Ο Μπρουκ Χάιντ είναι ένας ταλαντούχος indie μουσικός που προσπαθεί να κάνει καριέρα στο Σαν Ντιέγκο, όπου έχει και μερικούς πιστούς θαυμαστές. Οργισμένος με τον κόσμο, με ελαφριά κατάθλιψη και μπλοκαρισμένος δημιουργικά, ο Μπρουκ φαίνεται να είναι ο παροιμιώδης προβληματικός και νάρκισσος καλλιτέχνης που αδιαφορεί για τους γύρω του. Όταν ο πατέρας του και οι τρεις αδελφές του τον επισκέπτονται για να σκορπίσουν τις στάχτες της νεκρής μητέρας τους στον ωκεανό, το ότι βρίσκεται με την οικογένειά του ξεκλειδώνει και απελευθερώνει βαθύτερα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τη συμπεριφορά του – οι συναισθηματικές εκδηλώσεις που προκύπτουν δεν είναι κατακλυσμικές, αλλά ήπιες και αυθεντικές. Μια ειλικρινής, στοχαστική ταινία για την οικογένεια και τους αδιάρρηκτους δεσμούς της, καθώς και για τις αλλαγές στις ζωές μας και που μας κάνουν αυτούς που είμαστε.
Το «Δεν Είμαι Χίπστερ» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του αμερικανού Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον και προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 2012. Στην προβολή της στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δεν κατάφερε να αποσπάσει κάποιο τιμητικό βραβείο, αλλά ωστόσο οι εντυπώσεις που μας/μου άφησε ήταν πολύ καλές, γι’ αυτή την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη.
Με αγαπημένο θέμα για τους μουσικόφιλους, αυτό της ζωής ενός indie καλλιτέχνη που κατακλύζεται από μουσική, ο Κρέτον επιχειρεί χωρίς καμιά οικονομική βοήθεια (όπως μαθαίνουμε) να γυρίσει μια ταινία που πραγματεύεται την ματαιοδοξία της τέχνης, αφήνοντας όμως στο τέλος κάποια ωραία μηνύματα για την χαρά και τη σημασία του να μην είσαι μόνος σου. Όμορφη μουσική από έναν ηθοποιό που θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένας πραγματικός τροβαδούρος σε μια πολιτεία των ΗΠΑ, indie περίβλημα σε μια καθημερινότητα που διαθέτει ηχογραφήσεις στο σπίτι, σκοτεινές σκέψεις και απανωτά hangover, φιλικές συναντήσεις με ανθρώπους της τέχνης, αλλά κατά βάθος μια χαριτωμένη σπουδή πάνω στη μοναξιά και στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Οι σκηνές που εκτυλίσσονται για να μας πλοηγήσουν στην σκέψη του ταλαντούχου πλην απογοητευμένου καλλιτέχνη είναι η κηδεία της μητέρας του που ποτέ δεν πήγε, η επίσκεψη από τις αγαπημένες του αδερφές, αφορμές για γέλια και για κλάματα, ένα σκόρπισμα σταχτών, μερικά μελωδικά λόγια. Όλα καταλήγουν στην ματαιοδοξία των πραγμάτων και πολύ περισσότερο της τέχνης, όταν αυτά δε μπορείς να τα μοιραστείς με αγαπημένους ανθρώπους. Όταν η μοναξιά σε καλύπτει σαν ένα μαύρο χαλί, η δημιουργικότητα σου μπορεί να χτυπήσει κόκκινο, αλλά ούτε αυτή μπορεί να δώσει τις απαντήσεις που αναζητάς.
