Ανταπόκριση θεατρικής παράστασης: Ο φονιάς
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου 2020 00:42
Μια νύχτα βροχερή και σκοτεινή, τέσσερις άνθρωποι εισέρχονται σε ένα παλιό αρχοντικό. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά ανάμεσά τους και κυριαρχεί μια σιωπή πιο βροντερή και από δυνατές φωνές. Πρόκειται για την ημέρα αποφυλάκισης του Σάββα, του «Φονιά». Ο ίδιος εισέρχεται στην οικία της μητέρας του, μαζί με την αδελφή του τη Μαρία, το γαμπρό του τον Γιάννη και ένα παλιό του συγκρατούμενο, τον Ταρζάν ή Κότα.
Δώδεκα χρόνια είχαν περάσει στη στενή, δώδεκα χρόνια και ερωτήματα για εκείνο το βράδυ αναπαράγονταν συνεχώς στο μυαλό του Σάββα. Αιτία του φόνου υπήρξε μια προσβολή για τη μάνα του από έναν γείτονα. Ο Σάββας και η Μαρία ήταν ορφανοί από πατέρα και οι δύο έχουν τα δικά τους προσωπικά τραύματα να κλείσουν. Ο Σάββας στάλθηκε από τη μάνα του σε ορφανοτροφείο, ενώ η αδελφή του έμεινε μαζί της σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια στη Νίκαια.
Οι εικόνες από τη μητέρα τους, που έχουν να θυμούνται, είναι αλλιώτικες για τον καθένα τους και η πραγματικότητα δεν φορά μονάχα το πρόσωπο της αρετής ή του κακού. Ο Σάββας θυμάται μια γυναίκα να παλεύει για να ταΐσει τα ορφανά της, να αντιστέκεται και να στέκεται με χίλια-δύο βάσανα στα πόδια της. Από την άλλη πλευρά, η Μαρία θυμάται μια γυναίκα να προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή, μια γυναίκα με αγαπητικούς και πάθη. Η ανθρώπινη φύση ποτέ δεν υπήρξε μονοδιάστατη και φυσικά η μια εικόνα δεν αναιρεί την άλλη.
Ο Σάββας βγήκε από τη φυλακή και είναι αποφασισμένος να μάθει την αλήθεια, να μάθει ποιος τον πρόδωσε εκείνο το βράδυ και βρέθηκε στα χέρια της αστυνομίας. Το φόνο όχι, δεν θα τον αρνηθεί… Άλλωστε για το φόνο που διέπραξε πλήρωσε ακριβά, μα τον προδότη του θέλει να το συναντήσει και να τον κοιτάξει στα μάτια.
Ο Ταρζάν ή Κότα, όπως τον αποκαλούσαν στη στενή, εμφανίστηκε και εισχώρησε απροειδοποίητα στη συντροφιά τους εκείνο το βράδυ. Πληροφορήθηκε για την αποφυλάκιση του «φονιά» ή του «λέοντα» και έσπευσε να τον υποδεχτεί. Τα νέα που του μετέφερε αφορούσαν μια δουλειά που στράβωσε. Η παρουσία του προκαλούσε νευρικότητα στον Σάββα, αλλά αρκετό ενδιαφέρον στη Μαρία και το Γιάννη. Για τους δυο τους ήταν η μοναδική πηγή πληροφορίας, όσον αφορά το Σάββα και τα βάσανά του, ακόμα και για τον κόσμο των παρανόμων που τόσο πολύ απείχε από την δική τους ζωή. Ο Ταρζάν όμως έχει και άλλο λόγο που βρίσκεται εκεί, ένα λόγο που θα κρατήσει κρυφό μέχρι την κατάλληλη στιγμή.
Οι μάσκες θα πέσουν λίγο μετά το δείπνο και οι ήρωες θα έρθουν αντιμέτωποι με τις τύψεις και τις ενοχές τους. Ό,τι τόσα χρόνια κράταγαν μυστικό, ήρθε η ώρα να το παραδεχτούν και να πληρώσουν τις συνέπειες των πράξεων και των επιλογών τους.
Πρόκειται για ένα έργο-σταθμό της μεταπολιτευτικής περιόδου και γενικότερα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας. Η οικογένεια και οι δεσμοί της μπαίνουν στο μικροσκόπιο, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την έννοια της προδοσίας και των άγραφων ηθικών νόμων του απλού καθημερινού κόσμου, σε αντιπαραβολή με αυτών του υπόκοσμου.
