Ανταπόκριση υπέρτατης παράστασης: Οι 12 ένορκοι
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 12 Φεβρουαρίου 2019 01:53
Τα φώτα κλείνουν και η φωνή της Νένας Μεντή - ως προέδρου του δικαστηρίου - "διαχέεται" στο χώρο. Ζητά από τους 12 ενόρκους να αποχωρίσουν για να βγάλουν ομόφωνη ετυμηγορία. Η δίκη αφορούσε το θάνατο με στιλέτο ενός πατέρα από το γιο του. Κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες και όλα τα ευρήματα στοχοποιούν το παιδί. Αν οι 12 αποφασίσουν ότι είναι ένοχος, η ποινή από το δικαστήριο θα είναι θάνατος με ηλεκτρική καρέκλα.
Τα φώτα ανοίγουν δειλά δειλά και ένας ένας οι 12 ένορκοι καταφθάνουν στο δωμάτιο. Είναι δώδεκα διαφορετικοί άνθρωποι, που πρέπει να «συνεργαστούν» και να αφήσουν πίσω ό,τι ψυχολογική «βαλίτσα» έχουν και να αποφασίσουν για τη ζωή και το θάνατο ενός άλλου ανθρώπου. Στην περίπτωση αυτή… Ενός παιδιού δεκαέξι ετών, που δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα. Η ευθύνη μεγάλη και μια τέτοια απόφαση δεν μπορεί να βγει έτσι… ή όχι;
Το τραπέζι τους περιμένει. Ξεκινά η πρώτη ψηφοφορία. Έντεκα ψήφοι δηλώνουν ένοχος και μια ψήφος αθώος. Σκούρα τα πράγματα. Ένας από τους ενόρκους δεν έχει πειστεί για την ενοχή του παιδιού. Ξεκινούν διαπληκτισμοί, διαφωνίες και καυγάδες. Ο ένορκος με το νούμερο 8 είναι αυτός που έχει «αιτιολογημένη αμφιβολία». Αφού τα πνεύματα ηρεμούν, για λίγο βέβαια, ο ένορκος 8 αιτιολογεί την απόφασή του στους υπόλοιπους. Δυσκολεύεται να προσπελάσει τις «βαλίτσες» (αυτές που λέγαμε πιο πάνω) αρκετών από τους υπόλοιπους ενόρκους, καθώς θεωρούν τα στοιχεία ισχυρά και δεν προτίθενται να δώσουν και άλλο χρόνο από τη ζωή τους. Είναι κυνικοί, ένας από αυτούς βιάζεται κιόλας, επειδή «έχει εισιτήρια για να πάει στο γήπεδο»… Καρφί δεν του καίγεται αν έτσι τελειώσει μια ζωή που δεν έχει καν αρχίσει. Άλλος θεωρεί τους ανθρώπους που ζουν σε εκείνη τη περιοχή, όπου ζει και ο έφηβος κατηγορούμενος, αποβράσματα, σκουπίδια, ανθρώπους χωρίς καμία αξία. Οι ένορκοι κουβαλούν μέσα τους πολλά που θα έπρεπε να έχουν αφήσει έξω από αυτό το δωμάτιο. Ο ένορκος 3, άνθρωπος σκληρός, αμετακίνητος, ζητά με εμμονή το θάνατο του παιδιού, αντικατοπτρίζοντας μέσα από όλο αυτό τη δική του σχέση με το γιο του. Είναι θυμωμένος, έρχεται σε ρήξη με αρκετούς από τους ενόρκους, κάθε φορά με στόχο να επιβάλλει τα δικά του πιστεύω. Στη δεύτερη ψηφοφορία άλλος ένας βρίσκεται υπέρ της αθώωσης του μικρού. Τα πνεύματα οξύνονται και πάλι. Νέοι καβγάδες και διαπληκτισμοί κάνουν τους ενόρκους να χάνουν την υπομονή τους. Ποια θα είναι η τελική ψηφοφορία; Θα ανατραπεί η πλειοψηφία που δηλώνει πως ο κατηγορούμενος είναι ένοχος και με ποιον τρόπο; Τελικά θα πρυτανεύσει η λογική ή ο παραλογισμός;
Οι 12 ένορκοι είναι μια παράσταση που κυριαρχεί πραγματικά πέντε χρόνια τώρα. Τα συνεχή sold out δείχνουν από μόνα τους τη βαρύτητα αλλά και την τελειότητα αν θέλετε των ανθρώπων που κάθε βράδυ δημιουργούν για όλους εμάς μια υπέροχη παράσταση. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη «έπλασε» μια παράσταση τόσο δυνατή και με τη βοήθεια ενός υπέρλαμπρου καστ καταφέρνει να μαγέψει το κοινό και να το κρατήσει στυλωμένο στη σκηνή να κοιτά με άγχος, απορία ακόμα και οργή, την ιστορία που εξελίσσεται μπροστά του.
