Αυτό που ζήσαμε το Μεγάλο Σάββατο θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου. Ανεξίτηλες οι εικόνες θα με ακολουθούν καταγεγραμμένες στο σκληρό δίσκο του μυαλού μου. Στιγμές γεμάτες συγκίνηση. Κάθε μπαλκόνι φωτίστηκε. Οι γειτονιές έγιναν ένα, ψάλλοντας το Χριστός Ανέστη!
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τρέχαμε όλοι στα χωριά μας. Η πόλη άδειαζε από κόσμο και η άσφαλτος γέμιζε αίμα. Ποιος άραγε περνούσε καλά; Στο γυρισμό μας η «παντοτινή» ερώτηση… «Πώς πέρασες»; Για να ακολουθήσει η κοινότυπη απάντηση. «Καλά, οικογενειακά»… Κανένας όμως δεν το εννοούσε. Κανένας μας δεν ξεκουραζόταν πραγματικά.
Τα ήθη και έθιμα του τόπου μας είναι ένα μέρος της ατμόσφαιρας που δημιουργείται το Πάσχα. Το άλλο μισό είναι η κατάνυξη. Το συναίσθημα εκείνο που σου δημιουργούν τα Θεία Πάθη και τέλος η Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Η ξεκούραση που αναφέρω είναι, κατά τη δική μου γνώμη, ακριβώς αυτό. Να αφεθείς στα λόγια του Ευαγγελίου να νιώσεις το Θείο δράμα και στο τέλος το θαύμα της Ανάστασης.
Το νόημα αυτό είχε χαθεί για χρόνια. Τρέχαμε οι νοικοκυρές να προλάβουμε να κάνουμε κουλούρια, αυγά και τσουρέκια, να είναι όλα έτοιμα τη Μεγάλη Παρασκευή. Να πάμε στον επιτάφιο, να μην ακούσουμε τα λόγια του παπά από την οχλαγωγία, γυρνώντας πίσω στα σπίτια μας άδειοι από συναισθήματα. Την Ανάσταση δε, τα πράγματα χειροτέρευαν. Ποιος ξεκινούσε πριν τις έντεκα και μισή από το σπίτι του;
Και εγώ όσα χρόνια είμαι με τη δική μου οικογένεια, το ίδιο έκανα. Πρώτη δικαιολογία είχα τα παιδιά, έπειτα έφερνα σαν πρόσχημα το φαγητό, μη μας κόψει η μαγειρίτσα. Και όλες τις δικαιολογίες τις παρέθετα στον ίδιο μου τον εαυτό, παρασύροντας έτσι τα παιδιά μου σε μια λανθασμένη αντίληψη της θρησκείας μας. Γιατί, αγαπητοί μου αναγνώστες, τα παιδιά μας είναι οι καθρέφτες μας. Τη γενιά που μιλάμε με απαξιωτικά λόγια για αυτή, εμείς την έχουμε χτίσει, τουβλάκι – τουβλάκι. Και μάλιστα, βλέποντας το οικοδόμημά μας, νιώθουμε ευτυχισμένοι και ότι πάμε σύμφωνα με τα σημεία των καιρών.
