 |
Αραουκάνοι: Οι Έλληνες αρχαίοι άποικοι της Χιλής!
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Starlight
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2013 03:06
Το όνομα Αραουκανοί σίγουρα δεν το συναντήσαμε στα σχολικά βιβλία, ούτε το ακούσαμε στα ελληνικά (ανύπαρκτα) documentaries σχετικά με την ιστορία του τόπου και του λαού του. Αυτό που κυριαρχεί εδώ και χρόνια, δυστυχώς, είναι μια υποκουλτούρα που κάνει το πνεύμα να ατονεί και την ψυχή να μην αναζητά το καλύτερο και το ανώτερο. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και οι άξιοι άνθρωποι που βγάζουν τα σημαντικά θέματα από την αφάνεια. Σε αυτούς συγκαταλέγονται ο Lonko Kilapan, ο Χιλιανός – Αραουκανός συγγραφέας του βιβλίου «El origen Griego de los Araucanos» και ο δικός μας ερευνητής και συγγραφέας Δημήτρης Αλεξάνδρου, ο οποίος έχει γράψει ουκ ολίγα βιβλία για τον απανταχού ελληνισμό.
Η Αραουκανία είναι μια περιοχή στη Χιλή ανάμεσα στον ποταμό Βίο – Βίο και τον ποταμό Τολτέν, δυτικά της οροσειράς των Άνδεων. Η περιοχή αυτή αποικίστηκε από αρχαιοτάτων χρόνων από Έλληνες ταξιδευτές από την Σπάρτη! Η ίδια η ονομασία της λέξης Χιλή είναι παραφθορά της λέξης Φυλή ή κατά μια άλλη εκδοχή, σχετίζεται με το χείλος, (το χέλλος, τη χελύνη) που σημαίνει ό,τι και σήμερα, τα χείλη. Και πραγματικά αν δει κανείς στο χάρτη τη Χιλή θα εντυπωσιαστεί από το πόσο μακριά (longa) είναι, σαν μια σειρά από όμορφα χείλη. Μια λωρίδα γης μεταξύ της οροσειράς των Άνδεων και του Ειρηνικού Ωκεανού, που το πλάτος της δεν υπερβαίνει τα 180 χιλιόμετρα, ενώ το μήκος της εκτείνεται σε 4000 χιλιόμετρα… Η προέλευση των κατοίκων της Αραουκανίας - που είναι ελληνική λέξη και προέρχεται από τον θεό Άρη, την κατάληξη –άω, δηλαδή ορμώ σαν τον άνεμο, και το ρήμα κινώ- είναι σπαρτιατική. Με τον καιρό φυσικά δέχθηκε και επιμειξίες.
Γεγονός είναι πως γύρω στο 800 με 600 π.Χ. ξεκίνησε μια αποστολή αποίκισης από την Ελλάδα, από τη Σπάρτη, και περνώντας από τη Μικρά Ασία ακολούθησε τον παραδοσιακό (!) δρόμο προς την Άπω Ανατολή. Περνώντας ΒΑ της Ινδίας έφτασε στην περιοχή του Λάος που είναι φυσικά η ελληνική ονομασία για τον λαό. Εκεί συγκεντρωνόταν ο Λαός των Ελλήνων για να ταξιδέψει ανατολικά «κατ’ εμπορίαν και κατά θεωρίαν» μέχρι που τελικά να βρεθεί στις δυτικές ακτές της Αμερικής. Από το Λάος, λοιπόν, κατέβηκαν προς τη χερσόνησο της Μαλαισίας (που στον χάρτη του Πτολεμαίου ονομάζεται απλά Χερσόνησος) και από εκεί πέρασαν στον Ωκεανό (τον σημερινό Ειρηνικό Ωκεανό). Οι ταξιδευτές πορεύονταν ως καραβάνι, σε μια γραμμή πλεύσης, χωρίς να χάνουν την οπτική επαφή μεταξύ τους, για να μπορούν να παράσχουν συνδρομή σε περίπτωση ανάγκης. Χρησιμοποιώντας ως γέφυρα τα νησιωτικά συμπλέγματα της Ινδονησίας, Μελανησίας, Μικρονησίας, Μεγανησίας και Πολυνησίας έφτασαν τελικά στην αμερικανική ήπειρο. Όλα τα παραπάνω νησιωτικά συμπλέγματα φέρουν σύνθετα ελληνικά ονόματα και όλα έχουν ως δεύτερο συνθετικό τη λέξη «νήσος». Αναζητώντας κατάλληλο μέρος για εγκατάσταση της νέας Αποικίας οδηγήθηκαν στην περιοχή με ανάλογο γεωγραφικό πλάτος με αυτό της Ελλάδος, μεταξύ 36ου και 40ου παράλληλου, νότια του Ισημερινού. Εκεί, στην περιοχή με το μεσογειακό κλίμα, ίδρυσαν κράτος και του έδωσαν το όνομα «Χιλή».
Οι Σπαρτιάτες άποικοι έφεραν μαζί τους τη Νομοθεσία του Λυκούργου την οποία εφάρμοσαν στις πόλεις τους. Με τον καιρό πήρε το όνομα «Αντμαπού» που σημαίνει Νόμος των προγόνων. Έφεραν τους ίδιους Θεούς και διατηρούσαν τις ίδιες παραδόσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα μαντεία, όπου ιερουργούσε η Μάτσι, δηλαδή η Μάντις, όπως και η Πυθία… Επίσης οι Αραουκάνοι έφτιαχναν για θρησκευτικούς λόγους ομοιώματα ανθρώπινων μορφών, τα Moais που είναι παραφθορά της λέξης Ομοίωμα. Η γραφή δεν ήταν το φόρτε των Σπαρτιατών – Αραουκανών γιατί πίστευαν πως ο προφορικός λόγος έχει μεγαλύτερη αξία και πως οι νόμοι εντυπώνονται καλύτερα στη ψυχή αν προσπαθεί να τους θυμηθεί κανείς καθημερινά! Όταν έφτασαν οι Ισπανοί κονκισταδόρες (κατακτητές) στη Λατινική Αμερική, τα βρήκαν σκούρα με τους Αραουκάνους, οι οποίοι αντιστέκονταν επί τρεις αιώνες! Οι Ευρωπαίοι στρατηγοί και κυβερνήτες τους παρομοιάζανε με γερμανικά φύλα(!) και όλοι στις αναφορές τους κάνουν λόγο για πολεμιστές με άριστη γνώση της πολεμικής τεχνικής…, οπλισμένους με θάρρος, εχεμύθεια, αυταπάρνηση…
Τι να πει κανείς και για τον μεγάλο ποιητή της Χιλής, τον Πάμπλο Νερούντα, ο οποίος στο επικό του ποίημα «Canto General» αναφέρεται στους Αραουκάνες και τους αποκαλεί προπάτορες! Επίσης γράφει: La sangre griega baja en esta hora… es un simple hilo delgado que desciende desde los montes hasta el mar, hasta el mar que conoce y canta. (Το ελληνικό αίμα κυλά αυτή την ώρα… είναι ένα λεπτό νήμα που κατεβαίνει από τα βουνά ως τη θάλασσα, ως τη θάλασσα που γνωρίζει και τραγουδά).Δήμητρα Ν. Ρετσινά
