Συνέντευξη με το Γιώργο Βέττο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 27 Οκτωβρίου 2015 00:56
Συναντήσαμε το Γιώργο Βέττο στο θέατρο «Αλκμήνη», όπου υπογράφει την πρώτη του σκηνοθεσία με την παράσταση το «Γαλάζιο του ουρανού» του George Bataille και είχαμε μαζί του μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Τι σας παρακίνησε ν’ ασχοληθείτε με το «Γαλάζιο του ουρανού» του George Bataille;
“To Γαλάζιο του Ουρανού” είναι ένα διήγημα που όταν πήρα στα χέρια μου με κράτησε αφοσιωμένο και λαχταρούσα τη στιγμή να το διαβάσω μέχρι τέλος. Ο τρόπος που εξιστορεί την ιστορία είναι μοναδικός σε ταξιδεύει σε μία άλλη εποχή και αυτό προσπάθησα να μεταφέρω στη σκηνοθετική άποψη του έργου. Την πρώτη στιγμή που το διάβασα, ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι θα είναι το πρώτο έργο το οποίο θα σκηνοθετήσω. Και τελικά ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου έγινε πραγματικότητα.
Πώς δουλέψατε με τους ηθοποιούς;
H αρχή έγινε με τη συνεργάτιδά μου Γεωργία Κατσανού, ήταν η πρώτη στην οποία απευθύνθηκα και μίλησα για τα σχέδιά μου. Μετά αναζητήσαμε μαζί τους ηθοποιούς και τους συντελεστές, οι οποίοι θα πλαισίωναν την παράσταση. Από την αρχή ένας ήταν ο σκοπός μου, να γίνουμε μία ομάδα, η οποία θα είναι αρμονικά δεμένη σαν συμφωνική ορχήστρα. Προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε τα κινησιολογικά και σωματικά εργαλεία, τα οποία και δουλέψαμε ώστε να δένουν αρμονικά με τη μουσική. Έπειτα πιάσαμε τους χαρακτήρες και ρόλους και ενώσαμε όλα αυτά τα στοιχεία μεταξύ τους για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Νομίζω πως τα καταφέραμε.
Γιατί δεν προχωρήσατε στην ωμή εικονοποίηση της φρίκης;
Πιστεύω ότι το κοινό δεν είναι έτοιμο να δεχτεί την ωμή εικονοποίηση αυτού του έργου. Στόχος μου δεν είναι να σοκάρω ούτε να “τρομάξω” το κοινό. Μέσα από τη σκηνοθεσία ο θεατής μεταφέρεται στην εποχή εκείνη, καθώς προσπάθησα να το αποδώσω με τέτοιο τρόπο ώστε όλα όσα δεν βλέπει με τα μάτια του να μπορέσει να τα φανταστεί. Το ταξίδι του μυαλού και τα ερεθίσματα τα οποία δίνονται στο θεατή είναι πιο ισχυρά από την εικόνα.
Εκτός από τη σκηνοθεσία υπογράφετε και τη διασκευή. Ποιες δυσκολίες συναντήσατε μεταφέροντας το μυθιστόρημα στη σκηνή;
Δεν συνάντησα κάποια δυσκολία στη μεταφορά του διηγήματος στην σκηνή. Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει το συγκεκριμένο έργο στο θεατρικό σανίδι και προσπάθησα να μεταφέρω τις εικόνες που είχα την στιγμή που το διάβαζα. H παράσταση είναι φτιαγμένη για καθημερινούς αντί-ήρωες, είναι group therapy, όπου ο καθένας μπορεί να βρει κάπου τον εαυτό του και να τον κοιτάξει από μακριά σαν θεατής.
Μιλήστε μου για τη σχέση σας με το χορό.
Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη δραματική σχολή, συνεργάστηκα με μία ομάδα χοροθέατρου, για το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη “Πεθαίνω σαν Χώρα”. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ με το χορό. Ήταν το πρώτο ερέθισμα για να ασχοληθώ και είναι κάτι που το συνέχισα καθώς ασχολούμαι ακόμη και σήμερα. Κυρίως ασχολούμαι με το σύγχρονο χορό, καθώς και με το pilates και το μπαλέτο, για να μπορέσω να βρω και να κατακτήσω τις δυνατότητες εκείνες οι οποίες θα με κάνουν καλύτερο και να μπορέσω να εκφράσω όλα τα συναισθήματα, μέσω της κίνησης του σώματος.
Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη δραματική σχολή, συνεργάστηκα με μία ομάδα χοροθέατρου, για το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη “Πεθαίνω σαν Χώρα”. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ με το χορό. Ήταν το πρώτο ερέθισμα για να ασχοληθώ και είναι κάτι που το συνέχισα καθώς ασχολούμαι ακόμη και σήμερα. Κυρίως ασχολούμαι με το σύγχρονο χορό, καθώς και με το pilates και το μπαλέτο, για να μπορέσω να βρω και να κατακτήσω τις δυνατότητες εκείνες οι οποίες θα με κάνουν καλύτερο και να μπορέσω να εκφράσω όλα τα συναισθήματα, μέσω της κίνησης του σώματος.
