Ανταπόκριση θεατρικής παράστασης: Βασιλιάς Αλέξανδρος
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 21 Φεβρουαρίου 2020 12:25
Τα παλιά χρόνια έλεγαν «Πάει αυτός, χάζεψε, έπαθε ντουβρουτζά»! Οι εποχές ήταν πολύ πιο «αθώες», για την ακρίβεια υπήρχε από ελλιπής έως καθόλου ενημέρωση για την εξέλιξη της ιατρικής και η ίδια η ιατρική όμως δεν ήταν στο σημερινό επίπεδο. Σήμερα έννοιες όπως «κατάθλιψη», «Αλτσχάϊμερ», «άνοια», είναι μέσα στην καθημερινότητά μας, προσπαθώντας να απαντήσουν χρόνια ερωτηματικά σχετικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Οι περισσότεροι από μας έχουν πλέον βιώσει τέτοια περιστατικά ως φίλοι, ως συγγενείς. Και λίγο πολύ γνωρίζουμε τη βαρύτητα του θέματος.
Ο Ανδρέας Κεντζός προσπαθεί να μας κάνει κοινωνούς σε ένα τέτοιο ζήτημα. Το έργο του «Βασιλιάς Αλέξανδρος» είναι μια ιστορία που αφορά μια οικογένεια, με το μεγαλύτερο σε ηλικία μέλος της να πάσχει από άνοια. Ο παππούς, έχοντας φτάσει πλέον να είναι υπερήλικας, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια πολυθρόνα στο σαλόνι, αμίλητος, ακούνητος, ανίκανος για οποιαδήποτε συνεννόηση ή επαφή με το περιβάλλον. Η οικογένεια διαφωνεί για τον τρόπο περίθαλψής του, καθώς η κόρη το θέλει κοντά της, ενώ ο γαμπρός θεωρεί ότι σε κάποιο ίδρυμα θα έχει την πρέπουσα περίθαλψη. Κατά την απουσία τους, η κόρη φέρνει στο σπίτι το αγόρι της κι ενώ όλα κυλούν φυσιολογικά, έρχεται η στιγμή που τα πάντα ανατρέπονται! Η ιατρική τα αναφέρει ως εκλάμψεις, ως στιγμές δηλαδή που ο ασθενής επανέρχεται σε κανονικά επίπεδα λειτουργίας του εγκεφάλου. Για μικρό χρονικό διάστημα. Το πόσο δεν το ξέρει κανείς. Αλλά και η φράση «κανονικά επίπεδα λειτουργίας του εγκεφάλου» είναι από τις πλέον συζητήσιμες.
Βλέπετε, οι άνθρωποι που πάσχουν από τέτοιου είδους ασθένειες, από την αρχή κιόλας της νόσου, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από τη φαντασία. Πλάθουν ιστορίες που πιστεύουν ότι τις έχουν ζήσει, αφού το μυαλό τους βρίσκεται σε μόνιμη σύγχυση κι αυτός είναι ο ηπιότερος ορισμός που μπορώ να γράψω. Χάνουν την αίσθηση του χρόνου, πολλές φορές και του τόπου. Όλα όσα ήταν, όσα έζησαν, όσα πρέσβευαν, σβήνουν από το νου τους, όπως όταν ένα τεράστιο βρεγμένο σφουγγάρι ταξιδεύει πάνω στον πράσινο πίνακα μια σχολικής αίθουσας. Η κάθε ανάμνηση πλέον μπορεί και να είναι αποκύημα της φαντασίας.
