Συνέντευξη με την Ιζαμπέλλα Φούλοπ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 12 Απριλίου 2019 16:58
Βρεθήκαμε στο θέατρο Αλκμήνη για να μιλήσουμε με μία από τις πρωταγωνίστριες της παράστασης «Αφήστε μου την Άνοιξη» την Ιζαμπέλλα Φούλοπ. Ιδιαίτερο όνομα για μία νέα καλλιτέχνη. Υπέροχη! Όμορφη, ταλαντούχα, δυναμική και τολμηρή. Έχει ήδη γράψει δικό της έργο και το έχει ανεβάσει! Έχει συνεργαστεί με ταλαντούχους συναδέλφους της και συνεχίζει δυναμικά. Είναι η Ιζαμπέλλα!
Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την παράσταση « Αφήστε μου την Άνοιξη»;
Ναι. Παίζουμε κάθε Τετάρτη στις επτά. Για μένα είναι μία πολύ σημαντική συνεργασία με όλους τους συντελεστές. Νοιώθω πολύ ευλογημένη και τυχερή, που ήταν από τις πρώτες μου δουλειές, να συνεργαστώ με την Άννα Πατζέλη, με το Μανώλη Ιωνά, με τη Σοφία Αδαμίδου που έγραψε το κείμενο. Έχω ξανασυνεργαστεί με το Αλκμήνη πέρυσι, που έκανα εδώ ένα μονόλογο δικό μου, το «Αυτό που θες», που έχει σκηνοθετήσει ο Γιώργος Νινιός και ήταν και αυτή μία σημαντική συνεργασία, οπότε και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που στα πρώτα βήματα της καριέρας μου έτυχε να συνεργαστώ με αξιόλογους ανθρώπους και καλλιτέχνες, τους οποίους θαυμάζω και εκτιμώ και έχω συνεργαστεί όμορφα και καλά.
Πώς σε προσέγγισαν για τη συγκεκριμένη παράσταση;
Όπως σας είπα, συνεργαζόμασταν και πέρυσι εδώ, για το μονόλογο και η γνωριμία με το Μανώλη, που σκηνοθετεί την παράσταση, από την ώρα που τελείωσε η παράσταση «Αυτό που θες», μας οδήγησε στην επικοινωνία μεταξύ μας για το τι θα κάνουμε, αν θα συνεργαστούμε. Είχε δει και τη δουλειά μου επί σκηνής και ήρθε αυτό το έργο και ‘δέσαμε’.
Τι είχε αυτό το έργο και το επέλεξες; Τι σε ιντρίγκαρε και το διάλεξες, αλλά και σε διάλεξαν για αυτό;
Πιστεύω ότι αυτό το έργο έχει τεράστια δυναμική και κρύβει πολλή αλήθεια μέσα του, παρόλο που διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα. Ασχολείται με ιδανικά, ιδέες, προβληματισμούς και θέματα διαχρονικά… Πάντα υπάρχει η δεύτερη σκέψη στο μυαλό, ακόμα και του σύγχρονου ανθρώπου, του τι θα κάνω ώστε να μην σχολιαστεί τι θα πει ο γείτονας και στο ευρύτερο περιβάλλον τελικά. Και πιστεύω ότι η κοινωνική καταπίεση δεν σταματάει, είτε ζεις σε χωριό είτε σε πόλη.
Είναι δεδομένο της ανθρώπινης φύσης αυτό.
Ναι, όντως.
Στο έργο είστε δύο γυναίκες που έρχεστε σε κόντρα για έναν άντρα.
Ναι, για έναν άντρα, ο οποίος ζει τη δεδομένη στιγμή που διαδραματίζεται το έργο, απλά δεν θα ζει μάλλον για πολύ... Έναν άντρα που δεν βλέπουμε ποτέ στην παράσταση.
Δεν τον βλέπουμε αλλά πολλές είναι οι στιγμές που έρχεστε σε έντονη κόντρα μεταξύ σας.
Πιστεύω ότι είναι ο άντρας της ζωής και των δύο γυναικών. Της μίας είναι ο γιος της, που έδωσε όλη της τη ζωή, όλο της το είναι και όλη της την ενέργεια για να το μεγαλώσει και να γίνει ο άντρας που ήθελε η ίδια να γίνει.
