- Λεπτομέρειες
-
Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
-
Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου 2019 12:30
Ödön von Horváth. Έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 1938, όταν κατά τη διάρκεια μιας θύελλας ένα κλαδί δέντρου έπεσε και τον «σταμάτησε». Το μοιραίο συνέβη στο Champs-Élysées στο Παρίσι, απέναντι από το Théâtre Marigny. Έζησε μόλις τριάντα επτά χρόνια, πρόλαβε όμως και άφησε πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά κειμένων. Ο άνθρωπος που έγραφε στα γερμανικά και γεννήθηκε στη Ριέκα, ο φωτισμένος συγγραφέας που προτιμούσε να αποδίδει το ονοματεπώνυμό του στα ουγγρικά, έγραψε το έργο «Geschichten aus dem Wiener Wald» ήτοι «Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης», το 1931. Τιμήθηκε μάλιστα με το Kleist Prize την ίδια χρονιά. Ογδόντα και οκτώ χρόνια μετά, το έργο αυτό ανεβαίνει από ένα δεκαεξαμελή θίασο και μας κάνει να προβληματιστούμε βαθιά για πολλά πράγματα, το εξής ένα… Τη βλακεία…
Ο Χόρβατ έβλεπε το κακό να έρχεται με δρασκελιές. Η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία, η εμμονή των συμπατριωτών του με έννοιες που έκαναν τα πράγματα δύσκολα… Όλα αυτά έμοιαζαν να μην έχουν όρια, να μην έχουν σύνορα. Μαντέψτε τώρα τι άλλο ΔΕΝ έχει όρια… Κάπως έτσι λοιπόν, καταπιάνεται με το θέμα και γράφει ένα συγκλονιστικό κείμενο, το οποίο αφηγείται την ιστορία μερικών ανθρώπων, κατάτι περιθωριακών, ανθρώπων που μπλέκουν τις ζωές τους, που, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, τα κάνουν όλα δύσκολα.
H Μαριάννε δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα της. Εμπορεύονται κούκλες και οι δουλειές δεν πάνε καθόλου άσχημα. Η νεαρή κοπέλα χειρίζεται πολύ άνετα τους πελάτες και στην ουσία τα κάνει όλα αυτή. Ο πατέρας της είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, που έχει χάσει τη σύζυγό του και μητέρα της και μάλλον φλερτάρει με την τάση να μην θέλει να κάνει τίποτα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να βρει τη γραβάτα του… Και κάτι άλλο. Να αποκαταστήσει τη Μαριάννε, την οποία φροντίζει να αρραβωνιάσει με το χασάπη, που διατηρεί κατάστημα εκεί κοντά στο δικό τους. Πιο πέρα βρίσκεται ένα ψιλικατζίδικο. Η κτήτωρ είναι μια πληθωρική κυρία, όχι πια νέα, αλλά σίγουρα δεν την έχουν πάρει και τα χρόνια. Ο σύντροφος που έχει επιλέξει είναι ένα απόβρασμα της κοινωνίας, ένας εθισμένος αλογομούρης, ο οποίος – αν μπορούσε – θα έμενε μέσα στον ιππόδρομο. Δυστυχώς, η Μαριάννε, η οποία το μόνο που θέλει είναι να ζήσει βασισμένη στις δικές της επιλογές, επιλέγει να ερωτευθεί το απόβρασμα. Οι εντάσεις, οι συμπεριφορές και τα επακόλουθά τους σερβίρονται μέσα από διαλόγους, ανατροπές και μια κάθαρση που έρχεται κατ’ εικόνα και ομοίωση της βλακείας που δέρνει (και γδέρνει) τους πρωταγωνιστές. Και όλα αυτά με πολλή μουσική.