Και οι δώδεκα ήταν υπέροχοι! Ακολούθησαν ο καθένας το δικό του «μονοπάτι», έδωσαν ρεαλισμό στους χαρακτήρες που υποδύθηκαν, ενώ συναντιόντουσαν μοναδικά μέσα στη σκηνή. Ήταν φορές που ένοιωθες τον ηλεκτρισμό τους να σε χτυπά, καθώς οι εντάσεις γίνονταν όλο και πιο έντονες. Πολλές οι φορές που ξέφευγες, έμπαινες τόσο βαθιά στο έργο που ήθελες να φωνάξεις, να «τσαλακώσεις» τον ένορκο που ο παραλογισμός του σε έκανε να ασφυκτιάς από το δίκιο που σε έτρωγε.
Ξέρω τι θα μου πείτε…, μια παράσταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Γίνονται αυτά. Ναι, σωστά. Μια παράσταση πρέπει να έχει όμως και κάτι να σου δώσει θα απαντήσω. Πρέπει να έχει κάτι να σου πει. Το θέατρο είναι μια κλειδαρότρυπα της κοινωνίας μας. Αντικατοπτρίζει όλους εμάς και όλα όσα καλά ή κακά γίνονται. Είναι ένα μικρό σχολείο που «γυμνάζει» τα μυαλά μας και κατ’ εμέ μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Αυτή η παράσταση έχει τόσα πολλά και ειλικρινά κάθε χρόνο γίνεται και καλύτερη. Η ομάδα των ηθοποιών που ποιούν έργο είναι μια εξαιρετική «μηχανή». Ακόμα και τις στιγμές που δεν έχουν ατάκες πάνω τη σκηνή, έχουν να μας πουν πολλά καθώς «διευρύνουν» τον ήρωα που υποδύονται συνεχώς.
Τους αξίζουν πολλά πολλά μπράβο και τους ευχόμαστε να βρίσκονται στο θέατρο Αλκμήνη για άλλα πέντε τουλάχιστον χρόνια με συνεχείς sold out παραστάσεις!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Τα φώτα ανοίγουν δειλά δειλά και ένας ένας οι 12 ένορκοι καταφθάνουν στο δωμάτιο. Είναι δώδεκα διαφορετικοί άνθρωποι, που πρέπει να «συνεργαστούν» και να αφήσουν πίσω ό,τι ψυχολογική «βαλίτσα» έχουν και να αποφασίσουν για τη ζωή και το θάνατο ενός άλλου ανθρώπου. Στην περίπτωση αυτή… Ενός παιδιού δεκαέξι ετών, που δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα. Η ευθύνη μεγάλη και μια τέτοια απόφαση δεν μπορεί να βγει έτσι… ή όχι;
Το τραπέζι τους περιμένει. Ξεκινά η πρώτη ψηφοφορία. Έντεκα ψήφοι δηλώνουν ένοχος και μια ψήφος αθώος. Σκούρα τα πράγματα. Ένας από τους ενόρκους δεν έχει πειστεί για την ενοχή του παιδιού. Ξεκινούν διαπληκτισμοί, διαφωνίες και καυγάδες. Ο ένορκος με το νούμερο 8 είναι αυτός που έχει «αιτιολογημένη αμφιβολία». Αφού τα πνεύματα ηρεμούν, για λίγο βέβαια, ο ένορκος 8 αιτιολογεί την απόφασή του στους υπόλοιπους. Δυσκολεύεται να προσπελάσει τις «βαλίτσες» (αυτές που λέγαμε πιο πάνω) αρκετών από τους υπόλοιπους ενόρκους, καθώς θεωρούν τα στοιχεία ισχυρά και δεν προτίθενται να δώσουν και άλλο χρόνο από τη ζωή τους. Είναι κυνικοί, ένας από αυτούς βιάζεται κιόλας, επειδή «έχει εισιτήρια για να πάει στο γήπεδο»… Καρφί δεν του καίγεται αν έτσι τελειώσει μια ζωή που δεν έχει καν αρχίσει. Άλλος θεωρεί τους ανθρώπους που ζουν σε εκείνη τη περιοχή, όπου ζει και ο έφηβος κατηγορούμενος, αποβράσματα, σκουπίδια, ανθρώπους χωρίς καμία αξία. Οι ένορκοι κουβαλούν μέσα τους πολλά που θα έπρεπε να έχουν αφήσει έξω από αυτό το δωμάτιο. Ο ένορκος 3, άνθρωπος σκληρός, αμετακίνητος, ζητά με εμμονή το θάνατο του παιδιού, αντικατοπτρίζοντας μέσα από όλο αυτό τη δική του σχέση με το γιο του. Είναι θυμωμένος, έρχεται σε ρήξη με αρκετούς από τους ενόρκους, κάθε φορά με στόχο να επιβάλλει τα δικά του πιστεύω. Στη δεύτερη ψηφοφορία άλλος ένας βρίσκεται υπέρ της αθώωσης του μικρού. Τα πνεύματα οξύνονται και πάλι. Νέοι καβγάδες και διαπληκτισμοί κάνουν τους ενόρκους να χάνουν την υπομονή τους. Ποια θα είναι η τελική ψηφοφορία; Θα ανατραπεί η πλειοψηφία που δηλώνει πως ο κατηγορούμενος είναι ένοχος και με ποιον τρόπο; Τελικά θα πρυτανεύσει η λογική ή ο παραλογισμός;