Φέτος όμως ήρθε ένας ιός. Ένας εχθρός αόρατος, που τον πολεμάμε με μόνο όπλο τον εγκλεισμό μας στο σπίτι. «Έτσι γίνεται» θα έλεγε ένας φίλος λοιμωξιολόγος. Έτσι δεν γίνεται η διασπορά, κυρία Σωπύλη. Ακριβώς, έχει δίκιο ο καλός μου γιατρός, έτσι γίνεται. Πόσα μας δίδαξε άραγε αυτός ο εγκλεισμός;
Βρεθήκαμε με τα παιδιά μας. Κάποιες από εμάς που ζούσαμε σαν επισκέπτριες, αναλαμβάνοντας την απογευματινή βάρδια στο μεγάλωμά τους, μη μπορώντας να τα αντέξουμε, παρακαλώντας να γυρίσουμε και πάλι στην δουλειά μας. Και δεν είναι υπερβολή αυτό που αναφέρω. Όχι, κάθε άλλο, κάποιες από εμάς, που λείπαμε ώρες από το σπίτι μας λόγω δουλειάς, δεν γνωρίζαμε καν τα παιδιά μας. Ήμαστε οι μαμάδες του Σαββατοκύριακου και τι να προλάβουμε να κάνουμε μέσα σε δυο ημέρες;
Ο εγκλεισμός μας θύμισε τα αυτονόητα. Ο Χριστός δεν γιορτάζει μόνο τα Χριστούγεννα και δεν υμνούμε την Ανάστασή του μόνο το Πάσχα. Οι άνθρωποί μας ήταν πάντα εκεί, η αγάπη είναι ανεξάντλητη και είναι ανεπίτρεπτο να αφήνουμε τις σταγόνες της να εξατμίζονται στον αέρα της καθημερινότητάς μας.
Τη φετινή Ανάσταση την υποδέχτηκα με τις πιτζάμες μου. Δεν βάφτηκα, δεν φόρεσα τα καλά μου. Έψαλα το Χριστός Ανέστη από το μπαλκόνι μου και φώναξα στο γείτονά μου - εδώ και πολλά χρόνια - χρόνια πολλά, κάτι που παλιά δεν τολμούσα. Όλοι γίναμε ένα, οι εκκλησίες έκλεισαν, αλλά κάθε σπίτι έγινε μία. Ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο, αληθινό!
Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποια ιδανικά που τα έχουμε βάλει λάβαρο στις ζωές μας; Τροφή για σκέψη…
Κατερίνα Σωπύλη Κονίτσα
Εκτιμώ πολύ την Κατερίνα. Κι ας την ξέρω τόσο λίγο. Και εκείνη και ο σύζυγός της θεωρώ ότι είναι πάνω απ’ όλα καλοί γονείς. Το ότι είναι ΚΑΙ συνεργάτες… Αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η ίδια επικοινώνησε μαζί μου, όπως κάνει σε κάθε τέτοια περίπτωση. Μου είπε ότι έχει ένα κείμενο για το περιοδικό, με ρώτησε αν το θέλω. Απάντησα – εννοείται – θετικά. Κι όταν ξεκίνησα να διαβάζω, μου έρχονταν στο μυαλό όλα εκείνα που ζούσα. Και εκείνα που έζησα αυτές τις μέρες.
Πάσχα στα Σελήνια. Οι φίλοι μου τότε, κουμπάροι μου τώρα και από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα σ’ αυτό το υπερχορδικό κάτι, έρχονταν για τις διακοπές των γιορτών και ανταμώναμε. Βόλτες και κουβέντα. Στον επιτάφιο δεν προλαβαίναμε να πούμε και πολλά. Ο παπάς τον έτρεχε με ογδόντα χιλιόμετρα την ώρα και ίσα-ίσα προλαβαίναμε να χαιρετήσουμε εκείνους που βλέπαμε και είχαμε καιρό να δούμε. Όταν έπεσαν οι ταχύτητες, ακούγαμε μόνο τα κουτσομπολιά και τα ανέκδοτα. Όταν ξανανέβηκαν οι ταχύτητες, απλά σχολιάζαμε ανάλογα και γελούσαμε. Το βράδυ της Ανάστασης ξεκινούσαμε γύρω στις ένδεκα και μισή – μαζί με το τσούρμο δηλαδή – για την εκκλησία και παλεύαμε να γυρίσουμε το Άγιο Φως στο σπίτι «με τη μία». Να μην μας σβήσει. Καθόλου. Ξέρετε κάτι; Είτε στα είκοσί μου είτε στα πενήντα μου τώρα, το ίδιο κόλλημα είχα και έχω. Και η εβδομάδα της νηστείας τυπική. Θρήσκος δεν είμαι, το έθιμο όμως μου αρέσει πολύ. Μία εβδομάδα νηστεία, Μεγάλη Τετάρτη και Παρασκευή «Και το λάδι» και κοινωνία το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου.
