Συνέντευξη με το Μάνο Ζαχαράκο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 09 Μαρτίου 2019 12:59
Ο Ένορκος Νο 8, ο άνθρωπος που μάχεται για να αλλάξει τη γνώμη όλων των υπολοίπων ενόρκων κατά τη διάρκεια της παράστασης, ανοίγει τα χαρτιά του στο Noizy. O Μάνος Ζαχαράκος είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, πιστεύουμε μάλιστα πως είναι ένας από τους καλύτερους της γενιάς του. Θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς όταν συνομιλούμε με τέτοιους ανθρώπους. Η αγάπη του για το θέατρο αναβλύζει σε όλη τη κουβέντα μας. Είναι χαμηλών τόνων, με χιούμορ και πραγματικά τον ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας διέθεσε, παρά το γεγονός ότι η συνέντευξη αυτή έλαβε χώρα μετά την παράσταση. Η εκπληκτική Άντζυ Νομικού μας φρόντισε για μια ακόμη φορά. Την ευχαριστούμε πολύ!
Πώς έγινε η προσέγγιση για το ρόλο που έχετε στους 12 Ενόρκους;
Η προσέγγιση έγινε από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη (σ.σ. η σκηνοθέτις), που μου πρότεινε το ρόλο. Είχα δει την παράσταση την προηγούμενη χρονιά και ήταν ομολογουμένως μια εξαιρετική παράσταση, άρτια τεχνικά, αλλά και υποκριτικά και σκηνοθετικά. Μου άρεσε πάρα πολύ. Και με το που μου προτάθηκε είπα «Γιατί όχι να μην είμαι σε μια τέτοια παράσταση»... Θεωρώ ότι αυτή η παράσταση είναι από τις πάρα πολύ καλές της Αθήνας και είναι τιμή μου να συμμετέχω. Ο ρόλος μου άρεσε πάρα πολύ.
Μάθαμε με πολύ μεγάλη χαρά ότι αυτή παράσταση θα «ταξιδέψει».
Έχουν προγραμματιστεί ταξίδια στην Ευρώπη, μας κάλεσαν από την ομογένεια και ανταποκριθήκαμε θετικά. Άλλωστε έχουμε ανταποκριθεί και σε άλλα καλέσματα, έχουμε πάει και έχουμε παίξει και σε φυλακές. Είμαστε θετικοί σε οποιοδήποτε κάλεσμα, αρκεί να μπορούμε, γιατί, όπως καταλαβαίνεις, είμαστε και πολλοί. Πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε. Θα πάμε Σύρο, Άνδρο, Μύκονο. Είναι θετικό γιατί και η επαρχία αλλά και η ομογένεια διψάει για θέατρο.
Σας ιντριγκάρει περισσότερο όταν έχετε ατάκα ή όταν δεν έχετε;
Δεν υπάρχει στο θέατρο ότι «Στη σκηνή δεν έχω ατάκα». Ακόμα και όταν δεν μιλάς, έχεις ατάκα. Έχεις το λόγο και τη σκέψη. Όταν βρίσκεσαι στη σκηνή και όταν δεν μιλάς, «μιλάς» διαφορετικά. Δεν υπάρχει ξεκούραση επί σκηνής.
Πώς νοιώθετε που οι παραστάσεις είναι συνεχώς sold out;
Όταν μια παράσταση πάει καλά είναι τεράστια χαρά. Είναι η τονωτική «ένεσή» μας για να μπορούμε να συνεχίσουμε.
Πόσο εύκολο είναι να είσαστε σε όλη τη παράσταση πάνω στη σκηνή;
Είναι και εύκολο και δύσκολο. Όταν είσαι εκτός σκηνής ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποσυντονιστείς κιόλας. Το να είσαι συνέχεια πάνω στη σκηνή σε κρατά σε εγρήγορση, έτσι ώστε να μην «φεύγεις» από το κανάλι που σου έχει διδάξει ο σκηνοθέτης. Είναι κουραστικό αλλά ταυτόχρονα, πιστέψτε με, περνάει πιο εύκολα η ώρα.
