 |
Γίνε...άνθρωπος!!!
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Starlight
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 08 Ιουλίου 2013 19:05
Ξεκίνησα να γράψω αρχικά για άλλο θέμα, αλλά προτού στρωθώ μπροστά στον υπολογιστή μου, έβαλα μουσική….και ξαφνικά, μέσα από τον τυχαίο κατάλογο του you tube βλέπω ένα τραγούδι που είχα θάψει σε μια μικρή γωνιά του εαυτού μου. Ίσως γιατί κάθε φορά που το ακούω δε μπορώ να στεγνώσω τα μάτια μου, ίσως πάλι επειδή σκέφτομαι παράλληλα πολλά διαφορετικά πράγματα, ίσως γιατί στο φινάλε με λιγώνει… μέσα μου…Δε θα σας πω ποιο κομμάτι είναι, θα σας αφήσω να το ακούσετε στο τέλος, αλλά θα μοιραστώ αυτό που με πλημμυρίζει. Περπατάμε τόσες φορές. Αδιάφοροι ή προβληματισμένοι, περπατάμε κοιτώντας το πάτωμα ή τα παπούτσια μας… ποτέ νομίζω ότι δεν περπατάμε κοιτώντας ψηλά, προς τα πάνω. Γι’ αυτό σοκαρίστηκα όταν κάνοντας μια μέρα βόλτα μέσα στην πόλη, κοίταξα ψηλά, τα κτίρια γύρω μου, τον ουρανό που παλεύει να κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα στο κέντρο, πίσω από γκρίζους τοίχους και κεραίες. Πόσο όμορφα είναι τα κτίρια; Πόσο διαφορετική σαγήνη έχει ένα μέρος όταν δεν το κοιτάς στα πόδια…
Άνθρωποι γελάνε που βλέπουν έναν περαστικό να ταΐζει ένα αδέσποτο σκυλί ή μια γάτα, σκέφτονται ότι κάνει κακό και βρωμίζει τη γειτονιά… στο κάτω κάτω αν τα αγαπάει γιατί δεν παίρνει κάποιο σπίτι του; Κόσμος κάνει δωρεές και συμμετέχει σε ΜΚΟ κι άλλους οργανισμούς δίνοντας ένα ποσό ή τρόφιμα, αντικείμενα, ρούχα που δεν χρειάζεται ώστε να πάνε κάπου που τα έχουν πραγματική ανάγκη. Υπάρχουν και άνθρωποι όμως που πετάνε το φαγητό τους και το γάλα τους τόσο ήσυχοι, τόσο πρόθυμα που ερεθίζεσαι να τους ξαποστείλεις.Δεν είμαι υπέρ της ελεημοσύνης σε καμία περίπτωση. Δε λογαριάζω το δόσιμο και το μοίρασμα της αγάπης με τη χριστιανική έννοια. Όχι καθόλου τέτοια δεν είμαι. Θεωρώ ότι η εκκλησία είναι βωμός κέρδους κι όχι αγάπης. Θεωρώ όμως τον πιστό άνθρωπο άξιο σεβασμού. Τον πιστό οπουδήποτε. Σε έναν θεό, σε ένα όραμα, σε μια ιδέα, σε μια κίνηση. Είναι φρούτο της εποχής μας ο ανθρωπισμός!!! Είσαι ανθρωπιστής και φιλεύσπλαχνος αν δωρίζεις τα αποφάγια σου, είσαι καλός άνθρωπος αν πετάς στους άλλους αυτό που περισσεύει από σένα…
Όχι άνθρωπε μου δεν είσαι. Πρέπει να δώσεις αυτό που επιθυμείς για τον εαυτό σου, αυτό που ζηλεύεις… αυτό να χαρίζεις, αυτό που λαχταράς, αυτό να δωρίζεις. Αν χαμογελάς επειδή κοιτάς ένα παιδί, αν συγκινείσαι όταν το βλέπεις να χαϊδεύεται τρυφερά στη μαμά του, αν μουδιάζεις όταν αντικρίζεις ένα ζώο να σε καρφώνει στα μάτια επειδή του έβαλες λίγο νερό, αν πονάς για τις συμφορές που πέφτουν στις πλάτες του κόσμου, αν μερικές βραδιές στριφογυρνάς στα σκεπάσματα σου, επειδή θυμήθηκες ότι υπάρχουν πλάσματα που δε ζουν όπως εσύ… τότε ναι, έχεις ακόμα ένα καλό απόθεμα συναισθήματος μέσα σου. Στη Σιέρα Λεόνε, μέσα στον πόλεμο, την πείνα, τη φτώχεια και το AIDS, ένας καλλιτέχνης έφτιαξε σκεπές από βινύλιο με τα μάτια και τα πρόσωπα γυναικών της περιοχής. Οι παράγκες που μένουν εκεί, δεν έχουν καν σκεπή, είναι από χώμα και άχυρα ή καλάμια στην καλύτερη περίπτωση. Αυτός ο καλλιτέχνης, πήρε τα έργα του και τα έκανε στέγες πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων. Τότε γύρισε μια μεγάλη γυναίκα που είδε την πρώτη αεροφωτογραφία της παραγκούπολης με τα μάτια της για ταβάνι του σπιτιού της και είπε: «Ευχαριστώ, τώρα πιστεύω ότι ο Θεός, μπορεί να με δει». Δε μπορεί, αλλά η ελπίδα που γεννιέται μέσα στους ανθρώπους για να σφίξουν τα δόντια και να συνεχίσουν είναι ο καλύτερος Θεός τους.
Χαμογέλα λοιπόν συνάνθρωπε μου, σφίξε τα χεράκια σου και γίνε ΑΝΘΡΩΠΟΣ… όχι ανθρωπιστής!!!! Άνθρωπος γίνε και βοήθα ή κάνε χαρούμενο ό, τι κινείται γύρω σου. Δεν είναι ανάγκη να φτάσεις στη Σιέρα Λεόνε ή την Αϊτή αν δε μπορείς. Σίγουρα όμως είσαι σε θέση να βοηθήσεις το διπλανό σου που λόγω της κρίσης του κόψανε το ρεύμα και δεν έχει όχι φως, αλλά ούτε νερό ζεστό. Μπορείς σίγουρα να κάνεις αφιλοκερδώς κάτι, να διδάξεις, να καθαρίσεις, να χορέψεις, να μαγειρέψεις, να προσέξεις και να φυλάξεις…. Βοήθα όπου μπορείς, όχι γιατί είσαι ανθρωπιστής ή ουμανιστής ή χριστιανός ή μουσουλμάνος… αλλά επειδή πάνω από όλα λογίζεσαι για άνθρωπος. Γίνε κιόλας …Αισθάνομαι να πλημμυρίζω τόσες φορές από συναισθήματα που δε μπορώ να εκφράσω… χαχα… θα με περνούσαν για τρελή. Προσπαθώ όμως όταν κατακλύζομαι από ενέργεια και χαρά, από μια απροσδιόριστη ευτυχία και τύχη…. να τη στρέφω και αλλού, οπουδήποτε μπορώ να κάνω κάτι… Προσπάθησε να κάνεις το ίδιο, ίσως έτσι επιτέλους μάθουμε μια μέρα να φερόμαστε ο ένας στον άλλο όμορφα, χωρίς καχυποψία, χωρίς φθόνο. Δε χρειάζεται τον οίκτο σου κανένας… εσένα αληθινό σαν άνθρωπο χρειάζεται. Τόλμα, θα δεις ότι θα σου αρέσει….
Κατερίνα Βλαντώνη
