Ανταπόκριση θεατρικής παράστασης: Το υπόγειο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 04 Νοεμβρίου 2019 01:25
Συνήθως τα μυστικά μας δεν τα αφήνουμε ακάλυπτα, σε κοινή θέα, ως ζητήματα συζήτησης ή διαπραγμάτευσης. Τα κρύβουμε όσο πιο καλά μπορούμε, γιατί συνήθως κρύβουν και κείνα με τη σειρά τους κομμάτια του είναι μας, του ίδιου μας του εαυτού, που ακόμα κι εμείς δεν γνωρίσουμε καλά. Τα παλιά χρόνια, που η κοινωνική και αστική δομή αλλά και η ίδια η ζωή ήταν διαφορετική, τα κρύβαμε σε μπαούλα, σε ντουλάπες, σε σοφίτες και υπόγεια. Σκοτεινά εκ προοιμίου μέρη, τα οποία σε όλους τους αστικούς μύθους έκρυβαν «τέρατα». Τα οποία και φυσικά δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τα μυστικά του καθενός, που η πιθανότητα δημοσίευσής τους τρόμαζε τους «ενόχους» και εξήρε την περιέργεια των υπολοίπων.
Με την ίδια λογική και σκεπτικό πήρα τράτα και κυρά και κατηφόρισα στο θέατρο Olvio για να παρακολουθήσω την παράσταση «Το υπόγειο» του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ι Ζουρνέτ, σε σκηνοθεσία Νατάσας Παπαμιχαήλ, η οποία και συμμετέχει στο έργο, μαζί με τους Χριστόδουλο Στυλιανού και Δημήτρη Μαύρο. Μεταξύ μας τώρα, μια και δεν μας ακούει κανείς, για άλλη παράσταση μου είχαν πει στην αρχή και άλλη ώρα, γι’ αυτό και κατέληξα να κάνω αρμένικη βίζιτα στο θέατρο, υπό την ανοχή ενός καταπληκτικού ανθρώπου που με ανέχτηκε για πάνω από τρεις ώρες. Να τα λέμε κι αυτά (σ.υ.υ.: Ναι, ε; Για πες…).
Τι έκρυβε όμως αυτό το υπόγειο; Σίγουρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω ένα ψυχολογικό – κοινωνικό θρίλερ, άρτια αποδιδόμενο από τους συντελεστές, που εκμεταλλευόμενοι την καταπληκτική δουλειά των Βαγγέλη Ζιζέλη στα σκηνικά και κουστούμια και Νίκου Βούλγαρη στο φωτισμό, απέδωσαν καταπληκτικά τους ρόλους τους. Ο Χριστόδουλος Στυλιανού επιβλητικός και δυναμικός, ο Δημήτρης Μαύρος μυστηριώδης και αινιγματικός, η Νατάσα Παπαμιχαηλ αισθησιακή και απόμακρη. Τόσο όσο έπρεπε σε όλα. Η παράσταση διαπραγματεύεται μια από τις μάστιγες της εποχής, την κατάθλιψη, παρουσιάζει κάποιες από τις λύσεις που ο καθένας ψάχνει για να πιαστεί, να ξεφύγει από τα δίχτυα της, να νιώσει καλύτερα. Κάποιες καθημερινές, κάποιες άλλες ακραίες… Η εξάρτηση από το internet που οδηγεί στην απιστία, στο να δοκιμάσεις τα όριά σου. Μέχρι πού φτάνουν τελικά αυτά; Σε πόσο σκοτεινά μονοπάτια μπορεί να σε οδηγήσει αυτό το συναίσθημα – ασθένεια;
«Ο κόσμος νομίζει ότι ένα τέρας δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι τέρας. Εγώ είμαι ένα τέρας…»
Παρακολουθήσαμε διάφορα παιχνίδια υποταγής, λεκτικά κυρίως, τα οποία και σκοπό έχουν να μας οδηγήσουν στο υπόγειο… του μυαλού μας, του σπιτιού, της ψυχής. Οι διάλογοι ανθρώπινοι, καθημερινοί, σκληροί αλλά ειλικρινείς. Στο τέλος είχαμε πάρει τις απαντήσεις που θέλαμε. Ή μπορεί και όχι. Άλλωστε το θέμα δεν είναι και τόσο απλό ώστε να απαντάται και ευκόλως, ούτε και είναι αυτό το ζητούμενο. Ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα μεγάλο ζήτημα, μέσω της δικής του οπτικής παραθέτει ένα κείμενο εξέλιξης, το οποίο κάποιοι θα το πουν υπερβολικό, κάποιοι τραβηγμένο. Αλλά κανένας απίστευτο. Και οι συντελεστές σε αυτό βοηθούν τα μέγιστα, σε αυτό τον τόσο όμορφο και φιλόξενο χώρο.
Δεν πρόκειται να σας πω τίποτα παραπάνω. Αν έχετε τα κότσια, κατηφορίστε προς το θέατρο Olvio και αναζητήστε «Το υπόγειο». Ίσως να αντικρύσετε γνώριμες καταστάσεις. Το σίγουρο είναι ότι θα παρακολουθήσετε μια καταπληκτική παράσταση.
