 |
Μην πας θέατρο! Πήγαινε Bob!
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 19 Ιουνίου 2014 21:22
Είναι φεστιβάλ, είναι – αισίως – στον έβδομο χρόνο του και έχει ένα βασικό σκοπό. Να βοηθήσει, να προωθήσει, να στηρίξει τις νέες παραστάσεις, τις νέες θεατρικές ομάδες, τους νέους ανθρώπους! Αυτό από μόνο του είναι κίνητρο, είναι ιερό, είναι λόγος σοβαρός για να πας και να στηρίξεις κι εσύ με τη σειρά σου. Ο Γιάννης Σαρακατσάνης βρίσκεται στο BIOS και παρακολουθεί κάποια πρόβα. Εγώ πάλι ανεβοκατεβαίνω σκάλες και προσπαθώ να τον εντοπίσω μέσα στο δαιδαλώδες κτίριο. Ευτυχώς έχω διάφορες βοήθειες στην αναζήτηση και η περιπέτεια τελειώνει γρήγορα, πριν αρχίσω να ιδρώνω. Ο δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης μας μιλάει για το φεστιβάλ, για τον κόσμο, για τα όνειρα των AbOvo, που εδώ και ογδόντα τέσσερις μήνες παλεύουν για το Bob Theatre Festival και για το ΥΠΕΡΟΧΟ βιντεάκι! Πολλά ευχαριστώ στη Μαρκέλλα Καζαμία που, όπως πάντα, έκανε τη συνέντευξη από σενάριο πραγματικότητα.
Καταρχήν, η ταυτότητα… Τι είναι αυτό το Bob;Λοιπόν… Το Bob Theatre Festival συγκεντρώνει, μέσα σε μια βδομάδα, ό,τι καλύτερο μπορούμε να βρούμε από το νεανικό θέατρο της Ελλάδας, της Αθήνας, μέσα στο χρόνο. Δηλαδή εμείς, μέσα στο χρόνο, βλέπουμε παραστάσεις από νεανικές ομάδες, και όποια μας αρέσει, όποια ταιριάζει στην αισθητική του Bob, έτσι όπως την καταλαβαίνουμε, υποκειμενικά μιλάμε πάντα, τη μαζεύουμε εδώ μέσα στο BIOS. Η ιδέα είναι ότι αν έλθει ένας θεατής και μπει τυχαία σε μια, οποιαδήποτε παράσταση, θα δει κάτι που του αρέσει, θα ξεθαρρέψει, ενδεχομένως να έλθει και μια δεύτερη μέρα και να δει μια άλλη παράσταση και ο στόχος είναι, από το Φθινόπωρο και μετά να αναζητήσει τις νεανικές παραστάσεις και να πάει να τις δει «κανονικά», στο θέατρο στο οποίο παίζονται. Εκτός από αυτό, το Bob έχει, πλέον, και κάποιες άλλες πτυχές… Το διαγωνισμό Scratch Night, στον οποίο συμμετέχουν εντελώς νεοσύστατες ομάδες, ομάδες από παιδιά που μόλις έχουν τελειώσει τις σχολές τους συνήθως και είναι δυο-τρία χρόνια ηθοποιοί… Εννιά ομάδες φέτος παρουσιάζουν μόνο δεκαπέντε λεπτά από μια παράσταση που δεν έχουν ετοιμάσει… Το κοινό τις βλέπει όλες μαζί, ψηφίζει και στη νικήτρια ομάδα δίνουμε ένα χρηματικό βραβείο, για να τη βοηθήσουμε λίγο στην παραγωγή, της κάνουμε ένα σεμινάριο το καλοκαίρι που αφορά κυρίως θέματα παραγωγής… Τα εφοριακά, τα λογιστικά, τα ασφαλιστικά, αλλά και λίγο σε θέματα δραματουργίας, πώς δηλαδή το δεκαπεντάλεπτο να γίνει ολοκληρωμένη παράσταση. Και η παράστασή τους εντάσσεται κανονικά στο πρόγραμμα του BIOS από Σεπτέμβριο… Είναι μια παράσταση η οποία είναι σχεδόν μια ώρα… μία ώρα και κάτι… Φέτος έχουμε και διαγωνισμό Stand-Up Comedy, το λεγόμενο “Ultimate πέντε λεπτά δόξας”, τον οποίο τρέχουν, ως επί το πλείστον, ο Λάμπρος Φισφής και η Κατερίνα Βρανά, που το κάναν έτσι κι αλλιώς εκτός Bob και έχουμε κι ένα διαγωνισμό αυτοσχεδιασμού, όπου τέσσερις ομάδες θα παίξουν μεταξύ τους. Το Stand-Up Comedy έχει βραβείο 200 Ευρώ για το νικητή.