Και στον Άγιο Νικόλαο, πάντα στα Σελήνια της καρδιάς μου, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου η ουρά ήταν τέτοια που περίμενα πάντα πάνω από σαράντα λεπτά. Και όταν άλλαξαν τα πράγματα και βρέθηκα να μένω αλλού, τρελάθηκα που πήγα στην εκκλησία και δεν είχε καθόλου κόσμο. Και ο παπάς, ένας από αυτούς τουλάχιστον, με ρώτησε με ύφος συνωμοτικό «Για μετάληψη»; Και «εξυπηρετήθηκα» μέσα σε πέντε λεπτά. Από τότε, αυτό το σκηνικό συγκαταλέγεται στις αγαπημένες μου ιστορίες.
Και ένα σωρό ιστορίες ακόμα. Μια Μεγάλη Παρασκευή, με καιρό χάλια, που σηκώθηκα και πήγα για μπάνιο, παρέα με τον κουμπάρο μου τον ξενιτεμένο και τρελάναμε γονείς και λοιπούς φίλους. «Βρε, τρελάκηδες! Βρε, που να σας βράσω! Τι είστε, τίποτα παιδάκια; Έχετε σαρανταρίσει και οι δύο»! Κι εμείς δεν χαμπαριάζαμε τίποτα. Σάμπως, όταν αντάμωσε όλη η παρέα, πριν τρία χρόνια περίπου… Και ήμασταν όλοι ζευγαρωμένοι… Και χαζεύαμε τα παιδιά του καθενός. Και δεν σταματούσαμε να λέμε ιστορίες. Και συνεννοούμασταν – πλέον – ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βγούμε μετά την Ανάσταση. Φαΐ και ύπνο και τα υπόλοιπα την επομένη.
Γιατί ένα βράδυ Κυριακής του Πάσχα, μας είχε έλθει η ιδέα. «Ρε σεις; Πάμε Revenge Of Rock»; Και πήγαμε. Και παρκάραμε έξω από το μαγαζί μια και δεν είχε κόσμο η Αθήνα. Και είχαμε περάσει καταπληκτικά. Γιατί ήμαστε όλοι μαζί. Και μας έμεινε η «Πασχαλιάτικη» έξοδος από τότε. Γιατί κάποτε, το 1990, είχαμε πει μεταξύ μας ότι αυτή η παρέα που μόλις γεννήθηκε, θα είναι δύσκολο να ψοφήσει… Και γιατί τριάντα χρόνια μετά, φροντίσαμε να τη θωρακίσουμε, παντρεύοντας ο ένας τον άλλο και βαφτίζοντας ο ένας το παιδί του αλλουνού. Αν και θα κρατούσε η παρέα. Και χωρίς αυτά.
