Συνέντευξη με τη θεατρική ομάδα peach of art
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 09 Ιουνίου 2019 19:35
Άλλη μία υπέρ-ομάδα, η οποία διακρίθηκε στο Scratch Night του Bob φεστιβάλ, επιστρέφει. Η θεατρική παρέα που ακούει στο όνομα peach of art, έχει δώσει λαμπρά δείγματα γραφής με το έργο «Τα καβουράκια» και προτίθεται να επαναλάβει τα καλά και τα ωραία και φέτος. Πώς είπατε; Κάτι σε λαϊκό τραγούδι σας κάνει ο τίτλος; Μμμ… Μαζευτήκαμε με το όμορφο αυτό μπουκετάκι και μιλήσαμε για την παράσταση αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια. Γιατί οι νέοι άνθρωποι κάνουν συνεχώς σχέδια και όνειρα. Είναι εργοστασιακή η ρύθμιση. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην τελευταία παράγραφο που αθροιστικά αναφέρει όλα όσα πρεσβεύει αυτή η ομάδα, άλλως οι Ειρήνη Γαντερί, Γιάννης Βασιλώττος, Γιώργος Ημέρης, Ίρις Κατσούλα, Ανδριανή Κυλάφη, Βίνα Σέργη. Πολλά ευχαριστώ στην πανταχού παρούσα Μαρκέλλα Καζαμία, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.
Πώς προέκυψε όλο αυτό; Με την ιστορία και με το τραγούδι και ό,τι θα δούμε;
Με τα παιδιά κάναμε ομάδα από τη σχολή. Πέρυσι τελειώσαμε τη δραματική σχολή. Και με αφορμή το Bob φεστιβάλ… Ήθελα να κάνουμε κάτι με αφορμή αυτό το τραγούδι. Οπότε ξεκινήσαμε… Πήγαμε στο Scratch… Εγώ σκηνοθετώ, τα παιδιά παίζουν. Πήγαμε στο Bob και το Scratch Night… Πήγε πολύ καλά, είχε ανταπόκριση από τον κόσμο, διακριθήκαμε και μετά το συνεχίσαμε. Το κάναμε ολοκληρωμένη παράσταση, ανέβηκε στο Στούντιο Μαυρομιχάλη το Μάρτιο…
Θα κάνει κι άλλη χρονιά;
Ναι, είναι πιθανό. Το συζητάμε.
Εγώ θα ξαναρωτήσω όμως. Γιατί το συγκεκριμένο τραγούδι;
Αυτό το τραγούδι πάντα με ενέπνεε. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι μ’ αυτό. Για προσωπικούς λόγους. Στο τραγούδι, στην ιστορία αναφερόταν μία οικογένεια. Ο κάβουρας, η καβουρίνα, τα παιδιά τους… Κάτι συμβαίνει και τα παιδάκια κλαίνε… Ο κάβουρας ψάχνει την καβουρίνα, η οποία έχει φύγει με το σπάρο και όλα αυτά. Ενσαρκώνει όλους τους «ρόλους» του τραγουδιού, οπότε βρήκαμε την ιστορία της οικογένειας. Τι ακριβώς ήταν αυτή η οικογένεια, για ποιο λόγο κατέληξαν να γίνουν αυτά και στο τέλος έγινε μία ιστορία για μία οικογένεια, η οποία ζει εκτός αστικού περιβάλλοντας, σε μία παραλία, αντισυμβατικά… Αυτό ήταν ιδέα του κάβουρα… Και σιγά σιγά χαλάει το ειδυλλιακό περιβάλλον. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θέλουν άλλα πράγματα. Η μητέρα, η κυρία καβουρίνα, το ίδιο. Και εν τέλει αυτό το έργο πραγματεύεται την έννοια της ελευθερίας. Και πώς μπορεί να υπάρχει ελευθερία σε μία ιδανική συνθήκη… Ή οι εσωτερικές συγκρούσεις, όταν έχουμε όνειρα και δεν μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε ή τα πραγματοποιούμε και κάτι δεν πάει καλά… και πώς μέσα σ’ αυτή την ελευθερία καταπιέζεται κάποιος, οπότε η ελευθερία είναι σχετική για τον καθένα…
Όλοι στην ομάδα είστε γνωστοί, από τη σχολή. Είστε φίλοι, υπάρχει χημεία… Άρα ήταν πολύ πιο ομαλά τα πράγματα στην πρόβα; Ήταν πιο εύκολο να κουμπώσει όλο αυτό;