Είσαστε ο άνθρωπος που στην παράσταση καταφέρνει να αλλάξει τη γνώμη των υπολοίπων ένδεκα. Με τι τρόπο «χωθήκατε» μέσα στο ψυχισμό του Ενόρκου Νο 8;
Όλοι οι ρόλοι είναι δύσκολοι… Ο συγκεκριμένος ρόλος επειδή έχει αυτή την πορεία, μπαίνει σε ένα δωμάτιο με έντεκα διαφορετικές προσωπικότητες σε σχέση με τον ίδιο… πρέπει να τις μετρήσει με τρομερή ακρίβεια. Γιατί; Γιατί πρέπει να τις χειριστεί αυτές τις προσωπικότητες. Αν κάνει λάθος εκτίμηση σε πρόσωπα, τότε δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο στόχο του. Στο να «γυρίσει» την αντίληψή τους για τα πράγματα. Δεν πρέπει να κοιτάμε το εξώφυλλο. Πρέπει να διεισδύουμε στα πράγματα. Αυτό λοιπόν που λέει το έργο, από τη στιγμή που υπάρχει αιτιολογημένη αμφιβολία δεν μπορείς αν στείλεις έναν άνθρωπο στην ηλεκτρική καρέκλα. Αυτό προσπαθεί να εξηγήσει ο ήρωας και τελικά τα καταφέρνει. Αυτό μπορεί να το κάνει ανάλογα με την προσωπικότητα που έχει απέναντί του, να διαχειριστεί έτσι το χρόνο και το μυαλό του ώστε να «τουμπάρει» τον «απέναντι».
Για αυτό κάθε φορά που ζητά ψηφοφορία είναι σίγουρος…
…Ότι έχει κερδίσει έναν ακόμα. Για αυτό επιμένει τόσο πολύ, γιατί είναι σίγουρος πως έχει κερδίσει άλλη μια «μάχη».
Πώς ξεκινήσατε το επάγγελμα του ηθοποιού;
Από τα δεκάξι μου, ως ερασιτέχνης ηθοποιός στο Δήμο Αμαρουσίου. Εκεί γοητεύτηκα ουσιαστικά από την πρόβα, από αυτά που μου μετέδιδαν οι σκηνοθέτες και οι συνάδελφοι. Μου μετέδωσαν μια αγάπη για το θέατρο και μου έδειξαν κάποιες διαδρομές. Η διαδρομή πάντα γοητεύει, το πώς «χτίζεται» ένας ρόλος. Δεν έδωσα καν εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Πήγα κατευθείαν στη Δραματική Σχολή και μετά πήραν το δρόμο τους τα πράγματα. Μπήκα στο Εθνικό θέατρο, μετά πήγα στο Ελεύθερο θέατρο, μετά στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος, όπου ο Νικήτας Τσακίρογλου μου έδωσε τεράστιες ευκαιρίες. Έπαιξα εξαιρετικούς ρόλους. Ήμουν στο θέατρο Τέχνης… Ξεκίνησα από πολύ μικρός, με όλα τα λάθη που μπορεί να κάνει ένας πιτσιρικάς, αλλά μέσα από αυτά έμαθα και εξελίχθηκα και συνεχίζω να εξελίσσομαι.
Δράμα ή κωμωδία;
Είναι θέατρο και τα δύο. Δεν μπορώ να διαχωρίσω κάτι. Δεν έχω στεγανά σε αυτά. Μπορώ να δουλέψω και σε μια καλή κωμωδία και σε ένα καλό δράμα.
Τι σας αρέσει στο θέατρο και τι σας ενοχλεί;
Σε έναν εργασιακό χώρο μπορεί να συμβούν διάφορα πράγματα. Μπορεί να συγκρουστούν φιλοδοξίες, είναι πιθανό να μην μπορείς να συγχρονιστείς με έναν άνθρωπο, μπορεί η παραγωγή να μην υποστηρίζει μια παράσταση σωστά. Όλα αυτά μπορεί να φέρουν τριγμούς σε μια παράσταση. Αν δεν έχεις κοινό κώδικα με τον άλλο, δεν μπορείς να προχωρήσεις. Ο κοινός κώδικας ξεκινά από την παραγωγή, τον σκηνοθέτη, το συνάδελφο ηθοποιό, μέχρι ακόμα και την αμπιγιέζ. Όλα πρέπει να είναι σε ένα σωστό άξονα για να μπορέσει να βγει μια παράσταση. Αυτά μπορούν να συμβούν σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Εγώ έχω ευτυχήσει στο θέατρο. Είμαι πολύ χαρούμενος για όλες τις δουλειές που έχω κάνει. Είχα πολύ καλούς συνεργάτες. Νοιώθω πολύ γεμάτος.
