Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 03 Ιανουαρίου 2020 23:09
Μια κριτική γνώμη για το “The Witcher” (Netflix, 2019)
Μέσα σε ένα πλαίσιο απογοήτευσης μετά την ολοκλήρωση του Game Of Thrones, το Netflix άδραξε την ευκαιρία να γεμίσει το δυσαναπλήρωτο για πολλούς κενό της πιο επιτυχημένης fantasy σειράς στην τηλεοπτική ιστορία. Ένας έτοιμος κόσμος κι ένα ήδη ταξιδευμένο μέσα του κοινό, το οποίο φαινόταν έτοιμο για την τηλεοπτική απόδοση μιας πολυαγαπημένης σειράς βιβλίων αλλά και μιας τριλογίας videogame, που ήδη έχει γράψει ιστορία στο χώρο.
Ας ξεκινήσουμε όμως με τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Ο Henry Cavill ήταν και είναι μια εξαιρετική επιλογή για την ενσάρκωση του Geralt (“The Witcher”/ White Wolf / Butcher Of Blaviken). Η ουδέτερη ως επί το πλείστον παρουσία του, με μια Neutral Good αισθητική, ταιριάζει γάντι στις εκφράσεις του προσώπου του ηθοποιού, που δεν μπορώ να πω ότι με είχε ενθουσιάσει στο ρόλο του Superman, που τον είχε προσεγγίσει με τον ίδιο περίπου τρόπο. Σε αυτό όμως το Universe που δημιούργησε ο Andrzej Sapkowski, ο Cavill βρίσκει το περιβάλλον του και το χώρο που χρειάζεται να επιδείξει… τις πολεμικές του κινήσεις. Ίσως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο ταύτισης του Cavill με το video game είναι η φωνή. Η εκπληκτική δουλειά του Doug Cockle, που υποδύθηκε τον Geralt στη σειρά των βιντεοπαιχνιδιών, βρήκε τον άριστο καθρέφτη της μέσα από την βαριά, γεμάτη αέρα και λίγο επιθετικό γρέζι, φωνή του Henry Cavill.
Η αλήθεια είναι πως η Lauren Schmidt Hissrich, που είναι το βασικό πρόσωπο πίσω από την τηλεοπτική αυτή απόδοση του κόσμου, που έπλασε ο Andrzej Sapkowski, είχε ένα στρωμένο δρόμο να διαβεί, όσον αφορά τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και του νοερού background τους, καθώς η CD Projekt (εταιρεία παραγωγής videogames) έκανε μια εξαιρετική δουλειά σε αυτό τον τομέα με τις Yennefer και Ciri, αλλά ακόμα και το βάρδο Jaskier να έχουν μια άκρως ενδιαφέρουσα αυθυπαρξία. Βέβαια, όλη αυτή η παράλληλη στήριξη της ιστορίας της Yennefer στα πρώτα επεισόδια του κύκλου εισάγεται για πρώτη φορά ουσιαστικά στον κόσμο του Witcher, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο βάθος στο χαρακτήρα και σε όσα στοιχεία επρόκειτο να γεννηθούν από την ιδιαίτερη σχέση της με τον Geralt.
Για να μπορέσει βέβαια η σειρά του Netflix να βρει κι εκείνη το χώρο της στο δημιουργικό πλαίσιο της μυθολογίας του "The Witcher", πήρε μια απόφαση με πολύ μεγάλο ρίσκο. Το βασικό timeline που αφορά τον Geralt κατά την χρονική περίοδο από την κυοφορία της μητέρας της Ciri μέχρι και την πτώση της πόλης της Cintra (κεντρικό γεωγραφικό στοιχείο στην ιστορία του Witcher)...
...μπλέκεται με την ιστορία της Yennefer αλλά και τα χρόνια μέχρι την εφηβεία της Ciri, δημιουργώντας ένα χρονικό άτοπο σε σχέση με τη σειρά των βιβλίων, αλλά επιτυγχάνοντας την ένταξη δύο ισχυρών χαρακτήρων στη σειρά, από το πρώτο κιόλας επεισόδιο.
Μέσα σε όλη αυτή την «τηλεοπτική αδεία», κάποιοι "παράπλευροι" χαρακτήρες όπως η Φριτζήλα (Sorceress του Nilfgaard)...
αλλά και η Calanthe (Γιαγιά της Ciri και βασίλισσα της Cintra)...
...παραλλάσσονται για χάρη της τηλεοπτικής δραματουργίας και αν και παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων, δημιουργούν αντιφατικές θέσεις στους οπαδούς των βιβλίων.