Οι 12 ένορκοι είναι μια παράσταση που κυριαρχεί πραγματικά πέντε χρόνια τώρα. Τα συνεχή sold out δείχνουν από μόνα τους τη βαρύτητα αλλά και την τελειότητα αν θέλετε των ανθρώπων που κάθε βράδυ δημιουργούν για όλους εμάς μια υπέροχη παράσταση. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη «έπλασε» μια παράσταση τόσο δυνατή και με τη βοήθεια ενός υπέρλαμπρου καστ καταφέρνει να μαγέψει το κοινό και να το κρατήσει στυλωμένο στη σκηνή να κοιτά με άγχος, απορία ακόμα και οργή, την ιστορία που εξελίσσεται μπροστά του.
Και οι δώδεκα ήταν υπέροχοι! Ακολούθησαν ο καθένας το δικό του «μονοπάτι», έδωσαν ρεαλισμό στους χαρακτήρες που υποδύθηκαν, ενώ συναντιόντουσαν μοναδικά μέσα στη σκηνή. Ήταν φορές που ένοιωθες τον ηλεκτρισμό τους να σε χτυπά, καθώς οι εντάσεις γίνονταν όλο και πιο έντονες. Πολλές οι φορές που ξέφευγες, έμπαινες τόσο βαθιά στο έργο που ήθελες να φωνάξεις, να «τσαλακώσεις» τον ένορκο που ο παραλογισμός του σε έκανε να ασφυκτιάς από το δίκιο που σε έτρωγε.
Ξέρω τι θα μου πείτε…, μια παράσταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Γίνονται αυτά. Ναι, σωστά. Μια παράσταση πρέπει να έχει όμως και κάτι να σου δώσει θα απαντήσω. Πρέπει να έχει κάτι να σου πει. Το θέατρο είναι μια κλειδαρότρυπα της κοινωνίας μας. Αντικατοπτρίζει όλους εμάς και όλα όσα καλά ή κακά γίνονται. Είναι ένα μικρό σχολείο που «γυμνάζει» τα μυαλά μας και κατ’ εμέ μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Αυτή η παράσταση έχει τόσα πολλά και ειλικρινά κάθε χρόνο γίνεται και καλύτερη. Η ομάδα των ηθοποιών που ποιούν έργο είναι μια εξαιρετική «μηχανή». Ακόμα και τις στιγμές που δεν έχουν ατάκες πάνω τη σκηνή, έχουν να μας πουν πολλά καθώς «διευρύνουν» τον ήρωα που υποδύονται συνεχώς.
Τους αξίζουν πολλά πολλά μπράβο και τους ευχόμαστε να βρίσκονται στο θέατρο Αλκμήνη για άλλα πέντε τουλάχιστον χρόνια με συνεχείς sold out παραστάσεις!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα & Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ρασσιάς
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης
Promo video: Κώστας Γεραμπίνης
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: A PRIORI www.a-priori.gr
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα & Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ρασσιάς
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης
Promo video: Κώστας Γεραμπίνης
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: A PRIORI www.a-priori.gr
Οι 12 ένορκοι (αλφαβητικά):
Νίκος Βατικιώτης, Τάσος Γιαννόπουλος, Σωτήρης Δούβρης, Μάνος Ζαχαράκος, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Θανάσης Κουρλαμπάς, Περικλής Λιανός, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Κωνσταντίνος Μπάζας, Τάσος Παπαδόπουλος, Παντελής Παπαδόπουλος, Ορέστης Τρίκας
Στον ρόλο του φύλακα o Αλέξης Σταυριανός
Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 8-10
Εισιτήρια: viva.gr
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 8-10
Εισιτήρια: viva.gr