Το να βρεις παραστάσεις, να τις δεις και να τις εντάξεις στο Bob. Πώς γίνεται; Τρέχεις εσύ…Όλη η ομάδα AbOvo. Κατ’ αρχάς, πέρα από το ότι ανοίγουμε το Αθηνόραμα και όπου έχει νεανική ομάδα πάμε και το βλέπουμε… δυστυχώς όχι όλα, έχει πολύ πράγμα… Αλλά πλέον, μετά από επτά χρόνια Bob και μετά από δέκα χρόνια Abovo, την ξέρουμε την οικογένεια του ελληνικού θεάτρου. Έχουμε και προσωπικές σχέσεις με τους περισσότερους που παίζουν στο φεστιβάλ, είναι άνθρωποι που είναι φίλοι μας αλλά γίναν φίλοι μας μέσα απ’ τη δουλειά. Είναι ένα φεστιβάλ στο οποίο καλούμε φίλους μας, αλλά πριν γίνουν φίλοι μας! Γιατί εκτιμάμε τη δουλειά τους, γιατί εκτιμάνε τη δική μας και γιατί εξακολουθούν να έχουν καλές παραστάσεις.
Με το φεστιβάλ μπαίνετε μέσα οικονομικά, βγαίνετε, είναι ίσα βάρκα ίσα νερά…Κοίταξε… Κάθε χρόνο είναι διαφορετικά τα πράγματα… Το φεστιβάλ, με εξαίρεση την πρώτη του χρόνια, όλες τις άλλες χρονιές είχε χορηγούς. Όταν ξεκίνησε η κρίση, το 2010, που τα πράγματα δυσκόλεψαν, έπεσε το ενδιαφέρον των χορηγών αλλά πάλι είχαμε. Ακόμα και φέτος, που είναι η πιο δύσκολη χρονιά, η Hellas On Line μας υποστηρίζει. Μπορούμε και προσαρμόζουμε αναλόγως το φεστιβάλ… Μικρότερη αφισοκόλληση, όχι τόσα πολλά λεφτά στην επικοινωνία, όχι τόσο ακριβά πράγματα όσον αφορά τη βιντεοσκόπηση… Και επειδή εμείς δεν παίρνουμε λεφτά από το φεστιβάλ, τα έσοδα των παραστάσεων μοιράζονται μεταξύ των ομάδων και του χώρου. Εμείς όμως παίρνουμε το 50% από τους διαγωνισμούς. Φέτος λοιπόν, με τη χορηγία της Hellas On Line και τα ποσοστά των διαγωνισμών, νομίζω ότι θα βγουν τα έξοδα. Εμείς δεν πληρωνόμαστε απ’ αυτό, αλλά μας δίνει χαρά… Αλλά πρέπει σιγά-σιγά αυτό το πράγμα να γίνει μεγαλύτερο. Και για να μπορούμε κι εμείς να κάνουμε καλύτερη δουλειά και κυρίως για να μπορούμε να το επικοινωνήσουμε καλύτερα.