Ο άντρας που ήθελε η ίδια να γίνει ή ο άντρας που ήθελαν, ακόμα καλύτερα, που είχε μάθει ότι έπρεπε να υπάρχει;
Πιστεύω ο άντρας που ήθελε η ίδια. Που η ίδια είχε ανάγκη στη ζωή της τελικά. Και της άλλης ο πρώτος και μοναδικός αιώνιος έρωτάς της.
Τελικά τις φέρνει κοντά ή τις απομακρύνει; Διότι στην διάρκεια της παράστασης υπάρχουν στιγμές που έρχονται κοντά οι δύο γυναίκες και στιγμές που είναι απέναντι.
Πιστεύω τις έφερε κοντά τελικά, γιατί και η μία και η άλλη ενδόμυχα αποδέχτηκαν και ταυτίστηκαν μεταξύ τους. Μέσα τους συνέβη η κάθαρση και η συγχώρεση.
Εσύ τι αισθάνεσαι στην διάρκεια της παράστασης, όταν βιώνεις όλη αυτή την κατάσταση;
Κάθε φορά είναι διαφορετική και υπάρχει μεγάλη συγκίνηση. Δεν ξέρω τι συμβαίνει ακριβώς. Μου βγαίνει μια πολύ ιδιαίτερη και περίεργη ενέργεια για το πώς το βιώνω. Σίγουρα σε κάθε παράσταση συγκινούμαι.
Τι πιστεύεις ότι έδωσες εσύ στο ρόλο; Και τι έχεις πάρει από την ηρωίδα:
Η συγκεκριμένη ηρωίδα πρέπει να έχει μια δυναμική και τη δύναμη της γυναίκας που παρόλες τις δυσκολίες τους φόβους τις ανησυχίες και τον καθωσπρεπισμό της εποχής της, διεκδικεί και υποστηρίζει τον έρωτά της. Ειδικά εκείνη την εποχή, που ήταν απαγορευτικός ο ελεύθερος έρωτας δύο ανθρώπων. Οπότε πιστεύω ότι αυτό είναι που την χαρακτηρίζει, μία δύναμη.
Η φετινή παράσταση ή περσινή, που ήταν ο μονόλογος, σου έχει δώσει περισσότερα; Τι έχεις πάρει από το καθένα ξεχωριστά;
Όπως και σε κάθε δουλειά, μπαίνεις σε μια διαδικασία να μελετήσεις το έργο και να μπεις μέσα σε αυτό. Πόσο μάλλον ένα θεατρικό έργο, στο οποίο δίνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Το καθένα σου δίνει και κάτι διαφορετικό. Ο μονόλογος ήταν για μένα βάπτισμα του πυρός και μάλιστα στα βαθιά. Ήταν κάτι δικό μου, η πρώτη μου απόπειρα, η οποία είχε μέσα της τεράστιο ρίσκο αλλά δημιουργικό. Δεν ήξερα πως θα πάει, δεν ήξερα αν ο κόσμος θα το αποδεχτεί, αν θα το αγαπήσει. Άλλωστε είμαι και στα πρώτα μου βήματα, οπότε μιλάμε για ένα έργο κάποιου άγνωστου συγγραφέα, με μία άγνωστη στο ευρύ κοινό ηθοποιό και όλα αυτά το έκαναν ένα δύσκολο εγχείρημα. Ωστόσο πήγε ανέλπιστα καλά, δύο χρονιές, οπότε από αυτή την άποψη πήρα πολλά. Αλλά και η συνεργασία μου με το Γιώργο Νινιό ήταν για μένα σχολή ολόκληρη. Όμως και η φετινή δουλειά, με τις υπάρχουσες συνεργασίες, είναι για μένα δώρο και συνεχίζω να μαθαίνω πράγματα (σ.σ. κάπου εδώ μπαίνει ο σκηνοθέτης της παράστασης και μας επιβεβαιώνει το πολύ καλό κλίμα που υπάρχει). Δουλεύω σε ένα περιβάλλον πολύ δημιουργικό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό.