Αν ανήκεις στους ανθρώπους που στη ζωή σου σε απασχολούν τα υπαρξιακά προβλήματα μέχρι τα βαθιά γεράματα ή αν είσαι «αποτυχημένος» καλλιτέχνης που για σένα η τέχνη είναι η ζωή σου κι όχι τρόπος για να γίνεις ένα ακόμη ένα μοδάτο χιπστερόπαιδο, θα λατρέψεις την ταινία. Η μουσική όσο ακουστική χρειάζεται για να εκδηλώσει τον μελαγχολικό χαρακτήρα του ήρωα- καλλιτέχνη. Περιμένω με ανυπομονησία να πιάσω το soundtrack στα χέρια, αλλά διαβάσαμε στους τίτλους τέλους ότι η μουσική ανήκει στον Joel p. West. Καλογυρισμένα πλάνα όπως ο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος ξέρει να μας δίνει, και ένα σύνολο άψογων ηθοποιών, που δυστυχώς μόνο πάλι στην Αμερική συναντούμε. Δεν ξέρω που σπουδάζουνε όλοι αυτοί οι νέοι, αλλά η φυσικότητα τους δεν έχει προηγούμενο. Εύχομαι πραγματικά η ταινία να βρει κάποια στιγμή διανομή στις ελληνικές αίθουσες ή μια έκδοση σε dvd, για να δοθεί η ευκαιρία και άλλους σινεφίλ να την απολαύσουνε. Η ατάκα που μας στιγμάτισε: «Περιμένω να ξαναγίνει η χαρά της μόδας».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σενάριο- σκηνοθεσία: Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον Διεύθυνση φωτογραφίας: Brett Pawlak Μοντάζ: Destin Daniel Cretton Ήχος: Onnalee Blank Μουσική: Joel P. West Κοστούμια: Joy Cretton Παίζουν: Dominic Bogart (Brook Hyde), Alvaro Orlando (Clarke), Tammy Minoff (Joy), Kandis Erickson (Merrily), Lauren Coleman (Spring), Adam Shapiro (Dennis/Spaceface), Eva Mah (Taylor), Michael Harding (μπαμπάς), Tania Verafield (Kells), Brad William Henke (Bradley Haines) Παραγωγός: Ron Najor, Destin Daniel Cretton Παραγωγή: Uncle Freddy Productions, USA Συμπαραγωγή: Trevor Fernando Παγκόσμια εκμετάλλευση: Uncle Freddy Productions, USA HDCAM Έγχρωμο ΗΠΑ 2012
Κατερίνα Νικολακούλη *Η ταινία προβλήθηκε στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Για δεύτερη χρονιά η παρουσίαση έγινε διαδικτυακά κι όμως, ακόμα και μέσα από ένα μαγνητοσκοπημένο βίντεο, ο ενθουσιασμός, η δουλειά και το μεράκι όλων των συντελεστών του φεστιβάλ, μας πλημμύρισαν ...
Βλέποντας τους δύο πρωταγωνιστές να μιλάνε για τη σειρά “Cobra Kai” στο youtube, συγκινήθηκα πολύ. Οι δυο τους έγιναν φίλοι στα γυρίσματα, έκαναν παρέα, κράτησαν την επαφή και βρέθηκαν ξανά στο στού...
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε μια νέα πραγματικότητα στο χώρο του θεάματος, η οποία και είναι η παρακολούθησή τους μόνο εξ αποστάσεως, δίχως την παρουσία κόσμου. Η ειδοποιός διαφορά έχει ν...
Τώρα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή χώνεψης, με τα λίτρα σόδας, καθισμένος στον καναπέ, αφού δε μπορείς να πας γυμναστήριο, σου έχω λίστα με δέκα ΚΑΛΕΣ ταινίες. Της αρεσκείας μου πάντα, γιατί δεν ε...
Αν είσαι από αυτούς που ξέρουν όμως τους παραπάνω ηθοποιούς, τότε καταλαβαίνεις για τη μαγεία που μιλάω. Την έχεις ζήσει, οπότε ποιος σε εμποδίζει να τη ξαναζήσεις; Λοιπόν; Είσαι έτοιμος για “Καζα...
O Tom Cruise είναι ο μεγαλύτερος σταρ στην εποχή που ζούμε. Είναι ο σούπερ σταρ των σούπερ σταρ. Δεν είναι μόνο το πορτφόλιο ή μόνο οι αμοιβές, δεν είναι η δημοσιότητα ή όλα αυτά που βγήκαν προς τα ...
Μέσα σε ένα πλαίσιο απογοήτευσης μετά την ολοκλήρωση του Game Of Thrones, το Netflix άδραξε την ευκαιρία να γεμίσει το δυσαναπλήρωτο για πολλούς κενό της πιο επιτυχημένης fantasy σειράς στην τηλεοπτ...
Και οι θύμησες βγαίνουν από τα τρίσβαθα του νου. Όπως θα περιμέναμε άλλωστε. Αυτό είναι το μοτίβο και αυτός είναι ο άνθρωπος και όσοι/όσες το έχετε ζήσει αυτό, δεν μπορεί παρά να συμφωνείτε. Και να ...
Για μένα, αναμφίβολα ναι. Παίρνοντας ως μέτρο σύγκρισης άλλες ταινίες με σούπερ ήρωες, που άλλαξαν ηθοποιό ή προσπάθησαν να το δουν με διαφορετική ματιά, ξανά-εξιστορώντας τις περιπέτειές τους, τολμ...