Βέβαια, γιατί το κείμενο το έγραψα – ένας μέρος του – μόνη μου και ένα μέρος του μέσα από αυτοσχεδιασμούς, μέσα από τις πρόβες. Και αυτό προφανώς χρειάζεται καλή χημεία. Είχε παρά πολύ ενδιαφέρον σαν διαδικασία. Είχε ζωντάνια, παραστατικότητα, θεατρικότητα… Διασαλεύτηκε η ελευθερία… (γέλια)
Οι πρόβες κράτησαν περίπου…;
Κράτησαν τέσσερις μήνες περίπου. Υπήρχε καιρός μέσα στις πρόβες μέχρι να ολοκληρώσω το κείμενο. Χτίζονταν οι χαρακτήρες…
Από κει και πέρα, αυτή η ομάδα θα παρουσιάσει κι άλλο έργο;
Στις 21 και 22 Ιουνίου θα ανέβει η «Αρκούδα» για το 11ο Off-Off και ετοιμάζουμε κι άλλα πράγματα.
Ποια είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την ομάδα;
Τα όνειρα που έχουμε, ο καθένας μας. Που σε εμάς είναι κοινά…
Και ίσως επειδή η τέχνη σας είναι και λύτρωση και διαφυγή…
Πάνω απ’ όλα είναι τρόπος έκφρασης. Ψάχνουμε την αλήθεια. Αυτό! Γιατί στη ζωή, καμιά φορά, δεν είναι τόσο σίγουρο ότι θα τη βρούμε. Την ψάχνουμε στην τέχνη. Για να είμαστε όλοι εδώ πέρα εδώ που είμαστε, σημαίνει ότι κάτι θέλουμε και ότι έχουμε βρει κάτι που θέλουμε να το κάνουμε. Δεν νομίζω ότι έγινε κάποιος καλλιτέχνης επειδή του το είπαν. Σημαίνει ότι κάτι έχουμε να δείξουμε… Και αυτό όχι απαραίτητα για να κερδίσουμε κάτι, είτε αυτό είναι χρήμα είτε για να φανούμε… Αυτό που έχουμε δημιουργήσει και θέλουμε παραπέρα να δημιουργήσουμε, θέλουμε να το δείξουμε στον κόσμο. Όταν είσαι καλλιτέχνης, είσαι καλλιτέχνης γιατί δεν μπορείς να είσαι κάτι άλλο. Δεν γίνεται να είσαι κάτι άλλο, δεν μπορείς να υπάρξεις με διαφορετικό τρόπο. Από κει και πέρα, το τι τέχνη κάνεις έχει να κάνει με το που εκφράζεσαι καλύτερα, πού είναι το πεδίο σου. Και επειδή υπάρχει και το κοινό, είναι και ο στόχος μας σε σχέση με το κοινό. Στόχος μας είναι να δίνουμε στο κοινό μία αλήθεια, που είναι και κοινός στόχος. Είναι αυτό που μας ενώνει όλους μας στην ομάδα. Το γέλιο, επίσης! Να περνά καλά ο κόσμος, που είναι πολύ σημαντικό. Να ζει πράγματα. Να αγγίζουμε την αλήθεια του άλλου μέσα από τη δική μας αλήθεια. Και επειδή στο θέατρο υπάρχει αυτό το της στιγμής, είναι παρά πολύ ζωντανό όλο αυτό. Το τι θα συμβεί εκείνη τη στιγμή. Όπως και το κλάμα είναι σημαντικό, μέσα από το γέλιο. Πρέπει να κλαις και να γελάς απενοχοποιημένα. Ένας στόχος δικός μας είναι να αφυπνίσουμε λίγο τους ανθρώπους. Μέσα από τα κείμενα και μέσα από αυτό τον τρόπο. Είτε είναι θέατρο είτε κάτι άλλο. Είναι η αφύπνιση και ο προβληματισμός για πράγματα που ξεχνάμε. Όταν ευαισθητοποιείς τους άλλους ανθρώπους, τους κάνεις περισσότερο ανθρώπους. Μας ενώνει η όρεξη για νέες δημιουργίες. Μας συγκινεί ότι βλέπουμε νέους καλλιτέχνες, νέα παιδιά, να παίρνουν πρωτοβουλία και να κάνουν καινούργια πράγματα. Και δεν περιμένουν από ακροάσεις για να βγάλουν κάποια δουλειά… Έχουμε τη δύναμη και το κάνουμε και επικοινωνούμε πολύ ωραία. Έχουμε την αλήθεια, έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας και πολύ δύναμη.