Έχεις σκεφτεί τρόπους;Μμμ… Τώρα αυτός είναι στόχος από του χρόνου. Αρχικά πρέπει να καταγράψουμε το κοινό μας. Να ξέρουμε εμπορικά που απευθυνόμαστε. Ώστε να πάμε από την αρχή της χρονιά. Από το Σεπτέμβριο. Να προσεγγίσουμε περισσότερους χορηγούς, με ένα μεγαλύτερο πακέτο, να ξέρουμε τι πουλάμε – εντός εισαγωγικών – ώστε να μπορέσουμε αυτό το πράγμα να το υποστηρίξουμε καλύτερα. Το site του φεστιβάλ ας πούμε… Το φτιάχνουμε εμείς. Δεν ξέρουμε να το φτιάχνουμε καλά… Αν πάρουμε έναν επαγγελματία, μπορεί να φτιάξει ένα site καταπληκτικό, το οποίο θα βοηθήσει και την παράσταση. Μία ιδέα είναι η εξής. Επειδή ο Μάιος είναι ο μήνας των νεανικών ομάδων… Όλα τα νεανικά πράγματα λειτουργούν καλύτερα το Μάιο, έχει περισσότερη κίνηση από κόσμο. Ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε το Bob ένα φεστιβάλ, στο οποίο και οι πιο καταξιωμένοι νέοι δημιουργοί, όπως ο Κώστας Γάκης, που παίζει φέτος, να ξέρουν ότι μπορούν να παρουσιάσουν στο Βob μία παράσταση σε “Working progress”, η οποία θα ξεκινήσει από Σεπτέμβριο ή μία κανονική πρεμιέρα! Αλλά κι εμείς θα πρέπει αυτό όλο να το χρηματοδοτήσουμε. Να το παρουσιάσουμε σαν ένα κερδοφόρο event μέσα στη χρονιά. Το Bob θα πρέπει να μεγαλώσει από κόσμο αλλά και να μπορεί να δώσει λεφτά και να «επιχορηγήσει» νέες δημιουργίες.
Πόσο χρόνο σας τρώει το φεστιβάλ;Μέσα στο χρόνο… Η αλήθεια είναι ότι εμείς αρχίζουμε κι ασχολούμαστε μετά τα Χριστούγεννα. Γύρω στον Ιανουάριο-Φεβρουάριο αρχίζουμε και βλέπουμε παραστάσεις… Πάμε και βλέπουμε αρκετές παραστάσεις. Είμαστε μεγάλη ομάδα, είμαστε έξι-εφτά άτομα… Τα μοιράζουμε και πάμε κάθε μέρα και βλέπουμε. Ό,τι να ‘ναι! Έχουμε δει και πολύ χάλια πράγματα, έχουμε δει νεανικές ομάδες που δεν ξέρουν ακριβώς τι κάνουν… Το τρέξιμο ξεκινάει γύρω στο Μάρτιο, όπου πλέον προσκαλούμε τις παραστάσεις. Αρχίζουμε και μαζεύουμε το υλικό τους, αρχίζουμε να συνεννοούμαστε με τους χορηγούς, βρίσκουμε τρόπους επικοινωνίας… ε, και μετά το Πάσχα είναι φουλ, μέχρι το τέλος του Bob. Πάντα θυμάμαι ότι όταν χτυπούν οι καμπάνες για το Πάσχα… εγώ είμαι σπίτι και φτιάχνω το site! (γελάει)
Ασχολείσαι κι εσύ με το site;
Ναι, ναι, εγώ το φτιάχνω τo site, γι αυτό είναι κι έτσι μέτριο! (γέλια)
Ναι, ναι, εγώ το φτιάχνω τo site, γι αυτό είναι κι έτσι μέτριο! (γέλια)
Υπάρχει αυτοσχεδιασμός, υπάρχουν δεκαπέντε λεπτά παράστασης, που φιλοδοξούν να γίνουν «κανονική» παράσταση… Έχεις κάποιες ιδέες για το Bob, που να λες «Όχι, αυτό θα το κάνουμε του χρόνου»…Ου! Χιλιάδες πράγματα. Τις τελευταίες τρεις χρονιές είχαμε παραστάσεις που φέρναμε από το εξωτερικό. Φέτος, με την έλλειψη πόρων, το αφήσαμε. Γιατί κάτω από δυο-τρία χιλιάρικα δεν πέφτει. Και δυο άνθρωποι να έλθουν, θέλουν εισιτήρια, διαμονή και συνήθως θέλουν και αμοιβή. Ένα όνειρό μας είναι να υπάρχει ένα video-ημερολόγιο… Θα ήθελα να υπάρχει ένα κανάλι του Bob, ξέρεις, απ’ αυτά που βλέπεις στο youtube. Να μπορούμε να βιντεοσκοπούμε