Μαίρη Ζαρακοβίτη, Κώστας Κούλης
Πώς έγινε η προσέγγιση για το ρόλο που έχετε στους 12 Ενόρκους;
Η προσέγγιση έγινε από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη (σ.σ. η σκηνοθέτις), που μου πρότεινε το ρόλο. Είχα δει την παράσταση την προηγούμενη χρονιά και ήταν ομολογουμένως μια εξαιρετική παράσταση, άρτια τεχνικά, αλλά και υποκριτικά και σκηνοθετικά. Μου άρεσε πάρα πολύ. Και με το που μου προτάθηκε είπα «Γιατί όχι να μην είμαι σε μια τέτοια παράσταση»... Θεωρώ ότι αυτή η παράσταση είναι από τις πάρα πολύ καλές της Αθήνας και είναι τιμή μου να συμμετέχω. Ο ρόλος μου άρεσε πάρα πολύ.
Μάθαμε με πολύ μεγάλη χαρά ότι αυτή παράσταση θα «ταξιδέψει».
Έχουν προγραμματιστεί ταξίδια στην Ευρώπη, μας κάλεσαν από την ομογένεια και ανταποκριθήκαμε θετικά. Άλλωστε έχουμε ανταποκριθεί και σε άλλα καλέσματα, έχουμε πάει και έχουμε παίξει και σε φυλακές. Είμαστε θετικοί σε οποιοδήποτε κάλεσμα, αρκεί να μπορούμε, γιατί, όπως καταλαβαίνεις, είμαστε και πολλοί. Πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε. Θα πάμε Σύρο, Άνδρο, Μύκονο. Είναι θετικό γιατί και η επαρχία αλλά και η ομογένεια διψάει για θέατρο.
Σας ιντριγκάρει περισσότερο όταν έχετε ατάκα ή όταν δεν έχετε;
Δεν υπάρχει στο θέατρο ότι «Στη σκηνή δεν έχω ατάκα». Ακόμα και όταν δεν μιλάς, έχεις ατάκα. Έχεις το λόγο και τη σκέψη. Όταν βρίσκεσαι στη σκηνή και όταν δεν μιλάς, «μιλάς» διαφορετικά. Δεν υπάρχει ξεκούραση επί σκηνής.
Πώς νοιώθετε που οι παραστάσεις είναι συνεχώς sold out;
Όταν μια παράσταση πάει καλά είναι τεράστια χαρά. Είναι η τονωτική «ένεσή» μας για να μπορούμε να συνεχίσουμε.
Πόσο εύκολο είναι να είσαστε σε όλη τη παράσταση πάνω στη σκηνή;
Είναι και εύκολο και δύσκολο. Όταν είσαι εκτός σκηνής ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποσυντονιστείς κιόλας. Το να είσαι συνέχεια πάνω στη σκηνή σε κρατά σε εγρήγορση, έτσι ώστε να μην «φεύγεις» από το κανάλι που σου έχει διδάξει ο σκηνοθέτης. Είναι κουραστικό αλλά ταυτόχρονα, πιστέψτε με, περνάει πιο εύκολα η ώρα.
