Μαριχουάνα Stop, Μέρος Δεύτερον: Θανάσης Βισκαδουράκης
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 02 Νοεμβρίου 2018 21:12
Ο Θανάσης Βισκαδουράκης είναι ένας από τους πιο καλούς κωμικούς της γενιάς του. Φέτος βρίσκεται στο «Μαριχουάνα Stop» μαζί με μια μοναδική ομάδα. Τον βρήκαμε στις τελικές πρόβες πριν την πρεμιέρα. Ευχαριστούμε θερμά την Αλίκη Δανάλη που μας έφερε σε επαφή.
Θα ήθελα να μου πείτε τις εντυπώσεις σας από τις πρόβες του «Μαριχουάνα Stop»
Ζω μοναδικές στιγμές. Στιγμές μεγάλης χαράς, γιατί αναβιώνει ένα έργο του 1971 το 2018. Καλούμαστε εμείς, η νέα γενιά, να παίξουμε τόσο μοναδικούς ρόλους. Εγώ καλούμαι να υπερασπιστώ το ρόλο του Χρόνη Εξαρχάκου, έναν ηθοποιό που ήθελα πολύ να γνωρίσω, αλλά δυστυχώς μας άφησε νωρίς. Είναι μεγάλο το άγχος και η αγωνία να ανταποκριθώ σε αυτό το ρόλο. Δεν είναι εύκολος. Το διαβάζω από το καλοκαίρι, έχω δει την ταινία άπειρες φορές. Σκέφτεσαι «Τι έγραψε τότε ο Δαλιανίδης»… Μια απλή, ωραία μουσική κωμωδία με ρυθμό, με δροσιά, με ομορφιά και λες «Γιατί αυτό τώρα λείπει από τη σημερινή Ελλάδα»; Βλέπεις μια Ελλάδα που είναι μέσα στο γκρίζο, μέσα στη γκρίνια, την απογοήτευση, μες την ηττοπάθεια. Και τότε όμως, το 1971, τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα, αλλά έβλεπες δουλειές με ομορφιά. Και τώρα εμείς καλούμαστε να αναβιώσουμε αυτό το έργο και με τη «μπαγκέτα» του Γιώργου Βάλαρη, στον οποίο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε να μου εμπιστευθεί αυτό το ρόλο.
Έχετε στη παράσταση την κυρία Ιωαννίδου.
Είναι τρελή η τύπισσα, για τα σίδερα! (γέλια) Είναι ένα κορίτσι με τόση ζωντάνια! Πατάει στη σκηνή με ένταση, με ρυθμό. Κουβαλάει το 1971 στο τώρα. Κρατά ακόμα αυτή τη φρεσκάδα, την τρέλα της, τη διάθεση. Αγαπά το σανίδι και πολλές φορές κάθομαι και τη θαυμάζω στις πρόβες. Μου προκαλεί δέος.
Η πρώτη συνάντηση με τον κύριο Βοσκόπουλο; Πώς θα την περιγράφατε;
Κύριος με κάπα κεφαλαίο, άρχοντας! Δεν είναι τυχαία η μεγάλη καριέρα του. Έχει ένα φως μέσα του. Είναι ένας άνδρας που με τη φωνή του σαγήνευσε τον ελληνικό πληθυσμό. Τον αγαπήσαν τρελά και οι γυναίκες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός τον αγαπά πολύ και αυτός το Θεό. Είμαστε τυχεροί που θα παίξουμε κοντά του, θα κλέψουμε λίγη από τη δόξα του. Θα ζήσουμε όλο αυτό που έζησαν η Μαρία με τον Τόλη το 1971. Ποιος θα το πίστευε πως μετά από σαράντα επτά χρόνια θα έπαιζαν τον ίδιο ρόλο...
Και η παράσταση, μάθαμε, είναι sold out μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη.
Εδώ βρίσκεται το μεγαλείο του έργου. Με το που ανακοινώθηκε ότι αυτός ο Άρχοντας θα παίξει το ρόλο του, τα τηλέφωνα «σπάσανε». Αυτό είναι δημοφιλία.
Τι αγαπάτε στο θέατρο και τι σας θυμώνει σε αυτό;
Το θέατρο το αγαπάμε γιατί είμαστε επαγγελματίες. Μάλλον… δεν αγαπώ το θέατρο, το υπηρετώ. Όπως λέει και ο Τσέχωφ, το ταλέντο είναι η καλλιέργεια του ταλέντου. Όταν έχεις ταλέντο έχεις απλά μια κλίση, το δουλεύεις και έτσι εξελίσσεσαι και σαν ηθοποιός. Το θέατρο έχει πολλές πίκρες και λίγες χαρές. Φέτος για μένα είναι μια χρόνια ανείπωτης χαράς, καθώς ανεβάσαμε στο θέατρο Ακροπόλ με την Ειρήνη Ιακώβου το « Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη και τώρα ετοιμάζομαι εδώ για το «Μαριχουάνα Stop». Κολλάει και το «Μπάτσελορ 3», με το Γιάννη Παπαδάκο το σκηνοθέτη και λέω «Τι ζω»! Νοιώθω μεγάλη χαρά που συμμετέχω σε όλα αυτά.