Τα σκηνικά απεικονίζουν μια τραπεζαρία ενός αρχοντικού σπιτιού της δεκαετίας του 1980. Αρκετά προσεγμένα ακόμα και στις λεπτομέρειες, όπως τα σερβίτσια, μας μετέφεραν στο κλίμα της εποχής. Σκηνοθετικά δόθηκε προτεραιότητα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και την κλιμάκωση των αιτιών που τους οδηγούν. Η μουσική και οι φωτισμοί βοηθούσαν στην εξέλιξη του έργου, προσδίδοντάς τους μια αγωνία σαν σε θρίλερ. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος τελικά κρύβει μέσα του έναν πραγματικό φονιά, ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός και ποιος πατάει τη σκανδάλη. Ερμηνευτικά όλοι τους υπήρξαν καθηλωτικοί. Υπήρξαν σκηνές που πραγματικά ανατρίχιαζες και άλλες που η καρδιά σου χτυπούσε σαν τρελή από αγωνία και από προσμονή. Όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν τουλάχιστον συγκλονιστικοί. Γρήγοροι διάλογοι, συγκλονιστικές αλήθειες που αντικατοπτρίζουν τις παθογένειες της κοινωνίας, κλιμακούμενη ένταση και ερμηνείες που χαράζονται βαθιά στη μνήμη. Σίγουρα πρόκειται για μια παράσταση που θα σας μείνει αξέχαστη και θα τη συγκαταλέξετε με μαθηματική ακρίβεια σε μια από τις καλύτερες που θα παρακολουθήσετε τη φετινή χρονιά. Εμπιστευτείτε μας και μην την αφήσετε να προσπεράσει.
Καλή σας θέαση!
Χάρις Μολυβιάτη
Στο φιλόξενο χώρο του Θεάτρου Έαρ Βικτώρια
Διεύθυνση: Μαγνησίας 5 και Αριστοτέλους 132, 112 51, Αθήνα
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων: 210 8820008, 6988441991
Σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος
Σκηνικά-κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Μουσική σύνθεση: Διονύσης Τσακνής
Σχεδιασμός φωτισμών: Σπύρος Κάρδαρης
Σχεδιασμός ήχου: Κώστας Ματσιούλας
Φωτογραφίες: Τζωρτζίνα Πιτιανούδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Celestine Μαργαρώνη
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Τζώνη Θεοδωρίδης, Γιώργος Χριστοδούλου, Κωνσταντίνος Τζέμος, Νόνη Ιωαννίδου.
Παραστάσεις από Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια: 110 λεπτά
Εισιτήρια: 14€ (γενική είσοδος), 12€ (φοιτητές, σπουδαστές, κάτοχοι κάρτας πολυτέκνων, ΑμΕΑ, κάτοχοι κάρτας Ανεργίας-ΟΑΕΔ) | Προπώληση: 10€ στο Ticketplus (τηλ.: 210 220 3000)
Δώδεκα χρόνια είχαν περάσει στη στενή, δώδεκα χρόνια και ερωτήματα για εκείνο το βράδυ αναπαράγονταν συνεχώς στο μυαλό του Σάββα. Αιτία του φόνου υπήρξε μια προσβολή για τη μάνα του από έναν γείτονα. Ο Σάββας και η Μαρία ήταν ορφανοί από πατέρα και οι δύο έχουν τα δικά τους προσωπικά τραύματα να κλείσουν. Ο Σάββας στάλθηκε από τη μάνα του σε ορφανοτροφείο, ενώ η αδελφή του έμεινε μαζί της σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια στη Νίκαια.
Οι εικόνες από τη μητέρα τους, που έχουν να θυμούνται, είναι αλλιώτικες για τον καθένα τους και η πραγματικότητα δεν φορά μονάχα το πρόσωπο της αρετής ή του κακού. Ο Σάββας θυμάται μια γυναίκα να παλεύει για να ταΐσει τα ορφανά της, να αντιστέκεται και να στέκεται με χίλια-δύο βάσανα στα πόδια της. Από την άλλη πλευρά, η Μαρία θυμάται μια γυναίκα να προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή, μια γυναίκα με αγαπητικούς και πάθη. Η ανθρώπινη φύση ποτέ δεν υπήρξε μονοδιάστατη και φυσικά η μια εικόνα δεν αναιρεί την άλλη.
Ο Σάββας βγήκε από τη φυλακή και είναι αποφασισμένος να μάθει την αλήθεια, να μάθει ποιος τον πρόδωσε εκείνο το βράδυ και βρέθηκε στα χέρια της αστυνομίας. Το φόνο όχι, δεν θα τον αρνηθεί… Άλλωστε για το φόνο που διέπραξε πλήρωσε ακριβά, μα τον προδότη του θέλει να το συναντήσει και να τον κοιτάξει στα μάτια.