συνεντεύξεις… να υπάρχει μια ανταπόκριση στο τέλος κάθε μέρας που να λέει τι έγινε σήμερα και τι πρόκειται να συμβεί αύριο… Κάποια παιδιά από την κάθε παράσταση να λένε μια κουβέντα… Αυτό όμως θέλει λεφτά. Θέλει έναν άνθρωπο να το γυρίσει, έναν άνθρωπο να το μοντάρει, έναν άνθρωπο για τον ήχο. Θέλει υλικά… Δεν έχουμε τα λεφτά να το κάνουμε αυτό. Φέτος λίγο το καταφέραμε αυτό με το Radio Reboot, που είναι υποστηριχτής του φεστιβάλ, που το έκανε ραδιοφωνικά. Επίσης το Αλμυρό Φιστίκι το στήριξε αυτό. Θα θέλαμε επίσης να υπάρχει και μια σεμιναριακή πτυχή στο φεστιβάλ. Αλλά από τη στιγμή που ένας σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί έρχονται εδώ και κάνουν δέκα ώρες πρόβα, για να ξαναστήσουν σκηνή και φώτα… Όταν τους ζητάς επιπλέον να κάνουν κι ένα σεμινάριο…
Το όνειρό σου για το Bob ποιο είναι;Κοίταξε… Φέτος είναι μία κομβική χρονιά. Γιατί μετά από εφτά χρόνια, επειδή κι εμείς μεγαλώνουμε… Δηλαδή αν το Bob είναι του χρόνου έτσι ακριβώς όπως είναι και φέτος δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι. Πρέπει το Bob να μεγαλώσει. Πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα του. Ο στόχος του Bob είναι σαφής. Να ενισχύσει το νεανικό θέατρο, να πολλαπλασιάσει τον κόσμο που πηγαίνει να δει νεανικό θέατρο. Αυτό δεν είναι κάτι που θα το πετύχει μία χρονιά και τελείωσε. Είναι κάτι που κάθε χρόνο το ενισχύει και το προχωράει. Όσο το Βοb μεγαλώνει, όσο το Bob, να το πω χοντρά, κόβει πιο πολλά εισιτήρια, τόσο πιο ευχαριστημένοι είμαστε. Να είναι μια εβδομάδα όπου υπάρχει ωραία ατμόσφαιρα, όπου υπάρχουν ωραίες παραστάσεις, όπου ο κόσμος έρχεται και ξανάρχεται και που περνάει καλά και που κρατάει την εμπειρία από αυτό.
Προηγουμένως είπες ότι, όσον αφορά τις νέες-νέες-νέες παραστάσεις, έχεις δει ωραία πράγματα, έχεις δει και χάλια…
Έχουμε δει και υπέροχα πράγματα… Έχουμε φύγει από παραστάσεις και είπαμε ότι είδαμε κάτι που δεν το είχαμε ξαναδεί. Και υπάρχουν και παραστάσεις που στα δέκα λεπτά πάνω λες «Εντάξει… πάμε να φύγουμε»…
Έχουμε δει και υπέροχα πράγματα… Έχουμε φύγει από παραστάσεις και είπαμε ότι είδαμε κάτι που δεν το είχαμε ξαναδεί. Και υπάρχουν και παραστάσεις που στα δέκα λεπτά πάνω λες «Εντάξει… πάμε να φύγουμε»…
Σε τι ποσοστό πιστεύεις ότι οι νέοι ηθοποιοί το έχουν; Ή ότι δεν το ‘χουν…Με τους AbOvo ήμαστε πολύ τυχεροί. Τα πράγματα λειτούργησαν πολύ νωρίς για μας. Απ’ την πρώτη μας παράσταση, παίξαμε σε ένα bar-theatre για δέκα παραστάσεις, έγινε χαμός για τα δικά μας δεδομένα, πήγαμε σε μεγαλύτερο θέατρο την επόμενη χρονιά, παίξαμε όλη τη σεζόν, πήραμε επιχορήγηση, πήγαμε σε ακόμα μεγαλύτερο θέατρο την επόμενη σεζόν, πήραμε σπουδαίες κριτικές, ήμουν κι εγώ υποψήφιος για ένα βραβείο, οπότε πήραν κι οι γονείς μου μια χαρά! (γελάει) Ήδη στη δεύτερη παράστασή μας είχαμε ένα κοινό, το οποίο θα ερχόταν να δει οτιδήποτε! Και κάποιοι από μας επεκτείναμε την καριέρα μας και εκτός AbOvo.