Ο μονόλογος είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα για έναν ηθοποιό. Πρέπει να κρατήσεις το θεατή σε όλη την παράσταση εκεί, χωρίς να κουραστεί και να χάσει το ενδιαφέρον του. Πώς ήσουν στις πρώτες παραστάσεις;
Ήταν πολύ αγχωτικό. (βαθιά ανάσα και γέλια) Πιστεύω ότι πρέπει να βάζουμε τον εαυτό μας στα άκρα και να του βάζουμε προκλήσεις μιας και αυτό μας κάνει μόνο καλύτερους. Είναι ένα στοίχημα που βάζεις με τον εαυτό σου και μένει να δεις αν θα το κερδίσεις. Πιστεύω ότι το κέρδισα. (μεγάλη ικανοποίηση στο βλέμμα)
Για αυτό και πήγε δύο χρόνιές. Ετοιμάζεσαι και για τρίτη χρονιά ίσως;
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα κάποια στιγμή να το ξανακάνω. Πιστεύω ότι αυτό το έργο έχει να δώσει πράγματα ακόμα στους θεατές.
Τι πραγματεύεται το έργο;
Η υπόθεσή του είναι σουρεαλιστική. Αφορά μία κοπέλα, η οποία αποφασίζει ότι ο μόνος τρόπος σήμερα για να είσαι όπως θες και να κάνεις ό,τι θες, είναι η απομόνωση. Οπότε απομονώνεται και μέσα στο δωμάτιό της πλέον μπορεί να σκέφτεται, να φαντάζεται, να αλλάζει ρόλους, να φέρνει ανθρώπους και να τους διώχνει όποτε θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν και χωρίς να την κρίνει κανείς.
Δυνατή υπόθεση. Η αλήθεια είναι ότι η απομόνωση πλέον έχει φτάσει σε περίεργα σημεία. Παρόλο που έχουμε πρόσβαση σε όλους και σε όλα εύκολα και γρήγορα, τελικά δεν είμαστε μαζί, δεν είμαστε κοντά.
Ακριβώς αυτό είναι που λέει και η ίδια από την αρχή.
Την ημέρα που παρακολούθησα την παράσταση, έτυχε να είναι και συγγενείς σου στο κοινό. Αισθάνεσαι διαφορετικά όταν έρχονται να σε δούνε;
Η αλήθεια είναι, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, πιο άνετα νοιώθεις με αγνώστους στο κοινό παρά με γνωστούς και συγγενείς. Ίσως να φταίει ότι δεν θέλεις να τους απογοητεύσεις. Πάντως η οικογένειά μου με στηρίζει σε κάθε βήμα και επιλογή.
Πώς σου μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής;
Ήταν παιδικό μου όνειρο. Παρόλο που πέρασα στο πανεπιστήμιο, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το ακολουθήσω, καθώς αυτό ήθελα από πάντα.
Ποια είναι τελικά η άποψή σου για το θέατρο; Για τη δουλειά του ηθοποιού;
Η συγκεκριμένη δουλειά είναι αρκετά δύσκολη. Όλες οι καλλιτεχνικές δουλειές πλέον είναι πιο δύσκολες. Το βλέπω και από τον πατέρα μου, ο οποίος είναι ζωγράφος. Παλαιότερα ο κόσμος μπορούσε πιο εύκολα να στηρίξει την τέχνη ενώ σήμερα δυσκολεύεται. Ειδικότερα το θέατρο που είναι μια τέχνη της στιγμής, η οποία γεννιέται και πεθαίνει μέσα σε μία ώρα, αν και αυτή είναι η ομορφιά του.
Θα γράψεις κάτι καινούργιο; Γράφεις κάτι καινούργιο;
Η αλήθεια είναι ότι έχω ήδη έτοιμο κάτι και γράφω κάτι νέο, το οποίο είναι σε πρωτόλειο στάδιο.
Για το έτοιμο υπάρχουν συζητήσεις;
Υπάρχουν διάφορες συζητήσεις και μακάρι να πάνε καλά και να παρουσιαστεί κάπου.
Για το καλοκαίρι υπάρχει κάτι;
Το συζητάμε με αυτή την παράσταση και υπάρχουν κάποιες σκέψεις. Θα δούμε…
Εμείς πάντως θα πάρουμε την Άνοιξη που μας αφήσατε και θα συνεχίσουμε για να ένα όμορφο καλοκαίρι. Το ίδιο θα ευχηθούμε και σε εσάς.
Πάρης Μακρίδης, Μαίρη Ζαρακοβίτη
Joomla Social by OrdaSoft!