Δέκα σπουδαίες ταινίες που αφηγούνται ιστοριές γύρω από το βασιλιά των σπορ, το ποδόσφαιρο. Τώρα με το Euro στις οθόνες... να κάτι για να βλέπετε "ενδιάμεσα"...
Έπειτα από 32 χρόνια, ο Γιάννης Βούρος επιστρέφει στη σκηνή του θεάτρου Αυλαία και με παρέα το Θεσσαλονικιό Αλέκο Συσσοβίτη, παρουσιάζουν ένα ελπιδοφόρο έργο με πινελιές χιούμορ...
Στο δεύτερο αυτό μέρος, θα διαβάσετε για πέντε από τις σημαντικότερες ταινίες του διεθνές κινηματογράφου, που κάθε σινεφίλ οφείλει (στον εαυτό του) να δει.
Με αφορμή την 85η απονομή των Όσκαρ, επιχειρείται μια αναδρομή στις ξενόγλωσσες ταινίες που είχαν την τύχη, αλλά κυρίως την αξία, να κερδίσουν το χρυσό αγαλματίδιο.
Τον Απρίλη του 2011 ξεκίνησε η προβολή του πρώτου κύκλου της σειράς που τιτλοφορήθηκε Game of Thrones, η οποία έχει κλείσει ήδη δύο κύκλους τηλεοπτικής προβολής ...
Δεν είναι οι 50 καλύτερες όλων των εποχών ... σίγουρα όμως οι περισσότερες έχουν βραβευτεί, έχουν αγαπηθεί, αγγίζουν πολλά γούστα και όπως και να το κάνουμε είναι... ξεχωριστές και ιδιαίτερες.
Είναι η επίσημη πρόταση της Χιλής για να φετινά Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας. Κέρδισε το βραβείο Art Cinema στις Κάννες, ενώ ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ το βραβείο στο Αμπού Ντάμπι.
Το «Δεν Είμαι Χίπστερ» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του αμερικανού Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον και προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 2012.
Η ταινία τοποθετείται στη δεκαετία του '50 στην Ελβετία και βασίζεται σε πάνω από 100.000 πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν σε θετά παιδιά από το 1850 έως το 1950.
Η ταινία αποτελεί ελεύθερη μεταφορά του ομώνυμου έργου του Ντοστογιέβσκι μέσα στα πλαίσια της φινλανδικής κοινωνίας. Μας δείχνει περίτρανα πόσο τέρας ...
Ο Μίκκελ είναι μάγειρας στο πλοίο Ρόζεν που κατευθύνεται προς την Ινδία. Επιθυμεί διακαώς να γυρίσει πίσω στη Δανία για να βρεθεί δίπλα στη γυναίκα και την κορούλα του.
Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Rachel Seiffert. Απέσπασε βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ αποτελεί πρόταση της Αυστραλίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας ...
Εξαιρετική η Marija Pikić στο ρόλο της Ραχίμα, που της απέφερε βραβείο στο Φεστιβάλ του Σεράγεβο, ενώ η σκηνοθέτις απέσπασε ειδικό βραβείο στις Κάννες.
Aρκετό καιρό πριν, σε μια χώρα πολύ πολύ μακριά, δυο άνδρες περίπου στα τριάντα, ξαπλωμένοι στο γρασίδι, χάζευαν το νυχτερινό ουρανό το καλοκαίρι του 1975.
Μια ιδιαίτερη παράσταση, τόσο εννοιολογικά όσο και προς την σύλληψη της, ανεβαίνει για δυο μόνο παραστάσεις στο θέατρο Κήπου, στο πλαίσιο των Γιορτών Ανοιχτού Θεάτρου.
Ορίστε μια λίστα κινηματογραφικών επιτυχιών του 2011, κατηγοριοποιημένες βάσει περιεχομένου, που μπορείτε να απολαύσετε από τον καναπέ του σπιτιού σας!
Η Σοφία Μαρτιγοπούλου καταθέτει το δικό της φόρο τιμής στον ιδιόμορφο σκηνοθέτη/καλλιτέχνη. Ένα αφιέρωμα γεμάτο αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Μη χαμηλώσετε την ένταση!
Ένα άρθρο για την παράξενη και ακραία, αλλά τόσο αγαπητή στο ευρύ κοινό, ηρωίδα του Stieg Larsson, Lisbeth Salander και πώς ακριβώς προσέγγισαν το ρόλο οι Naomi Rapace & Rooney Mara.