Διεθνές Διαγωνιστικό-53ο ΦΚΘ: Δεν Είμαι Χίπστερ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Άρθρα
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012 19:37
Ο Μπρουκ Χάιντ είναι ένας ταλαντούχος indie μουσικός που προσπαθεί να κάνει καριέρα στο Σαν Ντιέγκο, όπου έχει και μερικούς πιστούς θαυμαστές. Οργισμένος με τον κόσμο, με ελαφριά κατάθλιψη και μπλοκαρισμένος δημιουργικά, ο Μπρουκ φαίνεται να είναι ο παροιμιώδης προβληματικός και νάρκισσος καλλιτέχνης που αδιαφορεί για τους γύρω του. Όταν ο πατέρας του και οι τρεις αδελφές του τον επισκέπτονται για να σκορπίσουν τις στάχτες της νεκρής μητέρας τους στον ωκεανό, το ότι βρίσκεται με την οικογένειά του ξεκλειδώνει και απελευθερώνει βαθύτερα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τη συμπεριφορά του – οι συναισθηματικές εκδηλώσεις που προκύπτουν δεν είναι κατακλυσμικές, αλλά ήπιες και αυθεντικές. Μια ειλικρινής, στοχαστική ταινία για την οικογένεια και τους αδιάρρηκτους δεσμούς της, καθώς και για τις αλλαγές στις ζωές μας και που μας κάνουν αυτούς που είμαστε. Το «Δεν Είμαι Χίπστερ» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του αμερικανού Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον και προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 2012. Στην προβολή της στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δεν κατάφερε να αποσπάσει κάποιο τιμητικό βραβείο, αλλά ωστόσο οι εντυπώσεις που μας/μου άφησε ήταν πολύ καλές, γι’ αυτή την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη.
Με αγαπημένο θέμα για τους μουσικόφιλους, αυτό της ζωής ενός indie καλλιτέχνη που κατακλύζεται από μουσική, ο Κρέτον επιχειρεί χωρίς καμιά οικονομική βοήθεια (όπως μαθαίνουμε) να γυρίσει μια ταινία που πραγματεύεται την ματαιοδοξία της τέχνης, αφήνοντας όμως στο τέλος κάποια ωραία μηνύματα για την χαρά και τη σημασία του να μην είσαι μόνος σου. Όμορφη μουσική από έναν ηθοποιό που θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένας πραγματικός τροβαδούρος σε μια πολιτεία των ΗΠΑ, indie περίβλημα σε μια καθημερινότητα που διαθέτει ηχογραφήσεις στο σπίτι, σκοτεινές σκέψεις και απανωτά hangover, φιλικές συναντήσεις με ανθρώπους της τέχνης, αλλά κατά βάθος μια χαριτωμένη σπουδή πάνω στη μοναξιά και στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Οι σκηνές που εκτυλίσσονται για να μας πλοηγήσουν στην σκέψη του ταλαντούχου πλην απογοητευμένου καλλιτέχνη είναι η κηδεία της μητέρας του που ποτέ δεν πήγε, η επίσκεψη από τις αγαπημένες του αδερφές, αφορμές για γέλια και για κλάματα, ένα σκόρπισμα σταχτών, μερικά μελωδικά λόγια. Όλα καταλήγουν στην ματαιοδοξία των πραγμάτων και πολύ περισσότερο της τέχνης, όταν αυτά δε μπορείς να τα μοιραστείς με αγαπημένους ανθρώπους. Όταν η μοναξιά σε καλύπτει σαν ένα μαύρο χαλί, η δημιουργικότητα σου μπορεί να χτυπήσει κόκκινο, αλλά ούτε αυτή μπορεί να δώσει τις απαντήσεις που αναζητάς.
Αν ανήκεις στους ανθρώπους που στη ζωή σου σε απασχολούν τα υπαρξιακά προβλήματα μέχρι τα βαθιά γεράματα ή αν είσαι «αποτυχημένος» καλλιτέχνης που για σένα η τέχνη είναι η ζωή σου κι όχι τρόπος για να γίνεις ένα ακόμη ένα μοδάτο χιπστερόπαιδο, θα λατρέψεις την ταινία. Η μουσική όσο ακουστική χρειάζεται για να εκδηλώσει τον μελαγχολικό χαρακτήρα του ήρωα- καλλιτέχνη. Περιμένω με ανυπομονησία να πιάσω το soundtrack στα χέρια, αλλά διαβάσαμε στους τίτλους τέλους ότι η μουσική ανήκει στον Joel p. West. Καλογυρισμένα πλάνα όπως ο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος ξέρει να μας δίνει, και ένα σύνολο άψογων ηθοποιών, που δυστυχώς μόνο πάλι στην Αμερική συναντούμε. Δεν ξέρω που σπουδάζουνε όλοι αυτοί οι νέοι, αλλά η φυσικότητα τους δεν έχει προηγούμενο. Εύχομαι πραγματικά η ταινία να βρει κάποια στιγμή διανομή στις ελληνικές αίθουσες ή μια έκδοση σε dvd, για να δοθεί η ευκαιρία και άλλους σινεφίλ να την απολαύσουνε. Η ατάκα που μας στιγμάτισε: «Περιμένω να ξαναγίνει η χαρά της μόδας».ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο- σκηνοθεσία: Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον
Διεύθυνση φωτογραφίας: Brett Pawlak
Μοντάζ: Destin Daniel Cretton
Ήχος: Onnalee Blank
Μουσική: Joel P. West
Κοστούμια: Joy Cretton
Παίζουν: Dominic Bogart (Brook Hyde), Alvaro Orlando (Clarke), Tammy Minoff (Joy), Kandis Erickson (Merrily), Lauren Coleman (Spring), Adam Shapiro (Dennis/Spaceface), Eva Mah (Taylor), Michael Harding (μπαμπάς), Tania Verafield (Kells), Brad William Henke (Bradley Haines)
Παραγωγός: Ron Najor, Destin Daniel Cretton
Παραγωγή: Uncle Freddy Productions, USA
Συμπαραγωγή: Trevor Fernando
Παγκόσμια εκμετάλλευση: Uncle Freddy Productions, USA
HDCAM Έγχρωμο
ΗΠΑ 2012
Κατερίνα Νικολακούλη
*Η ταινία προβλήθηκε στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
*Η ταινία προβλήθηκε στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
