Θεατρικές Παραστάσεις

Ανταπόκριση θεατρικής παράστασης: Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε

 
   Όταν ακούς για βουβό κινηματογράφο, στο μυαλό έρχονται ο Τσαρλι Τσάπλιν και οι Χοντρός και Λιγνός. Όταν ακούς για όμως για βουβό θέατρο, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα. Η πρώτη σκέψη είναι σε πολλούς η παντομίμα. Αυτό που είδαμε όμως δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από αυτό που είχαμε συνδυάσει στο μυαλό με το βουβό. Σε μια ταινία βουβού κινηματογράφου, έκτος από τους ηθοποιούς και τα κουστούμια, εύκολα εναλλάσσονται και τα σκηνικά και οι τοποθεσίες. Στο θέατρο όμως, μια τέτοιου είδους παράσταση βασίζεται αποκλειστικά στην εκφραστικότητα και την κίνηση των ηθοποιών.
 
mpounte110
 
   Είδα κάτι για το οποίο ομολογώ δεν ήμουν προετοιμασμένη. Διστακτικά και με αμφιβολίες καθίσαμε στις θέσεις μας. Το πρώτο πράγμα που ξεχώρισε ήταν η ζωντανή μουσική. Αριστερά και δεξιά της σκηνής ένα πιάνο και κρουστά. Οι μουσικοί πήραν τις θέσεις του και τα φώτα έσβησαν. Με τη βοήθεια των μουσικών εφέ άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μας η ιστορία. Δύσκολο το έργο και η προσοχή που απαιτεί σε κρατάει συνέχεια σε εγρήγορση. Η εκφραστικότητα των ηθοποιών καταπληκτική, μίλαγαν μόνο με το σώμα, μια και οι περισσότεροι από αυτούς φορούσαν μάσκες στο πρόσωπο. Στον τοίχο πίσω από την σκηνή προβάλλονταν λιγοστές πληροφορίες και αποσπάσματα από το βιβλίο, για να καλύψουν κυρίως την εναλλαγή των σκηνικών και λιγότερο για να βοηθήσουν λεκτικά την παράσταση.

   Η υπόθεση βασίζεται στο έργο του Αλμπέρ Καμί «Η παρεξήγηση». Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ένα πανδοχείο μετά από χρόνια ο γιος επιστρέφει για να βρει ξανά τη μητέρα και την αδερφή του. Εκείνες δεν τον αναγνωρίζουν και έτσι αυτός αποφασίζει να μείνει για λίγο στο πανδοχείο τους ως επισκέπτης. Μάνα και κόρη όμως έχουν ένα σκοτεινό μυστικό. Σκοτώνουν τους ενοίκους τους και κρατάν ό,τι μπορούν από τα υπάρχοντά τους για να συντηρηθούν και να επιζήσουν στις δύσκολες μέρες που περνάει η επαρχία.
 
mpounte111

   Όλα ξεκίνησαν στον πόλεμο, όταν τα κατοχικά στρατεύματα άρχισαν να επιτάσσουν πανδοχεία για τη διαμονή των αξιωματικών τους. Η κόρη, νεαρή κοπέλα, ονειρεύεται να φύγει μακριά από την επαρχία, ο αξιωματικός όμως μαζί με τη γη θεωρεί κτήμα του και τους ανθρώπους. Η μάνα έχει πρόσφατα χάσει τον άντρα της και για να γλυτώσει την κόρη της σκοτώνει τον κατακτητή. Το θάβουν στο δάσος με τη βοήθεια ενός άλλου ενοίκου που γίνεται συνεργός.

   Το πρώτο έγκλημα έγινε από απελπισία, το δεύτερο από ανάγκη, πότε όμως ξεκίνησε η συνήθεια; Πότε η ελπίδα έγινε πικρία, φόβος και απελπισία; Μια αριστοτεχνική παράσταση που βασίζεται στις τεχνικές του βουβού κινηματογράφου των δεκαετιών ’20 και ’30 και των νουάρ ταινιών των δεκαετιών ’40 και ’50.
 
Έφη Τσιμπούκη
 
mpounte112
 
Ταυτότητα παράστασης :
Συντονισμός - Σκηνοθεσία: Camilo Bentancor
Μουσική σύνθεση: Γιάννης Σελέκος
Κοστούμια: Δέσποινα Μακαρούνη
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Μαργκάς
Κατασκευή Μασκών: Camilo Bentancor, Alfredo Iriarte
Φωτογραφίες/Video: Μαρία Αγγελή, Στάθης Γαλαζούλας
Σχεδιασμός αφίσας – Εικονογράφηση: Μανόλης Αλμπάνης
Δημόσιες Σχέσεις – Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
 
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αφροδίτη Κλεοβούλου, Θανάσης Μεγαλόπουλος, Φοίβος Συμεωνίδης, Δανάη Τίκου
Στο πιάνο: Γιάννης Σελέκος
Στα κρουστά: Γιώργος Σμακ
 
Πρεμιέρα: 22 Νοεμβρίου στις 21.30
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη στις 21.30, για λίγες παραστάσεις
Τιμές εισιτηρίων : 12€ κανονικό, 8€ μειωμένο, 5€ ειδική τιμή για ατέλειες ηθοποιών
Τηλέφωνο κρατήσεων : 210 3474312
*Mε την υποστήριξη του Δικτύου Πολιτισμού δήμου Αθηναίων Athens Culture Net, με Ιδρυτικό Δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
"Φιλοξενία Σεράφειο δήμου Αθηναίων"
Joomla Social by OrdaSoft!