- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
-
Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 02 Μαρτίου 2020 16:22
Ένα θεατρικό μιούζικαλ - πάρτι
Κλείνοντας ένα χρόνο στο περιοδικό, αν έπρεπε να κάνω μια ανάρτηση στο fb, θα ήταν «Ευλογημένος στην τοποθεσία θέατρο». Και η παράσταση που μόλις παρακολούθησα δεν θα ήταν η αφορμή, αλλά η επικύρωση κάθε λέξης μου. Δεν ξέρω αν έχουμε τόσο καλές παραστάσεις ή εμένα μου τυχαίνουν μόνο καλές. Δεν ξέρω πως μετά από τόση κακουχία, τόση μιζέρια, τόση αντιπαλότητα και μίσος, αυτή η χώρα καταφέρνει ακόμα να παράγει τέχνη, δημιουργούς και ερμηνευτές. Λέτε να φταίει ο τόπος; Λέτε να φταίει ο ήλιος; Μην ειν’ τα δέντρα, μην ειν’ τα βουνά; Ανάθεμά με κι αν ξέρω. Κι ούτε θα σκοτιστώ ιδιαιτέρως και να μάθω. Απλά θα συνεχίσω να γράφω για κάθε προσπάθεια, κάθε νέα δημιουργία, ό,τι τέλος πάντων κινείται στο χώρο της τέχνης και βγάζει όμορφο αποτέλεσμα. Στις ελάχιστες περιπτώσεις δε, που δεν κάνει ούτε αυτό, θα επικροτώ την προσπάθεια και θα σέβομαι τον ιδρώτα τους.
Όλα αυτά βέβαια είναι περιττά επί του προκειμένου. Τελείως περιττά. Ακόμα και η ίδια η ανταπόκριση. Θα έπρεπε απλά να γράψω: Μήδεια του Μποστ, στο θέατρο Ροές. Λίγα εισιτήρια απομένουν. Προλάβετε! Αν και το βλέπω δύσκολο.
Στο θέατρο Ροές λοιπόν είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια εκπληκτικότατη παράσταση που τα είχε όλα. Ηθοποιούς με κέφι, πηγαίο χιούμορ, ηθοποιούς που κατάφερναν ταυτόχρονα να ανταπεξέρχονται τόσο στα υποκριτικά όσο και τα μουσικά τους καθήκοντα, υπό την εποπτεία του μουσικού επί σκηνής Γιάννη Μαθέ, ο οποίος συμμετείχε και στην εξέλιξη της παράστασης. Τόσο στο τραγούδι, στο χορό, αλλά και παίζοντας διάφορα κρουστά, το σύνολο που παρακολουθήσαμε μας προσέφερε ένα πλήρες πακέτο και η απόδοσή τους έφτασε σε πολύ υψηλό επίπεδο. Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολος αυτός ο συνδυασμός. Κωμωδία, μιούζικαλ, πρόζα, σάτιρα, όλα σε ένα και ένα σε όλα, ταξιδεύοντας από την εποχή του Ευριπίδη και φτάνοντας σε αυτή του Ευκλείδη! Κάτι σαν χιούμορ, αλλά έκανε ρίμα, οπότε ας μου επιτραπεί (σ.υ.υ.: …).
Η Μήδεια του Μποστ είναι μια παράσταση που σε κάνει να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια, πριν καλά καλά αρχίσει, αφού ο «χορός» μας υποδέχεται στην είσοδο του θεάτρου, τραγουδώντας και ζητιανεύοντας ρεγάλο και χειροκρότημα (Ιάσων). Και το κερδίζει με μεγάλη άνεση. Δεν θα σας πω πολλά για την πλοκή του έργου (αν υπάρχει πλοκή σε μια παράσταση που εμφανίζονται ο Ευριπίδης, η Μήδεια, ο Ιάσων, ο Οιδίππους με την Αντιγόνη, μια καλόγρια, ένας παππάς και ένας που λέγεται Παππάς). Θα σας πω για το Μάκη Παπαδημητρίου που ενσαρκώνει τη Μήδεια (!) και είναι απλά χάρμα ιδέσθαι, απόλυτος performer (ξέρει και πως εξαερώνουν τα καλοριφέρ), το Νικορέστη Χανιωτάκη, που ήταν ο χαλαρότερος και απολαυστικότερος Ιάσων όλων των εποχών, το Γεράσιμο Σκαφιδά που ανέλαβε το ρόλο της τροφού με τα πλούσια τα ελέη, τον Κώστα Τριανταφυλλόπουλο που ως Οιδίππους αναρωτιόταν «Δεν πεθαίνει η Μήδεια σε αυτό το έργο; Δεν πεθαίνει καθόλου;», κάνοντάς μας να κλαίμε από τα γέλια πριν καλά καλά ξεκινήσει η παράσταση (δις), το Γιάννη Δρακόπουλο στο ρόλο του Ευριπίδη, τον ενός πεδίου και γενικώς θα έλεγα ευρισκόμενο παντού, τη Τζένη Θεωνά που μας ώθησε στην αμαρτία ως καλόγρια, τη Μπέτυ Αποστόλου ως Αντιγόνη κατά βάσιν και όπου αλλού χρειαζόταν, την Άννα Κλάδη ως δεύτερο παιδί, χορό, ενέργεια, χάρη, τσαχπινιά κτλ, κτλ, κτλ.