Συνέντευξη με τον Τάσο Ιορδανίδη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 04 Νοεμβρίου 2018 13:26
Τον είδαμε για πρώτη φορά να ημερεύει τη στρίγγλα… Μετά τον απολαύσαμε στο "Έγκλημα και Τιμωρία". Επόμενος σταθμός για μας η παράσταση «Άμλετ», που φέτος μπαίνει στο δεύτερο του χρόνο και κάτω από νέα θεατρική στέγη. Ο Τάσος Ιορδανίδης είναι ένας πολυτάλαντος ηθοποιός, που έχει αφήσει το στίγμα του στο χώρο είτε μέσα από τους ρόλους του, είτε μέσα από τη σκηνοθετική του ματιά. Το συναντήσαμε στο Altera Pars και εκεί, ανάμεσα στις πρόβες, μιλήσαμε μαζί του. Ευχαριστούμε πολύ τη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου για την πολύτιμη βοήθειά της στην πραγματοποίηση αυτής της συνέντευξης.
Δεύτερη χρονιά αλλά σε άλλη θεατρική στέγη. Τι συνέβη;
Ολοκληρώθηκε ένας κύκλος στο Άνεσις. Θα ήθελα να αφήσω τα κακώς κείμενα πίσω μου, κοιτάω το παρόν και το μέλλον. Πέρασα υπέροχα χρόνια στο Άνεσις, συνεργασίες που θα κουβαλώ μέσα μου. Ανέβηκα στην ίδια σκηνή με το Γιώργο Μιχαλακόπουλο, το Δημοσθένη Παπαδόπουλο, τον Άρη Λεμπεσόπουλο και πολλούς άλλους. Πλέον ήρθαμε σε μια καινούργια περιοχή που θα μας βοηθήσει να επαναπροσδιοριστούμε αλλά και να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, το οποίο έχει πολύ ενδιαφέρον.
Αλήθεια πώς έγινε η επιλογή του έργου; Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στον Άμλετ;
Τον Άμλετ το διάλεξα γιατί ήταν κάτι που πάντα με έτρωγε καλλιτεχνικά. Από το δεύτερο έτος στη δραματική σχολή του Εθνικού, με το Δημήτρη Λιγνάδη είχαμε κάνει μια παρουσίαση, είχαμε δουλέψει πάνω σε αυτό το αριστουργηματικό κείμενο και ήλπιζα να αξιωθώ κάποια στιγμή σε μια δική μου δουλειά να μπορέσω να εκφράσω το συναίσθημα που μου βγάζει αυτό το έργο. Φυσικά για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες. Οι συνθήκες δεν είναι άλλες από τους συνεργάτες, τους συναδέλφους, το σκηνοθέτη. Όταν το έδαφος έγινε πρόσφορο, πήρα την απόφαση να καταθέσουμε τη δική μας πρόταση πάνω σε αυτό το Σαιξπηρικό κείμενο.
Πόσο απαιτητική είναι μια παράσταση όταν συμμετέχει δεκαμελής θίασος;
Η αλήθεια είναι ότι όσα χρόνια ασχολούμαι παραγωγικά με το θέατρο, δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα. Ήταν όλοι οι συνεργάτες πολύ συνεννοήσιμοι, πολύ άξιοι. Είναι άνθρωποι τους οποίους θαυμάζω, εκτιμώ και σέβομαι. Έχουν καταγράψει πορείες στο θέατρο, επομένως με αυτούς τους ανθρώπους δεν έχεις προβλήματα.
Υπήρξαν αλλαγές σε σχέση με τον θίασο ή σε σκηνές στην παράσταση στη φετινή παραγωγή;
Η αλλαγή του χώρου επέβαλλε αλλαγές και όταν ασχολείσαι και με ένα τέτοιο κείμενο μπορείς να δουλεύεις για μια ζωή. Εμείς, μετά από 160 περίπου παραστάσεις, νοιώσαμε την ανάγκη να εξελίξουμε όλη τη σκηνική δράση. Θα παρουσιάσουμε φέτος κάτι διαφορετικό, κρατώντας όμως κάποιες σταθερές από την περσινή χρονιά, οι οποίες ήταν ήδη κεκτημένες.