Τι σας εξιτάρει περισσότερο; Ένας κωμικός ή ένας δραματικός ρόλος;
Αγαπώ πολύ την κωμωδία. Είναι συγκινητικές οι στιγμές που σε πλησιάζει ο κόσμος και δηλώνει την εκτίμηση και την αγάπη του. Αλλά και ο δραματικός ρόλος έχει τη δική του γοητεία. Ποιο δύσκολη όμως είναι η κωμωδία. Το να κάνεις τον άλλο να γελάσει είναι πολύ δύσκολο. Ο καθένας έχει τα προβλήματά του και έρχεται στο θέατρο και πρέπει εσύ να του δώσεις χαρά και να φύγει από την παράσταση ευδιάθετος.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Φωτό: ΕΜΑΝΟΝ, Νικήτας Δάνος
Θα ήθελα να μου πείτε τις εντυπώσεις σας από τις πρόβες του «Μαριχουάνα Stop»
Ζω μοναδικές στιγμές. Στιγμές μεγάλης χαράς, γιατί αναβιώνει ένα έργο του 1971 το 2018. Καλούμαστε εμείς, η νέα γενιά, να παίξουμε τόσο μοναδικούς ρόλους. Εγώ καλούμαι να υπερασπιστώ το ρόλο του Χρόνη Εξαρχάκου, έναν ηθοποιό που ήθελα πολύ να γνωρίσω, αλλά δυστυχώς μας άφησε νωρίς. Είναι μεγάλο το άγχος και η αγωνία να ανταποκριθώ σε αυτό το ρόλο. Δεν είναι εύκολος. Το διαβάζω από το καλοκαίρι, έχω δει την ταινία άπειρες φορές. Σκέφτεσαι «Τι έγραψε τότε ο Δαλιανίδης»… Μια απλή, ωραία μουσική κωμωδία με ρυθμό, με δροσιά, με ομορφιά και λες «Γιατί αυτό τώρα λείπει από τη σημερινή Ελλάδα»; Βλέπεις μια Ελλάδα που είναι μέσα στο γκρίζο, μέσα στη γκρίνια, την απογοήτευση, μες την ηττοπάθεια. Και τότε όμως, το 1971, τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα, αλλά έβλεπες δουλειές με ομορφιά. Και τώρα εμείς καλούμαστε να αναβιώσουμε αυτό το έργο και με τη «μπαγκέτα» του Γιώργου Βάλαρη, στον οποίο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε να μου εμπιστευθεί αυτό το ρόλο.
Έχετε στη παράσταση την κυρία Ιωαννίδου.
Είναι τρελή η τύπισσα, για τα σίδερα! (γέλια) Είναι ένα κορίτσι με τόση ζωντάνια! Πατάει στη σκηνή με ένταση, με ρυθμό. Κουβαλάει το 1971 στο τώρα. Κρατά ακόμα αυτή τη φρεσκάδα, την τρέλα της, τη διάθεση. Αγαπά το σανίδι και πολλές φορές κάθομαι και τη θαυμάζω στις πρόβες. Μου προκαλεί δέος.
Η πρώτη συνάντηση με τον κύριο Βοσκόπουλο; Πώς θα την περιγράφατε;
Κύριος με κάπα κεφαλαίο, άρχοντας! Δεν είναι τυχαία η μεγάλη καριέρα του. Έχει ένα φως μέσα του. Είναι ένας άνδρας που με τη φωνή του σαγήνευσε τον ελληνικό πληθυσμό. Τον αγαπήσαν τρελά και οι γυναίκες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός τον αγαπά πολύ και αυτός το Θεό. Είμαστε τυχεροί που θα παίξουμε κοντά του, θα κλέψουμε λίγη από τη δόξα του. Θα ζήσουμε όλο αυτό που έζησαν η Μαρία με τον Τόλη το 1971. Ποιος θα το πίστευε πως μετά από σαράντα επτά χρόνια θα έπαιζαν τον ίδιο ρόλο...
Και η παράσταση, μάθαμε, είναι sold out μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη.
Εδώ βρίσκεται το μεγαλείο του έργου. Με το που ανακοινώθηκε ότι αυτός ο Άρχοντας θα παίξει το ρόλο του, τα τηλέφωνα «σπάσανε». Αυτό είναι δημοφιλία.
Τι αγαπάτε στο θέατρο και τι σας θυμώνει σε αυτό;
Το θέατρο το αγαπάμε γιατί είμαστε επαγγελματίες. Μάλλον… δεν αγαπώ το θέατρο, το υπηρετώ. Όπως λέει και ο Τσέχωφ, το ταλέντο είναι η καλλιέργεια του ταλέντου. Όταν έχεις ταλέντο έχεις απλά μια κλίση, το δουλεύεις και έτσι εξελίσσεσαι και σαν ηθοποιός. Το θέατρο έχει πολλές πίκρες και λίγες χαρές. Φέτος για μένα είναι μια χρόνια ανείπωτης χαράς, καθώς ανεβάσαμε στο θέατρο Ακροπόλ με την Ειρήνη Ιακώβου το « Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη και τώρα ετοιμάζομαι εδώ για το «Μαριχουάνα Stop». Κολλάει και το «Μπάτσελορ 3», με το Γιάννη Παπαδάκο το σκηνοθέτη και λέω «Τι ζω»! Νοιώθω μεγάλη χαρά που συμμετέχω σε όλα αυτά.
Τι σας εξιτάρει περισσότερο; Ένας κωμικός ή ένας δραματικός ρόλος;
Αγαπώ πολύ την κωμωδία. Είναι συγκινητικές οι στιγμές που σε πλησιάζει ο κόσμος και δηλώνει την εκτίμηση και την αγάπη του. Αλλά και ο δραματικός ρόλος έχει τη δική του γοητεία. Ποιο δύσκολη όμως είναι η κωμωδία. Το να κάνεις τον άλλο να γελάσει είναι πολύ δύσκολο. Ο καθένας έχει τα προβλήματά του και έρχεται στο θέατρο και πρέπει εσύ να του δώσεις χαρά και να φύγει από την παράσταση ευδιάθετος.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Φωτό: ΕΜΑΝΟΝ, Νικήτας Δάνος
Joomla Social by OrdaSoft!
