 |
Καλοκαιρινά rendezvous
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Starlight
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 21 Ιουνίου 2014 21:08
Έχει φύγει ο εξαντλητικός χειμώνας και έφτασε επιτέλους η ημέρα που κανονίζεις την καλοκαιρινή άδεια από την δουλειά. Όλοι φεύγουν διακοπές, και εσύ αναρωτιέσαι τι να κάνεις αυτή τη ρημαδο-εβδομάδα που σου δίνεται απλόχερα από τον εσωστρεφή και απαιτητικό εργοδότη σου. Μέχρι που ένα φιλικό ζευγάρι σου ανακοινώνει πως θα πάνε τα δυο τους διακοπές στην Ιθάκη και, λόγω του ότι γουστάρουν με όλη τους την ψυχή την παρέα σου, σε πείθουν να ακολουθήσεις. Γιατί όχι άλλωστε; "A little party never killed nobody".
Ετοιμάζεις πυρετωδώς και εναγωνίως τις βαλίτσες σου με το άγχος μήπως ξεχάσεις κάτι. Όλα έτοιμα. Το τελευταίο βράδυ πριν το ταξίδι, λόγω άγχους μήπως και σε πάρει ο ύπνος το πρωί, μένεις ξάγρυπνη σερφάροντας στο Facebook, μιας που ο ύπνος ξέχασε να περάσει σήμερα από εκεί. Όπα, να και οι πρώτες σκέψεις τύπου "γιατί να μην έχω και εγώ κάποιον να πάμε διακοπές ζευγάρια;", "τι δουλειά έχω εγώ ελεύθερη κοπέλα μέσα στο ζευγάρι;", "μήπως τελικά να μην πάω και να κάτσω σπίτι μου να κάνω και εκείνη την γενική καθαριότητα που έλεγα;"... "Ωχ, σκάσε πια και κοιμήσου. Γερνάς και παραξενεύεις!" λέει το υποσυνείδητο τσαμπουκαλεμένο, ενώ σε κοιτάει λοξά-λοξά. Και ενώ αναρωτιέσαι για το πότε θα ξημερώσει να πατήσεις νησιώτικο έδαφος, μιας που η πόλη σε εξουθένωσε και αυτόν τον χειμώνα, σε παίρνει ο ύπνος με το κινητό στο χέρι, το οποίο θα βρεθεί στον τοίχο το πρωί σαν λαλήσει ο αλέκτωρ. Είναι ωραία τελικά να φεύγεις ταξίδι με φίλους (οι οποίοι να μην ξεχνάμε ότι είναι ζευγάρι) και να μην σε κάνουν να νιώθεις μειονεκτικά λόγω του ότι αποφάσισες στα πρώτα -άντα σου να γεροντοκορέψεις για λίγο διάστημα. Τα γέλια, οι φωτογραφίες και οι εντυπώσεις καθ'όλη την διάρκεια της διαδρομής είναι ο πρόλογος ενός ταξιδιού που θα σου αφήσει αναμνήσεις με γλυκές νότες θαλασσινού αέρα και εικόνες χαλαρού και ξέγνοιαστου κόσμου που βρίσκονται στην εξίσου relaxing mood με εσένα. Και τσουπ, χωρίς να το καταλάβεις, βλέπεις πέρα στον ορίζοντα την στεριά.