Παράλληλα, σκηνοθετείτε φέτος στο θέατρο 104 στο Γκάζι, το «Beginning» του Ντέιβιντ Έλντριτζ, με τη Θάλεια Ματίκα και το Γιάννη Δρακόπουλο. Ήταν κάτι που σχεδιάζατε; Ήταν κάτι στο έργο που σας ώθησε;
Η παραγωγή ευθύνεται για το «Beginning». Είναι πολύ όμορφο, γλυκό, σύγχρονο και επίκαιρο και από ότι φαίνεται διαχρονικό κείμενο. Δεν είναι τυχαίο που είναι του Έλντριτζ, ο οποίος είναι ένας θεατρικός Μίδας. Όλα του τα κείμενα διδάσκονται σε όλες τις δραματικές σχολές της Μεγάλης Βρετανίας. Η Παναγιώτα Παρασκευοπούλου και ο Κώστας Ξενόπουλος… βρισκόμασταν σε συζητήσεις για συνεργασία και κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και μου έγινε η πρόταση να αναλάβω τη σκηνοθεσία του συγκεκριμένου έργου και θέλανε και τη Θάλεια να υποστηρίξει το ρόλο της Λόρα. Διαβάζοντας το κείμενο κατάλαβα γιατί έκαναν αυτή την επιλογή και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.
Τι σας γοητεύει περισσότερο, τηλεόραση ή το θέατρο;
Το θέατρο ασυζητητί. Η δουλειά του ηθοποιού είναι το θέατρο. Δεν αφορίζω την τηλεόραση. Το μέσο είναι πάρα πολύ δυνατό και όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και ευτυχείς συγκυρίες, μπορεί να προτείνει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Σας αρέσει να παίζετε κωμικούς ή δραματικούς ρόλους;
Μου αρέσουν και τα δύο. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχω εναγκαλιστεί περισσότερο με το δράμα αλλά η κωμωδία έχει και αυτή τη δική της γοητεία. Μου έχει λείψει τολμώ να πω.
Αν σας έλεγαν να κάνετε κάποια άλλη δουλειά, ποια θα ήταν αυτή;
Έχω κάνει άλλες δουλειές... αν δεν μπορούσα να κάνω θέατρο θα ήθελα μια δουλειά που θα με φέρνει σε επαφή με κόσμο. Παλιά είχα δουλέψει πάρα πολύ στο μεσιτικό γραφείο της αδερφής μου. Από εκεί μάλιστα εξοικονόμησα και χρήματα. Μπόρεσα να κάνω τις πρώτες θεατρικές μου δουλειές. Τώρα πια με τα χρόνια, το θέατρο είναι σαράκι, σε τρώει. Όποιος κολλήσει το μικρόβιο, δύσκολα το αποβάλλει.
Τα social media είναι αναγκαίο κακό ή εργαλείο που μπορεί να αναδείξει τη δουλειά σας;
Ο χρόνος θα δείξει τι είναι ουσιαστικά τα social media. Είναι σαν ένα μωρό που κάνει τα πρώτα του βήματα και γνωρίζεται με τους γονείς του, που δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους και την κοινωνία γενικότερα. Σίγουρα υπάρχουν μέσα στην καθημερινότητα της πλειοψηφίας, επομένως κοιτάμε να έχουμε μια καλή σχέση μαζί τους και τα «χρησιμοποιούμε» για να κάνουμε αυτή την σχέση πιο πρόσφορη.
Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα.
Εγώ σας ευχαριστώ.
Αλήθεια πώς έγινε η επιλογή του έργου; Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στον Άμλετ;
Τον Άμλετ το διάλεξα γιατί ήταν κάτι που πάντα με έτρωγε καλλιτεχνικά. Από το δεύτερο έτος στη δραματική σχολή του Εθνικού, με το Δημήτρη Λιγνάδη είχαμε κάνει μια παρουσίαση, είχαμε δουλέψει πάνω σε αυτό το αριστουργηματικό κείμενο και ήλπιζα να αξιωθώ κάποια στιγμή σε μια δική μου δουλειά να μπορέσω να εκφράσω το συναίσθημα που μου βγάζει αυτό το έργο. Φυσικά για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες. Οι συνθήκες δεν είναι άλλες από τους συνεργάτες, τους συναδέλφους, το σκηνοθέτη. Όταν το έδαφος έγινε πρόσφορο, πήρα την απόφαση να καταθέσουμε τη δική μας πρόταση πάνω σε αυτό το Σαιξπηρικό κείμενο.
Πόσο απαιτητική είναι μια παράσταση όταν συμμετέχει δεκαμελής θίασος;
Η αλήθεια είναι ότι όσα χρόνια ασχολούμαι παραγωγικά με το θέατρο, δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα. Ήταν όλοι οι συνεργάτες πολύ συνεννοήσιμοι, πολύ άξιοι. Είναι άνθρωποι τους οποίους θαυμάζω, εκτιμώ και σέβομαι. Έχουν καταγράψει πορείες στο θέατρο, επομένως με αυτούς τους ανθρώπους δεν έχεις προβλήματα.