Ξεκινήσατε από την υποκριτική. Η σκηνοθεσία πώς προέκυψε;
Tο κίνητρο ήταν το ίδιο το έργο του Μπατάιγ, το οποίο με έκανε να το διαβάζω συνέχεια και ασταμάτητα. Όταν “Το Γαλάζιο του Ουρανού” έφτασε στα χέρια μου δημιούργησε έντονα συναισθήματα και κάθε φορά ήταν σαν να ξεπηδούσαν καινούργιες εικόνες. Δεν κλειδωνόμουν σε μια εικόνα και τέλος αυτό ήταν. Και εκεί ήταν που πήρα την οριστική απόφαση ότι αυτό το έργο θέλω να το ανεβάσω και να πάρω αυτόν το δύσκολο ρόλο του σκηνοθέτη. Δυσκολεύτηκα να τιθασεύσω αυτές τις εικόνες και να τις βάλω σε σειρά να συνδυάσω κίνηση και λόγο, ήταν τόσο σουρεαλιστικά όπως δραπέτευαν. Έτσι πήρα την απόφαση ότι δεν θέλω να το κάνω πιστό το έργο του Μπατάιγ. Να κρατήσω ναι μεν κάποια χαρακτηριστικά και να τονίσω κάποια άλλα που με κυνηγούσαν όσες φόρες και να το διάβαζα αυτό το έργο. Αυτή ήταν η κινητήρια δύναμη. Εύχομαι να βρω και άλλα έργα να με κάνουν να ξανά να νιώσω το ίδιο συναίσθημα.
Tο κίνητρο ήταν το ίδιο το έργο του Μπατάιγ, το οποίο με έκανε να το διαβάζω συνέχεια και ασταμάτητα. Όταν “Το Γαλάζιο του Ουρανού” έφτασε στα χέρια μου δημιούργησε έντονα συναισθήματα και κάθε φορά ήταν σαν να ξεπηδούσαν καινούργιες εικόνες. Δεν κλειδωνόμουν σε μια εικόνα και τέλος αυτό ήταν. Και εκεί ήταν που πήρα την οριστική απόφαση ότι αυτό το έργο θέλω να το ανεβάσω και να πάρω αυτόν το δύσκολο ρόλο του σκηνοθέτη. Δυσκολεύτηκα να τιθασεύσω αυτές τις εικόνες και να τις βάλω σε σειρά να συνδυάσω κίνηση και λόγο, ήταν τόσο σουρεαλιστικά όπως δραπέτευαν. Έτσι πήρα την απόφαση ότι δεν θέλω να το κάνω πιστό το έργο του Μπατάιγ. Να κρατήσω ναι μεν κάποια χαρακτηριστικά και να τονίσω κάποια άλλα που με κυνηγούσαν όσες φόρες και να το διάβαζα αυτό το έργο. Αυτή ήταν η κινητήρια δύναμη. Εύχομαι να βρω και άλλα έργα να με κάνουν να ξανά να νιώσω το ίδιο συναίσθημα.
Τι σας γοητεύει περισσότερο στον κόσμο του θεάτρου;
Η φαντασία που κανείς δεν μπορεί να σου περιορίσει, η ελευθερία σκέψεων και ιδεών. O ρόλος – πρόκληση που καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας και να αφυπνίσουμε συναισθήματα, μεταφέροντας τους θεατές στον κόσμο του θεάτρου, τον οποίο βιώνουν και οι ίδιοι στην καθημερινότητα τους. Με γοητεύει πως μια άδεια σκηνή ξαφνικά παίρνει ζωντάνια από την υπόσταση των ηρώων, από τα φώτα που θα φωτίσουν τη σκοτεινή τους πλευρά, από το ηχόχρωμα των συναισθημάτων και από όσα ξεδιπλώνονται όταν κάποιος πατήσει στη σκηνή την ίδια.
Είχατε άλλο προσανατολισμό πριν την ενασχόλησή σας με το θέατρο;
Από μικρή ηλικία είχα αρχίσει να μπαίνω στον κόσμο του θεάτρου, με αποτέλεσμα να μην έχω προλάβει να σκεφτώ αν θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι άλλο πέρα από αυτό. Την πρώτη ευκαιρία την είχα από τα σχολικά χρόνια, με θεατρικά παιχνίδια και συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα. Είναι κάτι που μου άρεσε από τότε και δεν το έχω μετανιώσει ούτε λεπτό.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις συνεργασίες σας;
Τα βασικά κριτήρια για μένα είναι δύο, τα οποία θα ακολουθώ και στη συνέχεια της καριέρας μου. Πρώτον, ο επαγγελματισμός, ακόμη και αν είναι η πρώτη φορά που κάποιος θα ανέβει στο σανίδι. Θέλω να είναι επαγγελματίας και να μπορεί να αντιληφθεί ότι η τέχνη και το θέατρο έχουν ανάγκη από επαγγελματίες και ανθρώπους που έχουν να προσφέρουν. Δεύτερον, η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία, χτίζοντας δημιουργικά κάτι που θα μας ευχαριστεί όλους και θα είμαστε ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα . Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται σιγά σιγά στο χρόνο, δεν την απαιτώ άλλα προσπαθώ να την κερδίζω από τους συνεργάτες μου. Και φυσικά η συνέπεια για έμενα παίζει σημαντικό ρόλο.
Μιλήστε μου για τα προσεχή σας σχέδια
Θα συνεχίσω τη σκηνοθεσία και οργάνωση παραγωγής με την εταιρία μου “1NIGHT ART”, με τη συνεργάτιδα μου, όπως το ξεκινήσαμε, τη Γεωργία Κατσανού . Όταν με το καλό τελειώσει ''Το Γαλάζιο του Ουρανού'', τότε θα δούμε με ακρίβεια ποιο θα είναι το επόμενο έργο, προς το παρόν όλα είναι ανοιχτά. Αυτό που μας νοιάζει είναι να βρίσκουμε έργα που θέλουμε να δείξουμε κάτι που αντιπροσωπεύει εμάς και τα επικοινωνούμε στο κοινό.
Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης
Joomla Social by OrdaSoft!
