Stranger Things - Spoiler and Non-spoiler versions
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Άρθρα
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 11 Νοεμβρίου 2017 23:01
Stranger Things (Netflix) Season 2 Review
Non-Spoiler Section
Οι Duffer Bros που υπογράφουν το “Stranger Things” έκαναν ένα μικρό θαύμα το 2016. Σε έναν ωκεανό σειρών κατάφεραν να ανάγουν την 80's αισθητική τους σε αντίπαλο δέος της Βυζαντινό-fantasy οπτικής του George Martin. Σήμερα, Νοέμβρη του 2017, δεν γίνεται να ενταχθείς σε κανένα κοινωνικό σύνολο αν δεν έχεις άποψη για κάτι από τα δύο. Η προεφηβική παρέα από το Hawkins μπήκε για τα καλά στη ζωή μας εδώ και 24 σεναριακά χρόνια. Όταν το 1983 ο κόσμος κινδύνευσε από το πλάσμα που κυριεύει τον “Άνω-Κάτω” κόσμο όλα μπήκαν σε μια σειρά μετά από έναν κύκλο άπειρων αναφορών στην αντίστοιχη δεκαετία, σε όσα σημάδεψαν τον κινηματογράφο και την τηλεόραση εκείνη την εποχή και σε όσα μάθαμε να αγαπάμε μέσα από τις teen-movies αλλά και τα thriller που χρωματίστηκαν από μια μουσική που ζει σήμερα μια δεύτερη νεότητα χάρη στο “Stranger Things”
Ο καιρός πέρασε και η παρέα μεγάλωσε έναν ολόκληρο χρόνο. Το story παρέμεινε ίδιο δίχως καμία προσπάθεια ουσιαστικής ανάπτυξης. Η ταύτιση με ήρωες όπως η Eleven οδήγησε σαφέστατα σε ένα νέο κύμα οπαδικών τάσεων, που χαρακτηρίζει πλέον τις τηλεοπτικές σειρές και οι προσδοκίες εξέλιξης της ίδιας αλλά και των υπολοίπων μέσα από τις παροιμιώδεις αλλά και παρόμοιες περιπέτειες του πρώτου κύκλου μάλλον έμειναν στάσιμες και διψασμένες για μια νέα μελλοντική προσέγγιση.
Η σκηνοθεσία των Duffer Brothers, εξαιρετικά έξυπνη για ακόμη μια φορά, χειρίζεται άψογα όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τόσο γνώριμη, άμεση και διασκεδαστική τη θέαση, ακόμα κι όταν σε πείθουν ότι ο κόσμος χάνεται και δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Η χιουμοριστική διάθεση και το πολύ καλό στήσιμο των χαρακτήρων παραμένει κορμός και της δεύτερης season, που δεν στερείται δευτερόλεπτο νοσταλγικής διάθεσης αλλά και αυτοαναφορικής τάσης.
Με τη χρήση των έντονων χρωμάτων αλλά και των σκοτεινών πλάνων ενισχύεται η μυστηριακή διάθεση που πλέκεται γύρω από την παρουσία πλασμάτων που στρέφουν το μυαλό μας σε ταινίες όπως το “Μαγαζάκι του Τρόμου” και τα “Gremlins” που έχτισαν μια ολόκληρη σχολή «Under 18 θρίλερ». Το Story line αναπτύσσεται προβλέψιμα καθώς δεν σπεύδει να ανταγωνιστεί οποιαδήποτε άλλη σειρά μυστηρίου ή επιστημονικής φαντασίας, καθώς έχει εισαγάγει μια καινούργια κατηγορία από μόνη της.
Code Red
Spoiler Section
Ο κόσμος του internet και των Social Media αγκάλιασε ιδιαίτερα το “Stranger Things” δημιουργώντας άπειρα σενάρια για τη δεύτερη season, κάποια εκ των οποίων επαληθεύτηκαν στην ολότητά τους. Η επιστροφή της Eleven ήταν προφανής αλλά μια άλλη επιστροφή δεν επιτελέστηκε ποτέ, αφήνοντας πολλούς οπαδούς μετέωρους στους δύο κόσμους. Η Barb τελικά παρέμεινε “νεκρή” με μοναδικό της ρόλο τη δημιουργία ετεροχρονισμένων τύψεων που δυσχεραίνουν την ομαλή συναισθηματική ζωή της κολλητής της φίλης Nancy Wheeler, που την ώρα που ο κόσμος καταστρέφεται εκείνη προσπαθεί να πάρει μια δύσκολη απόφαση ερωτικής φύσεως. Αυτό θα πει 80's σαφώς. Ο αποπροσανατολισμός από την κεντρική διάσταση του σεναρίου, ακόμα κι όταν αυτό φτάνει στα όρια του να θες να σπάσεις την οθόνη από την ακυρότητα του θέματος σε σχέση με το context που εντάσσεται.