Υπήρξαν αλλαγές σε σχέση με τον θίασο ή σε σκηνές στην παράσταση στη φετινή παραγωγή;
Η αλλαγή του χώρου επέβαλλε αλλαγές και όταν ασχολείσαι και με ένα τέτοιο κείμενο μπορείς να δουλεύεις για μια ζωή. Εμείς, μετά από 160 περίπου παραστάσεις, νοιώσαμε την ανάγκη να εξελίξουμε όλη τη σκηνική δράση. Θα παρουσιάσουμε φέτος κάτι διαφορετικό, κρατώντας όμως κάποιες σταθερές από την περσινή χρονιά, οι οποίες ήταν ήδη κεκτημένες.
Παράλληλα, σκηνοθετείτε φέτος στο θέατρο 104 στο Γκάζι, το «Beginning» του Ντέιβιντ Έλντριτζ, με τη Θάλεια Ματίκα και το Γιάννη Δρακόπουλο. Ήταν κάτι που σχεδιάζατε; Ήταν κάτι στο έργο που σας ώθησε;
Η παραγωγή ευθύνεται για το «Beginning». Είναι πολύ όμορφο, γλυκό, σύγχρονο και επίκαιρο και από ότι φαίνεται διαχρονικό κείμενο. Δεν είναι τυχαίο που είναι του Έλντριτζ, ο οποίος είναι ένας θεατρικός Μίδας. Όλα του τα κείμενα διδάσκονται σε όλες τις δραματικές σχολές της Μεγάλης Βρετανίας. Η Παναγιώτα Παρασκευοπούλου και ο Κώστας Ξενόπουλος… βρισκόμασταν σε συζητήσεις για συνεργασία και κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και μου έγινε η πρόταση να αναλάβω τη σκηνοθεσία του συγκεκριμένου έργου και θέλανε και τη Θάλεια να υποστηρίξει το ρόλο της Λόρα. Διαβάζοντας το κείμενο κατάλαβα γιατί έκαναν αυτή την επιλογή και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.
Τι σας γοητεύει περισσότερο, τηλεόραση ή το θέατρο;
Το θέατρο ασυζητητί. Η δουλειά του ηθοποιού είναι το θέατρο. Δεν αφορίζω την τηλεόραση. Το μέσο είναι πάρα πολύ δυνατό και όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και ευτυχείς συγκυρίες, μπορεί να προτείνει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Σας αρέσει να παίζετε κωμικούς ή δραματικούς ρόλους;
Μου αρέσουν και τα δύο. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχω εναγκαλιστεί περισσότερο με το δράμα αλλά η κωμωδία έχει και αυτή τη δική της γοητεία. Μου έχει λείψει τολμώ να πω.
Αν σας έλεγαν να κάνετε κάποια άλλη δουλειά, ποια θα ήταν αυτή;
Έχω κάνει άλλες δουλειές... αν δεν μπορούσα να κάνω θέατρο θα ήθελα μια δουλειά που θα με φέρνει σε επαφή με κόσμο. Παλιά είχα δουλέψει πάρα πολύ στο μεσιτικό γραφείο της αδερφής μου. Από εκεί μάλιστα εξοικονόμησα και χρήματα. Μπόρεσα να κάνω τις πρώτες θεατρικές μου δουλειές. Τώρα πια με τα χρόνια, το θέατρο είναι σαράκι, σε τρώει. Όποιος κολλήσει το μικρόβιο, δύσκολα το αποβάλλει.
Τα social media είναι αναγκαίο κακό ή εργαλείο που μπορεί να αναδείξει τη δουλειά σας;
Ο χρόνος θα δείξει τι είναι ουσιαστικά τα social media. Είναι σαν ένα μωρό που κάνει τα πρώτα του βήματα και γνωρίζεται με τους γονείς του, που δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους και την κοινωνία γενικότερα. Σίγουρα υπάρχουν μέσα στην καθημερινότητα της πλειοψηφίας, επομένως κοιτάμε να έχουμε μια καλή σχέση μαζί τους και τα «χρησιμοποιούμε» για να κάνουμε αυτή την σχέση πιο πρόσφορη.
Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα.
Εγώ σας ευχαριστώ.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Joomla Social by OrdaSoft!