Ο Ταρζάν ή Κότα, όπως τον αποκαλούσαν στη στενή, εμφανίστηκε και εισχώρησε απροειδοποίητα στη συντροφιά τους εκείνο το βράδυ. Πληροφορήθηκε για την αποφυλάκιση του «φονιά» ή του «λέοντα» και έσπευσε να τον υποδεχτεί. Τα νέα που του μετέφερε αφορούσαν μια δουλειά που στράβωσε. Η παρουσία του προκαλούσε νευρικότητα στον Σάββα, αλλά αρκετό ενδιαφέρον στη Μαρία και το Γιάννη. Για τους δυο τους ήταν η μοναδική πηγή πληροφορίας, όσον αφορά το Σάββα και τα βάσανά του, ακόμα και για τον κόσμο των παρανόμων που τόσο πολύ απείχε από την δική τους ζωή. Ο Ταρζάν όμως έχει και άλλο λόγο που βρίσκεται εκεί, ένα λόγο που θα κρατήσει κρυφό μέχρι την κατάλληλη στιγμή.
Οι μάσκες θα πέσουν λίγο μετά το δείπνο και οι ήρωες θα έρθουν αντιμέτωποι με τις τύψεις και τις ενοχές τους. Ό,τι τόσα χρόνια κράταγαν μυστικό, ήρθε η ώρα να το παραδεχτούν και να πληρώσουν τις συνέπειες των πράξεων και των επιλογών τους.
Πρόκειται για ένα έργο-σταθμό της μεταπολιτευτικής περιόδου και γενικότερα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας. Η οικογένεια και οι δεσμοί της μπαίνουν στο μικροσκόπιο, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την έννοια της προδοσίας και των άγραφων ηθικών νόμων του απλού καθημερινού κόσμου, σε αντιπαραβολή με αυτών του υπόκοσμου.
Τα σκηνικά απεικονίζουν μια τραπεζαρία ενός αρχοντικού σπιτιού της δεκαετίας του 1980. Αρκετά προσεγμένα ακόμα και στις λεπτομέρειες, όπως τα σερβίτσια, μας μετέφεραν στο κλίμα της εποχής. Σκηνοθετικά δόθηκε προτεραιότητα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και την κλιμάκωση των αιτιών που τους οδηγούν. Η μουσική και οι φωτισμοί βοηθούσαν στην εξέλιξη του έργου, προσδίδοντάς τους μια αγωνία σαν σε θρίλερ. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος τελικά κρύβει μέσα του έναν πραγματικό φονιά, ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός και ποιος πατάει τη σκανδάλη. Ερμηνευτικά όλοι τους υπήρξαν καθηλωτικοί. Υπήρξαν σκηνές που πραγματικά ανατρίχιαζες και άλλες που η καρδιά σου χτυπούσε σαν τρελή από αγωνία και από προσμονή. Όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν τουλάχιστον συγκλονιστικοί. Γρήγοροι διάλογοι, συγκλονιστικές αλήθειες που αντικατοπτρίζουν τις παθογένειες της κοινωνίας, κλιμακούμενη ένταση και ερμηνείες που χαράζονται βαθιά στη μνήμη. Σίγουρα πρόκειται για μια παράσταση που θα σας μείνει αξέχαστη και θα τη συγκαταλέξετε με μαθηματική ακρίβεια σε μια από τις καλύτερες που θα παρακολουθήσετε τη φετινή χρονιά. Εμπιστευτείτε μας και μην την αφήσετε να προσπεράσει.
Καλή σας θέαση!
Χάρις Μολυβιάτη
Στο φιλόξενο χώρο του Θεάτρου Έαρ Βικτώρια
Διεύθυνση: Μαγνησίας 5 και Αριστοτέλους 132, 112 51, Αθήνα
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων: 210 8820008, 6988441991
Σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος
Σκηνικά-κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Μουσική σύνθεση: Διονύσης Τσακνής
Σχεδιασμός φωτισμών: Σπύρος Κάρδαρης
Σχεδιασμός ήχου: Κώστας Ματσιούλας
Φωτογραφίες: Τζωρτζίνα Πιτιανούδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Celestine Μαργαρώνη
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Τζώνη Θεοδωρίδης, Γιώργος Χριστοδούλου, Κωνσταντίνος Τζέμος, Νόνη Ιωαννίδου.
Παραστάσεις από Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια: 110 λεπτά
Εισιτήρια: 14€ (γενική είσοδος), 12€ (φοιτητές, σπουδαστές, κάτοχοι κάρτας πολυτέκνων, ΑμΕΑ, κάτοχοι κάρτας Ανεργίας-ΟΑΕΔ) | Προπώληση: 10€ στο Ticketplus (τηλ.: 210 220 3000)
Joomla Social by OrdaSoft!