Διαβάζοντας το κείμενο της Κατερίνας, πήγα μια βόλτα και στη βδομάδα που πέρασε. Τήρησα για ακόμα μια φορά το πρωτόκολλο της νηστείας. Κι επιβραβεύτηκα από μέσα μου. Έβγαλα βόλτα τη σκυλίτσα μου, κάναμε πάλι το γύρο του τετραγώνου και μουρμούρισα στον εαυτό μου «Και του χρόνου! Αλλά όχι έτσι». Και διαβάζοντας το κείμενο της Κατερίνας, μου ήλθε! Κάνω αυτό που κάνω, μένω μέσα και δεν διανοούμαι να κάνω τον έξυπνο, επειδή δεν θέλω να το ξαναζήσω αυτό. Να με συμπαθάτε, αλλά εγώ κάτι «Κάθε μπαλκόνι κι εκκλησία» και παρόμοιες φράσεις, τις ακούω βερεσέ. Εγώ θέλω να ξαναζήσω τα περσινά και τα προπέρσινα. Θέλω απλά να αποφύγω τον καταστροφικό εαυτό μας. Εκείνο που σκοτώνεται στην άσφαλτο χωρίς λόγο. Εκείνο που σκοτώνεται από τα βεγγαλικά χωρίς λόγο. Να συναντιέμαι με τα αγαπημένα μου πρόσωπα και να κανονίζουμε τις επόμενες συναθροίσεις μας. Να ακολουθώ στον επιτάφιο και να μην χρειάζεται να σκέφτομαι κάτι, αφού η «υπέρ-πληροφόρηση» τα κάλυπτε όλα. Να μην γίνονται όλες οι συνομιλίες από το τηλέφωνο. Να σφίξω στην αγκαλιά μου τη βαφτιστήρα μου και να της πάω τη λαμπάδα της. Και να χαρώ ακόμα μια φορά το νόημα της Ανάστασης και του Πάσχα. Πέρα από θρησκευτικές προκαταλήψεις, διαμάχες ή αντιγνωμίες. Η ουσία είναι πως το Πάσχα αποτελεί με διαφορά τη μεγαλύτερη γιορτή για μας τους Έλληνες. Είναι και ο καιρός που συνάδει μ’ αυτό. Και συνάδει με την ευρύτερη «εργοστασιακή ρύθμιση» των ψυχών μας. Το Πάσχα υποτίθεται πως γιορτάζουμε τη νίκη της Αγάπης απέναντι στο θάνατο. Καθόλου άσχημα, έτσι; Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους σας! Κατερίνα μου, πολύ σ’ ευχαριστώ!
Το 2021 δεν υπόσχεται τίποτα. Εμείς πάλι θέλουμε να υποσχεθούμε τα πάντα. Και μεταξύ αυτών των… πάντων, θέλουμε να σας στείλουμε την αγάπη μας, μία ευχή και ένα τραγούδι για τη νέα χρονιά.
Ο τίτλος των χρόνων εκείνων έβγαινε πιο εύκολα; Πιο αβίαστα; Ή μήπως και πάλι, κατά βάθος, είχαμε δυσκολία να δώσουμε το δικό μας τίτλο; Αυτό που τελικά σκέφτομαι είναι ότι ο μοναδικός τίτλος π...
Γίνετε δημιουργικοί, αφήστε τις γκρίνιες και τα νεύρα, διαβάστε, ακούστε μουσική, δείτε ταινίες, σειρές και μακριά από όλα εκείνα που προσπαθούν να σας κάνουν φυτά στους καναπέδες. Και να θυμά...
Οι σκέψεις μου διακόπηκαν από το τηλεφώνημα του Βαγγέλη. «Τον κάλεσα. Μου είπε πως δεν είναι καλή ώρα. Και μου είπε ότι μ’ αγαπά και μου ζήτησε να προσέχω»…
Δεν είναι πιάτο που τρώγεται κρύο η αλήθεια. Είναι "της ώρας". Οφείλει να είναι ζεστό. Είναι γκουρμεδιά η αλήθεια. Θέλει τρόπο στο σερβίρισμα και γαρνιτούρα τόση όση. Δεν είναι πιάτο που το πετάμε ξ...
Συναντήσαμε την κυρία Δήμητρα Χριστοπούλου, τον άνθρωπο με το όραμα και την ιδέα και σήμερα τη διαχειρίστρια του οργανισμού, η οποία μας καλοδέχθηκε στα γραφεία του «Σκοπός Ζωής», στον Πειραιά και μ...
Ο ξερόλας, μέσα στην παντογνωσία του, δεν έπεσε ποτέ επάνω στο ρητό «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα». Για την ακρίβεια, στο μυαλό του δεν υπάρχει πουθενά αυτή η πληροφορία και αν προσπαθήσεις να του «την πε...