Πρώτη στάση στο ξενοδοχείο. Η καθαριότητα, το εξυπηρετικό, χαμογελαστό και (δήθεν) χαρούμενο που σε γνώρισε προσωπικό, σου ανεβάζει την διάθεση και προμηνύει μετάνοια που λίγες ώρες πριν σκεφτόσουν να ακυρώσεις την μοναδική ευκαιρία χαλάρωσης και ανεμελιάς για φέτος το καλοκαίρι. Αφού αφήσεις στο δωμάτιο τους "κακοποιούς" του σώματος που καταπόνησαν το κορμί σου λόγω βάρους, επόμενη στάση είναι φυσικά αυτό που θα σου δώσει την απαιτούμενη ενέργεια για να συνεχίσεις την ημέρα σου. Ένα καλό και περιποιημένο φαγητό με την συνοδεία του πατροπαράδοτου ούζου και της καλής παρέας είναι ότι πρέπει μετά από ταξίδι. Μέχρι να πέσουν οι μπαταρίες σου, λόγω αϋπνίας. Ώσπου, κάπως έτσι, φτάνει και το βράδυ. Δεν θα γνωρίσεις την νυχτερινή ζωή του νησιού; Λίγο το κρασί, λίγο η θάλασσα, λίγο και το αγόρι της το μελαχρινό που την μεθάνε, κάνουν την φίλη σου να θέλει να ανταλλάξει κάτι φιλάκια, κάτι βλέμματα και κάτι τέτοια που σε κάνουν να θες να φύγεις και να περπατήσεις λίγο μόνη. Προορισμός; Φυσικά η θάλασσα! Περπατάς με το αέρινο άσπρο μάξι φουστάνι σου, χαλαρωμένη και ξεκούραστη, ελαφρώς μεθυσμένη από την φρουτώδη σαγκριά που σου σερβίρανε, και παλεύεις με τα ξανθά ανέμελα μαλλιά σου που το αεράκι τα κάνει να είναι εμπόδιο στο οπτικό σου πεδίο. Μια ελαφριά μελαγχολία σε κατακλύζει και σε οδηγεί να θέλεις να ανάψεις έναν γλυκό πειρασμό, που ενδόμυχα γνωρίζεις ότι είναι ο αργός σου θάνατος. Καθισμένη στα βράχια, τσακώνεσαι με την τσάντα σου που, ενώ ποτέ δεν λείπουν τα τσιγάρα, πάντα θα λείπει ο αναπτήρας. Επ! Μην βρίζεις! Έναν χειμώνα έβριζες. Χαλάρωσε, δεν χάλασε και ο κόσμος.
Ξενερωμένη, ετοιμάζεσαι να αποχωριστείς τον καθημερινό σου έρωτα όταν, μπροστά σου, ανάβει μια μικρή φλογίτσα. Ανάβεις δειλά-δειλά, χωρίς να σηκώσεις τα μάτια και να δεις σε ποιο πρόσωπο ανήκει αυτό το brutal χέρι που έκανε την μύτη σου να έχει έναν μικρό οργασμό από την πικάντικη μυρωδιά του. "Ευχαριστώ πολύ", χωρίς περαιτέρω λόγια, αλλά πλανάσαι πλάνην οικτρά αν νομίζεις πως αυτή η μίνι-γνωριμία θα τελειώσει εκεί. Αισθάνεσαι την παρουσία του δίπλα σου ενώ κάθεται απρόκλητος και αμίλητος, και πλέον παίρνεις σκληρές και δυνατές δόσεις αυτού του αρώματος που σου ξεσηκώνει τα σωθικά. Εθεάθη! Ψηλός, μελαχρινός, ελαφρώς αξύριστος, κάπου στα τριάντα πατημένα, σωματικά καλυμμένος υπό την ένδυση λευκού λινού πουκαμίσου και λινού παντελονιού. Δείχνεις σαν τα καρτούν, που τα μάτια τους στροβιλίζουν δολάρια. Σίγουρα χάρηκες που τον γνώρισες και, σαν γυναίκα που γνωρίζεις κατά βάθος ότι μετράς παρουσιαστικά, βάζεις το πιο όμορφο χαμόγελο που πήρες σκονισμένο από το μπαούλο για να τον γοητεύσεις. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Σε γοήτευσε και πρέπει να ανταποδώσεις. Τα πρώτα στοιχεία έχουν δοθεί φόρα παρτίδα. Ελεύθερος, στο νησί με φίλους, κάτοικος Αθηνών (ουψ, γαμώτο!), και θέλει να σε ξαναδεί. Που τελικά σε ξαναβλέπει στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου ενώ πας να πάρεις το κλειδί σου επί ματαίω, γιατί γνωρίζεις πως ουσιαστικά ούτε σήμερα θα περάσει ο Μορφέας από εκεί. "Τυχαίο;", λέει χαμογελαστός. Δεν χρειάζεται να γυρίσεις. Αυτό το άρωμα το αποστήθισες τώρα. "Μοιραίο θα έλεγα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο", απαντάς όλο ομορφιά και χάρη. Στόχος επετεύχθη. Ο κομψός λεβέντης το πρωί θα σε περιμένει στον μπουφέ για να σου πει καλημέρα. Και έτσι οι μέρες της εβδομάδες κυλάνε όμορφα και ρομαντικά, από εκεί που δεν το περίμενες. "Τρομάρα σου! Ήθελες γενική καθαριότητα!", σε χλευάζει η γυναικεία εσωτερική σου φωνή.