Η ανακοίνωση για την ύπαρξη δεύτερης σεζόν, πριν καν την αρχή της πρώτης, μπορεί να μην δημιούργησε καμία εντύπωση, καθώς κρίθηκε ως απόλυτα λογική και μόνο από την δυναμική του brand, αλλά μια προσεχτική θέαση αυτής της πρώτης σεζόν φέρνει στην επιφάνεια πολλές αναφορές σε γεγονότα, πρόσωπα και περιβάλλον, που έλκουν σαν μαγνήτης τις μελλοντικές διευκρινίσεις τους. Κλασικό παράδειγμα η αναφορά του Geralt στη μη δυνατότητα εκ νέου "παραγωγής" Γητευτών (φοβερή προσέγγιση του όρου Witcher στην ελληνική) λόγω της "πτώσης" του Kaer Morhen (τόπος/κάστρο εκπαίδευσης των γητευτών), που μοιάζει προφανές ότι θα απασχολήσει τους δημιουργούς της τηλεοπτικής σειράς σε κάποια μελλοντική σεζόν.
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν σε μια πολύ επιτυχημένη απόδοση του οράματος του Πολωνού συγγραφέα αλλά και των συνεχιστών του έργου του στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών. Όλα θα ήταν εξαιρετικά πραγματικά αν είχε παρθεί ήδη το οικονομικό ρίσκο που αρμόζει σε αυτό το δημιούργημα. Αν αναλογιστούμε ότι αυτή η πρώτη σεζόν του Witcher στηρίζεται στην συλλογή ιστοριών "Η τελευταία Ευχή" και "Το Σπαθί του πεπρωμένου", που είναι γεμάτα μυθικά τέρατα, στρατούς, μαγείες και μαγγανείες, αλλά και τεράστιους δράκους, τότε ο ήχος των κερμάτων που έπαιζε στο μυαλό των παραγωγών τους έφερε έναν ισχυρό πονοκέφαλο που θόλωσε τους οικονομικούς υπολογισμούς τους. Αν γυρίσουμε στο έκτο επεισόδιο "Rare Species", που αναφέρεται σε μια από τις ομορφότερες ιστορίες από το "Σπαθί Του Πεπρωμένου", θα δούμε πεντακάθαρα… Τίποτα!
Μια ιστορία που η σωστή απόδοσή της θα ξεπερνούσε ίσως σε προϋπολογισμό και ένα μέσο επεισόδιο του Game Of Thrones, καταλήγει στις οθόνες μας σαν ένα μέσο επεισόδιο του "Hercules, The Legendary Journeys" και απογοητεύει ακόμα και όσους εντυπωσιάστηκαν από την περιορισμένη αλλά εκπληκτικά σκηνοθετημένη μάχη στο Blaviken στο πρώτο επεισόδιο.
Αυτή την στιγμή το "Witcher" είναι η πιο επιτυχημένη σειρά των ημερών μας. Με το βάρος του διαδόχου ενός τηλεοπτικού φαινομένου όπως ήταν το GOT, το "Witcher" γίνεται επικοινωνήσιμο σε ένα πλήθος κοινού, που θα συγκλονιστεί από την ύπαρξή του και θα γεμίσει άπειρες ώρες της ζωής του με ανάγνωση, θέαση και gaming, ώστε να ζήσει την πλήρη εμπειρία του "White Wolf" και της μυθολογίας του Sapkowsky.
Βλέποντας τους δύο πρωταγωνιστές να μιλάνε για τη σειρά “Cobra Kai” στο youtube, συγκινήθηκα πολύ. Οι δυο τους έγιναν φίλοι στα γυρίσματα, έκαναν παρέα, κράτησαν την επαφή και βρέθηκαν ξανά στο στού...
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε μια νέα πραγματικότητα στο χώρο του θεάματος, η οποία και είναι η παρακολούθησή τους μόνο εξ αποστάσεως, δίχως την παρουσία κόσμου. Η ειδοποιός διαφορά έχει ν...
Τώρα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή χώνεψης, με τα λίτρα σόδας, καθισμένος στον καναπέ, αφού δε μπορείς να πας γυμναστήριο, σου έχω λίστα με δέκα ΚΑΛΕΣ ταινίες. Της αρεσκείας μου πάντα, γιατί δεν ε...
Αν είσαι από αυτούς που ξέρουν όμως τους παραπάνω ηθοποιούς, τότε καταλαβαίνεις για τη μαγεία που μιλάω. Την έχεις ζήσει, οπότε ποιος σε εμποδίζει να τη ξαναζήσεις; Λοιπόν; Είσαι έτοιμος για “Καζα...
O Tom Cruise είναι ο μεγαλύτερος σταρ στην εποχή που ζούμε. Είναι ο σούπερ σταρ των σούπερ σταρ. Δεν είναι μόνο το πορτφόλιο ή μόνο οι αμοιβές, δεν είναι η δημοσιότητα ή όλα αυτά που βγήκαν προς τα ...
Μέσα σε ένα πλαίσιο απογοήτευσης μετά την ολοκλήρωση του Game Of Thrones, το Netflix άδραξε την ευκαιρία να γεμίσει το δυσαναπλήρωτο για πολλούς κενό της πιο επιτυχημένης fantasy σειράς στην τηλεοπτ...
