχαν την ευκαιρία, αλλά δεν καταφέρνει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του. Η Αθηνά Μαξίμου, επιβλητική, μυστήρια και υπέροχη ως Σαρλότα. Αγαπημένη και η Κόρα Καρβούνη ως Βάρια, αιώνια πληγωμένη, υιοθετώντας ένα χαρακτήρα άκαμπτο ως τιμωρία σε μια πρόταση γάμου που δεν έρχεται ποτέ.
Όλοι οι ήρωες του Τσέχωφ είναι φιλήσυχοι, καλοί άνθρωποι, οι οποίοι παραμένουν εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητά τους. Όλος ο θίασος διατήρησε ευλαβικά αυτό το στοιχείο και απέδωσε το έργο με χιούμορ και τραγικότητα. Όπως η ίδια η ζωή, έτσι και η παράσταση αυτή ισορροπεί την κωμωδία με το δράμα και αναπτύσσει ανθρώπους πιστούς στα ιδανικά τους, μη μετανιώνοντας για την όποια έκβαση εμφανίζεται μπροστά τους.
Εξαιρετικές ερμηνείες στο σύνολο του θιάσου, μοναδική σκηνοθεσία που επιτρέπει την εμβάθυνση των χαρακτήρων χωρίς την απομάκρυνση από το στόχο του ίδιου του Τσέχωφ. Σκηνικά έξυπνα, τα οποία μας μετέφεραν από δωμάτιο σε δωμάτιο, είτε στον εσωτερικό είτε στον εξωτερικό χώρο του οικήματος, με μόνο μια - δυο γρήγορες αλλαγές. Μουσική που έντυσε το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα διεγείροντας τις αισθήσεις.
Υπέροχη παράσταση, η οποία σίγουρα θα αποτελέσει μια θεατρική επιλογή που θα θυμάστε μέσα στα χρόνια. Μην τη χάσετε.
Καλή σας θέαση!
Χάρις Μολυβιάτη
Θέατρο Δημήτρης Χορν
Διεύθυνση: Αμερικής 10, Αθήνα
Διάρκεια: 2 ώρες
Εισιτήρια:
Καθημερινές:
Vip 22€, Ζώνη Α 20€, Ζώνες Β 18€, Μειωμένο (Φοιτητικό-Ανέργων) 16€, Εξώστης 16€
Σάββατο Απόγευμα:
Vip 25€, Ζώνες Α, Β & Εξώστης 16€
Σάββατο βράδυ:
Vip 25€, Ζωνή Α 22€, Ζώνη Β 18€, Εξώστης 16€
Κυριακή:
Vip 25€, Ζωνή Α 22€, Ζώνες 18€, Μειωμένο (Φοιτητικό-Ανέργων) 16€, Εξώστης 16€
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
• Τετάρτη : 20:00
• Πέμπτη και Παρασκευή: 21:00
• Σάββατο : 18:00, 21:00
• Κυριακή: 20:00
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Λιγνάδης, Κόρα Καρβούνη, Αθηνά Μαξίμου, Γιάννης Κότσιφας, Σίσσυ Τουμάση, Γιώργος Μπινιάρης, Γιάννης Στόλλας, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Γιαννούλης, Τάσος Δημητρόπουλος, Γεωργιάννα Νταλάρα.
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Μετάφραση: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Απόδοση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης – Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Βοηθός Σκηνογράφου: Αλεξάνδρα Καψή
Χορογράφος : Κική Μπάκα
Φωτογραφίες Παράστασης : Ελίνα Γιουνανλή
Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ
Εισιτήρια:
Καθημερινές:
Vip 22€, Ζώνη Α 20€, Ζώνες Β 18€, Μειωμένο (Φοιτητικό-Ανέργων) 16€, Εξώστης 16€
Σάββατο Απόγευμα:
Vip 25€, Ζώνες Α, Β & Εξώστης 16€
Σάββατο βράδυ:
Vip 25€, Ζωνή Α 22€, Ζώνη Β 18€, Εξώστης 16€
Κυριακή:
Vip 25€, Ζωνή Α 22€, Ζώνες 18€, Μειωμένο (Φοιτητικό-Ανέργων) 16€, Εξώστης 16€
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
• Τετάρτη : 20:00
• Πέμπτη και Παρασκευή: 21:00
• Σάββατο : 18:00, 21:00
• Κυριακή: 20:00
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Λιγνάδης, Κόρα Καρβούνη, Αθηνά Μαξίμου, Γιάννης Κότσιφας, Σίσσυ Τουμάση, Γιώργος Μπινιάρης, Γιάννης Στόλλας, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Γιαννούλης, Τάσος Δημητρόπουλος, Γεωργιάννα Νταλάρα.
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Μετάφραση: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Απόδοση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης – Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Βοηθός Σκηνογράφου: Αλεξάνδρα Καψή
Χορογράφος : Κική Μπάκα
Φωτογραφίες Παράστασης : Ελίνα Γιουνανλή
Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ
Joomla Social by OrdaSoft!