Τα βαλς του Γιόχαν Στράους, μεταξύ των οποίων και το ομώνυμο του έργου – άλλωστε από το βαλς αυτό εμπνεύστηκε τον τίτλο ο δημιουργός – παίζονται ζωντανά από μία πιανίστα που βρίσκεται στο βάθος της σκηνής. Οι χαρακτήρες έρχονται και φεύγουν έχοντας κατά νου πως ο αγκυλωτός σταυρός θα ανθίσει και θα φέρει γενικότερη ευφορία και κάπου εκεί ο θεατής αντιλαμβάνεται την αποχαύνωση των ηρώων. Δεν έχουν καμία ελπίδα. Απλά καμία. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σηκώνουν χέρια και πόδια, σύμφωνα με τις υποδείξεις εκείνων που κινούν τα νήματα. Γιατί για νήματα πρόκειται. Για ανθρώπους-μαριονέτες, έρμαια στις ορέξεις των διεστραμμένων δυνατών…
Η πολύ δυνατή μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα και η εντυπωσιακή σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, με τη συνεργασία του θιάσου, μας οδήγησαν σε ένα έργο που από τώρα σας λέμε ότι θα κάνει μεγάλη ζημιά στις αισθήσεις σας και στο πίσω μέρος του μυαλού σας. Οι αποδόσεις των ηθοποιών φτάνουν σε τέτοιο σημείο που θεωρείς πλέον ότι δεν παίζουν, ότι δεν υποδύονται. Απλά ζουν. Απλά υφίστανται. Ο τρόπος που οι ηθοποιοί γίνονται μέρος της σκηνής και της ιστορίας είναι αυτός ακριβώς που θα μας καθηλώσει στις θέσεις μας, είναι αυτός που θα μας κάνει να μην θέλουμε να σηκωθούμε αμέσως από τις καρέκλες μας. Είναι αυτός που θα μας συντροφεύει στο μπιζάρισμα και θα μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι ο γυρισμός θα γυροφέρνεται από σκέψεις. Το χιούμορ και η κατήφεια, ο ενθουσιασμός και η απελπισία, οι μάσκες που πέφτουν από νωρίς, το κακό που δεν καταφέρνει και πολύ καλά να μασκαρευτεί… Ο ίδιος ο δημιουργός είχε αναφερθεί στους ήρωες του έργου του. Δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί. «Απλώς ‘μικροί’ και ‘φθηνοί’»…
Εξαιρετική παράσταση! Σπουδαία και τελεία και καθόλου μίμηση πράξεως. Η ίδια η πράξη, μετουσιωμένη σε λόγια, ανάσες, βλέμματα, αδιέξοδα και ένα Δούναβη, που το γαλάζιο του ήταν πολύ σκούρο αυτή τη φορά…
Κώστας Κούλης
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη με τη συνεργασία του θιάσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Δραματολόγος παράστασης: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικά: Χριστίνα Κάλμπαρη
Κοστούμια: Ιφιγένεια Νταουντάκη
Μουσική Επιμέλεια: Μαρίνα Χρονοπούλου – Μαριάννα Κάλμπαρη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνογράφου: Σοφία Αρβανίτη-Φλώρου
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Νίκος Αλεξίου, Θόδωρος Γράμψας, Δημήτρης Δεγαΐτης, Κατερίνα Λυπηρίδου, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ιωάννα Μαυρέα, Σμαράγδα Σμυρναίου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Νικόλας Χανακούλας, Νίκος Χατζόπουλος.
Στο πιάνο η Μαρίνα Χρονοπούλου
Συμμετέχουν: Μαριλένα Μόσχου και οι μαθητές της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κωνσταντίνος Καραντζής, Αλέξανδρος Σκουρλέτης, Άννα-Μαρία Παπαϊωάννου, Ματίλντα Τουμπουρού.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού
Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή στις 8μμ (εκτός Τετάρτης 3 Απριλίου) Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 9.15μμ Απογευματινή: Σάββατο 6.15μμ
Τιμές εισιτηρίων:
Τετάρτη και Κυριακή: 16 κανονικό, 12 μειωμένο, 8 ανέργων
Σάββατο: 18 κανονικό, 12 μειωμένο- ανέργων
Πέμπτη και Παρασκευή γενική είσοδος 12 ευρώ (και ανέργων)
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5 | Τηλ. 2103228706