Τους φίλους σου τους βλέπεις μόνο τα μεσημέρια στο φαγητό, οι οποίοι είναι καθαρά απορημένοι πια για το που χάνεσαι μόνη και ενοχλημένοι μήπως έκαναν κάτι λάθος και σε έφεραν σε αμηχανία. Καθησυχάζοντάς τους πως όλα είναι καλά, έρχονται και οι αποκαλύψεις της νέας γνωριμίας, που σου βάζει την πονηριά στο μυαλό να πάρεις μια αναρρωτική άδεια μίας εβδομάδας ακόμα. Τα πράγματα είναι φως φανάρι. Ήρθες μπακούρι και θα φύγεις δεσμευμένη. "Και μετά τι θα γίνει;". Η απορία της φίλης σου σε ξυπνάει λίγο από το όνειρο, αλλά ακόμα δεν θέλεις να σκεφτείς το μετά. Το τώρα είναι το θέμα, και τώρα θέλεις να γεμίσεις από ενθουσιασμό όπως τότε που ήσουν έφηβη και ήσουν ερωτευμένη με τον Γιωργάκη από το απέναντι θρανίο.
Καθώς οι μέρες κυλάνε, ο έρωτας φουντώνει, τα φιλιά και οι αγκαλιές αυξάνονται, οι επισκέψεις στο δωμάτιο είναι πλέον καθημερινές και το "και μετά τι θα γίνει;" της φίλης σου έρχεται και κατσικώνεται σε μια πολυθρόνα με τα χέρια σταυρωμένα και τα φρύδια στο μέτωπο. Ήρθε η ώρα να το λήξεις, ή μήπως να το συνεχίσεις και όπου βγει; Ξεκινάς να τον συναντήσεις στο beach bar που σε περιμένει, λαμπερή από τον έρωτα αλλά ελαφρώς ανήσυχη από αυτά που θέλεις να του πεις. Οι μπαλάντες, το μυστήριο βλέμμα του,το αρρενωπό του πρόσωπο και το ηλιοκαμένο του σώμα απόψε έχουν κακό σκοπό. Πως θα μπορέσεις να ξεκινήσεις αυτή τη κουβέντα όταν το μόνο που θες είναι να αγοράσεις ένα σπίτι και να μείνεις εκεί μαζί του για πάντα; "Ποιος γυρνάει αύριο στην Αθήνα;", λέει απογοητευμένος ενώ σε έχει στην αγκαλιά του και το πρόσωπό του γέρνει στον λαιμό σου. Σίγουρα από την δύσκολη θέση σε έβγαλε για να ξεκινήσεις την συζήτηση αλλά και, πάλι, σου είναι αδύνατον να την συνεχίσεις. Βάζεις τα δυνατά σου και κάπου εκεί λες "ποιος αφήνει την Ιθάκη και εσένα;". Πολύ καλά τα πήγες! Εύγε. Μετά από μία ώρα ασταμάτητης κουβέντας για το τι μέλει γενέσθαι, μετά από τα τέσσερα κόκκινα κρασιά που έχεις κατεβάσει και σε καθιστούν ευάλωτη της κατάστασης, καταλήγετε συγκινημένοι και οι δύο πως το ειδύλλιο συνεχίζεται, παρά τις έξι ώρες απόστασης που σας χωρίζουν. Εκεί έρχονται και οι πρώτες υποσχέσεις τύπου "θα έρχομαι κάθε τριήμερο εφόσον εγώ μπορώ", "δεν θα το αφήσω να τελειώσει έτσι", "είμαι ερωτευμένος μαζί σου" και το τελειωτικό "ας συνεχίσουμε έτσι και που ξέρεις, ίσως έρθω μόνιμος κάτοικος στην δική σου πόλη". Ιθάκη-Ξανθιά Θεσσαλονικιά και καπάτσα κοριτσάρα, σημειώσατε 0-2.
Ο αποχωρισμός της επόμενης μέρας περιλαμβάνει γλυκό ξύπνημα με φιλιά, τριαντάφυλλο στο μαξιλάρι, πρωινό στο δωμάτιο και ένα χαμόγελο του, λες και έχει στο κρεβάτι του τον χρυσό όλου του κόσμου. Εξουθενωμένη από το προηγούμενο βράδυ, που συμπεριλάμβανε βόλτες στην παραλία αγκαλιά, καθώς και συνεχείς βόλτες στο κορμί του, μαζεύεις τα μπογαλάκια σου, αναθεματίζοντας την ώρα και την στιγμή που ξημέρωσε αυτή η μέρα. Τα φιλιά και οι αγκαλιές δίνουν και παίρνουν στο λιμάνι, και η ισχυρή τελευταία τζούρα της μυρωδιάς του σου βουρκώνει τα μάτια. "Μην κλαις ρε χαζή. Την Παρασκευή θα είμαι εκεί. Μας το υποσχέθηκα".