Και οι θύμησες βγαίνουν από τα τρίσβαθα του νου. Όπως θα περιμέναμε άλλωστε. Αυτό είναι το μοτίβο και αυτός είναι ο άνθρωπος και όσοι/όσες το έχετε ζήσει αυτό, δεν μπορεί παρά να συμφωνείτε. Και να ...
Για μένα, αναμφίβολα ναι. Παίρνοντας ως μέτρο σύγκρισης άλλες ταινίες με σούπερ ήρωες, που άλλαξαν ηθοποιό ή προσπάθησαν να το δουν με διαφορετική ματιά, ξανά-εξιστορώντας τις περιπέτειές τους, τολμ...
Δέκα σπουδαίες ταινίες που αφηγούνται ιστοριές γύρω από το βασιλιά των σπορ, το ποδόσφαιρο. Τώρα με το Euro στις οθόνες... να κάτι για να βλέπετε "ενδιάμεσα"...
Έπειτα από 32 χρόνια, ο Γιάννης Βούρος επιστρέφει στη σκηνή του θεάτρου Αυλαία και με παρέα το Θεσσαλονικιό Αλέκο Συσσοβίτη, παρουσιάζουν ένα ελπιδοφόρο έργο με πινελιές χιούμορ...
Στο δεύτερο αυτό μέρος, θα διαβάσετε για πέντε από τις σημαντικότερες ταινίες του διεθνές κινηματογράφου, που κάθε σινεφίλ οφείλει (στον εαυτό του) να δει.
Με αφορμή την 85η απονομή των Όσκαρ, επιχειρείται μια αναδρομή στις ξενόγλωσσες ταινίες που είχαν την τύχη, αλλά κυρίως την αξία, να κερδίσουν το χρυσό αγαλματίδιο.
Τον Απρίλη του 2011 ξεκίνησε η προβολή του πρώτου κύκλου της σειράς που τιτλοφορήθηκε Game of Thrones, η οποία έχει κλείσει ήδη δύο κύκλους τηλεοπτικής προβολής ...
Δεν είναι οι 50 καλύτερες όλων των εποχών ... σίγουρα όμως οι περισσότερες έχουν βραβευτεί, έχουν αγαπηθεί, αγγίζουν πολλά γούστα και όπως και να το κάνουμε είναι... ξεχωριστές και ιδιαίτερες.
Είναι η επίσημη πρόταση της Χιλής για να φετινά Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας. Κέρδισε το βραβείο Art Cinema στις Κάννες, ενώ ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ το βραβείο στο Αμπού Ντάμπι.
Το «Δεν Είμαι Χίπστερ» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του αμερικανού Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον και προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 2012.
Η ταινία τοποθετείται στη δεκαετία του '50 στην Ελβετία και βασίζεται σε πάνω από 100.000 πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν σε θετά παιδιά από το 1850 έως το 1950.
Η ταινία αποτελεί ελεύθερη μεταφορά του ομώνυμου έργου του Ντοστογιέβσκι μέσα στα πλαίσια της φινλανδικής κοινωνίας. Μας δείχνει περίτρανα πόσο τέρας ...
Ο Μίκκελ είναι μάγειρας στο πλοίο Ρόζεν που κατευθύνεται προς την Ινδία. Επιθυμεί διακαώς να γυρίσει πίσω στη Δανία για να βρεθεί δίπλα στη γυναίκα και την κορούλα του.
Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Rachel Seiffert. Απέσπασε βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ αποτελεί πρόταση της Αυστραλίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας ...
Εξαιρετική η Marija Pikić στο ρόλο της Ραχίμα, που της απέφερε βραβείο στο Φεστιβάλ του Σεράγεβο, ενώ η σκηνοθέτις απέσπασε ειδικό βραβείο στις Κάννες.
Aρκετό καιρό πριν, σε μια χώρα πολύ πολύ μακριά, δυο άνδρες περίπου στα τριάντα, ξαπλωμένοι στο γρασίδι, χάζευαν το νυχτερινό ουρανό το καλοκαίρι του 1975.
Μια ιδιαίτερη παράσταση, τόσο εννοιολογικά όσο και προς την σύλληψη της, ανεβαίνει για δυο μόνο παραστάσεις στο θέατρο Κήπου, στο πλαίσιο των Γιορτών Ανοιχτού Θεάτρου.
Ορίστε μια λίστα κινηματογραφικών επιτυχιών του 2011, κατηγοριοποιημένες βάσει περιεχομένου, που μπορείτε να απολαύσετε από τον καναπέ του σπιτιού σας!
Η Σοφία Μαρτιγοπούλου καταθέτει το δικό της φόρο τιμής στον ιδιόμορφο σκηνοθέτη/καλλιτέχνη. Ένα αφιέρωμα γεμάτο αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Μη χαμηλώσετε την ένταση!
Ένα άρθρο για την παράξενη και ακραία, αλλά τόσο αγαπητή στο ευρύ κοινό, ηρωίδα του Stieg Larsson, Lisbeth Salander και πώς ακριβώς προσέγγισαν το ρόλο οι Naomi Rapace & Rooney Mara.