Και έχετε πάει και έργο σας έξω με τους AbOvo…Βεβαίως! Και κάναμε και παραστάσεις που μας έδωσαν συγκίνηση… Είμαστε χαρούμενοι. Αυτό που εμάς μας κράτησε και που πλέον αναγνωρίζουμε ποιες ομάδες το έχουν, είναι το ότι θέλαμε να κάνουμε την παράστασή μας. Γουστάραμε να κάνουμε την παράσταση! Θέλαμε να πούμε κάτι με την παράσταση και αυτό μας ένοιαζε. Το ότι ερχόταν κόσμος… αυτό αποτελούσε την επιβράβευση. Το ότι βγάλαμε κι ένα μηνιάτικο «νορμάλ» ήταν κι αυτό μια βράβευση. Η επιχορήγηση ήταν μία βράβευση… αλλά δεν ήταν ο στόχος. Λυπάμαι όταν βλέπω ομάδες οι οποίες έχουν περιεχόμενο, έχουν κάτι να πούνε, αλλά απογοητεύονται όταν δεν βλέπουν άμεση οικονομική εξαργύρωση αυτού που κάνουν. Λες και δεν ξέρουν που βρίσκονται, λες και δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Θέλουν χρόνο αυτά. Εγώ χαίρομαι που βλέπω, ειδικά φέτος, ομάδες να προχωράνε. Όπως είναι οι 4Frontal, οι οποίοι πέρσι είχαν έλθει μόλις τρίτοι στο διαγωνισμό Scratch Night… Είναι δουλευταράδες, είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, είναι μια ομάδα με παρά πολύ καλή ενέργεια μεταξύ τους. Έχουν φέτος δύο παραστάσεις, έκαναν και μία τρίτη μέσα στη χρονιά, και πάνε παρά πολύ καλά. Έχουν όρεξη, έχουν ενέργεια…
Με το βιντεάκι αυτό το απίστευτο…
Ναι... (γελάει)
Ναι... (γελάει)
Φαντάζομαι δική σου ιδέα…
Όχι… Δεν είναι δική μου ιδέα. Και θέλω να αποτινάξω από πάνω μου το ρόλο του εμπνευστή του Bob Theater Festival…
Όχι… Δεν είναι δική μου ιδέα. Και θέλω να αποτινάξω από πάνω μου το ρόλο του εμπνευστή του Bob Theater Festival…
Υπάρχει η ομάδα…Είναι όλης της ομάδας! Δεν ξέρω καν αν ήταν δική μου ιδέα, δεν ξέρω καν αν ήταν κάποιου ιδέα το Bob. Εμείς είχαμε τέσσερις παραστάσεις τότε το 2008 και λέμε «Δεν κλείνουμε ένα θέατρο να παίξουμε και τις τέσσερις»; Και επειδή ήδη είχαμε καλές σχέσεις με τις άλλες ομάδες, ήταν ξαφνικά ένα φεστιβάλ! Δεν είναι δική μου ιδέα, είναι ολονών και δεν είναι και δική μου δουλειά, όλοι τρέχουμε γι αυτό το πράγμα. Η Μαρία Μπαλούτσου και ο Γιώργος Αγγελόπουλος έχουν και παιδιά και τα «παρατάνε» για να είναι εδώ μέχρι τις ένδεκα και να προσέχουν τις πρόβες των άλλων. Απλά εγώ είμαι ο πιο φλύαρος μάλλον και συνήθως μιλάω εγώ… (γέλια) Το βιντεάκι αυτό είναι αντιγραφή από ένα βίντεο από το “Saturday Night Live”, που το παίζουμε λίγο στην αρχή και λέγεται “People getting punched in the face before eating” (σ.σ. κόσμος που τρώει γροθιά στη μούρη πριν το φαγητό). Η ιδέα του motto που βγάζει, «Μην πας θέατρο, πήγαινε Bob”, είναι του Κωνσταντίνου Πιλάβιου του σκηνοθέτη. Έχουμε δουλέψει μαζί του, έχουμε δουλέψει και στην τηλεόραση μαζί του, με «Το Ίδρυμα» που είχαμε κάνει στο ΣΚΑΪ… Αυτό το βιντεάκι ήταν μια ωραία μέρα δημιουργίας, από αυτές που οι άνθρωποι πετάνε διάφορες ιδέες και βγαίνει κάτι ωραίο απ’ όλα αυτά και κουμπώνει. Όταν ειπώθηκε από τον Κωνσταντίνο αυτή η ιδέα είπαμε «Ας το κάνουμε»! Έτσι είναι το Devised, έτσι είναι η ομαδική δουλειά. Όλοι μιλάνε, κάποια στιγμή βγαίνει κάτι ωραίο, όλοι συμφωνούν και έτσι προχωράει το πράμα!
Κώστας Κούλης