Η Eleven γυρνά από τον “Άνω-Κάτω” κόσμο με μοναδικό της σκοπό να βρει τη μητέρα της κι αυτό οδηγεί σε μια συνύπαρξη με την αδελφή της (Episode 7 “The Lost Sister”), που λογίζεται ως σαφέστατη αναφορά στο Star Wars και στην έλξη της σκοτεινής πλευράς που ένιωσε ο Luke Skywalker. Σαν άλλος Jedi λοιπόν, η Eleven απαρνείται την εγκόσμια ανάγκη της εκδίκησης και λυτρώνει τον κόσμο. Αναμενόμενο θα έλεγες. Σαφώς και αναμενόμενο, αλλά αν τυχόν δεν επιτελούνταν αυτή η κάθαρση τότε θα είχαμε να παραπονεθούμε για την απρόσμενη εξέλιξη μιας σειράς κι ενός κύκλου που μας δόμησε τα πάντα γραμμικά. Η Millie Bobby Brown που ενσαρκώνει την Eleven έχει εμφανέστατα αναπτυχθεί εκτελεστικά αλλά και επικοινωνιακά και σίγουρα θα μας απασχολήσει για πολλές δεκαετίες ακόμα.
Οι νέοι χαρακτήρες που εισήχθησαν σαφέστατα και πέρασαν μια περίοδο δοκιμασίας σε αυτό τον κύκλο με το Bob Newby (Sean Asin), ο οποίος αντικατέστησε το Lonnie, εκείνον τον αντιπαθητικότατο σύντροφο της Joyce Buyers (Winona Ryder), να εξελίσσεται ως αναλώσιμος (κάτι που έμοιαζε προδιαγεγραμμένο), αντιπροσωπεύοντας την έννοια της θυσίας και της ανιδιοτέλειας που τον οδήγησε να γίνει κονσέρβα για τα Demogorgon (Episode 8 “The Mind Flayer”), που δεν θα μπορούσαν να μην πέσουν πάνω στην “κλασσική 80's περίπτωση” του ξενιστή, που σχετίζεται ασφαλώς με τις έννοιες “Alien” και Winona Ryder. Το θετικό στοιχείο που διακρίνουν οι fans της σειράς είναι ότι αυτή η απώλεια ανοίγει επιτέλους το δρόμο στο Hopper προς την καρδιά της Joyce. Γιατί πάνω απ' όλα είναι η αγάπη. Αυτό μας δίδαξαν τα 80's. Μπορεί ο Rocky να έτρωγε μπουνιές από παντού αλλά πάντα έστρεφε το βλέμμα στην Adrian. Μπορεί ο Terminator να μην είχε καρδιά αλλά την δεύτερη φορά αγάπησε ένα αγοράκι και τη μητέρα του. Στο “Stranger Things” μπορεί να σε κυνηγάνε κάτι εκατοντάδες Δαιμονικά σκυλιά, αλλά έχεις πάντα χρόνο να έρθεις κοντά με τον άνθρωπό σου.
Ένα από τα εθιστικά στοιχεία του Stranger Things, που είναι η λύση γρίφων, έρχεται και στο δεύτερο κύκλο. Τα σχέδια του Will οδηγούν στην αποτροπή των “Σκιών” και ασφαλώς διακρίνουμε αναφορές σε RPG προβληματισμούς, ενώ το πλάνο με το Puzzle που έφτιαχνε οι Eleven κλεισμένη στην καμπίνα του Hopper και τα παιχνίδια-γρίφοι που έφερε ο κακομοίρης Bob στον “άρρωστο” Will καθρεφτίζουν απόλυτα αυτή την όμορφη εμμονή των σεναριογράφων αλλά και των θεατών της σειράς. Εδώ ασφαλώς έχουμε και την σχετική δυστοκία των δημιουργών που έκαναν πάλι τον τοίχο της Winona Ryder μαυροπίνακα παιδικών γρίφων που πλέον δεν αναβοσβήνει μεταφέροντας μηνύματα από το “Upside Down”, αλλά σκιαγραφούν χάρτες ποικίλλων χρήσεων, όπως είδαμε σε τρία επεισόδια.
Οι Duffer Bros στηρίχτηκαν πάρα πολύ στο γεγονός ότι ο κόσμος αγάπησε τους χαρακτήρες. Ο κόσμος αγάπησε ακόμα και το Will που τον είδε ελάχιστα στον πρώτο κύκλο και στο δεύτερο αναδεικνύεται σε πηγή του κακού. Ένας Will που μετατρέπεται από ένα ντροπαλό 13χρονο στον πιο επικίνδυνο εχθρό που αντιμετώπισε ποτέ η ανθρωπότητα. Αυτό από μόνο του είναι μια τεράστια επιτυχία για τους Matt και Ross Duffer, αλλά χρειάζεσαι κάτι περισσότερο όταν έχεις τέτοιο ανταγωνισμό γύρω σου. Σίγουρα ο δεύτερος κύκλος είναι ο κύκλος του Will Byers και της εκπληκτικής προσέγγισής του από το Noah Scnapp, που εξέλιξε τη μεταστροφή του σε κάθε επεισόδιο. Όπως αποκάλυψαν μάλιστα οι δημιουργοί της σειράς, ο Will θα γινόταν ο πιο μισητός χαρακτήρας σε σειρά, αν γινόταν ο δολοφόνος του Bob, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί (Episode 8 “The Mind Flayer”).
Η δεύτερη αυτή season έμοιαζε σαν ένα remake της προηγούμενης κι αν μπορεί αυτό να γίνει αποδεκτό στα πλαίσια της ολοκλήρωσης ενός σεναριακού κύκλου, τότε σίγουρα περιμένουμε κάτι περισσότερο στο μέλλον όσον αφορά στο storyline και την εξέλιξη των χαρακτήρων.
Δημήτρης Μπάρμπας