Κώστας Κούλης
Φωτό: Χριστίνα Μάτσια
Πώς προέκυψε όλο αυτό; Με την ιστορία και με το τραγούδι και ό,τι θα δούμε;
Με τα παιδιά κάναμε ομάδα από τη σχολή. Πέρυσι τελειώσαμε τη δραματική σχολή. Και με αφορμή το Bob φεστιβάλ… Ήθελα να κάνουμε κάτι με αφορμή αυτό το τραγούδι. Οπότε ξεκινήσαμε… Πήγαμε στο Scratch… Εγώ σκηνοθετώ, τα παιδιά παίζουν. Πήγαμε στο Bob και το Scratch Night… Πήγε πολύ καλά, είχε ανταπόκριση από τον κόσμο, διακριθήκαμε και μετά το συνεχίσαμε. Το κάναμε ολοκληρωμένη παράσταση, ανέβηκε στο Στούντιο Μαυρομιχάλη το Μάρτιο…
Θα κάνει κι άλλη χρονιά;
Ναι, είναι πιθανό. Το συζητάμε.
Εγώ θα ξαναρωτήσω όμως. Γιατί το συγκεκριμένο τραγούδι;
Αυτό το τραγούδι πάντα με ενέπνεε. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι μ’ αυτό. Για προσωπικούς λόγους. Στο τραγούδι, στην ιστορία αναφερόταν μία οικογένεια. Ο κάβουρας, η καβουρίνα, τα παιδιά τους… Κάτι συμβαίνει και τα παιδάκια κλαίνε… Ο κάβουρας ψάχνει την καβουρίνα, η οποία έχει φύγει με το σπάρο και όλα αυτά. Ενσαρκώνει όλους τους «ρόλους» του τραγουδιού, οπότε βρήκαμε την ιστορία της οικογένειας. Τι ακριβώς ήταν αυτή η οικογένεια, για ποιο λόγο κατέληξαν να γίνουν αυτά και στο τέλος έγινε μία ιστορία για μία οικογένεια, η οποία ζει εκτός αστικού περιβάλλοντας, σε μία παραλία, αντισυμβατικά… Αυτό ήταν ιδέα του κάβουρα… Και σιγά σιγά χαλάει το ειδυλλιακό περιβάλλον. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θέλουν άλλα πράγματα. Η μητέρα, η κυρία καβουρίνα, το ίδιο. Και εν τέλει αυτό το έργο πραγματεύεται την έννοια της ελευθερίας. Και πώς μπορεί να υπάρχει ελευθερία σε μία ιδανική συνθήκη… Ή οι εσωτερικές συγκρούσεις, όταν έχουμε όνειρα και δεν μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε ή τα πραγματοποιούμε και κάτι δεν πάει καλά… και πώς μέσα σ’ αυτή την ελευθερία καταπιέζεται κάποιος, οπότε η ελευθερία είναι σχετική για τον καθένα…
Όλοι στην ομάδα είστε γνωστοί, από τη σχολή. Είστε φίλοι, υπάρχει χημεία… Άρα ήταν πολύ πιο ομαλά τα πράγματα στην πρόβα; Ήταν πιο εύκολο να κουμπώσει όλο αυτό;
Βέβαια, γιατί το κείμενο το έγραψα – ένας μέρος του – μόνη μου και ένα μέρος του μέσα από αυτοσχεδιασμούς, μέσα από τις πρόβες. Και αυτό προφανώς χρειάζεται καλή χημεία. Είχε παρά πολύ ενδιαφέρον σαν διαδικασία. Είχε ζωντάνια, παραστατικότητα, θεατρικότητα… Διασαλεύτηκε η ελευθερία… (γέλια)
Οι πρόβες κράτησαν περίπου…;
Κράτησαν τέσσερις μήνες περίπου. Υπήρχε καιρός μέσα στις πρόβες μέχρι να ολοκληρώσω το κείμενο. Χτίζονταν οι χαρακτήρες…
Από κει και πέρα, αυτή η ομάδα θα παρουσιάσει κι άλλο έργο;
Στις 21 και 22 Ιουνίου θα ανέβει η «Αρκούδα» για το 11ο Off-Off και ετοιμάζουμε κι άλλα πράγματα.