Δεν ξέρω βρε Δημήτρη μου αν εγώ είμαι η ανόητη, αλλά το μόνο που με πληγώνει δεν είναι που πρέπει να “κατεβάσω” το επίπεδο της Αγάπης για το χωρέσω” μέσα στα στενά όρια του μυαλού μου. Εμένα α...
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τρέχαμε όλοι στα χωριά μας. Η πόλη άδειαζε από κόσμο και η άσφαλτος γέμιζε αίμα. Ποιος άραγε περνούσε καλά; Στο γυρισμό μας η «παντοτινή» ερώτηση… «Πώς πέρασες»; Για να ακολο...
Όταν με το καλό περάσει όλο αυτό, πολλοί θα χρωστούν μία έγγραφη συγγνώμη. Δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς, αυτοί πώς θα ζούσαν χωρίς ψέμα έτσι κι αλλιώς… Είναι γνωστό ακόμα και στα μωρά του νη...
Πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η σεροτονίνη, μια και είναι μία από τις πιο βασικές χημικές ουσίες του νευρικού μας συστήματος, καθορίζοντας τη διάθεσή μας, την ποιότητα του ύπνου και τη συν...
Η παρατεταμένη καραντίνα είναι και αναγκαίο μέτρο για την προστασία της δημόσιας υγείας, ωστόσο, καθώς δεν είμαστε όλοι συνηθισμένοι σε τέτοιες αλλαγές, όπως και σε ενδεχόμενο κίνδυνο να νοσήσουμε, ...
Η άσκηση αργοπορεί το ρυθμό απώλειας της οστικής πυκνότητας με την αύξηση της ηλικίας. Όσο μεγαλύτερη οστική μάζα έχει αποκτηθεί μέχρι την ηλικία των τριάντα ετών τόσο περισσότερο ...
Πουγκάκια από προσούτο, γεμισμένα με κρέμα τυριών και λαχανικών, σε στρώμα ρόκας, με ελαιόλαδο, ντομάτα και μπαλσάμικο. Νομίζω ότι τα εξαφάνισα πριν το «αντίπαλο» πιρούνι να πάρει πρέφα ...
Οπλίσου ενάντια των φθορών του σώματος. Η πρόληψη είναι σημαντική, οπότε ένταξε τη φυσική δραστηριότητα στη ζωή σου πριν γίνει απαραίτητο. Ωστόσο σκέψου το όφελος της άσκησης, ακόμα και αν είν...
Ας τους παρακινήσουμε. Ας τους δελεάσουμε. Τον παππού που κάθεται στην τηλεόραση, τη γιαγιά που πλέκει. Ας τους σηκώσουμε από τη βολικότητα του καναπέ για μια βόλτα στον «κόσμο». Τους αγαπάμε, μη το...
Το παραπάνω κείμενο είναι μια παρωδία – οδηγός προς ναυτιλομένους, οι οποίοι σκέφτονται να επισκεφτούν το δεξί πόδι της Πελοποννήσου, ή “μούντζας”, όπως την αποκαλώ εγώ. Δεν είναι για χ...
Δεύτερο «Symposio at Ark» και παρθενική μας φορά στο ρεστοράν της Γλυφάδας. Είχα διαβάσει για το μενού και το γεγονός ότι το Ark υποδέχεται το βραβευμένο σεφ του εστιατορίου του «Makedonia Palace», ...
Οι φωτογραφίες μάλλον αδικούν το Minnie The Moocher. Τώρα θα μου πείτε – και με το δίκιο σας – «Μα είναι υπέροχες»! Καταλάβατε λοιπόν τι εννοώ; Είναι ακόμα πιο υπέροχο όταν πας! Καλόγουστο, πο...
Το έκθεμα "Το ΑΒητάρι της διατροφής" είναι ανοιχτό στο κοινό τις ώρες λειτουργίας του Παιδικού Μουσείου της Αθήνας ( Τετάρτη 11:00-19:00, Πέμπτη έως Κυριακή 11:00-15:00), ενώ ειδικά για το Σαββατοκύ...