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν ξέχασα κάποιον, αν μπέρδεψα τους ρόλους, αν έχασα επεισόδιο. Η παράσταση είναι τόσο απολαυστική που όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Ριπές άφθονου χιούμορ και καυστικής ατάκας φεύγουν ανελέητα από τη σκηνή προς το κοινό, τραγελαφικές καταστάσεις εν μέσω χορού, ακόμα και το απόλυτο δράμα γίνεται στα χέρια του Μποστ, με την καθοριστική συμμετοχή του Νικορέστη Χανιωτάκη στη σκηνοθεσία και τη μουσική της Monika, που αποδίδεται ζωντανά επί σκηνής, υπό την καθοδήγηση του εκπληκτικού Γιάννη Μαθέ, μια ξεκαρδιστική κωμωδία. Οι ελάχιστες κουβέντες που λέει ο μουσικός επί σκηνής, μαζί με τις χιλιάδες γκριμάτσες του, είναι λόγος για να παρακολουθήσεις την παράσταση για δεύτερη φορά. Μιλάμε για μία σκηνή πλημμυρισμένη ταλέντο! Εγώ θα σας πω να προσπαθήσετε καταρχάς για πρώτη. Δεν είναι τυχαίο ότι παίζει τόσο καιρό, αλλάζοντας θέατρα και πόλεις και είναι συνήθως πλήρης. Τι πλήρης, πατείς με πατώ σε, για να γίνουμε μάρτυρες μιας σφαγής! Τρέξτε λοιπόν να προλάβετε, μην σας πιάσει στον ύπνο καμία καραντίνα και τρέχετε στα θέατρα με τις μάσκες!
Νάσος Κονίτσας
Συντελεστές:Διασκευή - Απόδοση στίχων - Σκηνοθεσία: Νικορέστης ΧανιωτάκηςΠρωτότυπη μουσική*: MonikaΣκηνικά: Αρετή ΜουστάκαΒοηθός Σκηνογράφου: Έμιλυ ΟνησιφόρουΚοστούμια: Χριστίνα ΠανοπούλουΒοηθός ενδυματολόγου: Μαρία ΦέξηΧορογραφίες-Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη - Ερωφίλη ΚλέπκουΦωτισμοί: Χριστίνα ΘανάσουλαΒοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα ΠαπασάββαΟργάνωση παραγωγής: Αναστασία ΓεωργοπούλουΕκτέλεση παραγωγής: Μαριάννα ΚολυβοδιάκουΦωτογραφίες: Αγγελική ΚοκκοβέΠαραγωγή: ΜυθωδίαΕπικοινωνία: BrainCo
* Η μουσική παίζεται ζωντανά από τους ηθοποιούς
Διανομή:
Μήδεια: Μάκης Παπαδημητρίου
Οιδίποδας: Κώστας Τριανταφυλλόπουλος
Ευριπίδης: Γιάννης Δρακόπουλος
Καλόγρια Πόλυ: Τζένη Θεωνά
Ιάσων: Νικορέστης Χανιωτάκης
Τροφός: Γεράσιμος Σκαφίδας
Αντιγόνη: Μπέτυ Αποστόλου
Ψαράς /Εξάγγελος: Άννα Κλάδη
Μουσική διδασκαλία, προσαρμογή και ζωντανή απόδοση μουσικών θεμάτων στο πιάνο: Γιάννης Μαθές
Θέατρο ΡΟΕΣ
Ιάκχου 16, Γκάζι, Αθήνα
2103474312
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πέμπτη: 21:00
Παρασκευή 21:00
Σάββατο 19:00
Κυριακή 19:00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110 '
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
ΠΕΜΠΤΗ
Κανονικό: 16 €
Μειωμένο (*): 12 €
ΟΑΕΔ: 10 €
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ-ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ
Κανονικό: 18 €
Μειωμένο (*): 14 €
ΟΑΕΔ: 10 €
(*) Το μειωμένο εισιτήριο αφορά: φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικούς, συνταξιούχους
ΕΙΔΙΚΗ ΤΙΜΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ
Πέμπτη: 12€
Παρασκευή/Σάββατο/Κυριακή: 14€