Τι είναι αυτό που κάνει δύο νέους ανθρώπους να ονειρεύονται και να δημιουργούν;Αθηνά: Η αγάπη για τη ζωή… Η αγάπη για την ύπαρξη… Η αγάπη για τον άνθρωπο.Αιμίλιος: Στα δεκαπέντε μου διάβασα Μπακούνιν, Μαρξ και Μαλατέστα και Βέμπερ και Κροπότκιν. Ξεκίνησα να διαβάζω μόνος μου ποιήματα του Μπρεχτ. Και προσπαθούσα να τα εξηγήσω σε ένα φίλο μου. Δεν μπορούσα. Πώς να εξηγήσεις την ποίηση; Όταν άρχισα να ασχολούμαι με την παραστατική τέχνη, κατάλαβα ότι μπορείς να εξηγείς πράγματα ανεξήγητα. Κι επειδή είμαι ένας πολυλογάς άνθρωπος και θέλω διαρκώς να μιλάω στους άλλους, (γέλια) ξυπνάω και λέω «Πώς θα μιλήσουμε, ρε παιδί μου, σήμερα γι’ αυτό το θέμα; Ποιο έργο θα μπορούσε να το κάνει»; Αθηνά: Πρέπει κανείς να έχει προσωπικό λόγο για να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει. Ό,τι κι αν είναι. Τέχνη ή η δουλειά του…Αιμίλιος: Μου έλεγε η μητέρα μου, η οποία είναι ογδόντα τριών ετών, «Έχεις σταματήσει να βρίζεις». Μικρός έβριζα παρά πολύ… Της λέω «Ναι, επειδή κάνω θέατρο». Η τέχνη μας λοιπόν είναι με ένα τρόπο το «Βρίζοντας του κοινό» του Πέτερ Χάντκε, ο οποίος πήρε πρόσφατα το Νόμπελ λογοτεχνίας. Αν σταματήσεις την παράσταση και πεις «Είστε εδώ πέρα σήμερα γιατί σας βάλαμε μια παγίδα. Σας είπαμε ότι θα παίξουμε το ‘Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας’. Κι εμείς σας μιλάμε για τη δημοκρατία. Ζώα»! Το «ζώα» έχει να κάνει με τα ακροδεξιά στοιχεία του χώρου μας…Αθηνά: Τα ζώα είναι υπέροχα πλάσματα… αυτοί είναι υπάνθρωποι… ανόητα θεωρούν ότι αυτό είναι μόνο έτσι…
Κώστας Κούλης, Μαίρη Ζαρακοβίτη
Φωτογραφίες: ΕΜΑΝΟΝ, Χριστίνα Μάτσια