Ένα διήμερο πλούσιο σε γνώσεις, τέχνη και γεύση, ολοκληρώθηκε. Μια εκπαίδευση που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό των επαγγελματιών και μια απορία που γεννιέται κάθε χρόνο μετά το τέλος του Athe...
Με την επιστροφή θες το χρόνο σου για όλα. Να μπεις σε ρυθμό, πρόγραμμα, τάξη… Μαζί με όλα αυτά κουβαλάς και τα κιλά των διακοπών σου. Ναι, αυτά που σου χάρισαν απλόχερα οι μπύρες και τα...
Τα αδέλφια λοιπόν ξεκίνησαν την ιστορία με τους AntetokounBros και στήνουν διάφορες εκδηλώσεις, οι οποίες δεν αφορούν πάντα το μπάσκετ, καλή ώρα όπως τούτη εδώ.
Τι σου είναι το σωστό πρωινό ξύπνημα. Ο λίγος χρόνος στο σπίτι σου πριν βγεις έξω. Δίνει χώρο στο σώμα σου να ενεργοποιηθεί. Να μπει στις καθημερινές του λειτουργίες.
Ανάμεσα στην αυτοκρατορία της Γερμανίας και στον Ιμπεριαλισμό που κηδεμονεύει τα «αποτυχημένα» κράτη και προφασίζεται την «εθνική τους οικοδόμηση», υπάρχει ο Κοσμοπολιτισμός...
Άλλαξαν οι καιροί φιλενάδα. Χάθηκαν οι ιππότες, οι πρίγκιπες και οι βαρβάτοι άντρες. Ακόμη και οι τραγικοί, οι "αρσενικοί" φλώροι, χάθηκαν από την πιάτσα...
Με μια επιπόλαιη ματιά μπορούμε να πούμε απόλυτα και με σιγουριά ότι οι τέχνες σχεδόν καταστράφηκαν. Αλλά μήπως δεν είναι όλα τόσο χάλια; Μήπως έκανε και κάτι καλό αυτή η κρίση;
Το φυσικό δίκαιο είναι αυθεντικό και συμφέρον, ενώ το θετό δίκαιο είναι προϊόν κοινωνικής συμφωνίας και πολλές φορές δεν είναι προς το συμφέρον του ατόμου.
Το δέκατο αφιέρωμα σε animation ταινίες μικρού μήκους, με πλούσιο υλικό...από παλιά παιχνίδια και πραγματοποιημένα όνειρα μέχρι ιστορίες με ατελή ανθρώπινα όντα...
Αναγνώστες μου, σήμερις ο μικρός μας ιντερνετικός κινηματόγραφος του noizy.gr σας παρουσιάζει "Τις Αγάπες" πολλών και διάφορων ανθρώπων...Καλή προβολή!
Ένας άνθρωπος ψάχνει την ελπίδα του για γιατρειά, καθώς μια τσίχλα σε ένα φανάρι με ένα λουρί σκύλου συναντιούνται..Η βοήθεια της συναισθησίας μέσω της μουσικής και των εικόνων αναπτερώνουν την αγάπ...
Σε τέτοια event σου μένει τελικά μια αίσθηση απόλυτης ελευθερίας... νιώθεις πως όλα τα μέρη είναι κοντά, αρκεί να καβαλήσεις το μοτόρι σου και να σκίσεις τους αιθέρες…
Πρωταγωνιστές της σημερινής μας προβολής κυρίες και κύριοι, είναι Η Ζωή (με τα ωραία αλλά και με τα ζόρικά της). Μικρές καθημερινές στιγμές απείρου κάλλους και σοφίας. Ο Άνθρωπο...