Αυτό το τόσο ευαίσθητο ζήτημα λοιπόν, αυτό το τόσο δύσκολο και δυνατό κείμενο, το παίρνει στα χέρια της η Αρκαδία Ψάλτη και με μοναδική μαεστρία μας το προσφέρει εύπεπτο, κατανοητό, ανάλαφρο με τη θετική έννοια. Καταφέρνει να περάσει όλα τα μηνύματα που θέλει ο συγγραφέας, δίχως αυτά να γίνονται φορτικά ή στενάχωρα. Η παράσταση κυλάει σε γρήγορο και ξεκούραστο για τους θεατές ρυθμό και σε αυτό σίγουρα έχουν μερίδιο και οι Γιάννης Κοκκιασμένος, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Στράτος Σωπύλης, Δανάη Ντέμου, Σταμάτης Μπάκνης, οι οποίοι και υποδύθηκαν επάξια τους ρόλους τους, προσδίδοντας ρεαλισμό αλλά και θεατρικότητα, όπου αυτό ήταν απαραίτητο.
Τώρα βέβαια θα μου πείτε, υπήρχαν και άλλα ζητήματα στο τραπέζι. Μπορεί, για παράδειγμα, ο παππούς να μην τα φαντάστηκε όλα αυτά που εξιστόρησε, αλλά να ήταν οι σκελετοί που έκρυβε στην ντουλάπα του για χρόνια. Οι μαύρες σελίδες μιας ιστορίας που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν, τα απομεινάρια ενός πολέμου, που οι μόνοι που βλέπουν το τέλος του είναι οι νεκροί, όπως είχε πει κι ο Πλάτων. Εγώ σας κατέθεσα αυτό που εγώ εισέπραξα. Εσείς αυτό που μπορείτε να κάνετε, είναι να πάτε στο θέατρο Μπιπ, να παρακολουθήσετε αυτή την εξαιρετική παράσταση και να ρωτήσετε τον ίδιο το συγγραφέα να σας λύσει τυχούσες απορίες σας. Αν και δεν θα είχε κανένα νόημα αυτό. Το καλό θέατρο το καταλαβαίνεις, όταν φεύγοντας από την αίθουσα σου έχει αφήσει κάτι να θυμάσαι, κάτι να σκεφτείς, κάτι να κουβεντιάσεις. Το τι ήθελε να πει ο συγγραφέας, είναι μάλλον δευτερεύον, αφού η παράσταση έχει πετύχει το σκοπό της. Και αυτή συγκαταλέγεται στις πολύ καλές της σεζόν. Μην τη χάσετε λοιπόν.
Νάσος Κονίτσας
Βλέπετε, οι άνθρωποι που πάσχουν από τέτοιου είδους ασθένειες, από την αρχή κιόλας της νόσου, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από τη φαντασία. Πλάθουν ιστορίες που πιστεύουν ότι τις έχουν ζήσει, αφού το μυαλό τους βρίσκεται σε μόνιμη σύγχυση κι αυτός είναι ο ηπιότερος ορισμός που μπορώ να γράψω. Χάνουν την αίσθηση του χρόνου, πολλές φορές και του τόπου. Όλα όσα ήταν, όσα έζησαν, όσα πρέσβευαν, σβήνουν από το νου τους, όπως όταν ένα τεράστιο βρεγμένο σφουγγάρι ταξιδεύει πάνω στον πράσινο πίνακα μια σχολικής αίθουσας. Η κάθε ανάμνηση πλέον μπορεί και να είναι αποκύημα της φαντασίας.
Αυτό το τόσο ευαίσθητο ζήτημα λοιπόν, αυτό το τόσο δύσκολο και δυνατό κείμενο, το παίρνει στα χέρια της η Αρκαδία Ψάλτη και με μοναδική μαεστρία μας το προσφέρει εύπεπτο, κατανοητό, ανάλαφρο με τη θετική έννοια. Καταφέρνει να περάσει όλα τα μηνύματα που θέλει ο συγγραφέας, δίχως αυτά να γίνονται φορτικά ή στενάχωρα. Η παράσταση κυλάει σε γρήγορο και ξεκούραστο για τους θεατές ρυθμό και σε αυτό σίγουρα έχουν μερίδιο και οι Γιάννης Κοκκιασμένος, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Στράτος Σωπύλης, Δανάη Ντέμου, Σταμάτης Μπάκνης, οι οποίοι και υποδύθηκαν επάξια τους ρόλους τους, προσδίδοντας ρεαλισμό αλλά και θεατρικότητα, όπου αυτό ήταν απαραίτητο.