Νάσος Κονίτσας
Με την ίδια λογική και σκεπτικό πήρα τράτα και κυρά και κατηφόρισα στο θέατρο Olvio για να παρακολουθήσω την παράσταση «Το υπόγειο» του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ι Ζουρνέτ, σε σκηνοθεσία Νατάσας Παπαμιχαήλ, η οποία και συμμετέχει στο έργο, μαζί με τους Χριστόδουλο Στυλιανού και Δημήτρη Μαύρο. Μεταξύ μας τώρα, μια και δεν μας ακούει κανείς, για άλλη παράσταση μου είχαν πει στην αρχή και άλλη ώρα, γι’ αυτό και κατέληξα να κάνω αρμένικη βίζιτα στο θέατρο, υπό την ανοχή ενός καταπληκτικού ανθρώπου που με ανέχτηκε για πάνω από τρεις ώρες. Να τα λέμε κι αυτά (σ.υ.υ.: Ναι, ε; Για πες…).
Τι έκρυβε όμως αυτό το υπόγειο; Σίγουρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω ένα ψυχολογικό – κοινωνικό θρίλερ, άρτια αποδιδόμενο από τους συντελεστές, που εκμεταλλευόμενοι την καταπληκτική δουλειά των Βαγγέλη Ζιζέλη στα σκηνικά και κουστούμια και Νίκου Βούλγαρη στο φωτισμό, απέδωσαν καταπληκτικά τους ρόλους τους. Ο Χριστόδουλος Στυλιανού επιβλητικός και δυναμικός, ο Δημήτρης Μαύρος μυστηριώδης και αινιγματικός, η Νατάσα Παπαμιχαηλ αισθησιακή και απόμακρη. Τόσο όσο έπρεπε σε όλα. Η παράσταση διαπραγματεύεται μια από τις μάστιγες της εποχής, την κατάθλιψη, παρουσιάζει κάποιες από τις λύσεις που ο καθένας ψάχνει για να πιαστεί, να ξεφύγει από τα δίχτυα της, να νιώσει καλύτερα. Κάποιες καθημερινές, κάποιες άλλες ακραίες… Η εξάρτηση από το internet που οδηγεί στην απιστία, στο να δοκιμάσεις τα όριά σου. Μέχρι πού φτάνουν τελικά αυτά; Σε πόσο σκοτεινά μονοπάτια μπορεί να σε οδηγήσει αυτό το συναίσθημα – ασθένεια;
«Ο κόσμος νομίζει ότι ένα τέρας δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι τέρας. Εγώ είμαι ένα τέρας…»
Παρακολουθήσαμε διάφορα παιχνίδια υποταγής, λεκτικά κυρίως, τα οποία και σκοπό έχουν να μας οδηγήσουν στο υπόγειο… του μυαλού μας, του σπιτιού, της ψυχής. Οι διάλογοι ανθρώπινοι, καθημερινοί, σκληροί αλλά ειλικρινείς. Στο τέλος είχαμε πάρει τις απαντήσεις που θέλαμε. Ή μπορεί και όχι. Άλλωστε το θέμα δεν είναι και τόσο απλό ώστε να απαντάται και ευκόλως, ούτε και είναι αυτό το ζητούμενο. Ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα μεγάλο ζήτημα, μέσω της δικής του οπτικής παραθέτει ένα κείμενο εξέλιξης, το οποίο κάποιοι θα το πουν υπερβολικό, κάποιοι τραβηγμένο. Αλλά κανένας απίστευτο. Και οι συντελεστές σε αυτό βοηθούν τα μέγιστα, σε αυτό τον τόσο όμορφο και φιλόξενο χώρο.
Δεν πρόκειται να σας πω τίποτα παραπάνω. Αν έχετε τα κότσια, κατηφορίστε προς το θέατρο Olvio και αναζητήστε «Το υπόγειο». Ίσως να αντικρύσετε γνώριμες καταστάσεις. Το σίγουρο είναι ότι θα παρακολουθήσετε μια καταπληκτική παράσταση.
Νάσος Κονίτσας
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Νατάσα Παπαμιχαήλ
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Χριστόδουλος Στυλιανού, Δημήτρης Μαύρος, Νατάσα Παπαμιχαήλ
Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Καλλιόπη Καραμάνη
Σκηνικά - Κοστούμια: Βαγγέλης Ζιλέλης
Φωτογραφίες: Στέφανος Κυριακόπουλος
Ποίημα: Μάγια Κολτσίδα
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00
Πρεμιέρα: Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019
Διάρκεια: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Εισιτήρια:
Γενική είσοδος στο ταμείο: 13€
Μειωμένο: 11€
Προπώληση: Από 8€ στο Viva.gr
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Θέατρο OLVIO
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ: 210 34 14 118
Ώρες κράτησης εισιτηρίων: 17:00- 21:00
W www.olviotheater.gr | Μ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | FB OLVIO.theater
Joomla Social by OrdaSoft!
