Ανταπόκριση ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ παράστασης: Η κουζίνα

Ανταπόκριση ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ παράστασης: Η κουζίνα

Πληροφοριακά Στοιχεία: Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις; Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 04 Οκτωβρίου 2018 01:57

Υπάρχει μια ελληνική παροιμία που της έχω κρατήσει ειδική θέση στην κεφάλα μου. «Σε κάθε σπίτι ένας τρελός και στο δικό μας όλοι»… Πάντα θα βρίσκουμε κάποιο μέρος, στο οποίο θα υφίσταται ένα τέτοιο καθεστώς. Πόσο μάλλον σε ένα εστιατόριο, όπου, πίσω από τα χαμόγελα, το κατά τα άλλα εξαιρετικό σέρβις, την τάξη και την καθαριότητα, κρύβεται το – φωτεινό για εμάς τους ανυποψίαστους – σκοτεινό βασίλειο της κουζίνας. Εκεί δεν έχει τυπικούρες, εκεί έχει δουλειά. Δεν πα να ‘ναι Κυριακή, σχόλη, καρά-αργία και εθνική γιορτή… Οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί μέσα μοχθούν, τρέχουν πανικόβλητοι και δεν προλαβαίνουν ούτε… ούτε όνειρα να κάνουν…

Το έργο του πολυγραφότατου Άγγλου συγγραφέα Arnold Wesker, το οποίο έχει ήδη ανεβεί σε πάνω από σαράντα χώρες, ήλθε και στην Ελλάδα μας. Ο ενδεκαμελής θίασος αποτελείται από καινούργια, φρέσκα πρόσωπα, οκτώ αγόρια και τρία κορίτσια. Σεφ, μάγειροι, βοηθοί και σερβιτόρες μπλέκονται σε ένα πολυμορφικό παιχνίδι ρόλων και εκφράσεων, που γνωρίζουμε όλοι μας ως ζωή. Στην ουσία, αυτό που συμβαίνει στην κουζίνα, είναι μία μικρογραφία της ζωής. Η ομάδα εφορμά στο κατάμεστο Θέατρο Αποθήκη και κατακλύζει τη σκηνή. Βγάζει τα «πολιτικά» ρούχα και βάζει αυτά «της δουλειάς», κλείνοντας το μάτι στην εισαγωγή του “Jesus Christ Superstar”. Τα τραγούδια, οι χοροί και το οπαδικό χειροκρότημα χάνονται σιγά σιγά, για να αρχίσει η προετοιμασία του φαγητού. Ο σεφ κατευθύνει, η ομάδα εκτελεί και ο αφεντικός καραδοκεί. Ο τελευταίος δεν έχει προσωπική ζωή… Από τα ξημερώματα μέχρι τα μεσάνυχτα εκεί βρίσκεται. Στο μαγαζί… Αυτό είναι ο κόσμος του. Για το προσωπικό όμως κάτι τέτοιο θεωρείται μίασμα. Όλα τα παιδιά στην κουζίνα θέλουν να ξεφύγουν… Θέλουν να κάνουν όνειρα…

Να παντρευτώ το κορίτσι με το οποίο είμαι ερωτευμένος… Να βρω ένα φίλο, έναν άνθρωπο να μπορώ να πω δυο κουβέντες… Να ρίξω μια μούντζα στη μοναξιά… Να γυρίσω την πλάτη μου σε κάθε μορφή φανατισμού… Να μπορέσω επιτέλους να χορτάσω ύπνο… Παρακολουθώντας την παράσταση, κάπου είδα τη φιγούρα του Nikki να χαμογελάει αμήχανα πριν κουρνιάσει την πολυθρόνα του, πριν χαμηλώσει τα μάτια στο πάτωμα για τον επίλογο του “Eyes Of A Stranger”. Κάπου είδα τα μηνύματα του έργου να παρουσιάζονται το ένα μετά το άλλο. Η ομάδα, σκηνοθετημένη και οργανωμένη από το Γιώργο Νανούρη, ο οποίος έχει επιμεληθεί και τη μετάφραση/προσαρμογή του κειμένου, στέκεται με σθένος, ήθος και άχθος πάνω στη σκηνή. Μιάμιση ώρα συνεχούς κίνησης, τρελού ατακαρίσματος και έντονης εναλλαγής συναισθημάτων. Είναι σίγουρο ότι με το πέρας της παράστασης όλα τα παιδιά θα ήταν ψόφια από την κούραση, είναι εξίσου σίγουρο όμως ότι όλα τους θα αισθάνθηκαν ότι βρίσκονται στην κορυφή του Έβερεστ. Έπαιξαν όλα αυτά τα παιδιά σαν να μην υπάρχει αύριο. Μάτωσαν τη φανέλα σε υπερθετικό βαθμό και απέσπασαν το ειλικρινές και παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού…