Ποια είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την ομάδα;
Τα όνειρα που έχουμε, ο καθένας μας. Που σε εμάς είναι κοινά…
Και ίσως επειδή η τέχνη σας είναι και λύτρωση και διαφυγή…
Πάνω απ’ όλα είναι τρόπος έκφρασης. Ψάχνουμε την αλήθεια. Αυτό! Γιατί στη ζωή, καμιά φορά, δεν είναι τόσο σίγουρο ότι θα τη βρούμε. Την ψάχνουμε στην τέχνη. Για να είμαστε όλοι εδώ πέρα εδώ που είμαστε, σημαίνει ότι κάτι θέλουμε και ότι έχουμε βρει κάτι που θέλουμε να το κάνουμε. Δεν νομίζω ότι έγινε κάποιος καλλιτέχνης επειδή του το είπαν. Σημαίνει ότι κάτι έχουμε να δείξουμε… Και αυτό όχι απαραίτητα για να κερδίσουμε κάτι, είτε αυτό είναι χρήμα είτε για να φανούμε… Αυτό που έχουμε δημιουργήσει και θέλουμε παραπέρα να δημιουργήσουμε, θέλουμε να το δείξουμε στον κόσμο. Όταν είσαι καλλιτέχνης, είσαι καλλιτέχνης γιατί δεν μπορείς να είσαι κάτι άλλο. Δεν γίνεται να είσαι κάτι άλλο, δεν μπορείς να υπάρξεις με διαφορετικό τρόπο. Από κει και πέρα, το τι τέχνη κάνεις έχει να κάνει με το που εκφράζεσαι καλύτερα, πού είναι το πεδίο σου. Και επειδή υπάρχει και το κοινό, είναι και ο στόχος μας σε σχέση με το κοινό. Στόχος μας είναι να δίνουμε στο κοινό μία αλήθεια, που είναι και κοινός στόχος. Είναι αυτό που μας ενώνει όλους μας στην ομάδα. Το γέλιο, επίσης! Να περνά καλά ο κόσμος, που είναι πολύ σημαντικό. Να ζει πράγματα. Να αγγίζουμε την αλήθεια του άλλου μέσα από τη δική μας αλήθεια. Και επειδή στο θέατρο υπάρχει αυτό το της στιγμής, είναι παρά πολύ ζωντανό όλο αυτό. Το τι θα συμβεί εκείνη τη στιγμή. Όπως και το κλάμα είναι σημαντικό, μέσα από το γέλιο. Πρέπει να κλαις και να γελάς απενοχοποιημένα. Ένας στόχος δικός μας είναι να αφυπνίσουμε λίγο τους ανθρώπους. Μέσα από τα κείμενα και μέσα από αυτό τον τρόπο. Είτε είναι θέατρο είτε κάτι άλλο. Είναι η αφύπνιση και ο προβληματισμός για πράγματα που ξεχνάμε. Όταν ευαισθητοποιείς τους άλλους ανθρώπους, τους κάνεις περισσότερο ανθρώπους. Μας ενώνει η όρεξη για νέες δημιουργίες. Μας συγκινεί ότι βλέπουμε νέους καλλιτέχνες, νέα παιδιά, να παίρνουν πρωτοβουλία και να κάνουν καινούργια πράγματα. Και δεν περιμένουν από ακροάσεις για να βγάλουν κάποια δουλειά… Έχουμε τη δύναμη και το κάνουμε και επικοινωνούμε πολύ ωραία. Έχουμε την αλήθεια, έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας και πολύ δύναμη.
Κώστας Κούλης
Φωτό: Χριστίνα Μάτσια
Joomla Social by OrdaSoft!