Τώρα βέβαια θα μου πείτε, υπήρχαν και άλλα ζητήματα στο τραπέζι. Μπορεί, για παράδειγμα, ο παππούς να μην τα φαντάστηκε όλα αυτά που εξιστόρησε, αλλά να ήταν οι σκελετοί που έκρυβε στην ντουλάπα του για χρόνια. Οι μαύρες σελίδες μιας ιστορίας που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν, τα απομεινάρια ενός πολέμου, που οι μόνοι που βλέπουν το τέλος του είναι οι νεκροί, όπως είχε πει κι ο Πλάτων. Εγώ σας κατέθεσα αυτό που εγώ εισέπραξα. Εσείς αυτό που μπορείτε να κάνετε, είναι να πάτε στο θέατρο Μπιπ, να παρακολουθήσετε αυτή την εξαιρετική παράσταση και να ρωτήσετε τον ίδιο το συγγραφέα να σας λύσει τυχούσες απορίες σας. Αν και δεν θα είχε κανένα νόημα αυτό. Το καλό θέατρο το καταλαβαίνεις, όταν φεύγοντας από την αίθουσα σου έχει αφήσει κάτι να θυμάσαι, κάτι να σκεφτείς, κάτι να κουβεντιάσεις. Το τι ήθελε να πει ο συγγραφέας, είναι μάλλον δευτερεύον, αφού η παράσταση έχει πετύχει το σκοπό της. Και αυτή συγκαταλέγεται στις πολύ καλές της σεζόν. Μην τη χάσετε λοιπόν.
Νάσος Κονίτσας
Συντελεστές της παράστασης:
Κείμενο: Ανδρέας Κεντζός
Σκηνοθεσία: Αρκαδία Ψάλτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Δέτσικας
Σκηνογραφία, ενδυματολογία: Κατερίνα Μωροπούλου
Φωτισμοί: Αρκαδία Ψάλτη
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παπαγεωργίου
Βίντεο παράστασης: Μάκης Σέμπος
Οργάνωση παραγωγής: ΑΜΚΕ Αγγελοπετριά
Επικοινωνία – Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Κείμενο: Ανδρέας Κεντζός
Σκηνοθεσία: Αρκαδία Ψάλτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Δέτσικας
Σκηνογραφία, ενδυματολογία: Κατερίνα Μωροπούλου
Φωτισμοί: Αρκαδία Ψάλτη
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παπαγεωργίου
Βίντεο παράστασης: Μάκης Σέμπος
Οργάνωση παραγωγής: ΑΜΚΕ Αγγελοπετριά
Επικοινωνία – Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Παίζουν: Γιάννης Κοκκιασμένος, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Στράτος Σωπύλης, Δανάη Ντέμου, Σταμάτης Μπάκνης
Διάρκεια: 80 λεπτά
Είδος: Κοινωνικό
Εισιτήρια: 15 ευρώ κανονικό
10 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό,ανέργων, άνω των 65, ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι)
Είδος: Κοινωνικό
Εισιτήρια: 15 ευρώ κανονικό
10 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό,ανέργων, άνω των 65, ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι)
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
ΜΠΙΠ
Διεύθυνση: Αγίου Μελετίου 25, Αθήνα 113 61
Τηλέφωνο: 21 3034 4074
Facebook page: https://www.facebook.com/beepkipseli.webnode.gr/
Διεύθυνση: Αγίου Μελετίου 25, Αθήνα 113 61
Τηλέφωνο: 21 3034 4074
Facebook page: https://www.facebook.com/beepkipseli.webnode.gr/