Είσαστε ο άνθρωπος που στην παράσταση καταφέρνει να αλλάξει τη γνώμη των υπολοίπων ένδεκα. Με τι τρόπο «χωθήκατε» μέσα στο ψυχισμό του Ενόρκου Νο 8;
Όλοι οι ρόλοι είναι δύσκολοι… Ο συγκεκριμένος ρόλος επειδή έχει αυτή την πορεία, μπαίνει σε ένα δωμάτιο με έντεκα διαφορετικές προσωπικότητες σε σχέση με τον ίδιο… πρέπει να τις μετρήσει με τρομερή ακρίβεια. Γιατί; Γιατί πρέπει να τις χειριστεί αυτές τις προσωπικότητες. Αν κάνει λάθος εκτίμηση σε πρόσωπα, τότε δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο στόχο του. Στο να «γυρίσει» την αντίληψή τους για τα πράγματα. Δεν πρέπει να κοιτάμε το εξώφυλλο. Πρέπει να διεισδύουμε στα πράγματα. Αυτό λοιπόν που λέει το έργο, από τη στιγμή που υπάρχει αιτιολογημένη αμφιβολία δεν μπορείς αν στείλεις έναν άνθρωπο στην ηλεκτρική καρέκλα. Αυτό προσπαθεί να εξηγήσει ο ήρωας και τελικά τα καταφέρνει. Αυτό μπορεί να το κάνει ανάλογα με την προσωπικότητα που έχει απέναντί του, να διαχειριστεί έτσι το χρόνο και το μυαλό του ώστε να «τουμπάρει» τον «απέναντι».
Για αυτό κάθε φορά που ζητά ψηφοφορία είναι σίγουρος…
…Ότι έχει κερδίσει έναν ακόμα. Για αυτό επιμένει τόσο πολύ, γιατί είναι σίγουρος πως έχει κερδίσει άλλη μια «μάχη».
Πώς ξεκινήσατε το επάγγελμα του ηθοποιού;
Από τα δεκάξι μου, ως ερασιτέχνης ηθοποιός στο Δήμο Αμαρουσίου. Εκεί γοητεύτηκα ουσιαστικά από την πρόβα, από αυτά που μου μετέδιδαν οι σκηνοθέτες και οι συνάδελφοι. Μου μετέδωσαν μια αγάπη για το θέατρο και μου έδειξαν κάποιες διαδρομές. Η διαδρομή πάντα γοητεύει, το πώς «χτίζεται» ένας ρόλος. Δεν έδωσα καν εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Πήγα κατευθείαν στη Δραματική Σχολή και μετά πήραν το δρόμο τους τα πράγματα. Μπήκα στο Εθνικό θέατρο, μετά πήγα στο Ελεύθερο θέατρο, μετά στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος, όπου ο Νικήτας Τσακίρογλου μου έδωσε τεράστιες ευκαιρίες. Έπαιξα εξαιρετικούς ρόλους. Ήμουν στο θέατρο Τέχνης… Ξεκίνησα από πολύ μικρός, με όλα τα λάθη που μπορεί να κάνει ένας πιτσιρικάς, αλλά μέσα από αυτά έμαθα και εξελίχθηκα και συνεχίζω να εξελίσσομαι.
Δράμα ή κωμωδία;
Είναι θέατρο και τα δύο. Δεν μπορώ να διαχωρίσω κάτι. Δεν έχω στεγανά σε αυτά. Μπορώ να δουλέψω και σε μια καλή κωμωδία και σε ένα καλό δράμα.
Τι σας αρέσει στο θέατρο και τι σας ενοχλεί;
Σε έναν εργασιακό χώρο μπορεί να συμβούν διάφορα πράγματα. Μπορεί να συγκρουστούν φιλοδοξίες, είναι πιθανό να μην μπορείς να συγχρονιστείς με έναν άνθρωπο, μπορεί η παραγωγή να μην υποστηρίζει μια παράσταση σωστά. Όλα αυτά μπορεί να φέρουν τριγμούς σε μια παράσταση. Αν δεν έχεις κοινό κώδικα με τον άλλο, δεν μπορείς να προχωρήσεις. Ο κοινός κώδικας ξεκινά από την παραγωγή, τον σκηνοθέτη, το συνάδελφο ηθοποιό, μέχρι ακόμα και την αμπιγιέζ. Όλα πρέπει να είναι σε ένα σωστό άξονα για να μπορέσει να βγει μια παράσταση. Αυτά μπορούν να συμβούν σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Εγώ έχω ευτυχήσει στο θέατρο. Είμαι πολύ χαρούμενος για όλες τις δουλειές που έχω κάνει. Είχα πολύ καλούς συνεργάτες. Νοιώθω πολύ γεμάτος.
Μαίρη Ζαρακοβίτη, Κώστας Κούλης
Joomla Social by OrdaSoft!