Και ήρθε επιτέλους η ώρα – για όσες δεν το έχετε κάνει ακόμα δηλαδή – να εκμεταλλευτείτε τα ρούχα του ισχυρού φύλου. Κλέψτε ιδέες από τον αδερφό σας, το αγόρι σας, τον ξάδερφό σας και αναβαθμίστε το...
Παιδιά τρομοκρατημένα και φοβισμένα συμπράττουν με έναν μίμο..Ένα νεαρό ζευγάρι όμως από την άλλη αγαπιέται πολύ και ονειρεύεται το μέλλον του...Για το τέλος, χορός, μουσική και πολλά συναισθήματα!
...
Κι έτσι σιγά – σιγά καθημερινά όλο και περισσότερος κόσμος κλείνει τις συσκευές και ψάχνει να ξαναβρεί τις κασέτες του μπας και νιώσει λίγη από εκείνη τη μαγεία που υπήρχε κάποτε.
Μιας και έχει μπει για τα καλά η άνοιξη, παρόλο που δύσκολα το καταλαβαίνουμε ακόμα – έχω χρέος να σας ‘κατατοπίσω’ όσον αφορά κάποια βασικά κομμάτια και χρώματα στα οποία πρέπει να ...
Μικρές περιπλανήσεις με πρωταγωνιστές της διπλανής πόρτας.Ήρωες που ψάχνονται και αναζητούν λύσεις.Τραβούν κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο το νήμα της ζωής τους γράφοντας με τις πράξεις του...
Καταξιωμένοι στιλίστες έχουν παραδεχτεί πως το φετινό καλοκαίρι τα έχει όλα! Το θέμα μας είναι να ξεχωρίσουμε σε ποιο από τα trends πρέπει να επικεντρωθούμε...
Μία δροσερή ιδέα έρχεται για να μας χαρίσει τις πιο in, vintage προτάσεις. Η σελίδα της στο f/b έγινε ανάρπαστη, λόγω του πρωτότυπου τίτλου της και των vintage στοιχείων της.
Το Noizy μπαίνει τώρα και στον χώρο της μόδας με τη στήλη "Fashion". Ετοιμαστείτε για συμβουλές μόδας, προτάσεις, συνεντεύξεις και εκρηκτικές συνεργασίες που θα κάνουν τη ντουλάπα σας άνω-κάτω!
"Πίσω από καθετί εξαίσιο στη ζωή, βρίσκεται κάτι τραγικό". Μία ρήση που φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση της εξαιρετικής φωτογράφου Fransesca Woodman.
Λίγο πριν την συντέλεια του κόσμου (21 Δεκεμβρίου 2012), οι συντάκτες του «Noizy» επιλέγουν κάποια από τα αγαπημένα τους Χριστουγεννιάτικα Τραγούδια και τα ακούνε δυνατά κόντρα σε...
Υπάρχει μεγάλη διάφορα μεταξύ του να περνάς κάποιο χρόνο μόνος σου και του να νιώθεις μόνος σου. Στην πρώτη περίπτωση θες απλά να περάσεις λίγο χρόνο μακριά από τους άλλους ...
Το River Party δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο. Ίσως να υπερβάλλω, γιατί η οικονομική κρίση λειτουργεί σαν χρονομηχανή μεν και μας γυρνάει πίσω, οπότε ...
Άπειρες φορές έχουμε ακούσει για υπερφυσικά, μυστηριώδη γεγονότα και πνεύματα που μας επισκέπτονται στον ύπνο μας. Σκιές που προκαλούν παράλυση και ...
Τόλμησε κάτι νέο. Βρες τα όριά σου… Εξερεύνησέ τα και κάθε φορά πήγαινε και πιο μακριά. Όλοι μας κάναμε το λάθος συχνά να πούμε ότι είμαστε μία παγιωμένη προσωπικότητα.
Αγνός, πρωτογενής λόγος, χωρίς φκιασίδια και με σαφείς αιχμές. Η έκπληξη μου ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν μου είπε ότι δεν διαβάζει και ότι τον κουράζει το διάβασμα.