Επιστροφή στην πόλη του ΠΑΟΚ που πανηγυρίζει την ένδοξη νίκη του, σήμερα, μετά από φιλικό ντέρμπι που είχε με τον Ολυμπιακό της Αθήνας. Δεν θέλεις αυτή την ένταση που κυριαρχεί στους δρόμους από τους φανατικούς της όμορφης Θεσσαλονίκης και κλείνεσαι απευθείας στο διαμέρισμα για να του τηλεφωνήσεις καθησυχάζοντάς τον πως έφτασες καλά. Πόσο όμορφη είναι η φωνή του και από το τηλέφωνο, ε; Όσο οι μέρες κυλάνε, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα στο κινητό και στο Facebook σου δίνουν δύναμη πως φτάνει η Παρασκευή και θα σχηματιστεί ουράνιο τόξο στο σπίτι σου. Και φυσικά, έρχεται η Παρασκευή. Έρχονται πολλές Παρασκευές ακόμα, μέχρι που πλέον αρχίζουν και μειώνονται. Εκεί λαμβάνει χώρα το εναλλακτικό σου σχέδιο. Αθήνα, η πόλη της σοφίας και της ένδοξης ιστορίας. Μάνα της ελληνικής γλώσσας και πατρίδα της ευρέως γνωστής Ακρόπολης. Το σχέδιο όμως έχει αρχίσει και φθείρει. Πολλή η απόσταση, πολλή η κούραση και πολλά τα χρήματα για ένα τέτοιο πήγαινε-έλα κάθε εβδομάδα. Και όσο δεν θέλεις να τελειώσει, τόσο πορώνεσαι για να το σώσεις. Η υπόσχεση της μετακόμισης ηχεί και κρούει στα αυτιά σου έντονα και δυνατά, αλλά δεν βλέπεις φως στο τούνελ. Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και των δύο χαλάνε τα σχέδια που είχαν στρωθεί σε εκείνο το φθηνό, ξύλινο, τετράγωνο τραπεζάκι του δωματίου στην Ιθάκη. Οι υποσχέσεις δεν έχουν εκπληρωθεί και, όπως φεύγει σιγά σιγά το μαύρισμα από το κορμί, φεύγει και ο έρωτας σας. Η καλοκαιρινή ένωσή σας έχει περάσει σε άλλη διάσταση, που πλέον η επικοινωνία γίνεται πιο κρύα και φιλική γιατί οι τσακωμοί και οι ζήλιες σας υπενθυμίζουν συνεχώς το αγκάθι ανάμεσά σας: την απόσταση. Ξανά ήρθε ο νέος χειμώνας και σε βρίσκει πάλι μόνη και έρημη να τρως ένα μπολ ποπ κορν βλέποντας σαπουνόπερες και κλαίγοντας σαν την Bridjet Jones. "Welcome back to reality sweety!", σου λέει το πικρόχολο ένστικτο που δεν σε προειδοποίησε εγκαίρως γι'αυτή τη κατάσταση και τώρα μετράς το τι έκανες και τι δεν έκανες. Και αν με ρωτήσεις αν έπρεπε να το ζήσεις, εγώ ξέρεις τι θα σου πω, έτσι; Φυσικά και επέλεξες σωστά που το έζησες. Σε αυτή τη ζωή είσαι περαστική, και εσύ, και εγώ, και εκείνος, και όλοι. Η ιστορία της Ιθάκης, μετά τον Οδυσσέα και την Πηνελόπη, είχε πρωταγωνιστές εσένα και εκείνον και, μολονότι δεν γράφτηκε σε κανένα βιβλίο, σίγουρα γράφτηκε στην καρδιά και των δύο. Μην μοιρολατρείς, μην μοιρολογείς και μην αναθεματίζεις τίποτα από όλα όσα έζησες και επέτρεψες να συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα στην καθημερινότητά σου. Εκτός του ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, δεν ξέρεις και αν κάτι πραγματικά τελειώνει. Δεν σου είπα να τον περιμένεις μια ζωή, αλλά δεν σου είπα και να τον ξεγράψεις. Μυστήριαι αι βουλαί των ανθρώπων και ο καιρός γαρ εγγύς για κάτι νέο, απρόσμενο και άκρως καυτό ειδύλλιο. Τόσο καυτό όσο και το περασμένο καλοκαίρι.
Tania DeFee