Είναι βαριά τα συναισθήματα… είναι πολλές οι εντάσεις… είναι πηχτή η ατμόσφαιρα. Πολλές φορές ένιωθα τη μιζέρια της κοινωνίας των σύγχρονων επιταγών και μορφωμάτων, της Ελλάδας των άκρων και της υποκρισίας. Το έργο είναι μια τεράστια σφαλιάρα κατά του ρατσισμού, σε οποιαδήποτε μορφή του. Είναι ένα δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο, είναι μια δήλωση με κραυγές και ένα νόημα που δεν χρειάζεται καν να βγει στον επίλογο. Οι θεατές έχουν πάρει χαμπάρι από νωρίς τι παίζει.

Δεν θα σταθώ στο ποιος ξεχώρισε ή ποιος έκανε κάτι αμίμητο… Όχι, δεν υπάρχει λόγος. Αυτό που είδα πάνω στη σκηνή ήταν μία ομάδα και ως ομάδα παρουσιάζεται εδώ. Μια ομάδα δυνατή, με σοβαρή άμυνα, κέντρο και επίθεση, μια ορχήστρα, μια παρέα, μια «συμμορία», μια συνέργεια. Φοβερή η ιδέα της ενορχήστρωσης των σκευών κουζίνας, κάτι σαν stomp εξτραβαγκάνζα, κάτι που είδαμε και ξαναείδαμε κατά τη διάρκεια του έργου, με την ομάδα να συναρπάζει. Φοβερή η ιδέα της σκηνής σε «αργή κίνηση», καθώς και ο τρόπος που εκτυλίχθηκε η «ώρα αιχμής» στην κουζίνα, με την ομάδα να τρέχει και να μη φτάνει και τον ιδιοκτήτη να γκαρίζει «Γρήγορα! Πιο γρήγορα! Οι πελάτες περιμένουν»…

Εντυπωσιακό τουλάχιστον! Η καταγραφή της ανθρώπινης ζωής αποτελεί ένα εκπληκτικό όσο και εκρηκτικό κείμενο, έτοιμο να αρπάξει γιακάδες και σβέρκους και να προβληματίσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Θα μάθουμε πολλά περισσότερα από τον ίδιο το δημιουργό, το σκηνοθέτη της παράστασης Γιώργο Νανούρη, τον οποίο θα φιλοξενήσουμε οσονούπω. Εννοείται ότι το προτείνουμε με χίλια, είναι ένα έργο που θα συζητηθεί πολύ και θα αγαπηθεί ακόμα περισσότερο. Όσο για όλους εμάς τους θεατές… Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η συμπεριφορά μας σε χώρο εστίασης από δω και μπρος, όσο καλή κι αν ήταν, θα γίνει ακόμα καλύτερη. Θυμηθείτε με…

Κώστας Κούλης

Συντελεστές
Μετάφραση-Προσαρμογή-Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Παίζουν:
Μαρία Αθητάκη, Μοσχούλα Ατσιδαύτη, Παναγιώτης Γαβρέλας, Κωνσταντίνος Γιουρνάς
Απόστολος Καμιτσάκης, Φίλιους-Μιχαήλ Κανάκης, Χρήστος Καρνάκης, Τάσος Κορκός
Γρηγορία Μεθενίτη, Μάριος Ράμμος, Σταύρος Τσουμάνης

Κοστούμια: Λάζαρος Τζοβάρας
Σκηνικό-Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης
Ρυθμοί, Κινησιολογία και Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης και Θίασος
Φωτογραφίες παράστασης : Νίκος Πανταζάρας
Παραγωγή : Αθηναϊκά Θέατρα

Διάρκεια : 95΄χωρίς διάλειμα
Ημέρες – ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη : 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή : 21:00
Σάββατο : 18:00 & 21:00
Κυριακή : 20:00
Εισιτήρια από 15 ευρώ, www.ticket365.gr

Θέατρο Αποθήκη: Σαρρή 40, Ψυρρή
Τηλέφωνο : 210.3253153 & 211.1000.365
Διεύθυνση Marketing & Επικοινωνίας: Ελίνα Λαζαρίδου
Γραφείο Τύπου : Ελένη Κ. Μαγγίνα

Ανταπόκριση ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ παράστασης: Η κουζίνα

Θεατρικές Παραστάσεις