Έχει χαθεί ο ρομαντισμός; Ή μήπως υπάρχει ελπίδα να "σωθεί’’ το πλοίο του ρομαντισμού και να επιβιβαστούμε όλοι στη σωσίβια λέμβο έτσι ώστε να επιζήσουμε;
Η ουσία των γενέθλιων είναι να σε βάλουν σε σκέψεις. Να αναλογιστείς την μέχρι πρότινος ζωή σου και να δεις τι θέλεις να παραμείνει ίδιο και τι να αλλάξει.
Tη νύχτα σε παρκάκια, σε παγκάκια, σε σοκάκια γίνονται οι καλύτερες κουβέντες. Αυτό φαίνεται να σκέφτηκε η πρωταγωνίστρια, όταν συνέλαβε την ιδέα του One Night Chat.
Οι πρακτικές αυτές εξετάζονται σε παγκόσμιο επίπεδο από πολλούς ανθρώπους, ενώ οι θαυμαστές τους δηλώνουν ευχαριστημένοι και πεπεισμένοι για την αποτελεσματικότητά τους.
Ένα ιδεαλιστικό ουτοπικό κίνημα, με όραμα έναν κόσμο δίχως καταπίεση, απελευθερωμένο από την έννοια του χρήματος, χωρίς βία και ανταγωνισμό και με αγάπη προς τη φύση.
Με στιγμές ατελείωτου σεξ, εικόνες με χειροπέδες, σχοινιά και πολλά ακόμη είναι πλημμυρισμένες οι σελίδες των τριών βιβλίων της E. L. James. Click and enter now!
Άντε τώρα να εξηγήσεις σε κάποιον εκτός Ελλάδος (alien) ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες η Ελλάδα δεν είναι τσιγαρισμένο Μεξικό και ότι οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν (ου-ά-ου!!!).
Schenk με λένε, και απλά λόγω μιας ιδιαίτερης αδυναμίας μου προς τα παιδιά αποφάσισα να αφιερώσω αυτό μου το κείμενο σε ό,τι πιο όμορφο υπάρχει εκεί έξω.
Αre you ready for some hot stuff? Το Noizy βρέθηκε το τελευταίο τριήμερο του Μαϊου με πολυμελή ομάδα στο μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς και κάλυψε όλα όσα συνέβησαν.
Η κορύφωση μιας εξαιρετικής από όλες τις απόψεις ποδοσφαιρικής χρονιάς έρχεται αυτό το Σάββατο στην Allianz-Arena του Μονάχου με τον τελικό του Champions League.
To κερασάκι στην τούρτα του Βασιλιά των Σπορ : FC Real Madrid vs FC Barcelona - mes que un ... derby. Λάβετε θέσεις για ένα ματς, που θα κρίνει πολλά περισσότερα από έναν τίτλο.
Το τεράστιο ελληνικό (δημόσιο) χρέος έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς-αυτοαποκαλούμενους ειδικούς-σαν τον Max "Αυτιάς" Kaiser να τριγυρνάνε από μέσο σε μέσο και να βγάζουν έντονους λόγους.
Σημασία δεν έχει ο προορισμός. Σημασία έχει το ταξίδι… πραγματικά! Είναι όλη εκείνη η μαγική διαδικασία του νου, που σου βάζει την πρώτη σπίθα για να να το αναζητήσεις ...
Είτε συμφωνούμε με τις ευρύτερες ιδέες του, είτε διαφωνούμε, νομίζω πως οι περισσότεροι παραδεχόμαστε πως είναι από τους μεγαλύτερους διανοητές της εποχής μας.
Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα δεν είναι τυχαία. Και στις δέκα τεχνικές θα αναγνωρίσει κανείς... τη δική του καθημερινότητα, τη δική του πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια της ευημερίας μας.